Tatyana Storm: ‘Mijn droom komt uit’

Tatyana Storm is een nieuwe naam in de Vlaamse showbizz maar ongetwijfeld eentje waar we nog veel zullen van horen.  Zij werd derde in het één-programma ‘Zo is er maar één’ en toert daarmee deze zomer ook door Vlaanderen.  De Aalsterse sympathieke jongedame heeft net haar nieuwe single en album ‘De Ware’ uit.  Achter de schermen van Hit The Road polste ik naar haar succes. 

Je bent plots erg bekend geworden, is dat niet wennen?

Dat is zeker wennen.  Mensen gaan je op straat herkennen of je naam roepen, en zelfs aanspreken.  Ik vind dat heel tof!  Het is tenslotte iets waar ik als kind altijd al van gedroomd heb, maar waarvan ik dacht dat het nooit zou uitkomen. 

Had je deze impact verwacht?

Niet toen ik mij inschreef voor ‘Zo is er maar één’. Ik had ook nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken.  Ik was sowieso wel al met mijn single ‘Laat me vrij’ op de radio te horen, maar mensen kunnen daar geen gezicht op plakken.  Sinds ik op tv kom, herkent iedereen me, en dat had ik niet verwacht. 

Je kan nog veilig over straat lopen?

Ja tuurlijk, zo erg is het nog niet (lacht).  Er spreekt mij af en toe eens iemand aan, maar ik vind dat niet erg, want ik ben zelf een babbelaar (lacht). 

Je kwam in alle afleveringen van ‘Zo is er maar één’ voor, herbekijk je die allemaal? 

Ja, ik nam het elke week op, om mezelf te evalueren.  Ik vond dat ook nodig, want ik heb op korte tijd heel veel moeten leren.  Er waren altijd dingen die beter konden, bijvoorbeeld tikjes geven op de micro, dat mocht niet.  Nu evalueer ik mezelf nog steeds.  Het is niet omdat ik een beetje bekend ben, dat ik moet stoppen met mijn lessen, dat het nu allemaal vanzelf zou gaan.  Ik volg zangles bij David Davidse, ik volg logopedie, ik moet eraan blijven werken.  Ik ben nogal een kritische, een Pietje Precies, ik wil dan ook dat alles in orde is. 

Ben je dan tevreden als je jezelf bezig ziet?

Ik zie nog steeds dingen die beter kunnen, maar veel mensen zeggen dat ik in stijgende lijn gegroeid ben.  Over het algemeen ben ik wel tevreden.

Is je nieuwe single je definitieve muziekstijl of ben je nog aan het zoeken?

Ik zoek niet meer, dit is wat ik echt wil doen, dit is mijn ding.  Pop-rock-country wil ik altijd blijven doen.  En in het Nederlands!  Het is van in het begin een bewuste keuze geweest.  Het is bovendien een gat in de markt want het doet nog niemand hier in België.  Het is muziek wat de mensen opzweept. Op mijn optredens zie ik dat de mensen dat echt graag horen, het is eens iets anders. 

Je hebt er wel durf voor nodig om die stijl te kiezen…

Inderdaad.  Je weet niet op voorhand hoe daarop zal gereageerd worden.  Sommigen vroegen zich af of het mij wel ging lukken.  Blijkbaar wel (lacht).  In de nieuwe Tien Om Te Zien mogen staan, is trouwens ook al een droom die voor mij uitkomt.

Heb je al veel optredens?

Ja, toch wel.  Door de impact van ‘Zo is er maar één’ komen die heel vlotjes binnen.  Ik heb dit weekend nog twee optredens na elkaar gedaan.  Je zal misschien zeggen dat dat niet veel is, maar voor mij is dat al heel wat. 

Is het de bedoeling om van je muziek te gaan leven?

Ja, ik zou er toch graag mijn hoofdberoep van maken.  Of het zal lukken, weet ik niet, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. 

Je hebt een full cd uit?

Ja, die ligt sinds 19 juni in de winkels.  We hebben heel de maand januari opgenomen in de studio.  Ik ben heel fier op het resultaat (trots).  De mensen die hem kopen,vinden het ook een hele goeie cd. 

Je hebt een tijd erg dicht bij Yasmine gestaan… 

Ik was erg geschrokken toen ik het nieuws van haar overlijden vernam.  We wisten allemaal dat ze een beetje triestig rondliep op ‘Zo is er maar één’, maar zoiets had niemand verwacht.  Wij hebben ze gekend maar voor mensen die haar nog veel beter gekend hebben, is het veel erger, het is voor mij al zo erg… Het was ook een beetje raar om zaterdag de Zo is er maar één-toer te starten.  Yasmine zou normaal gezien de show presenteren, dus dat was een domper op de sfeer.  We moeten ons allemaal neerleggen bij haar beslissing, ze heeft er tenslotte zelf voor gekozen… 
Ze heeft me heel hard geholpen tijdens ‘Zo is er maar één’…  Niet alleen mezelf, hoor, ze was een steun en toeverlaat voor alle kandidaten.  Ze heeft ons veel tips gegeven, ons op het gemak gesteld… Weten dat ze nu weg is, dat doet pijn.     

Gisteren werd de allereerste Hit The Road uit de geschiedenis opgenomen in Geraardsbergen. Hit The Road moet Tien Om Te Zien doen vergeten, en dat is een zware opdracht. Tien Om Te Zien was jaar en dag een vaste waarde in het medialandschap. Het weer zat alvast goed mee, het was een stralende dag en dus veel volk. Zo een 3000 mensen zakten met veel plezier af naar de markt in Geraardsbergen. Kate Ryan, Christoff, Tatyana Storm, Lasgo, Jameerah, Niels Destadsbader, Kathleen, Stan Van Samang, Daniel Bovy & Roy Rox ft. Nelson, Dean en The Ditch waren te gast. Voor een eerste aflevering hadden we wel wat meer ronkende namen verwacht, maar toch werd dit onverwacht ingevuld door twee huldes. Brahim en Leki brachten “I’ll be there’ van Michael Jackson als eerbetoon aan de King of Pop. Koen en Kris Wauters brachten samen met Klaas Delrue van Yevgueni onder begeleiding van Eric Melaerts en Miguel Wiels een eerbetoon aan de recent overleden Yasmine. Ze zongen het prachtige ‘Diep in mij’, zeer ontroerend. Versgebakken presentator Udo heeft nog heel wat te leren maar het is verademing om eens een ander gezicht te zien. Hij komt er wel.

Mensen stonden al van 14u in de namiddag aan de hekken te wachten op hun grote idolen. Dean speelde een thuismatch en zijn vaste schare fans was dan ook trouw aanwezig. Het werd een fijne opname: een groots podium met een heuse catwalk en een plein vol enthousiaste mensen badend in een zomers zonnetje. De repetities verliepen vrij vlot, al had alles vanaf de start wat vertraging. De opnames zelf begonnen ook later dan gepland, wat resulteerde in het feit dat het grote slotconcert van Stan Van Samang ook maar pas kon beginnen om 23u45. Gelukkig bleven de mensen nog staan om Stan aan het werk te zien en zij werden dan ook beloond met een spetterend concert. Een perfecte afsluiter voor deze allereerste Hit The Road!

Op de eerste Hit The Road kon natuurlijk schlagerprins Christoff niet ontbreken.  Hij kwam met veel plezier afgezakt naar Geraardsbergen om er zijn nieuwe single ‘Miljonair’ voor te stellen.  Binnenkort verschijnt ook zijn achtste album. Na zijn maaltijd achter de kiezen te hebben geslagen, stond de immer sympathieke zanger ons graag te woord.

Ben je van plan om opnieuw de zomerhit te scoren?

Vorig jaar was dat natuurlijk geweldig, ik ben echt verwend geweest.  Nu had ik niet verwacht dat mijn huidige single het zo goed ging doen.  Ik sta momenteel al op nummer 1 in de Vlaamse Top 10, na amper 3 weken, en daar schrok ik toch van.  ‘Zeven Zonden’ heeft een iets langere aanlooptijd nodig gehad.  De nieuws single is ook een enorm leuk nummer om te doen omdat de mensen echt meegezogen worden in de ambiance.  Maar om op je vraag te antwoorden, ik hoop toch een beetje op een zomerhit, voor een artiest is dat altijd leuk.

Is deze single doelbewust gekozen voor de zomer?

Ja, absoluut.  We hadden keuze tussen twee singles, en hebben eerst nog wat getwijfeld, maar het is naar aanleiding van mijn nieuwe album dat we ook deze hebben gekozen. 

Je muziek is eigenlijk pure schlagerambiance. Hoe komt het dat jij standhoudt tussen al het dancegeweld?

Dit is een soort muziek waar veel mensen nood aan hebben op dit moment, denk ik.  Er is zoveel crisis, zoveel miserie, er vallen zoveel ontslagen… Als de mensen eens buitenkomen en ze gaan naar een feest, dan willen ze zich amuseren.  Het is eigenlijk muziek waarin je wordt meegesleurd, je wordt er goedgezind van! 

Waarover gaat ‘Miljonair’?

Ik zing een heel mooie boodschap als je er een beetje doorluistert: ‘Moest ik ooit moeten kiezen tussen miljonair zijn en mijn lief, dan ga ik echt voor de relatie want geld maakt niet gelukkig.  Maar door jou voel ik me wel een echte miljonair.’  We waren een beetje bang voor de titel, maar uiteindelijk heb ik er nog geen slechte kritiek op gekregen.  Het gaat niet over het feit dat ik miljonair ben maar dat ik me binnenin heel goed voel.

Je bent begonnen als Luc Steeno-imitator, maar wie is eigenlijk je grote voorbeeld? 

In Duitsland loopt mijn carrière ondertussen als een trein, en daar heb ik echt mensen naar wie ik opkijk, vooral qua genre van muziek.  Een voorbeeld hebben is relatief, ik heb in die 18 jaar proberen mijn eigen stijl te ontwikkelen, maar qua muziek en professionaliteit is Will Tura nog altijd mijn grote voorbeeld.

Wij wensen jou nog een even fantastische carrière toe!

Nelson doet het tegenwoordig niet meer alleen… Al de tweede keer op rij roept hij hulp in van Daniel Bovie en Roy Rox, wat resulteert in de single ‘Love Me’.

Nelson, je zit hier niet alleen.  Vanwaar die beslissing om met anderen een single te maken?

Nelson: Dat was niet echt een beslissing, eerder een samenloop van omstandigheden.  Met mekaar beginnen babbelen en van het één kwam het ander.  Het is gekomen hoe het bij iedereen zou moeten komen: gewoon vlotjes en vanzelf.

Is het een eenmalig project?

Daniel: Nee, het is onze tweede single.  Onze eerste was ‘Stop playing with my mind’, die het goed heeft gedaan.  We zijn zelfs bezig met een klein album. 

Nelson, is dit voor jou dan iets dat je tussendoor doet?

Nelson:  Je mag me gek noemen, maar ik heb liever dat er op mij geen muziekstijl wordt geplakt.  Als er wordt gevraagd of dit mijn nieuwe imago is, dan zeg ik ‘is dat nodig, een imago?’

Je wilt zoveel mogelijk uitproberen?

Nelson:  Ik wil gewoon zoveel mogelijk ‘free play’ en zoveel mogelijk muziek maken, da’s alles.  En met die gasten hier, kan ik dat perfect.  Ik ben heel blij met hen.

Zou je dan bijvoorbeeld eens in het Nederlands iets willen proberen?

Nelson: Als er zich morgen iets aandient in het Nederlands, en we nemen dat voor de grap op… en het klinkt goed... Laat ons zeggen dat ik geen schild voor mij heb, iedereen kan mij benaderen.  Ik zit nu bij deze gasten goed, ik ben daar vooral mee bezig.  Met mensen die momenteel toenadering zouden zoeken, zou het toch niet zo vlot lopen want we zijn zo hard bezig.  Maar ik sluit geen enkele deur en laat alles op mij afkomen.  We zien op het moment zelf wel of het werkt.  Voor mij gaat het niet meer over cijfers, wel over muziek.  Voor deze gasten ook en dat maakt mij een gelukkig mens. 

En zouden jullie nog samen werken met iemand anders dan Nelson?

Daniel: Wij werken sowieso nog met andere artiesten samen, maar een samenwerking met Nelson, dat gaat heel vlot.  Dat is ongedwongen, er zit geen stress achter, dat is echt relaxed werken.  Die basis willen we behouden.

Jullie gaan achteraf nog een pint pakken samen?

Daniel: (lacht) Of een wijntje en eens gaan eten, ja.  Het moet gezellig blijven, geen verplichtingen.

Zingt jouw zusje nog? (Elsie Moraïs, nvdr)

Nelson: Mijn zusje is vooral bezig met studiowerk.  En ze is de bouw van haar eigen opnamestudio aan het afronden. 

Gaan jullie samen ooit muzikaal iets doen?

Nelson:  Dat durf ik niet zeggen.  Het blijft hetzelfde principe: ik sta voor alles open. 

Heb jij verlof moeten nemen om vandaag naar de opnames van Hit The Road te kunnen komen?

Nelson: Ik werkte bij Telenet maar daar ben ik een jaar geleden mee gestopt.  Nu ben ik ICT Consulent, en ja, ik heb verlof moeten nemen (lacht).

Is het niet moeilijk om muziek op dit niveau te combineren met een dagelijkse job?

Nelson: Het is inderdaad nog moeilijker geworden.  We zijn enerzijds aan het rijden op een succesverhaal en dat is heel tof.  Anderzijds zijn de verantwoordelijkheden die ik in mijn huidige dagjob heb, een exponent van wat ik moest doen bij Telenet.  Maar goed, ik ben nog jong, ik heb energie genoeg.  En anders is er Red Bull (lacht).

Je moet nog slapen ook…

Nelson:  Dat doe ik als ik tijd heb (lacht). 

Daniel, jij bent papa.  Is dat te combineren met de muziek?

Daniel: Ja hoor, mijn studio is de trap op dus ik ben 24 uur per dag thuis.  Ik heb geen enkel probleem om mijn zoontje te zien. 

Jij geen plannen om vader te worden, Nelson?

Nelson:  Nee, voorlopig niet.  Niet dat ik het aan het uitstellen ben, het is gewoon nu nog niet van toepassing.  Dat zal zeker nog komen, hoor, maar ik laat het leven zijn natuurlijke loop gaan. 

Een stralend zonnetje, iedereen in vrijdagmood, veel muziek en een leuk café.  Voeg er een snuifje Brahim aan toe, overgoten met wat Van Velzen en een hele grote portie Stan Van Samang.  Giet daarbij ook nog An Van Elsen en Dave Peeters die de boel aan elkaar praten en je hebt een heerlijk gerecht ‘MNM An & Dave-Show On The Road’.

Gisteren kon iedereen voor deze fijne maaltijd afzakken naar café ’t Werrek in Wijgmaal, het stamcafé van Stan Van Samang.  Tafels en stoelen werden buiten gezet en omgevormd tot één groot terras.  Tijdens de 4 uur durende uitzending deelde Stan enkele geheimen over zijn bezoeken aan zijn stamcafé.  Zo kwamen we te weten dat Stan ooit pudding van de grond heeft gegeten in ’t Werrek… Dit was weliswaar na de finale van Steracteur Sterartiest en hij was al meer dan 24 uur wakker… Dan doet een mens al eens rare dingen natuurlijk!  Maar Stan deed gisteren ook leuke kwisjes met zijn buddy Roel Vanderstukken, en hij won grandioos van Roel en Brahim tijdens de actuawedstrijd.  Hij zong ook, begeleid door gitaarvader Eric Melaerts, “I didn’t know”, en zijn nieuwe single ‘Brand new start’.  Twee vrienden die ooit samen met Stan een groepje hadden, mochten ‘Keep on rocking in the free world’ komen meezingen. 

Ook Brahim verblijdde ons met twee songs, en verklapte dat hij zijn spierbundels echt wel te danken heeft aan zijn dagelijkse portie fitness.

Van Velsen kwam dan weer helemaal uit Nederland om ons te entertainen.  Stof genoeg dus voor een boeiende namiddag amusement!

Wie de uitzending zou gemist hebben, kan altijd wat dingen herbeluisteren op www.mnm.be.

                                                                                                                                                                            Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Een gezellig feestje dat ontaardt in een lugubere moord… Klinkt als de samenvatting van een film? Niet in het geval van evenementenbureau ‘Bilboer’.

Bilboer event management organiseert ‘Murder Event’, een moordspel, gespeeld door acteurs, maar waar je zelf helemaal deel van uitmaakt.
Tal van variaties op dit moordspel zijn mogelijk. Voor elk wat wils, voor grote groepen, kleine groepen. De meeste spelen gaan gepaard met een uitgebreid diner, en dit alles in Kasteel ‘De Rozerie’ in Aalst. Dit is een prachtig neoclassicistisch kasteel uit 1850 en biedt alle mogelijkheden voor elk soort spel dat Bilboer aanbiedt. De vele zalen, het park rondom het kasteel, de kleine kapel, … ze dienen allemaal als locatie.

Koen Vijverman, bij het grote publiek beter bekend als Bjorn uit Familie, is zaakvoerder van dit evenementenbureau. Op een fijne persconferentie in Kasteel ‘De Rozerie’, ontvangt Koen ons met een glaasje schuimwijn en een hapje. Journalisten verbroederen er onder elkaar, zo ook mengt een Antwerps ‘journalist’ zich in alle gesprekken en uit kritiek op alles wat er gebeurt.
In de authentieke kapel houdt Koen zijn speech. Hij ratelt zenuwachtig zijn curriculum vitae af en vertelt. Ik ben een acteur, ik speel dat ik zenuwachtig ben’, lacht hij, en daardoor komt hij op charmante wijze met zijn sneltrein van woorden weg. Hij vertelt met passie over zijn evenementenbureau en beantwoordt vurig alle vragen. Ook de rotvragen van de Antwerpse ‘journalist’… Tot het vervelende vragenvuur Koen teveel wordt… Hij haalt een pistool uit zijn binnenzak en schiet de journalist neer! Verdorie, we waren er allemaal ingetrapt! Van bij het binnenkomen zaten we verwikkeld in een spel, zonder het zelf te beseffen… Fantastisch gedaan, en dit smaakt absoluut naar meer! Een avondje van dit soort entertainment, is een absolute vernieuwing, en verademing.
We hebben dan ook meteen een afspraak gemaakt voor augustus, dan zijn we aanwezig, voor het echte werk, de echte ‘murder event’… Een hele avond lekker eten en drinken, en ondertussen meegezogen worden in een spel… We kijken er al naar uit!

Voor reservaties en info: www.bilboer.be

Zaterdag 9 mei 2009 gaf Stan Van Samang in Mechelen de aftrap van zijn nieuwe zomertour. Mediawatchers stelde Vlaanderens meest sexy zanger graag enkele vragen.

Wat is er veranderd ten opzichte van de vorige tournee?
Er is een tweede plaat uit sinds vorige zomer, dus daar wordt heel wat materiaal van gespeeld. En er is gesnoeid in de bezetting: Eric Melaerts is achterwege gebleven en vervangen door Filip Bollaert. Er zijn geen backing vocals meer. Maar de goesting is nog altijd even groot!

Een andere bezetting? Is dat een bewuste keuze geweest?
Goh, dat zijn omstandigheden. Dat is nooit leuk. Kiezen is verliezen. Een mens maakt keuzes, maar niet altijd met de volle goesting.

Tegenover vorig jaar staan er minder optredens geboekt, is dat een bewuste keuze?
Nee, had het aan mij gelegen, waren het er dubbel zoveel. Maar het ligt helaas niet aan mij (lacht). Een grote reden is de crisis die ook wij voelen. Vele festivals zitten met de handen in het haar, vooral de kleinere. Die hangen af van een paar grote sponsors: als die wegvallen, dan heb je niets meer.
Ik ben natuurlijk ook niet zo goedkoop.
En een beetje hoop ik dat het ligt aan het feit dat we zowel vorig jaar als twee jaar geleden veel gespeeld hebben. Drie jaar op rij hetzelfde evenement opluisteren, wordt niet gedaan. ‘Paal op Stelten’ is een uitzondering. Daarom vind ik het ook niet zo erg, omdat ik hoop dat ik nog niet afgeschreven ben, dat ze niet zeggen ‘we willen Stanneke niet meer zien, zeker dit jaar niet, want we hebben hem vorig jaar al gehad’.

Je hebt nu de Lotto Arena gedaan, je was special guest bij Marco Borsato… Wil je nu enkel grootse dingen gaan doen?
Ik ben niet van dat principe. Ik speel heel graag in kleine dingen. Maar hoe kleiner je zaal, hoe groter je inkomstprijs moet zijn om uit de kosten te geraken. Volgens mij vinden de gasten van AC/DC dat ook nog altijd tof om in een kleine club te spelen, maar niemand kan dat betalen. Ik speel echt heel graag in kleine gezellige dingen. Maar met zo een bezetting is het niet altijd gemakkelijk om op een klein podium te staan. Kermispodia, heel graag, maar het moet mogelijk zijn.

Volgens sommige mediawatchers is ‘Brand new start’ een vreemde singlekeuze omdat er sterkere nummers op het album staan.
Tja… Dat is dan de mening van sommige mediawatchers (lacht). Over de keuze van de single heb je altijd verschillende meningen.

Wie beslist er eigenlijk welke single het wordt?
Dat gebeurt in gezamenlijk overleg…

Wordt die single dan gekozen in functie van ‘we moeten meer albums verkopen’ of in functie van ‘we moeten nog eens een hit scoren’?
Jamaar, als er iemand in de wereld de formule van een hit zou kennen, dan was die 18 000 miljard euro waard. Het is verschrikkelijk moeilijk om de keuze van een single te maken. En ik zeg het nog eens ‘kiezen is verliezen’. Achteraf kan je altijd zeggen of het goed was of niet.

De single is niet te koop in de winkel. Je sluit daardoor al een heleboel potentiële kopers uit. Hoe kan je dan een hit scoren?
Tja, downloaden he…

Ons mama gaat de single dan niet kopen, hoor.
(zucht) Ik weet het, ik ben het daar ook volledig mee eens. Maar we moeten mee met de evolutie van de muziekindustrie.

Afin, je hebt zin in de nieuwe zomertour!
(lacht) Jaja, ik heb er absoluut zin in! Er zitten ook nog dingen in van de vorige tour. Zo lang we die graag brengen, brengen we die nog. Die liedjes zijn ook nog niet zo oud he (lacht).

Het is misschien nog wat vroeg, maar ben je al aan het denken aan nieuwe nummers?
Ja, ik ben alweer aan het schrijven. Gisteren nog een nummertje afgewerkt. Binnenkort weer met Kit Hain gaan samenzitten. We blijven bezig, hoor (lacht).

Het werd een spetterend concert… dit is duidelijk de voorbode van een hete zomer!

'Mechelen Feest' was dit jaar aan zijn vierde editie toe en Mechelen heeft wel degelijk gefeest.
‘De Nacht van Bart & Co’, zoals de naam van de party klinkt, mocht dit jaar op 1000 bezoekers rekenen. Dat is heel wat meer dan de 650 van vorig jaar. Organisator van dienst, burgemeester Bart Somers, was dan ook uiterst tevreden. En terecht… Het was een gezellige avond waar plezier maken centraal stond. Vanaf 21u werden de deuren geopend en kon men zich tegoed doen aan drank en eten tegen democratische prijzen. Bij het binnenkomen werd iedereen verwelkomd door Bart Somers zelf, maar ook door partijleden als Kristl Strubbe. In juli verwacht Strubbe trouwens haar vierde kindje en ze had dan ook gekozen voor een paars kleedje dat haar mooie zwangere buik goed in de verf zette.

Om 23u bracht Stan Van Samang een spetterend optreden met liedjes van zijn eerste en tweede album. Dit concert werd meteen de aftrap van zijn nieuwe tournee. Een interview met Stan vinden jullie binnenkort op onze site. Stan stond 2 jaar geleden trouwens ook al op het ‘Mechelen Feest’-podium, samen met Roel Vanderstukken. Dat hij nu perfect zijn mannetje alleen kon staan, bewees hij graag… Hij knalde meteen met ‘This Time’, de toon was gezet. Ook al was muzikale vader Eric Melaerts er niet meer bij, Stan stond er. We misten Eric wel, het is alsof er een kleine leegte is zonder hem, maar de huidige muzikanten (Jo Cassiers, Filip Bollaert, Carlo Van Belleghem, Joost Van den Broeck en BabL) zijn stuk voor stuk professionals die Stan muzikaal fantastisch ondersteunen. Dat is ook nodig, want bij deze tournee geen backing vocals meer, enkel Stan. 

Wanneer Stan aan een dame op de eerste rij vroeg wat zij ‘morgen’ ging doen, antwoordde ze ‘slapen’. Stan niet… Stan gaat een videoclip opnemen. Mama zal hem dus moeten missen op Moederdag, want voor zijn nieuwe single ‘Brand New Start’, duikt Stan onder water in het zwembad van Schoten. Vanaf volgende week zal de clip te zien zijn op tv, in zwart-wit.
Wat bij dit concert opviel, was dat Stan zelf geen gitaar ter hand nam, iets wat we nochtans wel gewoon zijn van hem. Vermoedelijk wil hij een duidelijke lijn trekken tussen zijn akoestische optredens en zijn concerten met volledige liveband. ‘I Didn’t Know’ werd de afsluiter na het ‘we want more’-geroep. Het publiek nam met deze geweldige song op energieke wijze afscheid van Stan…

De beentjes konden verder gestrekt worden op de tonen van DJ Boesjkammeree. De dansvloer stond in no time vol. Nadeel was dat het misschien iets te luid stond allemaal: een gezellige babbel was er niet echt bij.

Bart Somers was zeer tevreden van zijn feest. ‘Er was veel volk, meer dan vorig jaar, en er heerst een goeie sfeer’. Waarom hij precies Stan Van Samang koos om zijn avond op te fleuren, was duidelijk. ‘Zelf ken ik niet zoveel van de showbizz maar ik heb me laten vertellen dat Stan zeer populair is, zeker bij twintigers en dertigers, en dat is het publiek waar we op mikken.’

Bart Somers tevreden, publiek tevreden, wij tevreden! 

Gisteren stelde zanger/acteur Roel Vanderstukken zijn debuutalbum voor onder belangstelling van een aantal LouisLouise-collega’s, goeie vriend Stan Van Samang, Sandrine, Koen Buyse en vele anderen…

‘De smaak van water’ is een Nederlandstalig album met liedjes waar Roel emotioneel zeer sterk mee verbonden is.

Wanneer Roel zijn allereerste exemplaar van zijn allereerste album in ontvangst mocht nemen, blonk hij dan ook van trots… Hij heeft er lang aan gewerkt, maar het resultaat mag er zijn! 

‘De smaak van water’ titelt het album… om dit kracht bij te zetten, werd watersommelier Roland Vanden Abbeele uitgenodigd om ons te bedienen van allerlei soorten drinkwaters.  We kregen er eveneens een deskundige uitleg bij: water is blijkbaar echt niet zomaar water…  Wat ook van Roel z’n album kan gezegd worden: het is niet zomaar een album.  Voor het eerst is er de manier waarop het album aan de man – in dit geval zal het voornamelijk de vrouw zijn – wordt gebracht: nu dinsdag kan iedereen het album verkrijgen bij het weekblad ‘Flair’, en dit voor 9,99 euro extra.  Pas een maand later is de cd ook in de winkel verkrijgbaar.  Ten tweede is het ook een album waar Roel het geluk heeft gehad om al meteen met grote namen te hebben mogen samenwerken: Koen Buyse en Rick De Leeuw zijn er enkele van. 

Roel, alles liep vlot vandaag, was je zenuwachtig?

Ja, een beetje wel, maar niet zozeer voor de liedjes of de camera’s. Wel voor Anne-Sophie, m’n ouders, de mensen van het management, de mensen die mee geschreven hebben aan de nummers… het is deels hun kindje.  Het is ook dankzij hen dat ik dit kunnen doen heb.

Ben je nu nerveus voor de reacties van dinsdag of laat je het op je afkomen?

Laat het maar gebeuren.  De cd wordt gereleased met een magazine dus telt niet mee voor de charts.  Ik vind het belangrijker om te weten dat m’n plaat bij mensen thuis ligt.  Ik heb ze ook in eerste instantie voor mezelf gemaakt om mijn verhaal te vertellen.  Het is ook de grootste therapie van de afgelopen twee jaar geweest.  Ik voel mij enorm bevrijd vandaag.  Mijn doel is bereikt.

Had je er nog langer willen aan werken of ben je tevreden?

We hebben 3 maanden in de studio gezeten… maar eer je zover bent: dat is schrijven, die nummers groeien, dan zijn ze af.  Je bent uiteindelijk zo fier dat je die nummers 6000 keer per dag wilt beluisteren tot iedereen er gek van wordt, maar dat is niet goed.  Je luistert dan zo gedetailleerd en hoort fouten.  Ik moet eigenlijk teruggrijpen naar een maand geleden, toen ik ze nog niet zoveel had gehoord.  Als ik ze nu een week laat liggen en ik luister er opnieuw naar, ben ik echt wel tevreden.

Je zingt nu in het Nederlands, nog steeds overtuigd van die keuze?

Ja, ik wilde het mezelf niet gemakkelijk maken.  Nederlands kan ook swingen.  Als acteur ligt Nederlands heel dicht bij mij.  Ik wilde er een persoonlijke plaat van maken en ik krijg mijn verhaal beter verteld in het Nederlands.  Ik hoop ook dat er nog een tweede plaat komt, waardoor ik alweer wat meer nummers zal hebben om zo uiteindelijk op termijn een heel optreden te vullen.  Nu wissel ik nog af met covers.

Heb je het gevoel dat je nu volledig los gekomen bent van Stan Van Samang?

We zijn Peppie en Cockie niet (lacht).  Dat dreigde wel te gebeuren (lacht). Ik zal altijd Stan zijn grootste fan blijven, maar het werd tijd om onze eigen weg te gaan.  Stan is een veel betere zanger dan ik.  Ik denk dat we mekaar iets hoger tillen als we samen op een podium staan, maar hij heeft zo een kwaliteiten in z’n stem dat het zonde zou zijn dat hij naast mij moet blijven huppelen (lacht).  Bij mij is dat anders, ik vertel mijn verhaal door m’n liedjes, of dat nu met een fantastische stem is of niet, ik ben blij dat ik mijn verhaal kan vertellen.  We bewandelen dus een andere piste, en maken ook andere muziek, we kunnen dat niet verenigen met elkaar.

Ik heb ook het gevoel dat je hem nu niet meer nodig hebt, terwijl je vroeger dikwijls zelf naar hem verwees.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik, na die zomer dat we samen hebben opgetreden, moeite had om er niet over te spreken want dat heeft zo een fantastische indruk nagelaten.  Maar het is vooral de pers die iedere keer weer die vergelijking bovenhaalt.  Ik neem jullie dat ook niet kwalijk. 

Akkoord, maar Stan is hier wel, dan moet je niet verwonderd zijn dat men jou aan hem blijft linken. 

Tuurlijk, hij zou hier eens niet moeten geweest zijn (gespeeld kwaad en lacht).  Stan is ook de tweede die mijn plaat heeft gehoord… Hij is dus echt wel heel belangrijk voor mij.  Maar goed, nu is MIJN plaatje af… (lacht).

‘De smaak van water’ van Roel Vanderstukken, vanaf dinsdag 31 maart te verkrijgen bij Flair, voor 9,99 euro extra.

De Belgen houden van Luka Bloom, zoveel is zeker! Maar Luka Bloom houdt ook van België, dat voel je! Gisteren bracht de Ierse singer-songwriter een prachtig concert in de Ancienne Belgique te Brussel. 'The city where I can do an international tour', lachte hij... Nog niet zo lang geleden stond hij in de Botanique waar het volgens hem voornamelijk Franstalige toeschouwers waren, terwijl hij gisteren een hoofdzakelijk Nederlandstalig publiek had. Al hoorden we ook Ieren in het publiek trots te wezen op 'hun' Luka Bloom! Dat mensen van overal te lande kwamen afgezakt naar Brussel om Bloom aan het werk te zien, is niet zo verwonderlijk... Bloom weet enkel met zijn gitaar en stem iedereen gemakkelijk te overtuigen. Hij staat er, bespeelt zijn gitaar alsof muziek maken het simpelste ter wereld is, en pakt het publiek lied voor lied in.

Hij noemde zichzelf 'de intro-man' omdat hij eigenlijk het voorprogramma van zichzelf was: Bloom concerteerde een klein half uurtje helemaal alleen. Hij wilde iedereen het warme strandgevoel meegeven, en dat lukte ook vanaf de eerste minuut. De zaal vulde zich automatisch met die warmte, en dat enkel door een man met een gitaar. Straf! Het publiek zong zachtjes mee, mooi om horen. Het klikte tussen Bloom en zijn fans, en dat straalde kracht uit!

Na de pauze was het tijd om de 'Friends' erbij te halen... Ook al was dit eigenlijk niet nodig: Bloom is op zijn eentje sterk genoeg om de mensen een heel concert lang geboeid te houden maar het concept was nu éénmaal 'Luka Bloom & Friends'... Hij haalde er dus trots zijn kornuiten bij. Joe Csibi, die de contrabas bespeelde, Dave Hingerty was de drummer van dienst, en Conor Byrne toverde uit zijn dwarsfluit fantastische muziek. Klassiekers als 'The way life goes' en 'I am not at war with anyone' passeerden de revue terwijl het publiek meezong... Luka vond het allemaal - met vreemde tongval - 'mooi zingen', 'geweldig', 'te gek' en 'gezellig' en noemde het Nederlands een ideale manier om zijn stem op te warmen.

De 'Friends' die hij meehad gisteravond, waren muzikanten die ook op zijn jongste cd zijn terug te vinden. 'Eleven Songs', is ongetwijfeld één van zijn beste albums... hoe Bloom na al die jaren zijn eigen stijl trouw blijft en toch weet te verrassen, werd weer eens duidelijk... Een steengoeie cd die live al even sterk overkomt.

'Don't be afraid of the light that shines within you'... een simpel lied, 2 akkoorden, 2 strofes en een refrein, maar zo een krachtige boodschap... Bloom liet de Ancienne Belgique gisteren helemaal oplichten!