Sinister

Het was met een toenemend gevoel van verstomming dat ik in de weekendkrant een artikel ontdekt heb waarin verteld wordt over de toenemende vraag naar "sekswerkers": voor ouderen en voor "personen met een beperking". Die "zorgen" worden aangeboden door een vzw die voor een groot deel draait op subsidies van de Vlaamse overheid, belastinggeld dus. En het socialistisch ziekenfonds zou ook tussenkomen in de kosten.

Nu vraag ik mij wel af of ook andere mensen voor die "dienstverlening" in aanmerking zouden komen? Er zijn heel zeker héél veel mensen die het (lange tijd) zonder seks moeten stellen. Ik denk hierbij ondermeer aan alleenstaande moeders die zichzelf, en al hun eigen noden en behoeften, opzij schuiven; in elk geval zo lang als ze de zorg moeten opnemen voor hun opgroeiende kinderen.

Ik begrijp maar al te goed de noden en verlangens en behoeften van al wie niet (meer) aan seks toe komt. De behoefte aan intimiteit en lichamelijke nabijheid is een basisbehoefte, en de vervulling ervan zou voor iedereen moeten weggelegd zijn. Maar het idee om daar dan iemand voor te betalen, is voor mij toch een stap te ver. Niet zozeer uit morele principes, of vanuit de overtuigingen die mij bij mijn opvoeding zijn meegegeven, maar vooral omdat het concept dat dit tegen "betaling" zou gebeuren, mij tegen de borst stoot. Seks en intimiteit hebben, voor mij, alles te maken met wederzijdse genegenheid en innerlijke nabijheid en verbondenheid; het kan, voor mij, nooit een "zakelijke" transactie zijn.

En laat ons een kat een kat noemen: ook al spreken we, politiek correct, over "sekswerkers", het gaat hier eigenlijk om een vorm van prostitutie. Het gaat over "betaalde seks", en dat is per definitie prostitutie. Ook al geef je het een verbloemende naam als "sekszorg", en ook al wordt het met ons belastinggeld gesubsidieerd.

Maar het zijn géén "prostituees", volgens de vzw, het zijn "dienstverleners". En al zaten de meeste "dienstverleners" wél al "in het vak", er zijn er ook andere: er is zélfs een postbode bij. (Ik had eerder een melkboer verwacht, maar dat is een uitstervend ras.)

Waar is de maatschappelijke verontwaardiging over prostitutie nu opeens gebleven? Waar zijn de mensenrechten- en vrouwenorganisaties die alle vormen van prostitutie luidkeels veroordelen wegens vrouwonterend en vernederend, en omdat hiermee een vrouw tot een "object" gereduceerd wordt? Wat is het verschil tussen een man die zijn "gerief" gaat halen bij een prostitué, en een "persoon met een beperking" die aan huis "seksuele zorg" krijgt?

Jawel, ik begrijp maar al te goed dat seksuele noden belangrijk zijn, en héél dringend kunnen aanvoelen. En dat een (langdurig of blijvend) tekort aan seks en intimiteit pijnlijk kan zijn en schrijnend.

Maar als je niet aan seks toe komt, "so what?" Er zijn véél ergere dingen in het leven! Er zijn mensen die zich moeten voeden met enkele blaadjes van het onkruid dat ze vinden langs de berm van de weg; er zijn mensen die geen dak boven het hoofd hebben en in weer en wind buiten moeten overnachten. Die ouderen en "personen met een beperking", waar deze bijzondere "dienstverlening" zich op richt, hebben wél voldoende en lekker te eten, en een warm en zacht bed om in te slapen. En ze worden dag in dag uit omringd met liefdevolle zorgen.

So what? Er zijn zó veel dingen die ik óók graag zou willen en waar ik óók nood aan heb. Ik heb al die dingen niet, en ik zal die nooit hebben. Maar mijn leven gaat toch gewoon verder. En ik maak er het beste van, met wat ik wél heb.

We evolueren meer en meer naar een maatschappij waarin als vanzelfsprekend wordt aangenomen dat iedereen alles moet kunnen hebben, alles moet kunnen kopen. En de armoede- en welzijnsorganisaties helpen driftig mee om dat idee door te drukken. Wie niet elk jaar op skivakantie kan, wordt "arm" genoemd. Wie voor zijn kinderen op hun eerste communie geen IPad kan kopen, behoort tot de onderste laag van de samenleving.

Niemand zou ook maar iets mogen tekort komen, en iedereen zou alles moeten hebben. Dat is alléén het geval in de laatste paragraaf van een sprookje; dat is in realiteit niet zo. Dat zou iedereen toch moeten weten?

Door er voortdurend op te hameren dat mensen "arm" zijn als ze niet alles hebben, kweekt men een maatschappij waarin iedereen constant ontevreden zal lopen omdat een ander méér heeft. En waarin uiteindelijk alles zal draaien om "hebben". Een maatschappij ook waarin de mensen gaan denken dat ze het recht hebben om alles kunnen kopen wat ze zouden willen, inclusief "seks". (Er loopt in Amerika al zo iemand rond, en die willen we toch écht niet als rolmodel! Of wel?)