Vanwege de aangekondigde vorst heb ik de knollen die nog in de grond zitten geoogst. Dat zijn (behalve enkele achtergelaten aangevreten knolselderijtjes) Apios, Crosne, Mashua en Yakon Apios en Yakon had ik vorig jaar al in mijn tuin, Crosne en Mashua beide dit jaar voor het eerst.
De Yakon ligt nog in de kas. Op de foto hierboven zie je enkele knollen die van de knol afbraken bij het oogsten. Een van deze knollen is 490 gram. In de Andes kunnen ze tot een kilo zwaar worden. De Yakon komt dus uit de Andes en behalve de knollen kun je er daar ook siroop en thee van krijgen. Yakon wortels worden traditioneel gebruikt door de boeren op de oostelijke hellingen van de Andes die afdalen naar de Amazone. De plant groeit daar langs perceelranden waar de sappige wortels een welkome bron van verfrissing vormen tijdens het werk op de velden.
Als je de knol oogst zie je duidelijk de verschillende soorten knol, het rode bovenste is om te herplanten, de langwerpige geelbruine knollen om te eten. Eerst moeten ze enkele weken liggen om op smaak te komen. Dat doe je het beste in een koude ruimte, anders verliezen de knollen ook snel vocht.
De Yakon had ik niet veel op het menu staan vorig jaar..ik heb er enkele keren mee gewokt, maar vond het zo tegenvallen dat de kleur dan zwartig wordt. Rauw stond de smaak me wel aan. Lastig is altijd de flatulentie die dit soort knollen bij mij bewerkstelligd..dat kan vervelende situaties opleveren ;) Je kunt de wortel dus rauw eten en ook wokken of inmaken met
bijvoorbeeld ander fruit. Ik heb begrepen dat in die
blikken gemend fruit van een zonnig merk Yakon zit. Dat zouden die gele vierkante stevige blokjes
zijn.
De Knolcapucien of Mashua kon nog wel even groeien, de bladeren van deze plant waren nog frisgroen, dit in tegenstelling tot het blad van de Yakon dat al zwart was geworden van het kleine beetje vorst van vorige week. Ook begon de plant net te bloeien. Ik durfde het toch niet aan knollen in de grond te laten ondanks dat hun oorsprong hoog op de -vast wel koude- berg ligt. Deze plant komt uit de Andes waar hij tot 4000 meter groeit (Wikipedia) Wat een mooi gezicht deze witte knollen als ze onder de grond vandaan komen..buitenaards! Ik las dat je ze nog even in de zon op smaak kunt laten komen en dat je ze niet rauw eten kan eten, dat schijnt te scherp te zijn.
De Crosne dank zijn naam aan de Franse stad Crosne in Esonne, Frankrijk. Oorspronkelijk komt de plant uit Japan. Apios die ook wel rozenkrans- of indianenaardappel wordt genoemd komt uit Noord Amerika.
De Apios en de Crosne had ik samen in een bak met bemeste aarde gedaan. Een hele grote bak, dat wel...toch was het niet zo`n goed idee. Over de Crosne had ik gelezen dat de plant zo woekert, dus daar had ik geen zin in, vandaar die bak. Je moet dan denken aan een bak zo groot als twee stuc kuipen..flink veel ruimte dus. De Crosne ( door de Engelsen ook wel Chinese artisjok genoemd) was echter meteen op zoek gegaan naar ruimte, dat zag ik toen ik vandaag de knolletjes ging oogsten..ze zaten diep, bijna op de bodem van de bak en groeiden overal langs de zijden van de bak maar nauwelijks in het midden. Je schijnt de knolletjes slecht aan de open lucht te kunnen bewaren en ik denk dat ik ze maar snel op zal eten.
De Apios heeft door het delen van de bak met de Crosne waarschijnlijk erg geleden. Aan de hele plant kwam een magere 220 gram aardappel..en die zien er ook nog slecht uit. Dat moet ik volgend jaar maar eens anders doen, als ik tenminste aan wat behoorlijk nieuw plantgoed kan komen. Ook de Apios heb ik nog niet geproefd..ik las net op de site van tuinadvies dat de knolletjes pas in hun derde jaar gegeten kunnen worden en dat ze gewoon in de grond kunnen blijven. Dat ga ik volgend jaar anders doen dus..of wie weet stop ik ze morgen wel weer terug in de bak..zonder de Crosne.
