We vouwen het geheel open, en zetten het met 'de bodem' omhoog. We klappen de zijflapjes naar binnen, langs de vouwen gevormd door het omvouwen van de hoekjes.
We gaan nu de bodem vormen: daarvoor vouwen we (dwars op de zijvouwen) opnieuw een strook om, die iets breder moet zijn dan de reeds omgevouwde zijstrookjes, maar smaller dan twee maal die zijstrookjes.We maken weer meteen de tegenvouw op de zonet gemaakte vouw.
Aan de twee zijkanten vouw je een gelijke strook om; het dubbel van deze strook wordt de breedte van het zakje. Je maakt meteen ook de tegenvouw (een vouw in de andere richting op de zonet gemaakte vouw).
Let op: vandaag laatste dag Papiersalon van 10.00-12.00 u en van 14.00-18.00u. Zie link op deze pagina.
Hierbij zie je een foto van een zakje waarin cadeautjes verpakt kunnen worden. Deze zakjes kun je kopen voor véél geld. Je kunt ze ook zelf maken, maar het vraagt wel even puzzelen om uit te dokteren hoe dat moet. Veel boeken geven vouwschema's hiervoor, maar mij hebben die schema's nog nooit geholpen. Slaag jij er ook in de werkwijze zelf te vinden? Indien niet, geen nood: je krijgt van mij elke dag een nieuwe tip. Over 10 dagen vouw je de perfecte zak-met-bodem.
Vandaag hilarisch papierplezier. Ongelooflijk maar waar in de rekken van Carrefour: witte bonen 'aan de saus tomaat'. Trouwens: op de parking word je er verwelkomd met speciale parkeerplaatsen voor de 'gemakkelijkheid' van mensen met beperkingen. Lang leve het vertalende woordenboek.
Op 21/05 (vandaag), op 24/05 (van 18.00 tot 20.30) en op 26/05 (van 9.00 tot 12.00) kun je een kijkje nemen bij de boekbinders/boekvergulders-in-opleiding in de Offerlaan 3. De lessen gaan gewoon door als anders, maar dit keer mèt publiek. Ook de andere opleidingen organiseren open lessen. Meer info op www.cvo-stadgent.be.
Voor het boekbinden hebben we aniline-gekleurde huiden nodig. Deze huiden zijn tot in de kern gekleurd, en de poriën blijven vocht doorlaten. Gepigmenteerde huiden daarentegen laten geen water door (en zijn dus geschikt voor schoenen en tassen): op deze huiden is een kleurlaag aangebracht die de huid afsluit voor vocht. Boekbinders gebruiken allerlei soorten leder, bijv. rundsleder of geitenleder, maar geen schapenleder; dit heeft een zeer losse structuur en is zeer weinig duurzaam. De huid die verkocht wordt heeft een dikte van 3 à 4 mm. Dit is natuurlijk veel te dik om boeken mee te bekleden. Dat leder moet dus geschalmd (verdund) worden.
de namiddag papierscheppen op 2 juli is volzet; volgende editie: maandag 13 augustus 2007, van 13.30 tot 17.00.
Programma: de techniek van het papier scheppen, kleur en reliëf toevoegen, allerlei toepassingen van handgeschept papier, ...
Plaats: Atelier Plano - Gent
Prijs: 25, materiaal, koffie, thee, water inbegrepen.
Verder: in september of oktober hernemen we het maken van een boek met meerdere katernen; in november komt er een workshop 'verpakkingen maken'.
Groetjes
Gerda
Heb je dit bericht gisteren niet in je mailbox gekregen? Dan zit je nog niet in mijn adressenbestand. Als je daar wel wilt inzitten, geef me dan een seintje. Dat kan via de knop op deze pagina.
Ook nog gemaakt met het overschotje stijfsellijm van deze week: een schaal samengesteld uit een frame en uit Chinees Whenzoupapier (een soort rijstpapier). Diameter ongeveer 50 cm.
Stijfsellijm blijft maar een weekje goed in de koelkast. Ook als je maar een heel kleine hoeveelheid bereidt, is er altijd ruim voldoende voor alle klusjes die je in de loop van die week met stijfsellijm kunt opknappen. De lijm is erg goedkoop, dus vanuit die optiek is weggooien niet erg. Het is echter een produkt waar je nog veel meer kunt mee doen dan lijmen, zodat het zonde is om het weg te gooien. Stijfselmarmeren is een voorbeeld hiervan: een heel eenvoudige techniek om saaie effen bladen te kleuren en er een motief op aan te brengen. Kan niet mislukken, en is geschikt voor allerlei doelgroepen als je niet-giftige kleurstoffen gebruikt (bijv. ecoline). Begin juli demonstratie hiervan in de Kunstkelder van de Gouden Pluim.
Nog even terug naar Rwanda: in mijn gereedschapskoffer zitten twee werktuigen die ik daar heb gevonden op de markt. Eéntje is een combinatie van mesje en els, en het wordt daar gebruikt door ambachtslui die de allerfijnste mandjes vlechten van gekleurde grassen. Het andere is een allround mes. Ik gebruik het vooral voor het snijden van zware papiersoorten. Toen ik het kocht was het erg scherp, maar ik heb het bot laten worden: papier snijden gaat veel beter met een mes dat niet al te scherp is (een tafelmes bijv. of een versleten aardappelmesje. Nog een weetje: ze zijn alletwee gemaakt uit de carrosserie van een afgedankte auto. De meeste mensen zijn er zo arm dat alles gebruikt en hergebruikt wordt tot het helemaal op is, weg, versleten, ...
Een aanvulling bij het vorige berichtje: Sonar Gaon onderschrijft de principes van fair trade, net zoals Oxfam Wereldwinkel en Sjamma. Sjamma (WereldModewinkel, Dampoortstraat 23, Gent) is trouwens ook heel bijzonder: "Sjamma is een VZW waar eerlijk en/of ecologisch ingekochte stoffen en kledij worden verkocht. De doelstellingen van Sjamma: de eerlijke textielhandel bevorderen, de ecologische textielhandel bevorderen, en meewerken aan het bewustwordingsproces op dit gebied." In mijn oren klinkt dit prima. En als boekbinder vind ik er altijd stoffen die prachtig in mijn boeken of andere producten te verwerken zijn. Zijde, hennep, katoen, ... afkomstig uit alle windstreken, en met de signatuur van heel verschillende culturen.
In Sonar Gaon, een winkel met allerlei spulletjes uit Bangla Desh in de Sint-Niklaasstraat in Gent, worden je aankopen ingepakt in een mooi afgewerkt draagtasje uit krantenpapier (Bengaals krantenpapier, welteverstaan). Hoe je dat soort draagtasjes maakt, leer je niet in de cursus 'papierscheppen' van Atelier Plano, maar in de cursus 'verpakkingen maken'. Die organiseer ik nog eens nà de zomer, als we een voorraadje handgeschept papier aangelegd hebben om de winter mee door te komen. A propos, de cursus papierscheppen van 2 juni is ondertussen volzet. Ik wacht nog even af om een datum in augustus vast te leggen, maar die komt er.
Na het papierscheppen zijn die kranten doorweekt, en wegen ze loodzwaar. Ze gaan ook schimmelen als ze nog enkele weken moeten wachten op de ophaaldienst. Oplossing: het hele zootje in een bak, nog meer water erbij, mixen en een scheut behangerslijm erbij, en boetseren maar. Véél leuker dan met klei, en veel minder breekbaar, als je erin slaagt je werkje droog te krijgen. Foto: een werk van Tobias Mortier.
Ze worden niet meer verknipt in dit huis, de krantjes, maar ze belanden toch ook niet allemaal linea recta in de papiercontainer. Als er papier geschept wordt, tellen ze weer mee, niet als grondstof, maar als hulpje bij het koetsen. Wat koetsen betekent? Het net geschepte vel papier van het schepraam overbrengen op een drager waarop het kan geperst worden en drogen.
We vouwen het geheel open, en zetten het met 'de bodem' omhoog. We klappen de zijflapjes naar binnen, langs de vouwen gevormd door het omvouwen van de hoekjes.
Aan de twee zijkanten vouw je een gelijke strook om; het dubbel van deze strook wordt de breedte van het zakje. Je maakt meteen ook de tegenvouw (een vouw in de andere richting op de zonet gemaakte vouw).
Na het papierscheppen zijn die kranten doorweekt, en wegen ze loodzwaar. Ze gaan ook schimmelen als ze nog enkele weken moeten wachten op de ophaaldienst. Oplossing: het hele zootje in een bak, nog meer water erbij, mixen en een scheut behangerslijm erbij, en boetseren maar. Véél leuker dan met klei, en veel minder breekbaar, als je erin slaagt je werkje droog te krijgen. 
