Black Friday is nog maar eens zo een fantastisch concept dat heel recent
van de andere kant van de oceaan tot bij ons overgewaaid is. Alsof we nog niet
genoeg idiote Amerikaanse gewoontes zouden overgenomen hebben? Is er trouwens
niemand anders die vindt dat die "vrijdag" wel érg lang duurt? Al de hele
voorbije week, en zelfs dit weekend er nog bij. Geen enkele andere vrijdag in
het hele jaar duurt zó lang. Maar ja, "Black Friday" is Amerikaans, en daar is
alles groot.
"Let's make friday great again!"
Black Friday, Cyber Monday, Singles Day, Boxing Day: het kan niet op.
We worden elke keer om de oren geslagen met ongeziene kortingen: min 30% voor
een auto, min 200 euro voor een flat screen 50 inch tv, min 250 euro voor de
nieuwste iPhone, min 100 euro voor een laptop, min 150 euro voor een
robotstofzuiger.
(Een mens zou zich daarbij wel gaan afvragen hoe dat mogelijk is, die
straffe kortingen. Dat zegt misschien vooral iets over de enorme winsten die gemaakt
worden bij de "normale" prijzen die ze ons aanrekenen?)
Hoe dan ook: wie kan daar aan weerstaan? Zelfs als we helemaal geen
nieuwe tv nodig hebben, zelfs als onze smartphone nog prima werkt, zelfs als we
in een minimum van tijd ons huis geveegd hebben met een ordinaire borstel, dan
nog bezwijken we voor die fantastische deals.
"Je kan die unieke promotie toch niet zomaar laten voorbijgaan,
zeker?"
En de winkeliers en webshops zijn bovendien uitzonderlijk vriendelijk
op die koopdagen: ik kan alles op afbetaling kopen, en het voorschot dat ik
moet neertellen is minimaal. Wat houdt er mij dan nog tegen? Ik kan alles krijgen
en ik hoef er nauwelijks geld voor uit te geven.
Echt, dit is bijna te mooi om waar te zijn!
Tot de maandelijkse afbetalingen zich gaan opstapelen, en de
aanmaningen in mijn brievenbus arriveren. Gelukkig kan ik dan nog altijd terecht
bij Cofidis of bij mevrouw Leemans, mijn vriendin: die willen met plezier mijn
afbetalingen combineren en mijn leningen herfinancieren "tegen aantrekkelijke voorwaarden".
En voor ik het weet ben ik alles kwijt! Ook mijn 50 inch flat screen
tv en mijn mooie nieuwe auto.
Is er dan echt niemand die een einde durft te maken aan die
onbeschaamd-bedrieglijke afzet-praktijken, of die de argeloze mensen durft te
beschermen tegen die lawine van dure verlokkingen? Het is een sluipend en
onzichtbaar gif dat ons verleidt tot aankopen die we totaal niet nodig hebben
en die we dikwijls zelfs niet eens kunnen betalen!
Waarom sturen we Black Friday niet zonder omhaal terug naar Donald?
Daar houdt men sowieso vast aan de vrije commerce die mensen in de
armoede stort met de mooiste beloftes.
(En ook aan de ultieme vrijheid om mensen dood te schieten omwille van het
recht op wapendracht.)
Zó gek hoeft het hier in Europa écht niet te worden.
Mijn radio
kreunt "Ik wil je, blijf bij me, hou van me".
En ik vraag me af waarom er zo weinig liedjes op de radio gespeeld
worden die een beetje inhoud hebben?
Waarom is bijvoorbeeld "You've got a
Friend" van Carole King zo goed als nooit op de radio te horen? Daar kan een
mens naar luisteren en even stil worden bij de prachtige tekst:
"When you're down and troubled,
And you need some love and care,
And nothing, nothing is going right
Close your eyes and think of me,
And soon I will be there
To brighten up even your darkest night.
You just call out my name
And you know wherever I am
I'll come running to see you again
Winter, spring, summer or fall
All you have to do is call
And I'll be there
You've got a friend
If the sky above you grows dark and full of clouds
And that old north wind begins to blow
Keep your head together and call my name out loud
Soon you'll hear me knocking at your door
You just call out my name
And you know wherever I am
I'll come running, running, yeah, yeah, to see you again
Winter, spring, summer or fall
All you have to do is call
And I'll be there
And I'll be there, yes I will.
Now, ain't it good to know that you've got a friend
When people can be so cold?
They'll hurt you, yes, and desert you
And take your soul if you let them,
Oh, but don't you let them
You just call out my name
And you know wherever I am
I'll come running, running, yeah, yeah, yeah, to see you again.
Winter, spring, summer or fall
All you have to do is call
And I'll be there, yes I will.
You've got a friend
You've got a friend
Ain't it good to know, you've got a friend?"
Vriendschap, een vriend zoals die waarover Carole King zingt, dat is
voor mij het mooiste en meest kostbare cadeau dat je kan krijgen. Echte
vriendschap is onschatbaar, geen mens zou de beproeving mogen doormaken om door
het leven moeten gaan zonder een echte vriendschap om op terug te vallen als
het moeilijk gaat. Eigenlijk zou dit moeten opgenomen worden in de "Universele
Verklaring van de Rechten van de Mens": het recht op een echte vriend!
Zoals alles wat kostbaar is, is vriendschap ook fragiel, breekbaar: je
moet er heel voorzichtig mee om springen en die vriendschap koesteren en
verzorgen. Maar net zoals je een kostbare kristallen vaas kan breken door ze iets
té stevig vast te grijpen, kan je ook een vriendschap kapot maken door
overdreven te willen pushen.
Het is niet
simpel om een goede vriend te zijn!
Of misschien
wel? Misschien volstaat het om gewoon te zeggen:
"You just call out my name
And you know wherever I am
I'll come running to see you again"
En vermits
je dat bijna nooit op de radio te horen krijgt, krijg je het nu van mij cadeau:
Binnenkort verwacht ik een vriendelijke meneer van Fluvius aan de
deur, om mij te laten weten dat ik verplicht moet overschakelen op een digitale
meter: ik heb zonnepanelen liggen, en dus krijg ik voorrang.
Voorlopig wordt dat nog een digitale meter met een "virtueel
terugdraaiende teller". (Ik heb het enge gevoel dat ik in "The Matrix" beland
ben!) Maar binnen 10 à 12 jaar is dat afgelopen. De VREG vindt namelijk dat wie
zonnepanelen heeft, "misbruik maakt van het systeem" door die terugdraaiende
teller. De VREG is van oordeel dat je de energie van je zonnepanelen direct
moet gebruiken: "zelfconsumptie" zoals dat heet.
Mijn voornaamste bedenking bij die visie van de VREG is dat ze daar
behoorlijk "wereldvreemd" lijken. En ik heb op Facebook al eens een idee gepost
over hoe ik dat in realiteit zie "werken", die "zelfconsumptie".
Omdat niet iedereen een Facebook-account heeft, wil ik het verhaal
ook hier in mijn blog eens herhalen.
"Mijn
digitale meter: een vooruitblik
Leve de moderne technologie! Ik krijg
een digitale meter. Gedaan met dat ouderwetse analoge ding. De vooruitgang laat
zich niet tegenhouden, en ik zorg dat ik mee ben.
Ik zie het plaatje al helemaal
voor me.
Het is avond, en ik kom thuis
van het werk.
We zijn overgeschakeld op het
winteruur, en het wordt al héél vlug donker. Iedereen in huis wil overal de
lichten aansteken, om de krant te lezen, of om huiswerk te maken. Oeps! Daar
moet ik een stokje voor steken: de zon is weg, en mijn zonnepanelen produceren
geen energie meer. En dus mag ik ook geen energie consumeren. Ik houd me aan de
richtlijnen van de VREG: ik moet energie verbruiken op het moment dat ik
energie produceer. En trouwens: mijn nieuwe digitale meter draait niet meer achteruit;
alles wat ik verbruik zal op mijn factuur komen. Niet getreurd: we steken één enkele
lamp aan, en gaan gezellig dicht bij elkaar zitten onder die ene lamp. Het is nóg
zo knus!
Goed idee van de VREG.
De herfst is al volop in opmars.
Het begint 's avonds toch serieus af te koelen. Misschien toch maar even onze
elektrische verwarming op zetten? Ja, wij verwarmen elektrisch, want wij hebben
groene stroom, en zijn dus véél ecologischer bezig dan onze buren met hun
gasketel. Oeps! Daar moet ik toch op de rem gaan staan: de zon is weg, en mijn
zonnepanelen produceren geen energie meer. En dus mag ik ook geen energie
verbruiken. Ik houd me aan de richtlijnen van de VREG. En trouwens: mijn
digitale meter draait niet achteruit; wat ik nu verbruik, kan ik niet
compenseren door wat mijn zonnepanelen morgen overdag zullen produceren. Maar
niet getreurd: we moeten toch al dicht bijeen zitten onder die ene lamp; dan
zitten we ook warm bij elkaar, samen onder één groot deken. Het is nog zo knus!
Goed idee van de VREG.
De magen beginnen toch te
knorren. We hebben 's middags op het werk en op school bokes gegeten; we willen
nu toch wel iets lekkers klaarmaken voor ons avondmaal. Oeps! We kunnen onze
inductieplaten niet opzetten: de zon is weg, en mijn zonnepanelen produceren
geen energie meer. En dus mag ik ook geen energie verbruiken. De VREG, weet je
wel. En mijn teller draait niet terug. Dan maar een koude schotel. Dat is ook
veel gezonder: veel rauwe groenten en een stukje geitenkaas.
Goed idee van de VREG.
De vaat laten we maar staan tot
we de vaatwasser kunnen laten draaien, ergens overdag, als de zon schijnt. Gelukkig
hebben we genoeg borden en bestek om voort te kunnen tot het weekend; we
stapelen alles dus maar even op.
Morgen moeten we wel allemaal
verse kleren aan doen. De vuile kleren van vandaag in de wasmand, bij de vuile
kleren van gisteren en eergisteren. De was kunnen we immers enkel overdag doen:
als de zon schijnt. In het weekend dus. Gelukkig hebben we kasten en laden vol
met bloezen, broeken, hemden, kousen, ondergoed.
Eindelijk: zaterdag. Het zal een
druk weekend worden: stapels vaat en bergen was.
Oeps! Het regent van 's morgens
vroeg al, en het zal het hele weekend overtrokken en regenachtig blijven; geen
zon. Wat nu gedaan? Wachten op een korte opklaring misschien? Ik check constant
de buienradar. Oef: om 14 uur zal het een half uur zonnig zijn. Niet lang
genoeg om de vaatwasser te laten draaien, maar ik kan in dat half uur wel een
paar potten met water op het elektrisch vuur warmen, en dan kunnen we met dat
warm water met de hand afwassen. Niets beter voor de harmonie in het gezin dan
samen de afwas doen!
Goed idee van de VREG.
En de was dan? Aandachtig het
weerbericht volgen. Volgens Sabine volgt een sombere en natte zondag, en daarna
een even sombere week met één lichtpuntje: kans op opklaringen op dinsdag.
Sabine is mijn redder in nood.
De maandag op het werk eerst en
vooral verlof gevraagd voor de dinsdag. Kwestie van de juiste prioriteiten.
Helaas: de dinsdagmorgen: regen. "Het lagedrukgebied is blijven haperen." Een blokkering door het hogedrukgebied
boven Scandinavië; het zijn weer de Vikingen die het ons lappen! Dan maar weer
de buienradar gecheckt; dan kan het niet fout gaan. En hoera: lange opklaringen
tussen 1 en 3 uur in de namiddag. Eerste was in de wasmachine en stand-by met
de vinger op de aan-knop. Iets na één: een eerste zonnestraal; ik duw op de
knop, blij als een kind bij de Sint. De eerste was is gedaan en de zon schijnt
nog altijd; vlug een tweede was ingestoken en de eerste was in de droogkast.
Een toonbeeld van efficiëntie. De tweede was is gedaan en de zon schijnt nog altijd.
Zelfs bij de lotto zit het mij nooit zó goed mee. De derde was ingestoken,
wachten tot de eerste was uit de droogkast kan. Ik heb een taboeretje naast de
droogkast gezet; ik mag geen minuut verliezen. Derde was ook gedaan, nog altijd
zon. Een beetje later: tweede was kan in de droogkast. Mijn geluk kan niet op.
Vierde was ingestoken. Oei! De zon laat het afweten en het begint te regenen.
Wat nu? Ik besluit te zondigen, in de hoop dat de VREG het mij zal vergeven, en
laat de wasmachine en droogkast verder draaien. Maar ik sta met een dilemma:
wat met mijn derde was, en de vierde, straks? Hoe krijg ik die droog? Ik
herinner mij een tip van onze groene vrienden: was die aan de wasdraad droogt,
is veel zachter en aangenamer om te dragen; en het is beter voor het milieu.
Goed idee van mijn groene vrienden! Alléén: het regent, dus dat plan gaat niet
door. Dan maar binnen in huis een paar wasdraden gespannen en daar de was
opgehangen. Lekker ouderwets, en reuze gezellig. Net als in mijn kindertijd.
Heerlijk!
Erg goed droogt de was niet,
want het is niet bepaald warm binnen: de verwarming mag immers niet aan als de
zon niet schijnt. De VREG, weet je wel. Maar volgens de buienradar volgen er
nog enkele korte opklaringen. Ik stel mij naast de thermostaat, en zodra de zon
komt piepen draai ik de thermostaatknop met een ferme zwaai een stuk hoger. Tot
de zon weer verdwijnt. Dan moet de verwarming af, want we mogen geen energie consumeren
op momenten dat we er geen produceren. Onze woonkamer wordt een soort Fins badhuis:
vijf minuten stomend vochtig warm, daarna vijf minuten koud. Ideaal voor ons
hart en om onze poriën te zuiveren.
Mijn kat moet zowat het meest luie wezen zijn dat op deze wereld
rondloopt. Hij slaapt ongeveer 18 uur per dag, en zijn voornaamste bezigheid
bestaat erin languit in de zetel te liggen. Soms presteert hij het om één oog
open te trekken, maar dat lijkt al bijna zijn krachten te boven te gaan. Als
het écht niet anders kan, laat hij zich met een plof uit de zetel tuimelen om
naar de kom met zijn eten te slenteren, maar daarna moet hij hoognodig weer
enkele uren gaan liggen om te bekomen. En ja, als de natuur roept, dan zet hij
zich ook nog een keer in beweging. Waarna hij driftig met zijn achterpoten zijn
plas of zijn hoopje onder de aarde probeert te verbergen. Maar dan is hij
helemaal aan het eind van zijn Latijn, en springt hij zo vlug mogelijk de zetel
weer in om daar uitgeput enkele uren te liggen recupereren. Zijn meest
energieke momenten zijn deze waarbij hij zijn territorium moet verdedigen: mijn
favoriete tweezitfauteuil met uitklapbare voetsteun. Als ik hem probeer
duidelijk te maken dat het écht wel mijn zetel is, dan strekt hij zich nog wat
meer uit, en bekijkt mij met zijn ene geopende oog alsof ik dringend psychische
hulp nodig heb.
Maar vandaag heb ik geleerd dat mijn kater verantwoordelijk is voor
het dramatisch inkrimpen van de biodiversiteit in de wereld. Serieuze
wetenschappers hebben uitgezocht dat mijn kater heelder diersoorten aan het
uitroeien is. Het is dus niet de mens die de schuld moet krijgen voor het
uitsterven van talrijke diersoorten; het is de kat! Het is mijn kat die
medeschuldig is aan het naderende einde van het leven op aarde zoals wij het
kennen.
Gelukkig zijn er slimme mensen die dat allemaal aandachtig bestudeerd
hebben, want anders was die ontstellende waarheid nooit aan het licht gekomen.
Katten zijn er al van lang vóór de mens op twee benen ging stappen, en
al die tijd is er niets fout gelopen met de biodiversiteit. En de mens, die
vernietigt het leefgebied van alle dieren die met hem in aanraking komen of die
leven op plaatsen waar de mens zijn oog heeft laten op vallen. Maar zie: het is
niet de mens die daar schuld aan heeft; het is mijn kat.
Ik heb altijd al vermoed dat achter dat luie imago van mijn kater een
monster schuil gaat. Ik verdenk hem ervan bionische poten te hebben en een
verborgen laserwapen in zijn ogen. Hoe kan hij nu anders opeens zo'n ravage
aanrichten in de dierenwereld, nadat hij daar in de voorbije miljoenen jaren
nooit in geslaagd was?
Voortaan blijft mijn kater dus 's nachts binnen. Misschien kan ik een
slaappil in zijn eten mengen? Dan slaapt hij 24 uur per dag in plaats van 18.
Ik weet nog niet hoe frequent ik een stukje zal
kunnen plaatsen op mijn blog. Dat hangt ook een beetje van de actualiteit af.
Het is alvast de bedoeling om minstens één keer per
week iets te schrijven. Maar dat zal dan eerder iets van tedere, dromerige aard
worden: een stukje uit een verhaaltje, een ontroerde ontboezeming bij een mooie
song, ... Dan hoop ik zo'n beetje een zachtaardige kater te zijn, die aan het
snorren of spinnen is. Niets is zo aangenaam rustgevend als een snorrende kat.
Maar als mij de haren te berge rijzen door een item
in de actualiteit, dan komt er ongetwijfeld een stukje venijn uit mijn tegendraadse
pen. Iedere wereldvreemde betweterige kwast, iedere fanatieke idealist, iedere
politiek correcte wereldverbeteraar riskeert "onder schot" genomen te worden
met lichte spot, of met bijtend sarcasme als het mij écht te gortig wordt.
Ik
ben er eerlijk gezegd zélf benieuwd naar wat mijn "sinister" brein allemaal zal
bedenken.
Zoals de titel van mijn blog al laat vermoeden, zal ik in deze blog vooral tegendraadse commentaren spuien over de hilarische stommiteiten die de wereld, en dan vooral de verantwoordelijken en onze leiders, elke dag tentoon spreiden.
"Sinister" betekent "links", en dat ben ik ook: linkshandig, averechts, tegendraads...
Maar af en toe ook dromerig, dromend.
Want er zijn ook mooie mensen en mooie momenten om met een tedere noot naar te kijken en over te rapporteren.
Ik wil van deze blog dus ook profiteren om af en toe eens een verhaaltje of een sprookje op mijn bezoekers los te laten, of gewoon om te laten weten dat ik iets moois gezien of gehoord heb.
Ik hoop op frequente en vele bezoekers. En ik hoop vooral dat elke bezoeker vreugde en plezier kan beleven aan wat ik te vertellen heb.
 "Smile"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
