Vandaag kun je tussen 15.00 en 18.00 uur in de Voskenslaan 395, 9000 Gent, gaan kijken naar het werk van Veerle Maes. Veerle werkt met zijde, vilt en de kleinste haakpennetjes die je je kunt voorstellen, en zij maakt hiermee sieraden. Je krijgt er ook een glaasje aangeboden, maar geloof me: alleen al de sieraden zijn de verplaatsing waard. Zie ik je daar?
De deelnemers aan 'dagje verpakken' organiseerden meteen een nieuwe workshop. Op donderdag 3 januari 2008, nog in de kerstvakantie, gaan we van 9.30 u tot 16.30 u papier kleuren en decoreren. We werken weer in de Kunstkelder van De Gouden Pluim, Vrijdagsmarkt 12, 9000 Gent. Op het programma vnl. stijfselmarmer en orizomeishi. Verder ook: welke papiersoorten zijn geschikt om te kleuren en/of te decoreren, welke kleurstoffen gebruik je voor welke techniek, hoe maak je mooie kleurencombinaties, hoe verwerk je je zelfgekleurde papier, ... Kostprijs: 50 , materialen, koffie, thee en water inbegrepen. Een heel leuke workshop, technisch niet erg moeilijk, waarin je veel creativiteit kwijt kunt, en waar je een mooi voorraadje speciaal papier aan overhoudt. Inschrijven zal wel snel moeten, want de workshop is al bijna helemaal volzet. Meld je aan via email (link op deze pagina).
Morgen, 17 november 2007, wordt "Harry Potter en de relieken des doods" gelanceerd. Het zevende en laatste boek uit de reeks, dus de laatste maal dat we de Harry-Potter-gekte kunnen meemaken. De boekhandels overtroeven elkaar met lanceringsfeestjes, geschenken, wedstrijden, ... Allemaal erg doorzichtig en commercieel, maar ik zal er wel bij zijn, net zoals ik erbij was in juli toen boek 7 in het Engels gelanceerd werd. Ik weet dus al lang wie het verhaal overleeft, voor wie er zelfs een very happy end wacht, en wie de dood op zijn/haar pad zal treffen. En toch stap ik vannacht tegen middernacht nog het huis uit om er weer bij te zijn, bij het lanceringsfeestje in de boekhandel om de hoek. Ik wens je veel leesplezier! Als je Harry Potter al kent, dan kun je ongetwijfeld niet snel genoeg beginnen aan het nieuwe boek. Als je hem nog niet kent, dan ben je te benijden, want dan heb je zeven spannende boeken voor de boeg, waaronder enkele turven om u tegen te zeggen.
RSS is voor internetfanaten de max! Dankzij RSS kun je, van al je favoriete websites, zo goed als automatisch, op één scherm, een overzicht van de laatste wijzigingen krijgen... Dit werkt zo: ik start mijn PC op, ik maak verbinding met het internet, ik open mijn RSS-lezer, en van elke site die mij interesseert verschijnt er een klein schermpje met in het kort de wijzigingen op die site die ik nog niet gezien heb; wil ik onmiddellijk gaan kijken wàt er gewijzigd is, dan kan ik rechtstreeks vanuit mijn RSS-lezer doorklikken naar de website die ik wil zien. De nieuwswebsites van de VRT en van de Waalse kranten staan momenteel bovenaan in de ranking bij mij, maar elke site met een RSS-link laat deze werkwijze toe. Een RSS-lezer kun je gratis downloaden (bijv. via www.netvibes.com, www.igoogle.com, ...).
Wil je nu de feed van www.bloggen.be/atelierplano (de site waar je nu bent) toevoegen aan je RSS-lezer, dan klik je helemaal onderaan deze pagina op het oranje RSS-symbool (een oranje veld met in witte letters RSS, of het symbool hierboven), en er opent zich een vreemde pagina met alleen maar lettertjes en symbooltjes. Wees gerust, je zit goed: je moet alleen maar boven in de adresbalk de URL gaan kopiëren, en in je RSS-lezer klikken op 'voeg nieuwe feed toe', en die URL opgeven. Van dan af krijg je telkens je inlogt op je RSS-lezer een overzicht van de laatste berichten, en je kunt meteen gaan kijken, zonder dat lange ingewikkelde adres telkens weer te moeten intikken, of telkens via je Favorieten te moeten passeren ...
Wanneer je www.netvibes.com als RSS-lezer gebruikt, kun je ook nog eens een link leggen naar al je emailadressen, en je krijgt - nog steeds op dat éne scherm - te zien op welk adres je een nieuw bericht hebt van wie.
Voor quizzers: RSS staat voor Really Simple Syndication, maar dat heeft verder niet het minste belang. En voor wie zich afvraagt wat dat andere petje van mij dan wel is: als ik niet bezig ben met papier en workshops erover, ben ik wel eens bezig met pc's en lesgeven over pc's. Maar ook dat heeft niet het minste belang, tenzij Atelier Plano eens een workshopje RSS rond papierwebsites zou organiseren ...
Even plaats maken voor een speciale verjaardag: indien Astrid Lindgren nog leefde, zou ze vandaag 100 jaar geworden zijn. In Antwerpen is de herdenking van dit feit in de vorm van een boeken- en filmfeest al voorbij. Hierom echter niet getreurd: hol als de wind naar de bib, en hernieuw je kennismaking met de gebroeders Leeuwenhart, met Pippilotta enzovoort Langkous, met Michiel, met Ronja, met Karlsson.
Ondanks een lichte neiging tot ochtendhumeurigheid - die niemand ooit opmerkt, hoor, wees gerust - heb ik vorige zaterdag al om 7 u 30 een schaterlach geproduceerd! Aan de bron lag Zak, cartoonist van (jawel, alweer) De Morgen. Ik moet wel vaker hartelijk lachen om Zak, maar deze cartoon is toch erg bijzonder: zelden een cartoon gezien waar tekst en beeld zo'n ijzersterke combinatie vormen, en waar niet of het plaatje, of de woordspeling de dienst uitmaken. Om van de link naar de actualiteit nog te zwijgen!
Wim is jarig, en Wim houdt van concerten. Cadeautje ligt voor de hand: concertcheques. Inhoud OK, buitenkant veel minder OK. Hoe verpak je zo'n geschenk, als de concertzaal in kwestie schromelijk tekortschiet? Vorige dinsdag nog maakten we in het 'dagje verpakken' allerlei mapjes en envelopjes om bijvoorbeeld geld in te verpakken. Geld verpakken is op zich niet zo moeilijk, omdat je het mag vouwen: als de verpakking een gevouwen bankbriefje kan bevatten, is het al lang in orde. Alle mogelijke vierkante origami-mapjes (vaak zijn dat zgn. tato's) zijn gewoon geschikt daarvoor, en het is een kwestie van smaak en vouwvaardigheden welke je kiest. Die concertcheques hebben echter een bepaald formaat, en als je ze vouwt, zien ze er meteen verfomfaaid en gebruikt uit. Aangezien we de cheques dus niet kunnen aanpassen aan de verpakking, zullen we de verpakking aanpassen aan de cheques. Dit kan, als we gebruik maken van een bijzonder type origami: die origami die slechts één hoek van een blad gebruikt; de rest van het blad blijft beschikbaar voor al het overige wat je er nog wilt mee doen, in het geval van Wim dus een mapje vouwen voor zijn concertcheques. (Wel even klikken op het fotootje om het te vergroten).
Dagje verpakkingen bedenken en maken is ook alweer voorbij. Ik vond het heerlijk, en de deelneemsters blijkbaar ook. Een uitgebreid verslag, mèt mooie foto's, op http://nevousinstallezpas.veterpro.net/blog/, de blog van Veerle 'sier(dr)aden' Maes. Allen daarheen. De blog van Veerle staat ook als eerste link onder 'kralen en co', in de linkerbalk van deze bladzijde. Veerle maakt juweeltjes met zijde en - sinds kort - met vilt. Binnenkort stelt zij tentoon in Gent. Allen ook daarheen.
De laatste dag van de maand blijf ik steevast wakker tot middernacht. Dan loopt immers de online-veiling van Ateljee af, en is het dus hèt moment om in een bloedstollende race - tegen de klok en tegen andere gegadigden - de nieuwe eigenaar te worden van een curiosum, een stuk antiek of een ander verzamelobject. Ga maar eens kijken op www.uwkringding.be: elke maand worden er een dertigtal objecten verkocht, van lederen valiezen over Afrikaanse maskers tot art-nouveau kasten, ... Prettig is ook dat de opbrengst gebruikt wordt voor de sociale projecten van Ateljee: is je nieuwe kringding dus niet zo leuk als je verwacht had op grond van de foto en het verkoopspraatje, dan heb je er toch nog de goede zaak mee gesteund. Gisteren ben ik mijn laatste nieuwe aanwinst gaan afhalen: een foto-album, 36 cm breed, 31 cm hoog, 4 cm dik. Een halve kunstlederen band, gemarmerd sierpapier, de initialen JP op het voorplat. Een beetje waterschade aan de omslag. Was eigenlijk een gok, want erg moeilijk te beoordelen via de website. Niet echt goedkoop ook. Maar nu al, na een eerste vluchtige kennismaking, blijkt dat dit één van de bijzonderste kringdingen is die ik ondertussen bezit... Wordt vervolgd.
Wat ik me afvroeg: als er eetbaar papier bestaat, bestaat er dan ook drinkbare inkt? En lijm die je mag opeten? Dan kun je immers eetbare brieven versturen!!!?? En wat dacht je? De kalligrafiepen in het bosbessensap gedoopt, en de (propere) kwast in het eiwit (vooraleer het spiegelei werd ...). Het kan! Maar kun je er postzegels op kleven? En bezorgen postbodes ook dit soort brieven? Ik neem de proef op de som zo rond 14 februari ...
Wachtend in een rij aan een kassa om te betalen viel mijn blik op een bijzonder soort snoepjes: eetbaar papier. Een nieuwe dimensie in het papierplezier?
Niet bijzonder lekker, vind ik, maar wel weinig geld om veel product te krijgen. Het bestaat voornamelijk uit aardappelbloem, en het is er in vier verschillende kleuren.
Een tijdje geleden had ik het op deze plek over een Japanse manier van inpakken die vertrekt van een hoek van 45°. Nu zie ik in DS-Magazine (ja, af en toe ben ik De Morgen wel eens ontrouw) van 29/09/2007 dat Nokia een gsm op de markt brengt die op schuine lijnen vormgegeven is. En weet je dat de doosjes waarin de producten van Nokia verpakt worden ook aan de binnenkant bedrukt worden? Als dat niet uit Japan komt (zie gisteren).
Japanse boeken over verpakkingen sommen drie manieren op om met laagjes te werken bij het creëren van een verpakking: - kies omkeerbaar papier (met aan de twee zijden een verschillende kleur), of kleef twee verschillende vellen papier rug aan rug tegen elkaar; door het gebruik van allerlei vouwtechnieken is de binnenzijde sowieso af en toe zichtbaar; of - stapel twee of meer verschillend gekleurde bladen op elkaar, waarbij je van donker naar licht en van groot naar klein werkt: elk bovenliggend blad laat nog een stukje van het onderliggende zien; of - kies als tweede laag een dunne en transparante papiersoort, die niet alleen de kleur van het onderliggende blad laat zien, maar er ook een extra dimensie aan toevoegt; zo kun je in het assortiment van de firma Awagami een papiersoort vinden die 20 gr/m² weegt, en die bijzonder geschikt is voor dit soort technieken ... (zie foto)
Enkele dagen geleden alweer een extra katern bij de krant, dit keer om de nieuwe Mini Cooper aan de m/v te brengen. Het buitenste blad van het extra katern is een transparant blad, waardoor je eigenlijk twee verschillende boodschappen kunt lezen: de boodschap van het transparante blad en het blad eronder samen, en die van het blad eronder zonder meer. Dat tweede blad geeft dan dè eigenlijke boodschap mee: op die manier ontstaat een soort zoekplaatje, een teaser die de aandacht trekt en gevangen houdt tot de reclameboodschap ontcijferd en dus helemaal doorgedrongen is. (En weet je hoe de boodschap luidde: 'break the rules'! Ik hoop dat al die Mini-chauffeurs dat niet te veel toepassen waar het het verkeersreglement aanbelangt; ik fiets liever rond tussen chauffeurs die de regeltjes respecteren.) Werken met verschillende lagen zien we bij ons al een tijdje in de grafische vormgeving. Het is zelfs even een echte rage geweest. De meesters in het werken met laagjes zijn echter de Japanners: dit weerspiegelt zich in hun verpakkingscultuur, maar ook in de traditionele kledij, de kimono. Er worden meerdere kimono's boven elkaar gedragen, en de kleurencombinaties krijgen eigen namen, die vaak verwijzen naar bloemen. Die bepaalde kleurencombinatie mag dan ook alleen maar gedragen worden tijdens de bloeiperiode van die bloem.
Geel, blauw en rood zijn de primaire kleuren. Als we ze twee per twee met elkaar mengen krijgen we oranje, groen en violet: de secundaire kleuren. Wanneer we dan aan elk van die secundaire kleuren een extra shot van één van de primaire toedienen, krijgen we de tertiaire kleuren: blauw-violet, rood-violet, geel-groen, blauw-groen, geel-oranje, rood-oranje.
Bijna identieke denkoefening, compleet verschillend resultaat: het tasje van Issey Miyake heeft oren die bestaan uit plastic slangetjes (doen mij wel meer aan ziekenhuizen dan aan exclusieve parfums denken), en een bijzondere bedrukking: felgeel, felblauw, felrood en glanzend zilver.
Ook met doordeweekse draagtasjes kun je alle kanten uit. Je kunt ze bijzonder maken door het basismateriaal (bedrukking, kleur, textuur, ...), door een eventuele sluiting, door de 'oren', door onverwachte formaten of verhoudingen, ... COS (Collection of Style; familie van H&M, maar daar lopen ze zelf niet mee te koop) is een nieuwe winkel in Antwerpen waar ze met drie van deze elementen aan de slag zijn gegaan: de oren bestaan uit breed lint, de sluiting is een lipje dat vastgekleefd wordt, de opgedrukte letters zijn mooi gestileerd (voer voor kalligrafen).
Van Carrefour naar De Morgen: ze bezorgen me elk op hun manier zoveel papierplezier dat ik er niet omheen kan hen om de haverklap te vermelden. In dm-magazine vorig weekend een mooi staaltje van verpakkingsvormgeving: een technisch eenvoudig doosje dat er toch heel bijzonder uitziet. O.m. de ton-sur-tonkleurenkeuze en het sobere gebruik van het lint (zonder strik of knoop) maken volgens mij dat dit ontwerp werkt. Veel meer hierover in de workshop volgende week.
In mijn gezin heb ik de naam de beste milkshakes ter wereld te maken. Ik heb nu net ontdekt dat dat misschien wel niet helemaal mijn eigen verdienste is. Ik gebruik namelijk een bijzonder zeldzaam ingrediënt: alleen te verkrijgen bij het warenhuis-met-veel-humor Carrefour: "vanillinesuiker". Ik weet het niet precies, maar ik denk dat vanillinesuiker een soort vanillesuiker in het kwadraat moet zijn. Weet iemand meer over dit bijzondere product?
De deelnemers aan 'dagje verpakken' organiseerden meteen een nieuwe workshop.
Morgen, 17 november 2007, wordt "Harry Potter en de relieken des doods" gelanceerd. Het zevende en laatste boek uit de reeks, dus de laatste maal dat we de Harry-Potter-gekte kunnen meemaken. De boekhandels overtroeven elkaar met lanceringsfeestjes, geschenken, wedstrijden, ... Allemaal erg doorzichtig en commercieel, maar ik zal er wel bij zijn, net zoals ik erbij was in juli toen boek 7 in het Engels gelanceerd werd. Ik weet dus al lang wie het verhaal overleeft, voor wie er zelfs een very happy end wacht, en wie de dood op zijn/haar pad zal treffen. En toch stap ik vannacht tegen middernacht nog het huis uit om er weer bij te zijn, bij het lanceringsfeestje in de boekhandel om de hoek. 
RSS is voor internetfanaten de max! Dankzij RSS kun je, van al je favoriete websites, zo goed als automatisch, op één scherm, een overzicht van de laatste wijzigingen krijgen... 
Even plaats maken voor een speciale verjaardag: indien Astrid Lindgren nog leefde, zou ze vandaag 100 jaar geworden zijn. In Antwerpen is de herdenking van dit feit in de vorm van een boeken- en filmfeest al voorbij. Hierom echter niet getreurd: hol als de wind naar de bib, en hernieuw je kennismaking met de gebroeders Leeuwenhart, met Pippilotta enzovoort Langkous, met Michiel, met Ronja, met Karlsson.
Wat ik me afvroeg: als er eetbaar papier bestaat, bestaat er dan ook drinkbare inkt? En lijm die je mag opeten? Dan kun je immers eetbare brieven versturen!!!?? 
Een tijdje geleden had ik het op deze plek over een Japanse manier van inpakken die vertrekt van een hoek van 45°. Nu zie ik in DS-Magazine (ja, af en toe ben ik De Morgen wel eens ontrouw) van 29/09/2007 dat Nokia een gsm op de markt brengt die op schuine lijnen vormgegeven is.
In mijn gezin heb ik de naam de beste milkshakes ter wereld te maken. Ik heb nu net ontdekt dat dat misschien wel niet helemaal mijn eigen verdienste is. Ik gebruik namelijk een bijzonder zeldzaam ingrediënt: alleen te verkrijgen bij het warenhuis-met-veel-humor Carrefour: "vanillinesuiker". Ik weet het niet precies, maar ik denk dat vanillinesuiker een soort vanillesuiker in het kwadraat moet zijn. Weet iemand meer over dit bijzondere product?
