Een plant die ik al enkele jaren in de tuin heb en die wel in het zonnetje gezet mag worden..de eeuwige moes, ook wel duizendkoppige kool, splijtkool of armeluiskool genaamd. Het is een losbladige koolsoort die geen enkele krop vormt, maar een soort lossige krop met allemaal bladeren. Vouw je de grote bladeren van de krop opzij dan zie je dat in de oksels van de losse blaadjes kleine minikropjes eeuwig moes staan..vandaar vast de naam duizendkoppige kool. Deze nog jonge steeltjes kan je weer van de plant afhalen (eventueel met hieltje maar zonder hieltje wil de plant ook graag stekken) en in een potje met vochtige aarde steken.. binnen een week of twee wortelt de plant.
De kool is redelijk winterhard maar je kunt natuurlijk altijd een of meerdere stekken maken en in je kas zetten om zeker te weten dat je in het voorjaar nog eeuwig moes hebt. Bij MergenMetz ging de plant in de winter van 2012 dood, maar liep uiteindelijk toch in maart weer voorzichtig uit. Op de site van MergenMetz kan je ook meer lezen over voedingswaarde en de geschiedenis van deze plant.
Ik heb zelf minstens een plant of vijf zes staan, omdat ik het een handig en smakelijk wintergewas vind, en omdat mijn kippen het ook erg lekker vinden. Wil ik wat kool in de soep of wok doen pluk ik net zoveel blad af als ik denk nodig te hebben..daarna groeit de plant weer als kool verder...In het voorjaar gebruik ik ook wel een enkel blaadje in de sla. De kool kan prima in de halfschaduw staan, maar ook in de volle zon zoals bij mij doet hij het goed. Een beetje compost of verteerde mest erbij en klaar is je kool!
Een vriendin heeft de bonte variant staan..hoe die smaakt weet ik (nog) niet...de bonte variant staat hier vooraan op de foto. De achterste plant met de paarse blaadjes is de gewone eeuwig moes, het paarse zou door de kou komen..maar mijn plant is nog nooit zo paars geweest. De combinatie van de twee ziet er prachtig uit; je kunt ze ook zo in de siertuin zetten..
12-05-2014, 21:42 geschreven door Appelvrouw Reacties (2)
13-11-2013
Apios, Crosne, Mashua en Yakon
Vanwege de aangekondigde vorst heb ik de knollen die nog in de grond zitten geoogst. Dat zijn (behalve enkele achtergelaten aangevreten knolselderijtjes) Apios, Crosne, Mashua en Yakon Apios en Yakon had ik vorig jaar al in mijn tuin, Crosne en Mashua beide dit jaar voor het eerst.
De Yakon ligt nog in de kas. Op de foto hierboven zie je enkele knollen die van de knol afbraken bij het oogsten. Een van deze knollen is 490 gram. In de Andes kunnen ze tot een kilo zwaar worden. De Yakon komt dus uit de Andes en behalve de knollen kun je er daar ook siroop en thee van krijgen. Yakon wortels worden traditioneel gebruikt door de boeren op de oostelijke hellingen van de Andes die afdalen naar de Amazone. De plant groeit daar langs perceelranden waar de sappige wortels een welkome bron van verfrissing vormen tijdens het werk op de velden.
Als je de knol oogst zie je duidelijk de verschillende soorten knol, het rode bovenste is om te herplanten, de langwerpige geelbruine knollen om te eten. Eerst moeten ze enkele weken liggen om op smaak te komen. Dat doe je het beste in een koude ruimte, anders verliezen de knollen ook snel vocht.
De Yakon had ik niet veel op het menu staan vorig jaar..ik heb er enkele keren mee gewokt, maar vond het zo tegenvallen dat de kleur dan zwartig wordt. Rauw stond de smaak me wel aan. Lastig is altijd de flatulentie die dit soort knollen bij mij bewerkstelligd..dat kan vervelende situaties opleveren ;) Je kunt de wortel dus rauw eten en ook wokken of inmaken met
bijvoorbeeld ander fruit. Ik heb begrepen dat in die
blikken gemend fruit van een zonnig merk Yakon zit. Dat zouden die gele vierkante stevige blokjes
zijn.
De Knolcapucien of Mashua kon nog wel even groeien, de bladeren van deze plant waren nog frisgroen, dit in tegenstelling tot het blad van de Yakon dat al zwart was geworden van het kleine beetje vorst van vorige week. Ook begon de plant net te bloeien. Ik durfde het toch niet aan knollen in de grond te laten ondanks dat hun oorsprong hoog op de -vast wel koude- berg ligt. Deze plant komt uit de Andes waar hij tot 4000 meter groeit (Wikipedia) Wat een mooi gezicht deze witte knollen als ze onder de grond vandaan komen..buitenaards! Ik las dat je ze nog even in de zon op smaak kunt laten komen en dat je ze niet rauw eten kan eten, dat schijnt te scherp te zijn.
De Crosne dank zijn naam aan de Franse stad Crosne in Esonne, Frankrijk. Oorspronkelijk komt de plant uit Japan. Apios die ook wel rozenkrans- of indianenaardappel wordt genoemd komt uit Noord Amerika.
De Apios en de Crosne had ik samen in een bak met bemeste aarde gedaan. Een hele grote bak, dat wel...toch was het niet zo`n goed idee. Over de Crosne had ik gelezen dat de plant zo woekert, dus daar had ik geen zin in, vandaar die bak. Je moet dan denken aan een bak zo groot als twee stuc kuipen..flink veel ruimte dus. De Crosne ( door de Engelsen ook wel Chinese artisjok genoemd) was echter meteen op zoek gegaan naar ruimte, dat zag ik toen ik vandaag de knolletjes ging oogsten..ze zaten diep, bijna op de bodem van de bak en groeiden overal langs de zijden van de bak maar nauwelijks in het midden. Je schijnt de knolletjes slecht aan de open lucht te kunnen bewaren en ik denk dat ik ze maar snel op zal eten.
De Apios heeft door het delen van de bak met de Crosne waarschijnlijk erg geleden. Aan de hele plant kwam een magere 220 gram aardappel..en die zien er ook nog slecht uit. Dat moet ik volgend jaar maar eens anders doen, als ik tenminste aan wat behoorlijk nieuw plantgoed kan komen. Ook de Apios heb ik nog niet geproefd..ik las net op de site van tuinadvies dat de knolletjes pas in hun derde jaar gegeten kunnen worden en dat ze gewoon in de grond kunnen blijven. Dat ga ik volgend jaar anders doen dus..of wie weet stop ik ze morgen wel weer terug in de bak..zonder de Crosne.
Apios
Crosne
Categorie:Aparte groentes Tags:Apios, Crosne, Mashua en Yakon
13-11-2013, 21:56 geschreven door Appelvrouw Reacties (0)
07-10-2013
Teunisbloemwortel eten
De eerste keer dat ik een teunisbloem zag opengaan was in een ministadstuintje. Een
vriendin had deze voor mij wonderbaarlijke plant in de tuin en ik weet
nog dat ik op dat verjaardagsfeestje geen aandacht had voor anderen
totdat alle teunisbloemen aan die plant waren opengegaan. Zoiets had ik
alleen nog maar op films of op tv gezien..een bloem die voor je ogen
opengaat binnen een seconde of 20! Van deze vriendin heb ik zaad gekregen en sindsdien heb ik geen tuin meer gehad zonder deze Oenothera biennis die ook wel leliën-van-een-nacht wordt genoemd.
Pas
veel later heb ik geleerd dat je de wortel ook kunt eten en dat de
plant daarom ook wel hamwortel wordt genoemd. Ook wordt de
teunisbloemolie gebruikt bij verschillende klachten.
Op Wikipedia kun je onder andere het volgende over deze plant lezen: Jonge
wortels kunnen als groente gegeten worden. Ze hebben een peperachtige
smaak. Jonge stengels kunnen ook als salade gegeten worden. De rijpe
zadenbevatten 7-10% gamma linoleenzuur een zeldzaam essentieel verzadigd
vetzuur.
In
Engeland staat de plant bekend onder de mooie naam Evening Primrose en
je kunt er capsules kopen waar de olie van deze zaden gecombineerd
worden met de olie van de zaden van de Borage..bedoeld als een
hulpmiddel om de menstruatie goed te laten verlopen.
De
Teunisbloem is een tweejarige plant. Het eerste jaar verschijnen de
rozetten vanaf het voorjaar in je tuin; laat je die fraai gevormde rozetten
overwinteren dan krijg je het jaar erop de bloemstengels met de bloemaren.
Vroeg in de zomer gaan dan de eerste bloemen in de avond open, en vanaf
dat moment bloeit de plant iedere avond tot ver in de herfst. Geniet er in de avond van, want de volgende morgen verwelken de bloemen al snel. De plant maakt veel zaad aan en dat is te zien het volgend voorjaar als de nieuwe rozetjes overal verschijnen.
Bij
mij staat de teunisbloem in de groentetuin..niet speciaal met een
reden, alleen maar omdat ik daar eerst een bloemenstuk had en de
teunisbloem daar steeds terugkomt. Dit jaar heb ik in een bed het teveel
aan rozetten laten staan om dan eindelijk eens de wortel te
eten..hamwortel, dat leek mij wel wat want het idee om groente te eten
met de smaak van vlees sprak mij als ex vegetariër met een vleesvoorkeur
wel aan. De wortel oogst je aan het einde van het eerste jaar, net
als de wortels van de Paarse Morgenster ( ook wel haverwortel genoemd).
Op internet heb ik een recept gezocht en ik heb er ook een gevonden op deze site. Veel recepten zijn er trouwens niet. Wat
me opviel in de weinige documenten die spraken over teunisbloemwortel
eten was dat er overal gesproken wordt over de Fransen die deze wortel
als delicatesse beschouwen...maar hier in Frankrijk heb ik nog niemand
ontmoet die de plant heeft gegeten, of zelfs maar wist dat hij eetbaar
was. In het zuiden wordt hij vast wel gegeten, daar eten ze heel anders dan hier in de Lorraine. Ook las ik dat de plant een wat vreemd "mond- of
keelgevoel" zou kunnen geven, afhankelijk van de persoon..ik zou zelf
ervaren wat daar mee bedoeld werd.
Goed, de wortels geoogst,
gewassen en geschrapt (een vreemd gladdig glibberig huidje kwam er onder mijn mesje
tevoorschijn) in rondjes gesneden, in azijnwater gelegd, na enkele
minuten eruit gehaald en in water met citroensap gekookt. Volgens het recept in voorgaande link zou je dan nog een papsausje
moeten bereiden en dat over de groente gieten..dat heb ik niet gedaan,
want mijn ervaring met dat soort sausjes stamt nog uit de tijd van de
bloemkool met een papje...brrr jeugdtrauma! Dat terzijde gelaten dacht ik dan ook nog niet de smaak te kunnen proeven van de wortel.
Wel
de smaak dus, die viel niet tegen..beetje flauwig, licht neigend naar
de haverwortel of de schorseneer. Ik zou er een volgende keer wat boter
en nootmuskaat bij doen. Het peperachtige wat genoemd werd proefde ik er niet zo aan af of het moest zo zijn dat het prikkerige mondgevoel bij andere mensen een peperachtige ervaring geeft... Want qua substantie vond ik het maar
niets..net alsof ik iets met haren in mijn mond had, korte haren
misschien, maar onmiskenbaar kriebelig in de keel. Als je naar de onderstaande de foto kijkt zie je dat ook wel..een korte borstelige structuur op de oppervlakte van de schijfjes. Bah niks voor mij
dus. Lie heeft ook geproefd, vond het wel aardig, maar niet aardig
genoeg om het hele schoteltje op te eten..hij vond het trouwens ook wel
gek in de mond, maar niet storend.
Voorlopig ga ik alleen genieten van de mooie bloemen en laat ik de wortels mooi staan om deze bloemen te leveren!
07-10-2013, 19:40 geschreven door Appelvrouw Reacties (0)
20-03-2013
Molsla en vergeet de veldkers niet.
In het najaar heb ik de paardenbloemen die spontaan in mijn moestuin groeiden afgesneden op 3 centimeter boven de wortel en bedekt met de molshopen die ik elders uit de tuin had gehaald. Mijn buren vonden het zielig dat ik ook al molshopen in mijn moestuin hadden..ze wilden bijna niet geloven dat ze artificieel waren.
Had ik vorig jaar nog de paardenbloemenwortels opgegraven en op een rijtje als een witlofwortels teruggeplaatst in de volle grond (ook een idee trouwens, ik kan er een paar bij de witlof in de kas zetten a.s. winter) dit jaar heb ik wortels ter plekke laten zitten met het idee dat, wat je niet verplant, beter aan de groei blijft. En dat klopt. Zie deze prachtige krop, een halve salade voor Lie en mij.
Ik maak ze aan met een ietwat zoetige vinaigrette..olie, azijn, mosterd en honing, en bestrooi de salade met wat uitgebakken spekjes.
De kleine veldkers kan je nu overal vinden in de tuin. De rozetjes van deze dappere vroege groeier werden in de vorige eeuw nog verzameld om als groente te eten. In een tijd van het jaar dat er
weinig andere groenten waren, was dat zeer welkom. Het blad is rijk aan vitamine-C. In mijn
keuken worden de blaadjes af en toe nog gebruikt in salades. Vooral in het voorjaar, als je uit eigen tuin wilt eten en de blaadjes bij elkaar moet sprokkelen... De smaak is te
vergelijken met die van de verwante tuinkers, een beetje peperachtig en
radijs. Gebruik er niet teveel van, tenminste als je niet van bitter houdt..(ik wel)
Categorie:Aparte groentes Tags:molsla, paardenbloemensla, kleine veldkers
20-03-2013, 16:32 geschreven door Appelvrouw Reacties (2)
02-03-2013
Knolcapucien oftewel Mashua
De Volkstuinvakbeurs in november heeft mij twee nieuwe groentes gebracht, de oca en de knolcapucien. Deze laatste, ook wel añu of mashua genoemd komt net zoals de aardappel uit de Andes. Ik heb wel ergens gelezen ( misschien wel in het boeiende boek van Charles C. Mann genaamd 1493, dat handelt over de bijzondere uitwisseling van Flora en Fauna tussen Europa & Azië aan de ene kant en Noord en Zuid Amerika aan de andere kant) dat, als Columbus ipv aardappelen de oca en mashua had meegenomen dat die knollen ons hoofdvoedsel zouden kunnen zijn.
Dit soort knolletjes worden tegenwoordig in de permacultuur- en het moestuinforum veelvuldig genoemd. Meerdere mensen zijn bezig met de kweek, maar recepten voor het gebruik in de keuken vind je nog niet zo.
Het kweken schijnt niet zo moeilijk te zijn..de knollen kunnen goed tegen koude en uitdroging? Het blad sterft wel af bij vorst, dat dacht ik in ieder geval gelezen te hebben. Je hebt er een flinke opbrengst aan. Wat knollen in zaagsel of papier vorstvrij de winter door laten brengen en in het voorjaar weer planten, zo kan je ieder jaar weer je eigen knolletjes planten en eten.
Zoals gezegd, weinig recepten. Op t koksforum kwam ik deze tekst tegen:
De knollen van de knolcapucien worden
gekookt en als groente gegeten of in soepen verwerkt. De knollen zijn
vanwege de scherpe, mosterdachtige smaak voor rauwe consumptie niet
geschikt. Om de smaak wat milder te maken kunnen de knollen meerdere
dagen aan de zon worden blootgesteld. De bladeren worden vanwege het
scherpe aroma als specerij gebruikt.
Ook zag ik ergens een recept voor salade, waarbij de bladeren en de bloemen van de knolcapucien gebruikt werden als -eetbare- garnering, én vond ik nog een recept voor de rauwe knol...mashuasalade
Zelf kan ik nog geen recept geven, ik ga ze immers pas dit voorjaar buiten zetten, ik heb nog geen idee van de smaak. Pittig en mosterdachtig heb ik gehoord, dus het is waarschijnlijk een groente voor kleine bijgerechten.
Over de voedingswaarde heb ik weinig kunnen vinden,we schijnt het dat de knolcapucien wordt soms aangewend bij nieraandoeningen, wegens zijn
diuretische werking. Dat heb ik hier gelezen.
Nu heb ik de knollen in potten gezet, zonder ze echt water te geven, maar wel in een lichte koele kamer..pas als ze zich goed ontwikkeld heb zal ik ze buiten uitplanten..als de nachtvorsten verdwenen zijn. Zodra ze gaan uitlopen zal ik er nog een foto van plaatsen.
Categorie:Aparte groentes Tags:knolcapucien, mashua, oca
02-03-2013, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
25-01-2013
Chayote
Uit Zuid-Frankrijk -omgeving Nîmes- heb ik een kistje chayotes gekregen. Ik kreeg ze om op te eten, maar al snel heb ik besloten de vruchten te bewaren om te proberen ze zelf in de aankomende zomer te telen. Deze groene vrucht kan je eten zoals een zomersquash..zoals bv een courgette met wat steviger vruchtvlees. De vruchten die ik heb zijn glad handgroot, maar ik heb gelezen dat ze wel tot 1 kilo kunnen worden, en ook harig kunnen zijn. Er zit een vrij grote witte pit in de vrucht. Het kostte me even moeite om informatie te vinden over de teelt van de chayote, maar uiteindelijk heb ik op enkele Engelstalige websites de informatie gevonden die ik zocht.
Vrij vertaald gaat de teelt zo: Je kunt van de chayote geen zaden nemen..je moet de hele vrucht gebruiken om weer een nieuwe plant te nemen. Het zaad ontkiemt
alleen binnen de vrucht. Je eerste stap is dus het vinden van deze vrucht..in de late herfst of winter misschien te vinden bij de Turkse of Oosterse groenteboer. (Het schijnt niet uit te maken of de vrucht uit een koude opslag komt of dat hij in
plastic is verpakt.) Koop er meerdere ... zet ze weg op een donkere, koele
(niet vriezend) plaats ... en wacht af. De spruit zal ergens in de winter verschijnen en zal groeien in de duisternis. In februari zou de scheut ongeveer zes
centimeter lang moeten zijn.
Dan, als het bij u in de buurt - net als in NO-Frankrijk - het buiten nog niet vorstvrij is, zet u de gekiemde chayote
in een pot met de punt van de nieuwe groei net uit de grond glurend...zet
hem in een zonnig raam, houd het vochtig, en plant het buiten zodra
het weer warm genoeg is. Dat "warm genoeg" is wat mij betreft niet voor eind mei.
Daarna wordt het ook voor mij een beetje vaag..maar deze tekst vind je op het moestuinforum: Deze planten gedijen alleen in warme gebieden,in goed doorlatende, losse
grond, goed vermengd met goede compost. In de groeiperiode hebben ze extra
water nodig, voordat de plant gaat bloeien,zijn er 12 uren licht per
etmaal nodig.
Dat wil voor mij dus zeggen dat ik ze in grote potten ga zetten, als de zomer lekker warm is gaan de potten naar buiten, zo niet hou ik er minstens een in de kas, en een tegen een warme muur.
Is het je gelukt zelf chayotes te kweken dan kunt u op de site van Naturespride o.a. dit lezen: De chayote is waarschijnlijk een van de meest veelzijdige groenten
beschikbaar. Wat men ook doet met een komkommer, meloen of pompoen kan
men met de chayote doen. Het witte vlees is nogal knapperig en smaakt
een beetje als een water kastanje.
De eerste foto is van eind december..je ziet duidelijk een groeipunt tevoorschijn komen.
De tweede foto is van vandaag. Mijn buurman had een van de chayotes wat warmer gelegd en gaf deze aan mij..ik vind het nog wat vroeg om al zo`n slingerende plant in huis te hebben en heb de vrucht op de aarde in een frisse kamer ( 12 graden) gelegd..ik ben heel benieuwd of er wortels gaan komen of dat je de hele vrucht toch onder de grond zal moeten stoppen. De vrouw van wie ik de chayotes kreeg legt ze zo in de tuin neer..dan gaan ze vanzelf groeien zegt ze..dat is dan in Zuid-Frankrijk..een heel ander klimaat dan hier in het Hoge Noorden van hetzelfde land.
25-01-2013, 12:42 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
16-03-2012
Reuzenui
Gezaaid een paar weken geleden op worteldag: de reuzenui Exhibition. Hij moet er nog wel even aan trekken...
Categorie:Aparte groentes Tags:reuzenui
16-03-2012, 20:44 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
13-10-2011
Lady Godiva
Lady Godiva is een speciale dame onder de pompoenen. In Oostenrijk wordt deze pompoen volop gekweekt voornamelijk voor de zaden waar men dan weer olie uit perst. Deze olie is bijna zwart en er worden veel goede eigenschappen aan toegewezen. De pompoen is een zogenaamd naaktzadige..de zaden hoeven niet te worden gepeld omdat ze niet het harde omhulsel hebben dat andere pompoen- en courgettezaden wel hebben. De pompoen dankt ook haar naam aan de naaktzadigheid, en dat vanwege de legende van Lady Godiva..
Volgens het verhaal was Godiva de mooie echtgenote van Leofric, graaf van Mercia en heer van Coventry (968 - 1057). De bevolking had hevig te lijden
onder de belastingdruk en Godiva verzocht haar man keer op keer de
belastingen te verlagen, maar deze weigerde steeds. Op den duur werd hij
haar smeekbedes beu en zei hij voor de grap dat hij haar verzoek zou
inwilligen als zij te paard naakt door de stad zou rijden. Lady Godiva
ging daarop in. Leofric hield zich aan zijn woord en maakte een eind aan
de hoge belastingen. Hoog Middeleeuws feminisme!!
In Steiermarken in Oostenrijk worden deze pompoenen gekweekt en de pompoenpitolie gefabriceerd. De pompoenvelden liggen daar in een schone en natuurlijke omgeving. Als pompoenliefhebber is het een kick om ertussen te wandelen. Die kleuren geel en groen later in de zomer! De pitten worden geoogst, gewassen en geroosterd en daarna wordt er olie uit geperst. Voor 1 liter olie is er ongeveer 2 à 3 kilo zaden nodig..mijn pompoen van 4,5 kilo gaf 120 gram zaden, dus je begrijpt dat er veel pompoenen nodig zijn. De plant groeit wel erg goed, ik had maar liefst 12 vruchten aan mijn plant, variërend van 2,5 tot 5 kilo zwaar. Zelf pers ik er geen olie uit, ik oogst de zaden, droog ze en eet ze zo uit de hand, doe ze in de muesli of gebruik ze bij het broodbakken.
Wil je wat meer weten over de -aan de pompoenpit toegeschreven- geneeskrachtige werking kan je op deze website leuk terecht..
Categorie:Aparte groentes Tags:lady godiva
13-10-2011, 10:20 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
10-10-2011
Roze kool
Neen dit is geen doorgeschoten rode kool, maar een heuse roze spitskool. Het zaad heb ik de afgelopen jaar in Zweden gekocht en helaas heb ik het zakje weggegooid. Helaas, want de kool is werkelijk heerlijk, zachter dan rode kool. Hij groeide ook goed. Op het plaatje van het zaadzakje stond een soort rood/roze spitskool afgebeeld met groen/roze bladeren. Verder stond de beschrijving erop in 3 -voor mij onbegrijpelijke- talen ( Zweeds, Laps, Fins?) en heet de kool iets van kaltspelt, speltskal of iets dergelijks. Wil een van mijn Zweedse lezers dat voor mij uitzoeken? Dank.
Categorie:Aparte groentes Tags:Roze kool, Zweedse kool
10-10-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (2)
05-10-2011
Paarse morgenster
De paarse morgenster is ooit als sierplant in mijn tuin gekomen. Gezien en gekocht bij de prachtige sier/groentetuin van het biologische bedrijf Land en Boschzigt werd ik meteen verliefd op deze prachtig paarse, in de ochtend bloeiende bloem, niet wetend dat je hem ook kan eten..de wortel dan. Paarse morgenster (Tragopon porrifolius) wordt ook wel armeluisasperge of boksbaard genoemd. De naam als groente is haverwortel.
Tekst van Wikipedia:
De paarse morgenster wordt hoofdzakelijk als wortelgroente gebruikt
onder de naam haverwortel. De bladeren kunnen in salades worden verwerkt
of op dezelfde manier als spinazie worden bereid. De zoet smakende, melksap bevattende wortel waarvan de smaak aan oesters doet denken, is zeer voedzaam. De wortels
moeten onder water worden geschild, vanwege het kleverige melksap. De
plant kan worden gezaaid in maart tot mei, waarna er in oktober tot
februari van geoogst kan worden. De tot 30 cm lange, harige penwortel kan alleen in het eerste jaar geoogst worden, omdat hij in het tweede jaar te houtig wordt als ook de bloeiwijze zich ontwikkelen.
05-10-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (2)
30-09-2011
Chinese 5 color
Het zaad van de Chinese 5 color peper heb ik van Diana, zie Diana`s Mooie Moestuin. Het was een feest deze peper te telen, alleen al om de prachtige kleuren die de pepers krijgen in de loop van het seizoen. Beginnend bij paars rijpen de pepers langzaam via beige, okergeel en oranje af naar vuurrood..de kleur geeft al aan hoe heet de peper is (dat wil zeggen, ík vind hem heet) en ik eet de peper dan ook niet met de zaden. De plant is wat boomvormig, een mooi gezonde plant met een flinke opbrengst. Het was wat lastig een foto te maken van de nog flink groeiende plant in de kas, op foto 2 zie je alleen de paarse pepers bovenaan, de verkleuring begint natuurlijk "van onderen". Zoals van de vorige post ( Paarse Morgenster) heb ik enkele zaden te verdelen, ben je geïnteresseerd dan stuur je maar een mailtje
30-09-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (3)
25-09-2011
Mexicaanse Komkommer en kappertjes van O.I.Kers
Op8 juli heb ik hier een fotootje van de Mexicaanse komkommer gezet en daarbij de klacht dat het plantje niet echt groeide..zo was het ook de eerste maanden. Het zaad van de Mexicaanse komkommer heb ik gekocht bij Diana van Diana`s mooie moestuin (zie rechtsboven bij de links). Zij heeft me in juli een bericht gestuurd dat het wel goed zou komen met dit komkommertje, geduld!
Het kwam goed. Meer dan goed. De plant ging steeds beter en harder groeien, en in de loop van augustus kwamen er echt heel veel komkommertjes aan. De plant is heel licht en ziet er teer uit, maar is dat helemaal niet: terwijl de andere komkommers in de kas al gesneuveld waren door de meeldauw groeide deze kleine rakker stoer door en slingerde zich meters ver door de kas, zelfs door de tomaten en de druif. Nu heb ik een enorme berg komkommertjes geoogst; kleine zuur/knapperige snack-grootte vruchtjes met een wat harde schil.
Die gaan Lie en ik niet allemaal rauw opeten! we hebben ze al gestoofd gegeten in een curry en als je er niet teveel van in doet (en ze in tweeën snijdt) is dat ook lekker.
Omdat ik bezig was met kappertjes te maken van de zaden van de Oost Indische kers heb ik besloten hetzelfde recept met de komkommertjes te maken. Het recept van de kappertjes heb ik van Foodtube, het staat hier, je vind het vast niet erg het zelf even te bekijken op video... De zaden van de O.I. kers kan je nu gemakkelijk oogsten: til de plant op, de zaden zitten voor een groot deel aan de onderkant..daarna kan je de plant weer terugvlijen en lief toespreken en ze groeit weer lekker door..tot de eerste echte kou.
Nu een maandje wachten dan kan ik beide proeven!
Categorie:Aparte groentes
25-09-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (0)
20-09-2011
Courgette Long Green Trailing
Nog een bijzondere groente, dit keer een speciale courgette. Met
courgettes kan je heerlijk koken, ik ben er gek op en
pluk bijna dagelijks van mijn 4 courgette planten. De mogelijkheden in
de keuken zijn legio, bakken in koekenpan of in de oven, met knoflook of
tomaten, in quiche of soep, gevuld met gehakt, tonijn of tofu, in een
courgette-tortilla, gemarineerd in de sla...
Inmaken
als komkommers of in de atjar en de rest gaat de vriezer
in voor kerriecourgettesoep in de winter...Supergroente.
Als plant is hij ook geweldig, groeit goed en geeft onophoudelijk vruchten; de
hele zomer door en nog steeds. Wil je eens een andere courgette dan de
gewone groene dan kan je eens een gele of ronde courgette proberen, of maar meteen de Long Green Trailing, een klimmende
pompoen die flink over je pergola of schutting kan groeien. Daar zullen de buren van opkijken!!
Deze courgette kunt je als een van de weinige soorten laten kruipen of
laten klimmen. Dit historische ras
rankt bijna niet en geeft donkergroene vruchten met lichtgroene strepen.
Een courgetteplant geeft veel vruchten maar de
productie neemt wel af tegen het einde van het seizoen. Als je eind juni
een tweede keer zaait heeft u ook aan het einde van het seizoen een
productieve plant zodat je nog langer van uw eigen geteelde courgettes
kunt genieten.Dat heb ik ook gedaan dit jaar, maar mijn courgettes
groeien en geven nog steeds allemaal dit jaar, de vroeg en de laat gezaaide!!
Wil je zaden van de Long Green Trailing of andere groentes kopen, maar heb je geen zin om een heel zakje met zaden te kopen, kijk dan eens op http://www.hobbyzaden.nl/.
Het is een nieuwe zadenshop waar je vanaf 0,20 eurocent zaden kan kopen, in kleine hoeveelheden.Je kunt daar zelf bepalen hoeveel zaden je koopt van een soort groente. Ze hebben een assortiment aan met gangbare soorten, maar ook
bijzondere soorten die niet of nauwelijks in bijvoorbeeld een tuincentrum te
verkrijgen zijn.
Foto Long Green Trailing
Categorie:Aparte groentes Tags:Long Green Trailing
20-09-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
07-09-2011
Blauwe tomaat
Via de dorpszadenruilhandel kreeg ik zaad van een blauwe tomaat. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er in het begin al geen heil in zag. Deze tomaat, Osu genaamd ( vernoemd naar de Oregon State University waar hij vast ook ontwikkeld is) zou bijzondere eigenschappen hebben. Dat soort vermeldingen over groentes zouden eigenlijk belletjes moeten doen rinkelen..hoe zat dat ook al weer met geweldige eigenschappen en genetische manipulatie? Nee, nee, deze tomaat was handgekruist, geen enkele manipulatie aan te pas gekomen. Prachtige plant, geweldige kleur, groeikracht tot aan de hemel en zou ook nog kankerwerend zijn... Over de smaak werd niet gesproken.
De plant groeide geweldig in de kas. Vergeleken bij mijn andere tomaten was het blad mooier, voller, donkergroen en bijna blauwachtig van kleur. Ook de vruchtzetting was goed, en die beslaat de gehele plant tot aan het plafond van de kas, zonder een enkele onderbreking, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Coeur de Boeuf of Green Zebra. Die vruchtzetting zat dus wel goed, daarna begon het lange lange wachten op het afrijpen van de vruchten. De onrijpe vruchten zijn van boven blauw/paars en van onder groen. Hoopvol heb ik ieder dag als ik in de kas kwam de onderkant van de tomaten bekeken met de hoop dat hele vrucht blauw zou worden. Niets was minder waar en pas weken later toen uiteindelijk de eerste tomaat begon af te rijpen kleurde de tomaat van blauw/groen naar oranje/donkergroen. Weg blauw. Ook het vlees was donkergroenoranje. Mijn buurman van wie ik het zaad had lag in een deuk: jaja oranje!!, riep hij, dat kan alleen maar bij Hollanders gebeuren...
Ondertussen zijn er twee trossen afgerijpt. Terwijl de oogst van de andere tomaten langzamerhand ten einde loopt geeft de Osu mondjesmaat een rijpe tomaat. En helaas, ondanks de prachtige plant en de geweldige groeikracht ( het zou me niet verbazen dat de plant nog doorgaat met oranje/groene ballen te geven tot Sinterklaas) het is gewoon geen lekkere tomaat. Vies is hij ook niet, maar de tomaat heeft weinig smaak. Voorlopig komt hij er bij mij niet meer in ( ik heb er wel zaden van geoogst, dus wie het wil proberen stuur ik met alle liefde zaden op) laten ze er eerst maar eens wat smaak inkruisen! Over de kankerwerende eigenschappen kan ik natuurlijk helemaal niets zeggen. Het schijnt dat tomaat erg gezond is. We gaan ervan uit dat dat voor alle soorten geldt en eten liever een Black Prince, de eerder genoemde Coeur de Boeuf en de Black and Red Boar, samen met een blaadje basilicum en een drup olijfolie maken die een kleurrijke en smaakvolle salade.
Naschrift: mijn vriendinnen hebben gisteren deze tomaat geproefd en zijn het niet met me een: juist lekker, een beetje fris maar goede smaak. En inderdaad, ik moet het toegeven: als de tomaat nog wat langer ligt wordt de smaak beter...
Categorie:Aparte groentes Tags:Blauwe tomaat, Osu
07-09-2011, 12:42 geschreven door Appelvrouw Reacties (1)
05-09-2011
Wedstrijdradijs Riesen von Aspern
Mijn wedstrijd radijzen ( wedstrijd van het moestuinforum) zijn goed gegroeid. De soort radijs is Riesen von Aspern. Deze Reuzenradijs kan een enorme omvang bereiken
zonder voos te worden. Je zaait op een schaduw of half schaduw plekje want deze radijs houdt niet van felle zon. Voor de wedstrijd heb ik er al een ingezonden en de tot nu toe geoogste radijsjes overstijgen het gewicht van dat radijsje niet, vrijwel 100 gram! Omdat ik wel van een radijsje hou, en mijn zuurdesembrood van spelt, rogge en -tegenwoordig een beetje- tarwemeel steeds smaakvoller wordt heb ik er weer een geoogst om op te smikkelen. Als teelt+oogst is het een prima radijs vind ik, een gemakkelijke groeier, heeft weinig mest of verzorging nodig, en je hebt aan een radijs genoeg om je lunchtafel te voorzien van een ruime hoeveelheid plakjes. Het rode velletje haal ik er wel af, ik vind de zachtere smaak zonder het rode vel aangenamer. Boter, zout en een pietsje peper erbij..verrukkelijk! Er zitten nog genoeg radijzen in de grond om een winnaar op te leveren maar dan moet ik wel boven de 143 gram komen, die heb ik al van een ander gezien..ik weet niet of dat wel gaat lukken. Volgend jaar voor mij in ieder geval deze radijs weer in de tuin!
Categorie:Aparte groentes Tags:Riesen von Aspern, radijs
05-09-2011, 19:22 geschreven door Appelvrouw Reacties (0)
27-08-2011
Extra long dipper
Druk, druk, druk, geen tijd voor het opschrijven van de recepten van alle lekkere dingen die ik de laatste dagen heb gemaakt en ingemaakt: bramenjam en bramengelei, courgettesoep in grote hoeveelheden, een weckketel vol appelmoes van de notarisappel, calendula-vaseline, pesto rosso en meer. Ons dorp maakt zich op voor het jaarlijkse feest, en met zijn allen hopen we op goed weer, op dit moment is dat behoorlijk hopeloos...regen..15 graden. Bah. Morgen beter. Verder nog even snel appels plukken, de pompoenen blijven surveilleren op woelmuisvraat, de courgettes - die steeds maar weer te groot willen groeien- op tijd van de planten halen ( ik had er in juli twee bijgezet, want ik dacht dat de eerste drie planten om deze tijd wel ingestort zouden zijn zoals in de meeste jaren, niet dus, en dus heb ik 5 goed gevende courgetteplanten..voor twee personen) tomaten in de kas plukken enzovoorts. Er zijn nog steeds logees en ook de kleine kabouters komen nog even helpen met de appeloogst..(Appeloma blij!)
De extra long dipper groeit goed, ik heb alle vruchten eraf gehaald behalve deze vrucht, die mag doorgroeien..
Een plant in de tuin waarvan ik de naam niet weet: de plant is ruim 2 meter groot, geeft gele margriet-achtige bloemen. De bladeren staan tegenover elkaar en vormen een soort bekertje waar water instaat als het regent..ik dacht bekerplant, maar dat is het dus niet! Dit is de uitgebloeide bloem(bodem) Wie weet de naam voor mij?
Categorie:Aparte groentes Tags:lagenaria extra long dipper
27-08-2011, 00:00 geschreven door Appelvrouw Reacties (2)
15-05-2011
Bosasperges
De bossen in de Lorraine staan er nu vol mee: de bosasperge die officieel bosvogelmelk heten ( Ornithogalum pyrenaicum). Het plantje is natuurlijk geen echte asperge maar een vogelmelk. Op Wikipedia kan je er o.a. dit over lezen: De bollen van de plant zijn eetbaar, vergelijkbaar met schorseneer.
De stengel met bloemknop van de bosvogelmelk wordt op dezelfde manier
als asperges gegeten (in Parijs zeer gewild) en heet daar "asperges de
bois", niet te verwarren met de echte bosasperge (Asparagus acutifolius). Krap twee minuutjes in kokend water met wat zout en eten met zelfgemaakte mayonaise..ook in Kleindorp zeer gewild! (Soms zijn mensen allergies voor vogelmelkachtigen..ze krijgen dan een rode jeukende uitslag..)
