De Gentse politie zou in de uitgaansbuurt van de Overpoortstraat graag
wat minder lawaai en overlast van zatte studenten zien. Daarom hadden ze een
voorstel om aan de vele studentencafé's een tijdstip op te leggen vanaf
wanneer geen luide muziek meer mag gedraaid worden.
Ik hoor de (ex-)studenten onder u al protesteren: "Toch niet al té vroeg, hoop ik? Je kan een
student toch niet om 1 uur 's nachts al naar zijn bed jagen!?"
Nee hoor: 5 uur 's morgens,
dat is wat de politie voorstelt. En let wel: de café's zouden niet persé om 5
uur moeten sluiten, ze zouden alléén maar vanaf 5 uur stil moeten zijn. Zou er
iemand van die studenten in laveloze toestand na 5 uur 's morgens nog beseffen
of er al dan niet nog muziek aan het spelen is?
Furieus protest bij de Gentse horeca, want zij zijn bang dat de boel
dan om 5 uur zal uitdoven, en dan kunnen ze meteen op dat vroege uur al hun
deuren sluiten. En dat zien ze écht niet zitten. Om 5 uur al stoppen met drank
verkopen aan zatte studenten? Geen sprake van!
Misschien om een uur of 7, ja,
dat zou nog redelijk zijn. Maar om 5 uur al? En de inkomsten dan die ze
zouden moeten mis lopen?
Want blijkbaar wordt er behoorlijk wat drank verzet in die vroege
uurtjes, en dat brengt véél geld in het laatje. En daar draait het uiteindelijk
allemaal om, niet? Geld verdienen! Zo véél mogelijk, zo vlug mogelijk.
De keerzijde van het ochtendlijke gezuip is dat de Overpoortstraat
's morgens vroeg voor iedereen behalve een beschonken student te mijden is: onuitstaanbaar
lawaai, zatteriken die je lastig vallen als je in de buurt komt, en kots overal
waar de drank er langs de verkeerde kant weer uit komt. Om nog maar te zwijgen
over de effecten op die studenten zélf: slechte studieresultaten omdat ze de
vorige nacht te lang waren uit geweest, en hun hersenen die in sneltempo kapot
gemaakt worden door de alcohol.
Maar dat zal de café-uitbaters een zorg zijn. Als zij hun inkomsten
maar kunnen binnen rijven. De consequenties zijn hun probleem niet. De stad zal
wel zorgen dat de straten achteraf weer proper gemaakt worden, en de politie
zal wel patrouilleren om al te grote verstoringen van de nachtrust te beperken.
En de ouders zullen de studenten wel van de nodige centjes voorzien om tot 7
uur in de morgen te kunnen slempen.
Tot 7 uur 's morgens! Ik ben ook student geweest, maar ik kan geen
enkele reden bedenken waarom je tot 7 uur in de morgen zou moeten of willen aan
het brassen blijven. Vermoedelijk zijn de meeste van die nachtbrakers tegen dan
al in een toestand van halve coma, en beseffen ze nauwelijks nog iets van hun
omgeving of van wat er gebeurt. Maar de horeca wil geld kunnen verdienen, en
dus moet die "traditie" behouden
blijven.
Het doet me denken aan gelijkaardige toestanden op de Balearen: Ibiza
en de andere party-eilanden. Ook daar willen de verantwoordelijken heel graag
paal en perk stellen aan de buitensporige uitspattingen van zatte toeristen.
Hoe die Britse en Duitse vakantiegangers daar soms te keer gaan, het
is niet om aan te zien: alle "beschavings-vernis"
is verdampt in een walm van alcohol en andere brol. En de plaatselijke
bevolking ziet het met lede ogen gebeuren, en moet lijdzaam ondergaan.
Ook daar wil men dus graag beperkingen opleggen. Maar ook daar ligt de
horeca dwars, want dronken toeristen zijn een gemakkelijke bron van inkomsten.
En de problemen zijn voor een ander.
Donald Trump heeft, als eerste Amerikaanse president ooit, deelgenomen
aan een anti-abortus betoging. Of liever: een "pro life" betoging.
"Want," zegt Donald, "elk kind is een heilig geschenk van God.
Mensenrechten beginnen in de baarmoeder."
Dat is een erg spirituele en mooie gedachte van Donald: "Het leven is heilig. Elk leven. En het mag
niet zomaar beëindigd worden!"
Het is wel een beetje jammer dat het leven niet zo'n heilig geschenk
meer is als je de pech hebt om op een Amerikaanse school rond te lopen waar een
geschifte oud-leerling zijn arsenaal automatische geweren, vrijelijk gekocht in
de Walmart, komt leegschieten.
Er zijn bij benadering 300 miljoen schiettuigen in omloop in de USA. En
er sterven dagelijks om en bij 40
mensen door vuurwapengeweld in het
prachtigste land van de wereld. Het leven is heilig, maar elke dag zijn er
40 mensen die de pech hebben dat dat voor hen niet geteld heeft (omwille van de vrijheid van wapendracht, die blijkbaar nóg heiliger is dan het leven?).
En het is een beetje jammer dat het leven niet zo'n heilig geschenk
meer is als je de pech hebt om in een Jemenitisch ziekenhuis opgenomen te zijn
waarboven een Arabische bommenwerper, gekocht in Amerika, zijn lading bommen
(gekocht in Amerika) komt droppen.
De Verenigde Staten zijn namelijk verantwoordelijk voor méér dan de
helft van de totale wereldwijde wapenhandel. Dat vertegenwoordigt een jaaromzet
van méér dan 220 miljard dollar. Ze leveren wapens aan méér dan 170 landen; en "mensenrechten" zijn géén criterium
om al dan niet wapens te leveren.
En het is ook een beetje jammer dat het leven niet zo'n heilig
geschenk meer is als je een zwarte jongen bent die uit balorigheid stoer begint
te doen tegenover een slecht opgeleide politieman met een snelle greep naar
zijn dienstwapen.
Een ongewapende zwarte heeft in Amerika tot negen keer méér kans op
een politiekogel dan een blanke. In 2015 zijn er zo 306 jonge zwarten door een
politieofficier neergekogeld (en de trend in 2016 was nog stijgend). Nochtans was
ook het leven van die zwarten heilig in de baarmoeder.
Donald is duidelijk een erg godvruchtig en principieel man: "Mensenrechten beginnen in de baarmoeder!"
Maar wat er daarna gebeurt, eens het kind niet meer in de baarmoeder
zit, is helaas niet meer zijn zorg. En de mensenrechten lijken ook niet meer
van tel ná de geboorte.
Donald kan zich voor zijn pro-life
wetten misschien inspireren op de ideeën van de conservatief katholieke landen
ten zuiden van de USA.
Zoals bijvoorbeeld El Salvador ("What's in a name!") waar ze zódanig "pro
life" zijn dat een vrouw er van moord beschuldigd wordt als ze het heilige leven in haar baarmoeder niet
wenst nadat ze het aangedurfd heeft om zwanger te raken na een verkrachting.
En in Mexico zijn ze ook erg "pro
life": het aantal moorden heeft er al een gemiddelde van 95 per dag bereikt. Als "pro life" statement kan dat tellen!
Het is onvoorstelbaar hoe hypocriet een mens wel kan zijn.
En het is een angstaanjagende gedachte dat zo'n man als Donald immens veel
aanhangers heeft, en ook de volgende 4 jaar president van "het machtigste land ter wereld" zal blijven!
Voor alle kindjes in de baarmoeder heb ik dus één boodschap: "Als het enigszins kan,blijf nog vier jaar waar je bent, want
alléén daar ben je veilig en is je leven heilig!"
Wekelijks, dagelijks bijna, worden we in alle tv-journaals
geconfronteerd met straffe cijfers, verontrustende statistieken, spectaculaire
resultaten.
Het vreemde daarbij is dat niet zelden korte tijd later opnieuw
cijfers worden gepresenteerd die de vorige totaal en compleet lijken tegen te
spreken. En dan raak ik in de war. Met mijn simpele geest kan ik héél moeilijk
vatten dat de media de ene dag een bericht brengen dat iets "zwart" is, en enige tijd later met
dezelfde sérieux komen vertellen dat het "wit"
is. Ik vraag me dan af: "Beseffen ze dan
zelf niet dat ze met cijfers komen die elkaar tegenspreken? Is er geen
hoofdredacteur die dat afcheckt?" en vooral: "Liegen ze ons dan gewoon iets voor, of hoe zit het?"
Zo waren er de alarmerende berichten over de toenemende armoede in ons
land: de kinderarmoede die blijft stijgen, het groeiend leger daklozen.
En dan kwam wat later dit bericht: "10.535.817
elektronische betalingen: record van maand geleden al opnieuw gebroken." Dat
waskort voor Kerstmis, als iedereen
voor iedereen cadeautjes aan het shoppen was.
Kan iemand mij eens uitleggen hoe dat met elkaar te rijmen valt? Hoe
kan het dat er jaar na jaar méér geld gespendeerd wordt aan kerst- en andere inkopen,
terwijl er jaar na jaar meer armoede is?
Het zal wellicht wel zo zijn dat die recente records gehaald werden
door een beperkt aantal mensen: het kleine percentage welgestelden in onze
samenleving. Maar zég dat dan als je zo'n bericht de wereld in stuurt. Leg dan
tenminste uit dat een klein deel van de Belgen alsmaar rijker wordt, en het
geld met de kerstperiode vlot kan laten rollen, terwijl een groot (steeds
groter?) deel géén kerstcadeaus kan kopen.
Een ander straf bericht ging over de productie van offshore
windenergie in ons land. In Vlaanderen dus, net buiten onze kust. Er was op een
dag een recordopbrengst geweest aan windenergie, en met de geplande bijkomende
windmolenparken die in de steigers staan, zou Vlaanderen tot de Top-3 van de
hele wereld behoren. De Top 3 van de
hele wereld! En bovendien zouden we op die manier tot 10% van onze
energiebehoefte kunnen dekken door energie van de windmolenparken op zee.
Maar nog niet eens zó lang geleden waren de berichten over de
klimaatambities van ons land véél zwarter gekleurd. Toen klonk het dat België "de ambitie om 13% van onze energieproductie hernieuwbaar
te maken tegen 2020 niet zal kunnen waarmaken."
Kan iemand mij eens uitleggen hoe dat met elkaar te rijmen valt? Hoe
kan het dat we in totaal niet aan 13% hernieuwbare energie zullen komen als we
met de windmolenparken op zee alléén al op 10% zitten?
In 2018 was het aandeel hernieuwbare energie voor héél België trouwens
al iets meer dan 25%. Dat zijn officiële cijfers van de energiesector zelf. En
als we er de kernenergie bijtellen, die ook klimaat-groen is (want even weinig
CO2-uitstoot als een windmolen), dan komen we zelfs aan bijna 65%. Als ik dat goed
kan interpreteren, zaten we dus, op nationaal niveau in elk geval, in 2018 al
vér boven de doelstellingen voor 2020.
Vanwaar dan die negatieve berichtgeving? En is er dan niemand die één
en ander natrekt vooraleer zoiets in het journaal (of in de kranten) te komen
vertellen?
Ook een groot mysterie voor mij waren de aanhoudende berichten over de
catastrofaal lage stand van het grondwater in ons land, en over de dreigende
droogtes. De waterstanden in België, en dan vooral in Vlaanderen, zijn
dramatisch laag, en dat komt, volgens onze weerpersonen
door de weersomstandigheden: er valt de laatste tijd véél te weinig regen om
onze watervoorraden op peil te houden. Het grondwaterpeil in West-Vlaanderen is
met 100 meter gedaald in de voorbije 50
jaar, zo wordt beweerd. En Vlaanderen behoort tot één van de regio's in de
wereld met het grootste risico op watertekort. Volgens het KMI zal er "in de toekomst 30 tot 70% minder neerslag
vallen."
Maar als ik dan kijk naar de evolutie van de neerslag in België, de
voorbije honderd jaar of zo, dan lees ik in een (officieel) rapport van het MIRA
dat de neerslaghoeveelheid een continu stijgende trend vertoont sinds het begin
van de metingen in 1850: momenteel is de gemiddelde jaarlijkse neerslag zowat
12% groter dan in de tweede helft van de negentiende eeuw. De stijging in de
neerslaghoeveelheid blijkt bovendien het sterkst te zijn vanaf de jaren
zeventig van de vorige eeuw: de laatste veertig à vijftig jaar gaat de
trendcurve steil omhoog. En dat zou (alweer) aan de mens liggen: de menselijke
activiteiten zijn verantwoordelijk voor de toename in de neerslaghoeveelheid.
Ik zal niet zeggen dat de ene of de andere liegt, of de waarheid
verdraait, maar enige duiding zou toch nuttig zijn als men verklaart dat we
kampen met toenemende droogte "door de
impact van de mens op ons klimaat", terwijl een ander rapport dan weer
aangeeft dat de neerslaghoeveelheid door de band genomen alsmaar sneller
toeneemt "door de impact van de mens op
ons klimaat".
Ik wéét wel dat het allemaal "vooruit"
moet gaan: het mag allemaal niet te lang meer duren als men verslag uitbrengt
over een nieuwsitem, want de mensen slagen er blijkbaar niet meer in om hun
aandacht langer dan vijf minuten bij eenzelfde onderwerp te houden. En dat
reflecteert zich in de berichtgeving, in de kranten én op de tv: het moet "snelheid" hebben, de items en artikelen
moeten kort zijn en bondig. Er is geen tijd of ruimte meer om ergens een beetje
langer bij stil te staan. En vooral: het moet liefst zo spectaculair mogelijk
zijn, om de kijkers van de concurrentie af te snoepen.
Maar af en toe zou het toch nuttig zijn om één en ander uit te leggen.
Om wat duiding te geven of een bijkomend woordje uitleg. Of om dingen met
elkaar in verband te brengen.
Er wordt al zó veel "fakenews" verspreid, laat ons dan tenminste
proberen om het échte nieuws geloofwaardig te houden. Want als de "feiten" elkaar ook al gaan tegenspreken,
dan zullen de mensen op de lange duur echt nérgens meer in geloven. En is dat
de wereld die we willen?
Het was met een toenemend gevoel van verstomming dat ik in de
weekendkrant een artikel ontdekt heb waarin verteld wordt over de toenemende
vraag naar "sekswerkers": voor
ouderen en voor "personen met een
beperking". Die "zorgen" worden aangeboden
door een vzw die voor een groot deel draait op subsidies van de Vlaamse
overheid, belastinggeld dus. En het socialistisch ziekenfonds zou ook
tussenkomen in de kosten.
Nu vraag ik mij wel af of ook andere mensen voor die "dienstverlening" in aanmerking zouden
komen? Er zijn heel zeker héél veel mensen die het (lange tijd) zonder seks
moeten stellen. Ik denk hierbij ondermeer aan alleenstaande moeders die
zichzelf, en al hun eigen noden en behoeften, opzij schuiven; in elk geval zo lang
als ze de zorg moeten opnemen voor hun opgroeiende kinderen.
Ik begrijp maar al te goed de noden en verlangens en behoeften van al
wie niet (meer) aan seks toe komt. De behoefte aan intimiteit en lichamelijke
nabijheid is een basisbehoefte, en de vervulling ervan zou voor iedereen moeten
weggelegd zijn. Maar het idee om daar dan iemand voor te betalen, is voor mij
toch een stap te ver. Niet zozeer uit morele principes, of vanuit de
overtuigingen die mij bij mijn opvoeding zijn meegegeven, maar vooral omdat het
concept dat dit tegen "betaling" zou
gebeuren, mij tegen de borst stoot. Seks en intimiteit hebben, voor mij, alles
te maken met wederzijdse genegenheid en innerlijke nabijheid en verbondenheid;
het kan, voor mij, nooit een "zakelijke"
transactie zijn.
En laat ons een kat een kat noemen: ook al spreken we, politiek
correct, over "sekswerkers", het gaat
hier eigenlijk om een vorm van prostitutie. Het gaat over "betaalde seks", en dat is per definitie prostitutie. Ook al geef je
het een verbloemende naam als "sekszorg",
en ook al wordt het met ons belastinggeld gesubsidieerd.
Maar het zijn géén "prostituees",
volgens de vzw, het zijn "dienstverleners".
En al zaten de meeste "dienstverleners"
wél al "in het vak", er zijn er ook
andere: er is zélfs een postbode bij. (Ik had eerder een melkboer verwacht,
maar dat is een uitstervend ras.)
Waar is de maatschappelijke verontwaardiging over prostitutie nu
opeens gebleven? Waar zijn de mensenrechten- en vrouwenorganisaties die alle
vormen van prostitutie luidkeels veroordelen wegens vrouwonterend en
vernederend, en omdat hiermee een vrouw tot een "object" gereduceerd wordt? Wat is het verschil tussen een man die
zijn "gerief" gaat halen bij een
prostitué, en een "persoon met een
beperking" die aan huis "seksuele
zorg" krijgt?
Jawel, ik begrijp maar al te goed dat seksuele noden belangrijk zijn,
en héél dringend kunnen aanvoelen. En dat een (langdurig of blijvend) tekort
aan seks en intimiteit pijnlijk kan zijn en schrijnend.
Maar als je niet aan seks toe komt, "so what?" Er zijn véél ergere dingen in het leven! Er zijn mensen
die zich moeten voeden met enkele blaadjes van het onkruid dat ze vinden langs
de berm van de weg; er zijn mensen die geen dak boven het hoofd hebben en in
weer en wind buiten moeten overnachten. Die ouderen en "personen met een beperking", waar deze bijzondere "dienstverlening" zich op richt, hebben
wél voldoende en lekker te eten, en een warm en zacht bed om in te slapen. En
ze worden dag in dag uit omringd met liefdevolle zorgen.
Maar ze hebben géén seks.
So what? Er zijn zó veel dingen die ik óók graag zou willen en waar ik
óók nood aan heb. Ik heb al die dingen niet, en ik zal die nooit hebben. Maar
mijn leven gaat toch gewoon verder. En ik maak er het beste van, met wat ik wél
heb.
Het is trouwens niet omdat je "alles"
zou hebben, dat je dan vanzelf ook gelukkiger zou zijn. Of wel?
We evolueren meer en meer naar een maatschappij waarin als
vanzelfsprekend wordt aangenomen dat iedereen alles moet kunnen hebben, alles
moet kunnen kopen. En de armoede- en welzijnsorganisaties helpen driftig mee om
dat idee door te drukken. Wie niet elk jaar op skivakantie kan, wordt "arm" genoemd. Wie voor zijn kinderen op
hun eerste communie geen IPad kan kopen, behoort tot de onderste laag van de
samenleving.
Niemand zou ook maar iets mogen tekort komen, en iedereen zou alles moeten hebben. Dat is alléén het
geval in de laatste paragraaf van een sprookje; dat is in realiteit niet zo. Dat
zou iedereen toch moeten weten?
Door er voortdurend op te hameren dat mensen "arm" zijn als ze niet alles
hebben, kweekt men een maatschappij waarin iedereen constant ontevreden zal
lopen omdat een ander méér heeft. En waarin uiteindelijk alles zal draaien om "hebben". Een maatschappij ook waarin de
mensen gaan denken dat ze het recht hebben om alles kunnen kopen wat ze zouden
willen, inclusief "seks". (Er loopt
in Amerika al zo iemand rond, en die willen we toch écht niet als rolmodel! Of
wel?)
Het voorbije jaar werden we zowat dagelijks in het Journaal
geconfronteerd met beelden van gewelddadige betogingen, opstandige massa's.
Eerst was Chili aan de beurt. Massale betogingen tegen de verhoging
van de prijzen van de metro. Binnen de kortste keren zijn de betogingen ontaard
in een gewelddadige volksopstand: ongezien brutaal politiegeweld, ongezien
onnodige vernielingen door ongure elementen die zich tussen de betogers gemengd
hadden. En het ging al heel snel van kwaad naar erger: repressie, plunderingen,
doden.
En toen kwam Irak. Massale protesten tegen de levensduurte en armoede
in een land dat bulkt van de oliedollars. Binnen de kortste keren zijn ook hier
de betogingen ontaard in een volksopstand die bloedig onderdrukt werd door
leger en politie. Het aantal doden is niet meer te tellen, maar er zijn er
honderden.
En toen kwam Hongkong. Massale protesten tegen de regeling om tegenstanders
van het regime naar China te kunnen deporteren om daar terecht te staan. Binnen
de kortste keren stond de hele stad in lichterlaaie en waren de straten het
toneel van gevechten tussen strijdvaardige studenten en ordetroepen.
En toen kwam Libanon. Straatprotesten tegen de economische recessie en
de armoede, en tegen de corruptie van de heersende klasse. Binnen de kortste
keren werden de straten bezet door boze studenten en protesterende jongeren, en
iedereen die op verandering gehoopt had. Het geweld escaleerde tot er helaas
ook doden vielen.
En toen kwam Ethiopië, waar de premier zowaar de Nobelprijs voor de
Vrede gekregen had. De bevolking van het straatarme land had geen boodschap aan
die Nobelprijs, en kwam massaal op straat. En zoals overal elders werd het
protest gewelddadig en kordaat onderdrukt.
En toen kwam India, waar een nieuwe wet werd voorgesteld om
vluchtelingen uit omringende landen de kans te geven om Indisch staatsburger te
worden. Behalve als het ging om moslims. 200 miljoen Indiërs voelden zich
geschoffeerd, en het straatprotest zwol aan tot het niet meer onder controle te
krijgen was. Tenzij dan, zoals dat meestal de geliefkoosde remedie is, door
extreem politiegeweld. Waarbij er meerdere doden zijn gevallen.
En toen kwam Iran. Enzovoort.
Het vreemde aan die berichtgeving is nu wel dat de aandacht voor deze
of gene opstand opeens verstomde als er ergens anders nieuw straatgeweld te
melden viel.
Hoe zit dat dan? Zijn die in Chili met hun gewelddadige betogingen
gestopt zodra ze er in Libanon aan begonnen, of zo? En zijn die in Ethiopië gestopt
zodra ze in India op straat kwamen? Werken die opstandige burgers met een soort
beurtrol? Moeten ze wachten om op straat te komen tot het hun beurt is? En dan
tijdig stoppen als de volgende aan de beurt komt? Misschien moeten ze een
ticketje nemen zoals bij de beenhouwer om de hoek.
En nu Australië in brand staat, is er nauwelijks nog enige berichtgeving
over welke volksopstand dan ook. Hebben ze allemaal een pauze genomen,
misschien, tot de ergste branden in Australië geblust zijn, en gaan ze er
daarna weer vol tegenaan?
Of ligt het misschien eerder aan de sensatiezucht van de kijkers, en
aan de media die daar gretig op inspelen? De kijkers raken anders te rap
verveeld: ze haken af als er té lang over het zelfde bericht wordt. En dus
wordt een onderwerp na enkele dagen "opgeborgen"
en wordt een nieuw verhaal opgevoerd, ook al loopt het vorige "verhaal" voor de betrokkenen gewoon
verder, en is er aan hun lijden en miserie helemaal geen einde gekomen.
Het is trouwens van hetzelfde bij natuurrampen: als je op de
nieuwsitems mag afgaan, dan stopt elke natuurramp na enkele dagen vanzelf, en
als bij toverslag komt ergens anders een geheel nieuwe ramp opzetten.
Moeten we echt blijven toegeven aan dat soort ramptoerisme?
Zijn we allemaal zó oppervlakkig geworden dat het leed van gisteren
morgen alweer helemaal vergeten is? Zijn we écht zo hersenloos geworden dat we naar
al die miserie op tv kunnen zitten kijken zonder daar dan bij na te denken over
wat het échte leven achter die reportages wel inhoudt?
Even terug naar 1974. Ik was 20, en zou voor het eerst met een
vliegtuig reizen. Ik zou ook voor het eerst alléén reizen, zonder mijn familie;
ik zou voor het eerst zes weken van huis weg zijn. Dat was nogal wat, toen!
Tegenwoordig is dat min of meer alledaags: jongeren trekken er nu al van véél
vroeger alléén op uit, jongeren zijn nu véél zelfstandiger; veel jongeren
hebben al de halve wereld gezien als ze 20 zijn. Maar toen was dat nog helemaal
anders. Toen hadden we thuis ook het geld niet voor verre of lange reizen, of
welke reizen dan ook. Mijn reis heb ik helemaal zelf moeten betalen. Het was
dan ook geen vakantie: het was om te werken. Bij tabaksboeren in het Zuidoosten
van Canada, in de regio rond Ontario. Alles was perfect georganiseerd door BIW,
België In de Wereld. De bedoeling was
om te gaan helpen met de tabakspluk bij Vlaamse tabaksboeren, of liever: boeren
van Vlaamse afstamming. Daar waren er nogal wat van, ginder in die streken. De
tongval van veel gesprekken klonk opvallend West-Vlaams.
Hoe waren die daar terecht gekomen? Daarvoor moeten we nóg verder terug
in het verleden: tot de periode kort voor de Tweede Wereldoorlog. Véél jonge
mannen zaten zonder werk; hier in Vlaanderen was het armoe troef. En dus zijn
veel mensen toen, en ook kort na de oorlog, naar Amerika getrokken, of naar
Canada, om te proberen daar een toekomst op te bouwen. Economische vluchtelingen, zoals we ze nu zouden noemen. Massa's
Vlamingen zijn toen naar het beloofde land getrokken, op zoek naar welvaart en
rijkdom die hier, in het verarmde Vlaanderen, niet direct te vinden was. Gelukkig
voor al die Vlaamse gelukszoekers zijn ze ginder met open armen ontvangen, en
hebben ze daar, door héél hard te werken, een mooi en aangenaam leven kunnen
opbouwen.
En nu springen we weer vooruit in de tijd: naar 2019.
De burgemeester van Koksijde wil liever niet nog een keer asielzoekers
in zijn gemeente opvangen.
Let wel: de vorige keer, toen er in 2016 zowat 300 asielzoekers een
tijdlang in de leegstaande gebouwen van de oude luchtmachtbasis gelogeerd
hebben, is dat allemaal zonder problemen verlopen. Er zijn geen strubbelingen
geweest, geen ruzies, geen diefstallen of verkrachtingen, en de sfeer tussen de
vluchtelingen en de Koksijdenaren was harmonieus. Een positieve ervaring,
herinnert de burgemeester zich.
En let wel: de burgemeester heeft er helemaal niets op tegen dat er in
ons land vluchtelingen en asielzoekers zouden opgevangen worden. De sukkelaars
moeten tenslotte érgens onderdak krijgen, niet? De burgemeester is geen onmens,
hee. Maar... deze keer niet in zijn gemeente! Er zijn genoeg andere gemeentes
waar er nog voldoende plaats is. (Het lijkt een beetje op het verhaal van de
windmolens in Vlaanderen: iedereen is ervan overtuigd dat die er moeten komen.
Maar: vooral niet in mijn eigen
achtertuin!)
De burgemeester van Koksijde kan dit er écht niet meer bij hebben.
Zijn personeel en zijn politieagenten komen nu al handen tekort. Nu ja, nu nog
niet, maar straks héél zeker wél! Want de Brexit komt eraan. En dan zal
iedereen de handen vol hebben.
Waarom zal de Brexit zo veel extra werk mee brengen? Goeie vraag! Ik
weet het niet. En de burgemeester van Koksijde weet het eigenlijk ook niet.
Misschien komen er wel massa's vluchtelingen vanuit Schotland naar ons toe,
omdat ze asiel willen zoeken in Europa, nu de Britten hen er tegen hun zin uit gehaald
hebben?
Hoe belachelijk en goedkoop de argumenten van de burgemeester ook klinken,
feit is wel dat die vluchtelingen voor veel mensen bij ons niet welkom zijn.
Vooral voor veel minder-begoeden, die zélf al alle moeite hebben om de eindjes
aan elkaar te knopen en moeten krabben om het einde van de maand te halen, is
het bitter om te moeten accepteren dat zij de koek, die nu al véél te klein
is, met anderen, vreemdelingen, zouden moeten delen. Jawel, heel veel mensen
zouden liever zien dat die asielzoekers in hun thuisland zouden blijven.
En het is natuurlijk wel waar dat niet alle asielzoekers ook effectief
recht hebben op asiel. En het is waar dat wij hier in Vlaanderen niet iedereen
kunnen opvangen. En het is waar dat veel van die vluchtelingen gewoon op zoek
zijn gegaan naar een beter leven: de verlokkingen van het rijke Westen. Het is
waar dat veel van hen komen uit landen waar het al bij al niet minder veilig is
dan bij ons, en dat ze dus evengoed hadden kunnen thuis blijven. Het zijn
inderdaad niet allemaal mensen die op de vlucht zijn voor geweld; er zijn er
ook bij die hier een betere toekomst hopen op te bouwen.
Economische vluchtelingen.
Zoals die Vlamingen indertijd, weet je wel.
Maar als puntje bij paaltje komt: ik heb een sterk vermoeden dat al
die vluchtelingen zélf eigenlijk véél liever niet naar hier waren gekomen, dat
ze zélf liever gewoon in hun eigen land waren gebleven.
En dát is eigenlijk waar we naartoe zouden moeten: dat iedereen in
zijn eigen land of streek zou kunnen blijven wonen en werken, dat elk land zich
voldoende zou kunnen ontwikkelen om welvaart te bieden aan iedereen, dat elke
regio de middelen zou hebben om voor de eigen bevolking te zorgen. Dat zou
minder problemen en discussies geven in Europa, en het zou véél beter zijn voor
die landen en gebieden zélf als hun slimste en meest voortvarende jongeren niet
naar ergens elders zouden vluchten om een toekomst te kunnen opbouwen.
Het enige dat daarvoor nodig is, dat zijn: voldoende financiële
middelen. Financiële middelen die ruim voorhanden zijn, maar die nu verkwanseld
worden aan wapentuig en oorlogje spelen. Of aan megalomane projecten waar
niemand iets aan heeft. Of aan één of andere corrupte dictator die vriendjes is
met één van de machtige mannen uit het Westen.
Het enige wat nodig is, is wat meer zin voor verantwoordelijkheid en
rechtvaardigheid, en wat minder egotripperij.
Donald heeft beslist dat de nieuwe gaspijnlijn vanuit Rusland naar
Duitsland er niet mag komen. Wat zijn motivatie of zijn argumenten mogen wezen
om dat te verordenen, geen mens die het weet of begrijpt. Het zou te maken hebben
met een mogelijks té grote afhankelijkheid van de Europese energievoorziening
tegenover Rusland. So what? Wat heeft Donald zich daar mee te moeien? Het heeft
wellicht véél meer te maken met het overschot aan schaliegas dat Amerika zou
gaan produceren in de komende jaren en aan Europa hoopt kwijt te kunnen.
Maar goed: Donald wil die pijnleiding niet. En dus komt die er niet.
Rusland is boos. Europa is verontwaardigd. Maar iedereen knikt braaf: "Ja, Donald".
Net zoals iedereen braaf "Ja"
heeft geknikt toen Donald besloot dat er geen handel meer mag gedreven worden
met Iran, en ook niet meer in dat verfoeide land mag geïnvesteerd worden.
Miljarden aan investeringen en mogelijke handelsvooruitzichten zijn hierbij in
rook opgegaan. En Europa heeft fel geprotesteerd. Maar iedereen heeft zich
geplooid naar Donald's regels. Dat daarbij vooral de bevolking van Iran het
grootste slachtoffer geworden is, onder meer door een schrijnend tekort aan
geneesmiddelen of elementaire basisproducten, zal Donald een zorg zijn. Hij
beschouwt Iran als een vijand, en dus heeft hij sancties opgelegd. Dat Iran de
grootste concurrent van Saoedi-Arabië is in die regio, en dat de walgelijk-rijke
sjeik van Saoedi-Arabië Donald's goede vriend is aan wie hij gigantisch veel
wapen kan leveren, zal wel puur toeval zijn, zeker?
Ook China is het slachtoffer geworden van Donald's geldingsdrang:
economische sancties en importheffingen. Zo heeft hij bijvoorbeeld een boos oog
laten vallen op Huawei. Dat Huawei een bedreigende concurrent is voor
Amerikaanse bedrijven als Apple, zal heel zeker ook weer puur toeval zijn. En
dat Huawei een paar straten voorsprong heeft op gelijkaardige Amerikaanse
bedrijven als het gaat om de ontwikkeling van 5G, zal er uiteraard ook wel
niets mee te maken hebben. En wij hier in Europa? Wij knikken braaf "JaDonald",
en zien ondertussen de oneindige voordelen van 5G aan onze neus voorbij gaan.
België, het logistieke centrum van Europa? Niet lang meer, als we niet héél vlug
in 5G gaan investeren. Maar ja, het mag niet van Donald.
Donald's fantasie als het gaat om het uitvaardigen van sancties is
overigens onuitputtelijk. Ik had het in elk geval nooit zó gek kunnen bedenken:
extra invoerheffingen op Griekse perziken, Amerikaanse sancties tegen Spaanse
olijven, maatregelen tegen de Franse wijn. Hoe verzint ie het? Zou hij 's
morgens, of liever in de late voormiddag, bij het opstaan in zijn geïllustreerd
woordenboek bladeren om te zien of hij ergens een vrucht kan vinden die hij nog
niet kende? Misschien is het Belgisch witloof binnenkort wel aan de beurt!
Het hele verhaal doet denken aan een bullebak op de lagere school, die
iedereen op de speelplaats tiranniseert en als een despoot over de school
heerst met een stelletje ja-knikkers in zijn spoor. Iedereen spreekt er schande
over, en iedereen vindt het niet kunnen. Maar niemand doet er iets aan. En de
school laat begaan, want de ouders van het pestjong zijn rijk en leveren de
grootste bijdrage aan de schaarse middelen waar de school het moet mee doen.
Niemand durft tegen die rijkaards in te gaan, want anders dreigen die om hun
bijdrage in te trekken.
En Donald kan zich verder uitleven: een klein jongetje van een lagere
klas opzij duwen omdat die in de weg loopt; een meisje van een andere klas aan
de haren trekken, zomaar voor de lol; een andere jongen uitlachen omdat die wat
meer gezet is. En alle ja-knikkers pesten volmondig mee.
P.S.
Voor wie nog niet zo lang geleden mijn stukje over "NATO in Space" gelezen heeft: Donald heeft
ondertussen officieel zijn nieuwe "Space
Force" gelanceerd.
Star Wars wordt al wéér een stukje minder sciencefiction!
De voorbije NATO-bijeenkomst ter gelegenheid van de 70ste
verjaardag van de NAVO is niet echt in een feestelijke sfeer verlopen. En
Donald was zelfs zó boos of ongelukkig dat hij niet eens tot het einde gebleven
is.
In zijn eigen lyrische stijl zou hij vermoedelijk getweet hebben: "Hij
is huilend als een klein kind weg gelopen."
Maar ik was er niet bij, en weet dus niet exact op welke manier hij afgedropen
is.
Donald hoeft er niet bij te zijn om te zien of te weten hoe iets
gegaan is, maar die gave heb ik niet.
Hoe dan ook: Donald was erg boos!
Hij was boos op Emmanuel Macron, de president van Frankrijk.
Frankrijk, dat is, volgens Donald, het land waar terrorisme vrij spel
heeft, waar de economie vierkant draait en waar ze slechte wijn en stinkende
kaas produceren. De president van zo'n land zou er beter het zwijgen toe doen,
vindt Donald.
Macron had het aangedurfd om kritiek te uiten op Donald's vriend
Tayyip omdat die een ander land was binnengevallen zonder enig overleg met de
NATO-partners en zonder enige gegronde aanleiding. Op de groepsportretten van
de staats- en regeringsleiders van de NAVO-lidstaten is trouwens goed te merken
dat Tayyip bijzonder boos was omwille van het gebrek aan steun voor zijn
acties: hij vond dat alle NATO-landen hem hadden moeten bijspringen, volgens
artikel 5 van het NATO-verdrag. Op geen enkele foto zie je hem vrolijk of
opgewekt kijken. Als hij met zijn blik had kunnen doden, dan was het feest in
een bloedbad geëindigd. Donald was ook zeer boos omwille van die kritiek, die
hij "beledigend" noemde, maar Donald is er toch af en toe in geslaagd om voor
de fotografen zijn stralend wit vals gebit te tonen.
Maar Donald was vooral boos omdat de meeste andere landen niet genoeg
bijdragen voor de NATO. Ieder land heeft zich er immers toe verbonden om
minstens 2% van het BNP aan defensie te spenderen, en alléén Griekenland,
Polen, Estland en het Verenigd Koninkrijk voldoen aan die belofte, naast
Amerika uiteraard. Zij zijn daar dan ook speciaal voor beloond geweest:
zij mochten met Donald mee aan de feesttafel. De andere landen komen dikwijls
zelfs niet eens in de buurt. België bijvoorbeeld komt nauwelijks aan een
schamele 0,91%. Dat België wel een gigantisch duur nieuw NAVO-hoofdkwartier
herbergt, schijnt Donald vergeten te zijn.
Dat alle OESO-landen er zich ooit toe verbonden hebben om minstens 0,7% van
hun BNP aan ontwikkelingssamenwerking te spenderen en daar bijna allemaal vér
onder blijven, is Donald ook vergeten. Amerika komt trouwens niet eens aan 0,2%.
Het land van Donald spendeert zélf een slordige 3,6% van het BNP aan
Defensie. In verhouding dus vier keer zo veel als België! Maar geld schijnt
voor Donald geen probleem te zijn. Als er dollars te kort zouden zijn, dan kan er altijd
bij gedrukt worden. De staatsschuld van de USA bedraagt ondertussen al 22,5
biljoen dollar, dat is 22.500.000.000.000 dollar. Het tekort op de begroting
loopt voor het jaar 2019 al wéér boven 1,1 biljoen dollar; op die manier loopt
de schuld rap op, natuurlijk. Donald is dus niet echt van het spaarzame type;
en dan kijk je niet op een dollar voor het leger.
Hij heeft trouwens grootse plannen: hij wil een ruimtecomponent aan
zijn glorieuze legermacht toevoegen: zijn Space-Force. En omdat de andere NAVO-landen
niet heel en al bij Donald op een slecht blaadje willen staan, heeft de NAVO
beslist om ook een ruimteprogramma op te starten.
Afgezien van de vraag hoeveel dat allemaal zal kosten, is er ook de
vraag waar dat in godsnaam voor nodig zou kunnen zijn?
Zijn er misschien aliens op komst waarover wij niets weten?
Dan kan ik maar beter mijn voorzorgen nemen: ik stap morgen naar
DreamLand om een Star-Wars laserzwaard te kopen!
Met de feestdagen in het vooruitzicht valt er niet aan te ontsnappen:
binnenkort staat er weer overal foie gras op het menu. Voor de aperitiefhapjes
of bij het voorgerecht. Foie gras: ganzenlever, of de goedkopere versie:
eendenlever.
Nee, ik ben géén fan. De manier waarop te werk gegaan wordt om foie gras
te produceren, lijkt mij barbaars en bijzonder dieronvriendelijk. Ik ben
absoluut géén fan!
En mijn vrienden van Animal Resistance zijn het daar helemaal mee
eens. Vandaar dat ze een tijdje geleden, begin november, massaal bij een eendenkweker
in West-Vlaanderen zijn binnengevallen. Straffe actie waarmee ze veel
persbelangstelling hebben gehaald.
Alléén, wat hebben ze daarmee bereikt?
Dat dit soort voerderpraktijken binnenkort niet meer zal mogen? Oeps!
Dat was eerder al beslist binnen de vorige Vlaamse regering: binnenkort zal het
sowieso niet meer toegelaten zijn in Vlaanderen om op die manier foie gras te
produceren.
Dat er de daaropvolgende dagen 180 eenden zijn gestorven door de
stress? Maar dat was niet hun schuld, hee! Want het is geweten, zeggen mijn
vrienden, dat "het sterftecijfer van die eenden met 20% stijgt in de laatste 12
dagen van hun leven". En ze hebben groot gelijk. Ik zou zelfs méér zeggen: het
sterftecijfer van eenden stijgt met 100% in hun laatste levensdag! Wat trouwens
geldt voor alle levende wezens.
Wat hebben ze dan wél bereikt? Dat ze in de belangstelling gekomen
zijn en dat er over hen geschreven en gesproken werd. Wat vermoedelijk eigenlijk
de enige bedoeling was.
Het is de ziekte van deze tijd: aandacht willen trekken, ten koste van
om het even wat of om het even wie.
Nee, ik ben absoluut géén fan van foie gras of de manier waarop die
geproduceerd wordt.
Maar ik ben nog minder fan van fanatieke zelfverklaarde
wereldverbeteraars die op een agressieve manier hun mening willen opdringen. Er
lopen op deze wereld al veel te veel fanatiekelingen en fundamentalisten rond
die overtuigd zijn van hun eigen gelijk en die dat grote gelijk desnoods met
agressie en geweld aan iedereen willen opdringen. Tot wat zo'n fanatisme kan
leiden, is de voorbije jaren jammer genoeg maar al té dikwijls pijnlijk
duidelijk gebleken, en meestal waren het geen eenden die er het slachtoffer van
werden.
Om hun acties nog méér kracht bij te zetten, hebben mijn vrienden
daarna een soort lastercampagne opgezet tegen restaurants aan wie die bewuste
eendenboer levert. Volkomen fake en vervalst, zo bleek uit nader onderzoek van
de VRT-nieuwsredactie. Ik ben helemaal geen fan van organisaties die zich
verlagen tot leugens en fake-recensies (op Tripadvisor, bijvoorbeeld) om
iedereen die met foie gras-leveranciers gelinkt wordt, de grond in te boren en
kapot te willen maken. Wie zijn/haar toevlucht neemt tot dat soort praktijken,
is nog zieker dan de lever van die eenden! Dat heeft niets meer met idealisme
te maken, maar alles met hatelijke roddelcampagnes die er alleen op gericht
zijn een leven te verwoesten.
Nee, ik zal met de komende feesten geen foie gras eten.
Maar het zijn dan toch niet mijn vrienden, die van Animal Resistance.
Misschien kan je nu beter eerst gaan zitten terwijl ik kort de context
van het verhaal schets, want anders riskeer je van stomme verbazing of
onthutsing steil achterover te vallen.
Waarover gaat het?
Een beroemde Italiaanse kunstenaar heeft in een kunstbeurs in Miami
zijn nieuwste kunstwerk voorgesteld: een banaan met duct tape aan de muur
gekleefd. Nee, geen gebeeldhouwde of geschilderde of versierde banaan. Een echte,
min of meer verse, banaan; recht uit de supermarkt.
(Wie het kunstwerk met eigen ogen wil zien, moet in Google maar eens "banaan
aan muur" intikken.)
Een kunstliefhebber heeft dat kunstwerk gekocht voor 120.000 dollar.
Nee, ik heb geen nul te véél getypt.
En vervolgens heeft een performance artist de banaan opgegeten.
Volgens de directeur van het SMAK in Gent is dat wel degelijk kunst,
omdat de "auteur" een beroemd en controversieel kunstenaar is: Maurizio
Cattelan. Als je nog nooit van die man gehoord hebt, dan is dat duidelijk omdat
je niet behoort tot het exclusieve kransje van mensen die écht op de hoogte
zijn van de tendensen in de hedendaagse kunst. Want Maurizio Cattelan is een
héél bekend kunstenaar! Althans volgens de directeur van het SMAK in Gent. Nu
ja, er lopen in Gent wel meer belangrijke mensen rond met vreemde ideeën.
Het is wel degelijk kunst, volgens de directeur, omdat de auteur een
kunstenaar is. Al zou "80% van de mensen dat geen kunst noemen", vermoedt de
directeur. Ik denk dat het eerder gaat om 99,999 % van de mensen. De directeur
vindt het bijzonder spijtig dat de meeste mensen zouden denken dat "eender wie
dit kan maken", want dat is volgens hem helemaal niet het geval.
En dat klopt ook. Als ik in het SMAK een banaan aan de muur zou gaan
plakken, is de kans klein dat iemand dat "kunst" zou noemen. De kans is sowieso
klein dat ik daartoe de gelegenheid zou krijgen. Maar die banaan in Miami is
wél kunst. Méér zelfs: het is kunst omdat het een manier is om met kunst te
lachen. Als ik de directeur goed begrepen heb, tenminste. De kunstenaar heeft
op die manier een statement willen maken, provoceren, spotten met de kunst en
met zichzelf. Super! Zelfspot is altijd aan te moedigen, ik ben helemaal vóór.
Maar dan laat je jezelf daar geen 120.000 dollar voor betalen, toch?
Wat heeft die koper bezield om 120.000 dollar neer te leggen voor een
banaan die hij binnen de kortste keren alweer kwijt was? Hij heeft 120.000
dollar uitgegeven, en blijft met helemaal niets achter, zal je zeggen. Dat is
natuurlijk niet helemaal waar: hij heeft er vijf minuten onsterfelijke roem
voor gekocht, aandacht op het internet, een gespreksonderwerp voor de komende
kerstdagen, en zelfs een vermelding in mijn blog.
Vermits iedereen er dezer
dagen vooral op uit is om op één of andere manier roem te verwerven, hoe
kortstondig ook, of in elk geval de aandacht te trekken, al was het maar
gedurende vijf minuten, dan is dit niet eens zó extravagant. Mensen hebben er
véél voor over om hun moment van glorie te kunnen beleven. Sommigen doen dat
door te provoceren of door te moorden, anderen smijten met geld.
Ik stel me wél voor dat er voor die koper toch andere manieren moeten
geweest zijn om aandacht te kopen met dat geld. Manieren waarbij iemand anders
er ook iets aan had. Manieren waarbij hij tegelijk, in de sfeer van Kerst, iets
positiefs kon bereiken.
Maar goed, hij heeft dus een banaan gekocht. Ik hoop nu maar voor die koper
dat hij dan toch in elk geval de kaka van die performance artist heeft gekregen
om aan de kunstcollectie toe te voegen en ermee te kunnen pronken tegenover
vrienden en bekenden. Dan kunnen die in geuren (!) en kleuren mee genieten van
die kunstzinnige aankoop.
De Sultan
van Oman. Op één of andere manier doet dit me aan een kinderversje denken, iets
van Annie M.G. Schmidt. Of aan een limerick misschien?
Er was eens een heel rijke sultan,
die kwam vanuit het verre Oman
in Leuven vertoeven
om Stella te proeven.
Maar hij werd toen heel erg ziek daarvan!
De sultan is al op leeftijd, en voelt zich de laatste tijd niet zo
best. En dus komt hij naar Gasthuisberg, om zich te laten nakijken en
verzorgen.
En in Leuven zullen ze het geweten hebben! Want hij komt niet alléén.
Hij heeft zijn "gevolg" meegebracht: een hofhouding van zowat 100 man. Met twee
jumbojets zijn die in België geland. En die moeten toch ergens kunnen
verblijven, niet? Ze kunnen moeilijk die hele tijd, een aantal weken, in de
gangen van het ziekenhuis rondhangen. En dus heeft de sultan een volledig luxehotel
afgehuurd in Leuven, inclusief het bijhorende exclusieve restaurant. Pech voor
de mensen die al een kamer geboekt of gereserveerd hadden in de maand januari:
die moeten verkassen naar een ander hotel. Maar de schepen van toerisme van
Leuven heeft al de verzekering gegeven dat Leuven voldoende hoogkwalitatieve
logementen kan aanbieden. Misschien zijn er in de komende weken een aantal
studentenkamers vrij van studenten die thuis blijven tijdens de blok en de examens
en de lesvrije periode nadien?
En ja, zijn bedienden moeten toch regelmatig hun sultan in het ziekenhuis kunnen
gaan bezoeken. En dus rijden de auto's af en aan. Op de autovrije Grote Markt
van Leuven.
Dat heet dan "het recht van de sterkste", zeker? De sultan heeft
immens veel geld, en dus is zijn wil wet. En iedereen moet daarvoor wijken.
Niet alleen in zijn eigen land, maar blijkbaar ook in Leuven. Als er maar
genoeg geld op tafel gelegd wordt, wil men ook in Leuven wel eens de normale
commerciële regels of verkeersreglementen een beetje buigen.
Ik vermoed dat het iets "eigen" is aan sultans, die uitgebreide
hofhouding?
Ook de Sultan van Brunei gaat nooit op stap zonder een gevolg van een
paar honderd lakeien en knechten en dienstmeisjes.
Afgezien daarvan is de Sultan van Oman een lieverdje vergeleken met
die van Brunei.
Brunei is een moslimland, en de sultan/dictator zorgt er met harde
hand voor dat het zo blijft. Daarom heeft hij nog niet zo lang geleden de "sharia" ingevoerd, de strenge moslim-wetten. Dat betekent onder andere dat
holebi's dood gestenigd worden als ze betrapt worden. Meisjes die het lef
hebben om zwanger te raken nadat ze verkracht werden, worden gegeseld. En bij
diefstal worden de handen afgehakt. En overspel wordt héél zwaar beboet.
Maar de sultan zelf neemt het niet zo nauw met de regels van de
sharia. Hij roomt de fabelachtige olie-inkomsten van zijn land zonder enige scrupule voor
zichzelf af, en kan daardoor pronken met ongeziene luxe en ongeëvenaarde
rijkdommen. Hij woont in een kasteel van 200.000 vierkante meter. Dat zijn 40
voetbalvelden. En er zijn 1788 kamers, allemaal met ornamenten en versieringen
in goud en diamanten. Dat het gepeupel van Brunei het moet stellen met
verpauperde huisjes, is een klein detail. De sultan heeft er ook een garage bij
laten bouwen voor 110 auto's, maar helaas is die te klein: hij heeft een vloot
van 7.000 luxewagens. En ook nog een paar vliegtuigen, van het formaat van een
Boeing 747 of een Airbus340. Hoe moet
hij anders zijn hofhouding vervoeren?
Ook op gebied van seks is de sultan niet bepaald een voorbeeldige
gelovige. Zelf heeft hij ondertussen 3 vrouwen, en samen met zijn broer kan hij
kiezen uit een grote harem seks-slavinnen.
Niet echt een rolmodel, dus. Een stuk krapuul, om eerlijk te zijn.
Maar dat is niet zijn schuld!
Tegenwoordig zijn misdadigers nooit "daders"; zij zijn zelf "slachtoffer". Meestal omwille van hun ongelukkige
jeugd. Ook de Sultan van Brunei moet een vreselijke jeugd gehad hebben. Ik
vrees dat hij vreselijk gepest geweest is als kind, omdat alle kinderen van
zijn klas op het einde van het eerste leerjaar hun naam al konden schrijven, en
hij nog niet. Vermoedelijk zag hij er gewoon geen beginnen aan: Haji Hassanal Bolkiah Mu'izzaddin Waddaulah
ibni Al-Marhum Sultan Haji Omar Ali Saifuddien Sa'adul Khairi Waddien.
De sultan is wel beste maatjes met alle Europese koninklijke families,
inclusief die van Nederland of Groot-Brittannië. Want zeg nu zelf: als je de
kans krijgt om af en toe eens uitgenodigd te worden in zo'n Disney-kasteel, en
enkele dagen kan pronken tussen onvoorstelbare glitter en praal; die kans laat
je toch niet schieten omwille van een paar principes, toch?
En ja,
vermits de sultan walgelijk rijk is, is hij uiteraard ook een goede vriend van
Donald.
We hebben hier in België al flink ons deel gehad van criminele bendes
die lelijk hebben huis gehouden. Denk maar aan "de bende van Jan De Lichte",
lang geleden; en "de bende van Haemers" in de vorige eeuw.
Maar een bende zoals die van Donald, dat hebben we hier toch niet gehad!
Het is wel geen sinecure om de juiste samenstelling van de bende te
achterhalen. Dat ligt dan vooral aan de wispelturigheid van Donald zelf. Wie
vandaag lid is, is dat morgen misschien niet meer als Donald met het linkerbeen
uit bed gestapt is, en overmorgen misschien dan weer wel als Donald's
ochtendlijke chocomelk exact de goeie temperatuur had.
Wat volgt, is dus maar een gissing.
·Donald zelf heeft zich schuldig gemaakt aan
afpersing bij een staatshoofd van een ander land, met de bedoeling zijn
tegenstander bij de volgende presidentsverkiezingen onderuit te halen. En hij
heeft gesjoemeld met zijn belastingen, en zet actief aan tot haat en geweld. En
hij meent de olie te mogen stelen van de bronnen in het Midden-Oosten die door
zijn troepen "beschermd" worden. Maar hij komt daar allemaal zomaar mee weg, en
hij wordt bijna zeker de volgende president van de USA, het prachtigste land
ter wereld.
·Benjamin heeft een reeks aanklachten aan zijn
been voor fraude en omkoping en wat nog al meer. Hij annexeert stukken land die
hij volgens het internationaal recht niet eens zou mogen bezetten, en
bombardeert scholen en kampen als hem dat zo uitkomt. Maar hij komt daar
allemaal mee weg, en wordt wellicht toch opnieuw premier in Israël, zijn
beloofde land.
·Vladimir blijft al decennia lang aan de macht
door systematisch alle tegenstand gevangen te zetten. Ook hij denkt het zich te
kunnen permitteren om stukken van andere landen in te palmen als hij daar zin
in heeft. En hij komt daar allemaal mee weg, en blijft wellicht zijn hele leven
lang de machtigste man van het uitgestrekte Rusland.
·Salman bin Abdoel is koning van een land met
onmetelijke rijkdommen, en dus een hele goeie vriend van Donald. Hij laat zich
niets gelegen aan futiliteiten als "mensenrechten"; hij laat kritische stemmen
zonder verpinken vermoorden, en hij bombardeert zonder enige wroeging ziekenhuizen
in een straatarm land, gewoon om te laten zien dat hij de sterkste jongen is in
die regio. Maar hij komt overal mee weg, en blijft ongecontesteerd aan de macht
in Saoedi-Arabië, het land van olie en zand.
·En Tayyip, die laat verkiezingen ongeldig
verklaren als de uitslag hem niet bevalt, en noemt iedereen die hem durft tegen
te spreken een "terrorist". Ook hij meent het zich te mogen permitteren stukken
van een ander land te bezetten zonder enige internationale goedkeuring. Maar
hij komt overal mee weg, en blijft wellicht nog lang de onbetwiste dictator in het
godvrezende Turkije.
·Rodrigo is een geval apart. Dat is gewoon een
onbeschofte vrouwenhater en iemand die liefst terug zou willen naar de
gewoontes van het Wilde Westen: iedere "slechterik" moet zonder veel omhaal en
zonder enige vorm van proces afgemaakt worden. En wie daar kritiek op durft te
hebben, krijgt een hoop vuiligheid naar het hoofd geslingerd. Je zou kunnen
zeggen: "een heel goede leerling van Donald". Ook hij komt overal mee weg, en
niemand durft tegen hem in te gaan, daar in de verre Filipijnse eilanden.
·Jair is ook een heel goede leerling van Donald:
hij trekt zich van niemand iets aan, hij permitteert zich de meest ongepaste
uitspraken en zit er niet om verlegen om de "waarheid" een beetje te verdraaien.
Ook voor hem telt alleen het economisch gewin, al moet hij daarvoor de helft
van zijn land in brand laten steken. Ook hij slingert de meeste hatelijke
uitspraken naar het hoofd van eenieder die kritiek durft uit te spreken. En ook
hij komt daar moeiteloos mee weg. En hij is met ruime meerderheid verkozen als
leider van Brazilië, het Amazone-land.
·Dan is er nog Boris, een andere goede vriend van
Donald. Boris denkt dat hij het parlement gemakkelijk opzij kan schuiven als
hij daar zijn zin niet krijgt. En Boris verwijt "Brussel" té veel inmenging in
zijn land, maar tegelijk verwijt hij de Schotten onverantwoordelijkheid als zij
de inmenging van "Londen" méér dan beu zijn omdat zij altijd de pineut zijn
geweest. Boris schuwt ook de straffe uitspraken niet, evenmin als de meest
fantasierijke valse beloftes, en hij meent ook overal mee weg te kunnen komen.
En ja: Boris wordt volgende week opnieuw premier van de historische wereldmacht
die Groot-Brittannië toch altijd geweest is.
·Kim is een beetje een buitenbeentje, en het is
niet altijd duidelijk of hij al dan niet lid is van de bende, want hij ligt
voortdurend met Donald overhoop. Maar verder kan hij het uitstekend met Donald
vinden als het gaat over grootspraak over zichzelf en het koesteren van zijn
eigen belangen, ook als dat betekent dat heel veel mensen in zijn land in
bittere armoede leven en nauwelijks te eten hebben. Net als Donald wil hij graag
af en toe wel eens pronken, en dan rijdt hij met zijn wit paard de heilige
bergen in. En ook hij komt overal moeiteloos mee weg, en blijft zijn hele leven
de dictator in zijn deel van het verscheurde Korea.
"De Bende van Donald".
Het is iets zoals "De Bende van Nijvel": nietsontziende gangsters,
maar ze blijven ongestraft.
En ze hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op vele andere machtsgeile
nietsnutten die het ook wel zouden zien zitten om overal mee weg te komen.
En over de Bende van Nijvel gesproken.
Vorig jaar is daar weer heel veel om te doen geweest. Er was sprake
van nieuwe pistes, nieuwe inzichten, nieuwe vondsten, en zelfs van een heuse
doorbraak. (Geheel toevallig trouwens net rond de tijd dat die film van Stijn
Coninx gelanceerd werd.)
We zijn ondertussen méér dan een jaar verder, en de slachtoffers of
hun familie en nabestaanden staan nog altijd precies even ver. Ze zijn alleen wéér
een illusie armer geworden, en zijn 35 jaar na de feiten stilaan alle hoop om
ooit de waarheid te kennen, helemaal verloren.
Maar ik heb nu een opzienbarende nieuwe tip voor het speurdersteam. Was
er bij de Bende van Nijvel geen "reus"?
De bevolking van India bestaat voor 80% uit Hindoes; de overgrote
meerderheid, dus.
Laat één van de kerngedachten van het hindoeïsme nu net het respect
voor het leven zijn, omdat Hindoes geloven in een vorm van reïncarnatie; in het
slechtste geval als een dier, een "lager wezen". Niet voor niets zijn de meeste
Hindoes uit principe en overtuiging vegetariërs.
Ik ben zelf géén vegetariër, en ik ben ook een andere religie
toegewijd. Maar ik heb waardering en bewondering voor het idee om alle levende
wezens te respecteren.
Als dus 80% van de Indiërs een eeuwenoude, ingebakken traditie hebben
van respect voor alle levende wezens, dan begrijp ik het niet zo goed.
Elke dag worden in India 92 vrouwen verkracht. Voor wie denkt dat ik
een fout getypt heb: 92 verkrachtingen, elke dag! En dat is het topje van de
ijsberg, want de meeste verkrachtingen blijven, net als bij ons, onder de
radar.
Groepsverkrachtingen zijn er schering en inslag, en de daders worden
niet of nauwelijks gestraft. Erger nog: het zijn de slachtoffers die door de
daders "gestraft" worden. Onlangs is opnieuw een jonge vrouw in de aanloop naar
het proces over haar verkrachting door haar verkrachters overvallen en
levend in brand gestoken. De zoveelste in een lange pijnlijke rij!
Respect voor het leven, zei u?
Ik dacht even te schrijven dat dit "beestachtige" praktijken zijn,
maar in deze context klopt de uitdrukking totaal niet, want beesten worden er
wél met respect benaderd.
Wat is dat voor een maatschappij, waar verkrachting niet alleen
getolereerd wordt, maar bovendien tot een nationale sport lijkt verheven te
zijn? Wat is dat voor een maatschappij waar het een alledaags verschijnsel
geworden is dat vrouwen door hun verkrachters vermoord of verbrand worden? Wat
is dat voor een maatschappij waar een vrouw zich nooit veilig kan voelen als ze
zich buiten waagt?
Respect voor het leven, zei u?
Iemand zal mij toch eens moeten proberen uit te leggen hoe zoiets kan
in een land waar het respect voor alle levende wezens, ook dierlijke, zó
fundamenteel is. Hoe kan het dat in zo'n cultuur het respect voor een vrouw
totaal ontbreekt? Iemand zal mij toch eens moeten uitleggen hoe het kan dat in
zo'n land de koeien méér gerespecteerd worden dan een vrouw!
Want ik begrijp het niet.
En ik begrijp ook niet goed waarom onze westerse wereldleiders, die de
mond vol hebben over mensenrechten en die met een vermanend vingertje wijzen
naar al die volkeren waar onze opvattingen
omtrent bijvoorbeeld de vrije meningsuiting niet gelden, geen enkel probleem
lijken te hebben met onmenselijke wantoestanden zoals die in India!
Ik begrijp trouwens ook niet waarom de feministische voortrekkers met
veel furie ten strijde trekken tegen het idee dat in Europa méér vrouwen
deeltijds werken dan mannen en daardoor minder verdienen, maar tegelijk
oorverdovend zwijgen over walgelijke praktijken zoals groepsverkrachtingen in
India, en seksuele verminking in Afrika. Liggen hun prioriteiten wel waar ze
dringend zouden moeten liggen?
Black Friday is nog maar eens zo een fantastisch concept dat heel recent
van de andere kant van de oceaan tot bij ons overgewaaid is. Alsof we nog niet
genoeg idiote Amerikaanse gewoontes zouden overgenomen hebben? Is er trouwens
niemand anders die vindt dat die "vrijdag" wel érg lang duurt? Al de hele
voorbije week, en zelfs dit weekend er nog bij. Geen enkele andere vrijdag in
het hele jaar duurt zó lang. Maar ja, "Black Friday" is Amerikaans, en daar is
alles groot.
"Let's make friday great again!"
Black Friday, Cyber Monday, Singles Day, Boxing Day: het kan niet op.
We worden elke keer om de oren geslagen met ongeziene kortingen: min 30% voor
een auto, min 200 euro voor een flat screen 50 inch tv, min 250 euro voor de
nieuwste iPhone, min 100 euro voor een laptop, min 150 euro voor een
robotstofzuiger.
(Een mens zou zich daarbij wel gaan afvragen hoe dat mogelijk is, die
straffe kortingen. Dat zegt misschien vooral iets over de enorme winsten die gemaakt
worden bij de "normale" prijzen die ze ons aanrekenen?)
Hoe dan ook: wie kan daar aan weerstaan? Zelfs als we helemaal geen
nieuwe tv nodig hebben, zelfs als onze smartphone nog prima werkt, zelfs als we
in een minimum van tijd ons huis geveegd hebben met een ordinaire borstel, dan
nog bezwijken we voor die fantastische deals.
"Je kan die unieke promotie toch niet zomaar laten voorbijgaan,
zeker?"
En de winkeliers en webshops zijn bovendien uitzonderlijk vriendelijk
op die koopdagen: ik kan alles op afbetaling kopen, en het voorschot dat ik
moet neertellen is minimaal. Wat houdt er mij dan nog tegen? Ik kan alles krijgen
en ik hoef er nauwelijks geld voor uit te geven.
Echt, dit is bijna te mooi om waar te zijn!
Tot de maandelijkse afbetalingen zich gaan opstapelen, en de
aanmaningen in mijn brievenbus arriveren. Gelukkig kan ik dan nog altijd terecht
bij Cofidis of bij mevrouw Leemans, mijn vriendin: die willen met plezier mijn
afbetalingen combineren en mijn leningen herfinancieren "tegen aantrekkelijke voorwaarden".
En voor ik het weet ben ik alles kwijt! Ook mijn 50 inch flat screen
tv en mijn mooie nieuwe auto.
Is er dan echt niemand die een einde durft te maken aan die
onbeschaamd-bedrieglijke afzet-praktijken, of die de argeloze mensen durft te
beschermen tegen die lawine van dure verlokkingen? Het is een sluipend en
onzichtbaar gif dat ons verleidt tot aankopen die we totaal niet nodig hebben
en die we dikwijls zelfs niet eens kunnen betalen!
Waarom sturen we Black Friday niet zonder omhaal terug naar Donald?
Daar houdt men sowieso vast aan de vrije commerce die mensen in de
armoede stort met de mooiste beloftes.
(En ook aan de ultieme vrijheid om mensen dood te schieten omwille van het
recht op wapendracht.)
Zó gek hoeft het hier in Europa écht niet te worden.
