OVER LEVEN EN OVERLEVEN EN GOD EN SATAN EN RECHT EN ONRECHT EN WAARHEID EN LEUGENS ENZOVOORT ENZOVOORT (HEEL VEEL TEKSTEN)
03-01-2013
18. De aanbidding van de grote hoer
Als iemand kans maakt om de titel te behalen, mag hij aan de wedstrijd niet deelnemen, zo is dit volk. De reden is heel eenvoudig: omdat er dan koppen zullen rollen, en er een heleboel verliezers zullen zijn. Als je een bepaald niveau van verwezenlijking haalt, stoor je bepaalde belangrijke mensen, en dat is waar, maar dat zijn altijd Satan en de dienaars van Satan. En vooral als je te veel weet, en als je niet naïef bent. Mijn aanwezigheid in bloei zal ik maar zeggen, valt niet te rijmen met andere mensen die het voortouw willen nemen. Als je het slechte uit je leven wegneemt, nemen de andere mensen het goede uit je leven weg. De mensen zijn vies van God, begrijp je? Ze maken een scheiding tussen de bezoedelde mensen en de zuivere mensen. De bezoedelde mensen trekken ze voor, en de zuivere mensen sluiten ze uit.
Als de mensen zich onderwerpen aan de grote plaatselijke afgod en hem/haar aanbidden, dan gebeurt alles; als iemand zich niet onderwerpt, dan euh...ja..., wel ja... Geen commentaar. De persoon die ik volg, euh... nee! Dat is verkeerd. De Jezus die ik volg is een andere Jezus dan degene die de andere mensen volgen. Er zijn twee verschillende Jezussen.
De grote hoer is altijd bereid om mij te benaderen, omdat ik zwak ben. Jullie zijn nooit bereid om mij te benaderen, om dezelfde reden: omdat ik zwak ben. Jullie zijn legendarische egoïsten!
Het kan ons niet schelen wie ik ben.
We willen niet meer beschrijven wat er gebeurd is.
Hoewel er een bont allegaartje van "godsdienstigen" tussen aanhalingstekens en "niet-godsdienstigen" tussen aanhalingstekens heerst, danst 95% van de bevolking naar de pijpen van satan. Dat behaagt satan, het verregaand je-m'en-foutisme wat betreft alles wat met God te maken heeft. Kijk om u heen, wat is dit voor een woestenij, deze wereld? Het lijkt wel of alles stuk moet. Nee, alles MOET stuk! 2 jaar, 2 jaar oud is een kind dat goed en kwaad kan onderscheiden. Wenst u collectief, en eeuwig als peuters rond te lopen? Gelooft u niet dat het LEVEN zal overwinnen? Gelooft u niet dat het leven zal overwinnen ten koste van al uw luchtkastelen? Lucht, lucht, lucht, het is allemaal lucht, uw bekommernissen. Het leven zijn geen bekommernissen, het leven is als een vloedgolf dat met een sneltreinvaart alles wat op zijn pad ligt overspoelt! En zo zal de dag van de Heer zijn. En als u gelooft dat het leven niet zal overwinnen, bedenk dan ook en, nog steeds, dat u voor eigen rekening spreekt. Is dit het majestueuze leven, de soepelheid, de zorgeloosheid, de kracht van het leven, wat u ten berde brengt? Neen, dit is getouwtrek, gepezewever, geLUL.
20. Ik wacht op de rechtspraak van de goddelijke rechter
Mij accepteren lijkt een probleem te zijn. Mijn diepste wezen wordt door sommigen geschikt geacht om bespot te worden; niet bewust, omdat ze hun eigen diepste wezen zelf bespotten, dus sussen ze hun geweten over heel de zaak. Heerlijkheid is niet mijn deel, en blijkbaar is heerlijkheid vandaag het enige criterium om iemand te accepteren. Het miraculeuze aan de mens van vandaag is: hij gelooft niet in God, maar hij gelooft wel in de goede fee! Wie bij geen enkele levende ziel meer steun kan vinden, kan nog altijd bij de goede fee terecht. Dat bevestigt alleen maar wat ik al wist van de wereld, dat ze gevoelloos, leugenachtig en vals is. Misschien moet u maar wat minder naar een ander kijken en wat meer naar uzelf; wat minder naar iemands armoedige schat kijken en wat meer bezinnen over wat voor een onherbergzame wereld dit is.
"Allen die in Christus Jezus godsvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden. " (De tweede Brief aan Timoteüs 3,12) Wie is zo iemand dan in het oog van de wereld? Waarom is zijn voorbarige veroordeling gebaseerd op schijnheerlijkheid van een ander? Waarom wordt hij niet aanvaard op basis van de rechtvaardiging van de enige levensaanvoerder, uw Heer en God? "Gij zijt immers gestorven, en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven; en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid. " (De Brief aan de Kolossenzen 3,3-4)
De gedachte die mij tot het geloof beweegt is het gevoel - dat ik doorlopend heb - dat mijn huidige situatie niet klopt. Wat in u zit telt. Ik heb het gevoel dat vanaf ik geboren ben ik een bepaald iemand moest zijn, maar de mensen mij niet accepteerden zoals ik was. En ik vind dat de mensen mij niet respecteren zoals ze mij zouden moeten respecteren. Of iemand nu heilig is of niet, ik vind dat zolang iemand niets verkeerd doet je zijn persoon als heilig moet beschouwen. Ik ben het middelpunt van het universum totdat er een konijn langskomt en ik opeens van de aardbol verdwijn - en dat is mathematisch. Als je geen respect hebt voor iemands houding heb je geen respect voor zijn persoon, want de houding maakt de persoon. Ik ben wel dicht bij de mensen in mijn gedachten en in mijn dromen, maar ik ben niet écht dicht bij de mensen. Niemand heeft mij ooit het gevoel gegeven dat ik thuis was in deze wereld, niemand behalve God. Men zou het scepticisme kunnen noemen, of zijn vinger opsteken, maar in ieder geval klikt het niet tussen mij en de wereld, omdat dit een geslacht van ongelovigen is. En dit geslacht bedekt die houding niet met de mantel der liefde, en ik lijd daar onder. Aangezien ik mijn thuis niet kon vinden bij de mensen, heb ik dan maar gezegd: mijn thuis is bij God.
Ik heb het hart van een clochard. En de "behandeling" die de wereld mij gegeven heeft, is slechts een voorbeeld voor hoe het er aan toe gaat in de wereld. Er is één ding dat de mensen niet snappen, één ding: dus ik vul er een boek mee, met één ding: de werken van de bokken; misschien zullen de mensen het dan wel snappen, wat nog zeer de vraag is. En misschien zullen de mensen dan de motivatie kunnen opbrengen om het te snappen. Want wat is het enige dat de boosdoener moet doen om je iets te beletten? Je er het plezier van ontnemen! Ik neem de mensen niet voor kleine kinderen. Ik schrijf de harde realiteit, onverhuld. Mijn visie over de wereld, de mensen en mezelf is in mijn leven altijd naar de achtergrond geschoven geweest en dat wil ik met mijn boek rechtzetten. Ik mis iets. Ik mis het bestaan in de ogen van de anderen, het erkend worden, het "in geloofd worden". Allemaal dingen die ik ontbeerd heb in mijn kindertijd en waar ik nu naar verlang. Het schijnt mij toe dat dat voor mij de gelukzaligste dingen zijn. Voor mij zijn het die dingen die uitmaken of je een naam hebt of niet.
Wat betekent dat voor u, in God geloven? Ik bedoel, los van het feit, van in God te geloven in de zin van dat Hij zich barmhartig over u zal ontfermen, maar in de zin van dat Hij bestaat, dat Hij een levende God is. Betekent dat dan niks voor u? Bij de aanvang van dit werk, heb ik ontdékt wat het betekent in God te geloven. Ik ben depressíef geweest in mijn leven. Depressíef! Tot op de dag dat ik herboren ben. De wereld is zo ingeslapen, dat niemand het ooit gemerkt heeft, hoe depressief ik was. Maar wat wellicht nog erger is: niemand heeft ook nooit gemerkt dat ik ben herboren. En in die dagen heeft ook niemand mij ooit geholpen. Integendeel, het is de wereld die mij zo depressief gemáákt heeft. Zijn leven betreurt men omwille van zijn persoonlijkheid, d.w.z. voor het verlies dat de geestelijke armoede in iemands leven betekent voor zijn persoonlijkheid. Maar als je veel afgezien hebt in je leven is dat toch des te meer eer? En een depressie slijpt je karakter. En als ik het kwaad niet had doorleefd, had ik het ook niet kunnen beschrijven. En welke zonde was nu de ergste in mijn ogen? In mijn ogen was het feit niet in mij te geloven het ergste. Daarom vrees ik dat de Heer Jezus Christus weinig genade zal hebben met de mensen die niet geloven in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En ik weet dat mijn vrees gegrond is.
Alles is al gezegd in het leven. Het zijn allemaal wonden, en ontberingen, en frustraties, en irritaties. En het is duidelijk dat ik niet goed ben zoals ik ben. Maar bedelen heeft mij rijker gemaakt dan de koning. En ik heb het niet over geld hè.
Voor mij is de zaak van God een kwestie van leven of dood. Satan die mij al gans mijn leven manipuleert, elke dag, om mij uit de handen van God te houden, dát is een strijd tussen leven en dood. Dat is wat de Kerk van Jezus Christus faalt in te zien! Satan zit met zijn kont op mijne kop, en de Kerk ruikt geen vuiltje aan de lucht. En waarom wordt Satan niet bij mij weggenomen? Omdat ik niet de moeite waard ben meneer!
Ge begrijpt het niet, maar het is nochtans simpel ze: Ik heb de connecties niet. Ik heb het adequate voorkomen niet, laten we zeggen: gehomologeerd door de wereld. Of dan vlakaf: ik draag het zegel van de duivel niet. Ik heb altijd mijn vertrouwen in Jezus gesteld, ziedaar het probleem.
Je moet gewoon een mooie kont hebben en door en door slecht zijn, dan ben je een afgod. En de afgoden strijken mijn eer op, en Satan strijkt de eer van de afgoden op. De afgoden strijken gewoon al de eer op voor mijn werken. En de mensen vragen altijd: "Hoe gaat het? " En ik zeg: "Zoals altijd hè. " En dat begrijpen ze niet. "Hoe is dat dan, zoals altijd? " Sorry, maar dan begin ik mij vragen te stellen. Ze kijken naar een olifant, maar ze zien een muis. Waar zijn de mensen geweest gedurende heel hun leven? Zijn ze alles vergeten? Al wat ik opgebouwd heb is in lucht opgegaan, is dat nog een geheim? Van zodra de mensen iets gedaan hebben, zijn ze vergeten dat ze dat hebben gedaan? En al mijn jaren ervaring? En al mijn eer zit in de buik van Satan. Wie ben ik om zo'n vervolging te VERDIENEN? Het is precies iets religieus, mijn persoon. Eigenlijk ben ik hier niet. Eigenlijk ben ik de eigendom van Satan. Maar eigenlijk ben ik de eigendom van Jezus, omdat hij mijn prijs betaald heeft. Alleen, laat Satan nog heel even met onze kloten rammelen en de wraak zal fuckin' wise zijn! Haha. Ik zeg met onze kloten want als ge met mijn kloten rammelt, rammelt ge met Christus' kloten. Hoezo met mijn kloten rammelen? Ja meneer, aan de lopende band: ik kom buiten, ik begin aan mijn tournee; de eerste persoon, die ziet mij niet staan. De tweede, da's een vrouw, ze is een rang hoger dan mij. Voor de derde mens die ik tegenkom ben ik onbetekenend. Dat zijn de mensen die u vriendelijk noemt! De vierde, da's een straffe, die blaast hoog van de toren, die staat boven mij, dat staat buiten kijf! Dat zijn niet alleen de eerste vier personen die ik tegenkom ze, dat gaat zo door tot en met de laatste. En de dag daarop herbegint dat gewoon! Dat is een LUS, waar Satan in zit. Hier is mijn wijsheid: dat ik vriendelijk ben, meneer! Ik ben vriendelijk!
J'ai souvent entendu parler les gens ici (l'Église de Jésus-Christ des Saints des Derniers Jours) de choses personnelles dans leurs discours, donc je vais en profiter pour faire la même chose. Je n'ai pas de crainte de ventiler mon opinion personnelle. Je ne ressens plus le besoin non plus de me montrer de mon côté le plus noble. D'ailleurs, je n'ai plus autant le besoin d'être aimé. Je ne vaux pas plus qu'un clochard qui est assis, là, par terre, avec une bouteille à la main et une cigarette dans la bouche. Il est temps que quelqu'un dise la vérité. J'ai rempli trente pages avec des plaintes, et je l'ai publié sur l'internet. Personne ne le lit. Pourquoi ? Personne ne m'écoute. Pourquoi ? J'ai ni le statut, ni la gloire, ni la richesse. Les gens fuient leur propre oeuvre. Comme moi, qui est une oeuvre de ce people. Les gens s'enfuient donc de moi, de leur propre oeuvre. Je ne sais pas, peut-être ne vous considérez-vous pas comme complet. Peut-être que j'ai plus de respect pour moi-même. De toute façon, personne ne s'est jamais levé pour moi. J'en ai ma claque. J'en ai ma claque de vous. Au nom de Jésus-Christ, amen.
C'est difficile de se faire respecter dans le monde. Et c'est difficile de se détacher de l'empire des nouveaux élus. Les nouveaux élus de Satan. C'est un combat que je mène déjà depuis ma naissance, et c'est un combat qui dure encore jusqu' aujourd'hui, et je ne sais pas combien de temps il durera encore. Mais ma connaissance et ma compréhension des ruses de Satan et de l'Évangile du Christ n'ont fait que croître. Néanmoins, Satan agit de plus en plus brutalement, et c'est ainsi qu'aujourd'hui je suis persécuté par ses serviteurs à cause de ma foi en Jésus-Christ. Or je me battrai jusqu' à la fin. Même si satan a mis à prix ma tête. Oui, j'appartiens à Jésus, mais je n'appartiens certainement pas à Satan. Et je ne suis pas prêt à vendre mon âme.
"Ik ben de weg, de waarheid en het leven. " (Het evangelie volgens Johannes 14,6) Zij die het ware geloof gevonden hebben, hebben een bres geslagen in de dichte muur van kwaad die ons van God scheidt. De waarheid is goed toegedekt. De waarheid mag niet aan het licht komen. Zware woorden, als u het mij vraagt. En dat is de almachtige, miserabele, de onuitputtelijke bron die het collectief bewustzijn is. Wat een gruwel! Het hoofdprobleem is dat goed en kwaad nooit van elkaar gescheiden gaan. Het kwaad is een rotte appel die iedereen heeft besmet, of toch bijna iedereen. Rotte plekken dicteren ons hun eigen regels. De mensen moeten hun verantwoordelijkheid op zich nemen. En de mensen moeten in elkaar geloven. We zijn eerbare schepsels, maar hoe laag is het om onze dienaars te dienen? Satan treedt in deze wereld op als een boze rechter, waar u geen grip op hebt.
Ik zal u zeggen wat de waarheid vandaag is: een vod. De waarheid is een vod om de vloer mee te kuisen! En de leugen is nooit geen lang leven beschoren. Want als iedereen altijd gelijk wil krijgen boven gelijk hebben, dan komt noodzakelijk het ogenblik dat iedereen bot vangt en de waarheid, maar dan ook de volledige waarheid, door één persoon wordt weggekaapt. M.a.w. die persoon pakt de volle kracht van de dingen bij zijn nekvel en smeert het in het gezicht van de mensen: "Kijk mensen, jullie móeten mij niet meer gelijk geven; ik héb al gelijk! " Die man heeft het monopolie van het gelijk.
Of je er bewust van bent of niet, of je het wil of niet, Satan is aanwezig in uw persoonlijk en intiem leven. In een normale wereld zou het veel eenvoudiger zijn om uit te maken wie God is en wie niet, dan in dit oord des verderfs. Als de mensen Satan niet als koning zouden aanstellen, en alle ongelovigen dragen er onbewust hun steentje toe bij, dan zou hij de koning niet zijn van de dood en het dodenrijk. "Het ritueel in de "kerken" die de duivelaanbidding beoefenen is precies het omgekeerde van dat in een christelijke kerk. De nadruk ligt op alles wat het christendom kan ontwijden. " Uit: "Satan leeft onder ons" van Hal Lindsey. De mensen zijn niet bewust. Ze weten niet dat zijn grote kracht schuilt in het feit dat ze zijn aanwezigheid niet vermoeden. Dat, en al wat ik in dit boek geschreven heb, zijn dingen die in zijn kaarten spelen.
De satanaanbidders haten wat vol van rechtschapenheid, waarheid, liefde, eer, aantrekkingskracht, zachtheid, intelligentie, integriteit, en talent is. Satanaanbidders haten namelijk het goede. Het zijn spotters, die geen erbarmen hebben, noch met wie al in zijn sterfbed ligt, noch met wie nog in de wieg ligt. Contact hebben met psychische voodoodruïde's is gemakkelijk. Ze lopen hier met trossen rond, onder allerhande benamingen, en allen hebben ze als doel afgoden te zijn en/of te aanbidden. Maar de verrijzenis en het leven van Jezus Christus behoren aan de Kerk van God toe, en aan zij die zuiver zijn van ziel. En geen enkele psychologische voodoodruïde of tovenaar zal een weerwoord hebben op het woord van God - geen enkele! En als ze denken dat ze hun leven niet kunnen veranderen door zich te bekeren, zijn ze voor mij al lang in hun graf gekropen, samen met de MASSA mensen die aan gezond verstand tekort schieten. En dat zeg ik niet uit haat. Ik wil simpelweg een goed werk verrichten door mensen te bekeren, voilà.
Vaneigens zouden de satanaanbidders maar al te graag hebben dat de mensen zich in hun rangen zouden vervoegen, dat is immers de macht waar deze mensen zich tot gewend hebben: het rekruteren en vermeerderen van heillozen, opdat dezen in hun leed zouden delen. Maar ik heb liever dat ze mijn persoonlijke gegevens verwisselen en mij een compleet nieuwe identiteit geven, dan mij over te leveren aan Satan, want voor de wereld ben ik dan wel een andere persoon, maar voor God ben ik dan nog steeds dezelfde persoon, dat telt! Trouwens wie dat niet doet is in mijn ogen een hoer!
Kleine denkers, dat zijn de mensen. Zich onderwerpen aan wat overduidelijk het kwaad is, en achteraf aan hun dwaling vasthouden. De collectieve ironie van de gedegenereerden! De zwartgalligheid ervan ontsnapt aan de blinden en de doven. MUZIEK!
Alleen u kan mogelijk maken dat er in de wereld herkenningspunten worden aangetroffen waarmee het geloof kan worden doorgegeven. Alleen u kan God een naam bezorgen door uzelf een naam te bezorgen. Moeten we niet allen de lampenkappen zijn waardoor het licht van God schijnt? Hoeveel te meer lampenkappen zullen dan hun schakelaar vinden, wanneer je aan één ervan voldoende licht hebt geboden, zodat deze zijn schakelaar gevonden heeft? En daarbij, wat je voor één van je medemensen gedaan hebt, heb je voor Christus gedaan. (Het evangelie volgens Matteüs 25,40) Maar als nu in het tegenovergestelde geval een lied van het leven de das omgedaan wordt, dan moet alles in het werk gesteld worden om dat lied niet te verliezen. Zich verdiepen in de miserie en de ellende van een ander, dat is ook liefde. Wie laat een erbarmelijke, machteloze mens achter?
Luister je naar de muziek van het leven? En zijn wij niet allen goden? Luister je dan naar de muziek van God? Het was in mijn tijd dat de goede muziek niet beluisterd werd. Wat werd er dan niet beluisterd? Al de muziek die ik heb. En het is allemaal niet geweldig. Het is goed, maar het is niet genoeg. Dat maakt van het goede het levensnoodzakelijke. Daar wil ik wel eens een setje van draaien. U moet mij er zelfs niet voor bedanken.
Mij laten draaien is mij liefde geven. Mij laten draaien is mij de namen van de artiesten laten eren. Don't worry, openheid ligt op het traject dat God voor ons uitgestippeld heeft. Als men zich in ik weet niet wat voor een bochten moet wringen om gelukkig te zijn in het leven, dan heb ik gefaald. Nee, de fontein van het leven borrelt elders op. Het onderhuids gebroed is elders. Het leven houdt het evenwicht tussen controle en ontspanning. De kunst is het zich ontspannen niet verdringen, en niet de ontspanning zelf. Wie hieraan tornt, plaatst zichzelf tussen twee vuren. De mensen denken dat hun energie ontoereikend is, maar het is juist de angst om hun teugels te vieren.
Als er hier en daar een naam is, projecteren we onze "zelven" in deze namen, en zo worden hier en daar de eerste namen geboren. Wie mag de eerste naam op zijn palmares zetten? De eerste naam. Dat moet een eer zijn, "de eerste naam" op zijn naam hebben staan. Die eerstgeborene is Jezus Christus. "Eens waart gij duisternis, nu zijt gij licht door uw gemeenschap met de Heer. Leeft dan ook als kinderen van het licht. " (De Brief aan de Efeziërs 5,8) De eerste naam, dat zet u aan het dromen. En bij dromen blijft het ook in de overgrote meerderheid van de gevallen, want gij zegt: "Ik wil ver komen in mijn milieu", en nu maak ik uw zin af, "en daartoe moet ik mijn energie in de manke belangen van mijn milieu steken, maar hoe kan ik dan in godsnaam gemotiveerd zijn? Motivatie is essentieel. "
Iedereen moet zijn overgave betuigen aan zijn persoonlijke wijsheid en talenten, want zijn overgave komt zijn persoonlijke rijkdom toe. Er is een verschil tussen hoe goed of hoe slecht men is, en wat men daarmee uitvoert (de evolutie ervan). De mensen zijn van, dat talent kan ik bedriegen want niemand ziet dat toch. Maar mensen met wat meer talent weten dat dat tóch uitkomt. Als je zout op je patatten wil, confronteer jezelf dan met waar je aan gehecht bent, en waar je voor vlucht (introspectie om te veranderen).
"Waar is de liefde voor Jezus? " Daarom haat je mij, omdat ik dat tegen u zeg. I bet you do. Daarom praat je mijn muziek aan de anderen niet aan, omdat dat in uw eigen nadeel zou zijn. De dag dat je tegen mij zal zeggen: "Zet op wat je wil. ", zal niet komen voor het besef, dat sommige mensen minder gelukkig zijn met de muziek die algemeen aanvaard is. Maar maak u geen zorgen, God zal de rechtvaardigheid openbaren. Ik persoonlijk zou niet op het einde van mijn leven voor het voldongen feit willen staan dat ik aan mijn taak verzaakt heb.
De mensen zijn paranoïde. Ja, de mensen zijn paranoïde voor de muziek van het leven. Als je waarden hebt, maak dan de weg in uzelf vrij voor deze waarden. Als je muziek hoort, maak dan de weg in uzelf vrij voor die muziek. En het is altijd mijn muziek die niet gedraaid wordt. Geloof niet in God, maar geloof dan ook niet in mij. Of geloof wel in mij, maar geef mij dan ook wat ademruimte.
Is iemand doodnegeren die iemand anders dan uzelf is geen doodzonde, evenals iemand doodnegeren die uzelf is? Want we hebben goed en kwaad, ja, maar ten opzichte van elkaar juist. Het is zo dom. Achteraf gaat iedereen dat toch zien, hoeveel je in je leven geleden hebt, en de talenten die je ontwikkeld hebt. Want al wat de mensen u in uw leven misdaan hebben, en waartoe ze geen reden hadden, is des te meer eer voor u. Ten eerste omwille van het feit zelf en ten tweede omwille van het feit zelf. Dring mij maar in de oppositie. Wenst u dat ik een échte tegenstander van u zou worden, in tegenstelling tot ieder ander mens die u al tegengekomen bent in uw leven? Het enige dat u moest doen om het mij te beletten, of om mij erin te laten slagen, want daarvoor moet u hetzelfde doen, is mij het plezier ervan ontnemen. En het enige dat ik nodig heb om het te worden, is mijn wil, mijn bloed, mijn geest die levend maakt, en een geloof dat je niet kapot krijgt!
In Ribeaucourt zult ge geen aalmoes krijgen. Ah nee, van de mensen daar zult ge niks krijgen, en van mij zult ge wel iets krijgen, maar dat zal geen aalmoes zijn. I'm taking my day off. Als het het einde van de wereld is, herbegin ik. Is het nog niet het einde van de wereld? Dat is zinvol, er spoed achter zetten. "Hij lacht. " Ja, hij lacht niet. Doe gewoon rustig verder zoals ge bezig zijt. Mijn leven, dat is binnen zonder bellen. Dat is het meest schaamteloze dat ge kunt doen. Wat is er aan de hand? "Onyx! " En mijn vijanden zijn wolkkabouters. De deadline van de hall of fame. Het komt er nooit maar het is er wel.
Een mooi beeld. Het beeld van het genie die in het donker, onder zijn lampenkap, aan het twijfelen is. Zo is het ik ontdekt geweest. Er staat van alles in mijn boekje. Dat is wáár! Ik ben precies een magneet met afstotende kracht. Ik vind dat wel wonderbaarlijk. Een wonderbaarlijke wetenschap. Ge hebt afstotende kracht en ge hebt aantrekkingskracht. Maar ge moet mijn elektronen wel goed africhten hè. Maar romantisch is dat niet hè. En mijn persoonlijke "geschiedenis van de psychologie", dat is zoals de Dracula van Games Workshop. In Games Workshop is er geen Dracula. Allee ja, hij bestaat wel; maar dat mannetje, zijn pion, bestaat niet! Por qué?
Het boek dat ik geschreven heb, is een huis dat ik gebouwd heb, en wanneer het huis af was, ben ik er gaan in wonen. Vroeger had ik geen huis. Vroeger kwamen de mensen onmiddellijk binnen, kwamen naar boven en doken in mijn bed, en ze neukten mij. En ik was altijd geneukt. Nu neuken ze mij niet meer. Mijn huis is in een bos gelegen dat moeilijk bereikbaar is, en er zijn hekken rond. En als de mensen naderen, ben ik daar altijd, en ik zie door het venster wie ze zijn, en welke hun bedoelingen zijn. En ik zie onmiddellijk of ze mij willen neuken. Maar dan ben ik het die hen neuk. Want ik sluit het hek, en ze hebben geen enkele toegang meer. Mijn boek staat op het internet, en je bent vrij om mijn huis te betreden. Maar ik ken u: Je wil me alleen maar neuken. Doch na een tijdje stel je vast dat dat niet kan. Dus dan word je gefrustreerd en ga je weg. Je kwam tot bij mij om mij goed nieuws te vertellen. Maar als je op de terugweg bent, weet ik, dat het geen goed nieuws was, wat je op het punt stond mij te vertellen.
Als ik de mensen in de ogen kijk roept dat bij hen gevoelens van haat op. Ik hou daar wel van, van die haat. Want het is al een grote verbetering in vergelijking met vroeger. Als ik vroeger de mensen in de ogen keek was ik altijd onzichtbaar. Ik heb nooit meer vreugde gezien in mijn leven dan door mijn lijden. Ik denk dat het zo iets is, de kruisiging van Jezus Christus. En jullie willen ook helemaal niet dat ik samen met Christus verrijs. Mijn lijden bezorgt jullie veel meer vreugde dan... mijn vreugde. In het begin van mijn leven heeft men mij met een "onschuldige" naam opgezadeld. Ik zag echter niet dat ik onschuldig was, maar ik zag dat ik een gave had. Die naam heeft men mij gegeven met het oog op laster, en met het oog op ingewikkelde aanvalscombinaties die moeilijk te ontrafelen zijn, en geheel in de lijn liggen van satans vindingrijkheid om kwaad aan te richten. Dat zijn de roots van de Vince. Het "onschuld-etiket" dat op mij kleefde was geen garantie voor onschuld van mijn kant, integendeel. Het aftrekken van dat etiket heeft mij veel onschuldiger gemaakt. Dat kan niet hè, onzichtbaar zijn. Dat is onaanvaardbaar.
De mensen die vroeger bij mij kwamen om mij te neuken, zijn dezelfden als zij die een onderontwikkelde seksualiteit hebben. Vandaar dat ze zich tot mij wendden: om hun tekorten te compenseren. Ge moet mij niet neuken, neuk een vrouw. Een vrouw neuken is geen zonde.
Een normaal niveau van ontginning, ontmaagding, emancipatie hebben, daar bestaat een referentie voor die God ons kan leren. Maar de Vlaamse mainstream is zo preuts als een kind, dat is seksueel, ja, euh... dat bestaat niet gewoon. En dan zijn ze tegen de underground en zijn ze zogezegd heilig en onschuldig, en willen hun onschuld verspreiden. Maar met een seksualiteit die zo ver onder het normale niveau ligt zijn die mensen helemaal niet onschuldig, laat staan heilig. Want een normaal niveau van ontmaagding is een noodzakelijke voorwaarde om een evenwicht te hebben in het welzijn en het geluk, en heil te vinden voor de ziel. En zonder dat evenwicht kan men helemaal geen geluk vinden. En om onschuld of geluk te verspreiden moet men eerst zélf geluk gevonden hebben. Als je de wereld wil veranderen moet je bij jezelf beginnen. Het spijt mij, maar in Vlaanderen vindt de mainstream geen heil voor haar ziel. Treffend is ook dat veel mensen dit niet lijken te willen ophelderen. Een antwoord op wat ik schrijf hebben ze evenmin.
Pracht en lof zijn verdovende roesmiddelen, surrogaten voor de good stuff. Er zijn mensen die vol pracht en lof zijn, en denken dat ik niks van het leven snap. Het nadeel daarvan is dat ik geen erkenning krijg, maar het voordeel daarvan is dat ze hun verdediging laten zakken, en bijgevolg een vogel voor de kat zijn. Mij erkennen of herkennen, nooit, maar mij onderschatten als tegenstander, altijd. Story of my life. Ze graven voor mij een put, maar ik heb in die put leren overleven. Teneinde voor mij een put te graven, snoeien ze in de pracht en de lof, zaken die al geen deel uitmaakten van mijn inventaris van bij het begin.
Honger en verdriet zijn een geregistreerd merk, waar enkel de meer gefortuneerden een patent op hebben. Ik heb nooit geweten dat mijn honger, of mijn verdriet, van een bepaald merk waren, maar kom, indien dat zo was waren het beslist niet de juiste merken. Ik zeg dat omdat teneinde aanspraak te kunnen maken op barmhartigheid, het merk van honger, of het merk van verdriet, compatibel moet zijn met wat de wereldse afgoden naar voor schuiven. Ik ben dus van een andere parochie, want mijn verlangens en mijn kwetsuren zijn in Jezus Christus. Dat merk van emoties verdampt in het nirvana. Niemand begrijpt mijn verleden. Vergelijk het met een zwart gat, en al wat in de buurt van dat zwart gat komt verdwijnt, zowel kwetsuren, als bewijzen, als sporen. Dat is de grote verdwijntruc, en deze laatste trekt mij, en alles en iedereen waarmee ik in contact kom naar beneden, en het enige dat overblijft is de eenvoud. En een lege aula. En ik overleef dat zwart gat omdat ik al wat ingewikkeld is niet nodig heb, noch de pracht, noch de lof, en ik heb geen van beide ooit gekend. Op het gemakske, dat bestaat niet voor mij. En zo blijven wij bewaard.
De situatie is als volgt. De meerderheid bindt onveranderlijk de strijd aan met de oppositie. De afvalligen zijn de meerderheid. Ik ben de oppositie. 95% leert er niets uit. 5% wel.
Ma confiance en mes amis a pris un coup. Oui, un coup assez sérieux. Ils prétendent me connaître, c'est-à-dire l'homme que j'étais avant, qui n'était pas habité par l'esprit de Dieu, pas comme maintenant, que je suis bien habité par l'esprit de Dieu. Pour eux, l'esprit qui habite en moi, est une espèce de démon.
Mes pensées, ce sont toutes des imaginations. Ce sont toutes des fantaisies irréelles. Déjà, quand un copain que je connais depuis vingt ans, me demande si personnellement, je crois que je suis schizophrène ou non, je trouve ça ahurissant. Ca doit être les idées que je me fais. Ca doit être mon monde, dans lequel je vis. Ca doit être ma schizophrénie.
La persécution des chrétiens n'est toujours pas terminée. Comme moi, qui ai été déclaré schizophrène. C'est de la pure persécution. Pourquoi ? Parce que Satan a certaines armes que je désarmerais si l'on me déclarait sain d'esprit. Il me déclare schizophrène par l'intermédiaire des gens qui m'entourent. Mais je m'en fiche pas mal. Il le fait pour voler mon honneur, parce que je suis tellement formidable.
J'ai toujours été quelqu'un d'anormal. Je suis trop pieux pour ce peuple parmi lequel je suis né. On pourrait dire que ma gentillesse irrite les gens, mais c'est pire. Ma gentillesse est une INSULTE pour les gens. Les serviteurs de Satan sont gentils, moi, avec ma piété, je suis méchant. Ma piété est de la méchanceté accompagnée de folie, c'est simple.
Je me souviens de l'enfant que j'étais avant. Maintenant je ne peux plus devenir comme lui. Il est complètement brisé. Mon esprit était comme les chants de cent anges. Maintenant c'est le silence qui règne. Le silence de la nuit.
Het valt de mens gemakkelijker om een hele instelling uit de grond te stampen, dan een eenvoudige blik te werpen, een eenvoudig gebaar te maken... Terwijl dat alles is wat de mens nodig heeft. Dat bewijst wel hoe oneindig nietig de mens is.
Zolang ik zal doorgaan voor een stomme, zal ik niet veel zeggen. Het hangt er weliswaar van af wanneer. Anyway, dat is wat ik al wie tegen mij al gezegd heeft: "Ge zegt ni veel hè, makker! " toewens: dat hij voor eeuwig doorgaat als een stomme. Dan zal ik tegen hem zeggen: "Rejoyce! Rejoyce! " Stille mensen of mensen die niet veel praten worden niet meer geapprecieerd. Iemand de mond snoeren is gemakkelijker dan iemand aan de praat te krijgen. Zachte mensen worden zonder pardon in het hoekje gedrumd. Maar als een zwakke succes heeft staan de afgunstige mensen meteen om het hoekje om een graantje van zijn succes mee te pikken, en liefst zo veel mogelijk. L'opposition, fou, muet, welcome to the club!
Ik zeg: "You can't tell who's a bitch and who's not. " Maar je zou het wel moeten kunnen. Zien wie een hoer is. Of een bitch. Maar blijkbaar kunnen de mensen dat niet. De bitch denkt dat de normale man een lappenpopje is dat ze in haar armen kan nemen en vertroetelen, en dat haar een goed gevoel over zichzelf kan geven. Want een pop heeft geen eigen verlangens. En dus doet ze haar ding, ja, haar toneelopvoering: "Kijk! Ik buig mij vertederend over een popje dat niks doet, niet meer dan een stukje stof dus. Ik ONTFERM mij over hem. " Haar goede reputatie als vredestichtster is veilig gesteld en in één tijd is haar ontfermelinge in haar armen doodgeknepen en uit de weg geruimd, met "de beste bedoelingen". Ik snap ook wel: Als een anders prima appel opeens onderaan de mand floept, dan is dat omdat ze van een prima staat in een rotte staat is overgegaan, en haar bederf onder de gezonde appels tracht te verbergen. En de obligate toneelopvoering claimt alles te laten zien in een spetterend schouwtoneel van ongekend medeleven, dat dient om de vermoedens dat ze een bitch zou zijn weg te nemen. Dat hoort er bij. Ik ben ondertussen al zo wijs om niet anders te verwachten. Is ze erin geslaagd om mijn vermoedens weg te nemen? Nee. Is de witwasoperatie geslaagd? Ja. In de ogen van de wereld is ze zo doorzichtig als een opgepoetste lens.
Maar zo doorzichtig is ze niet. Dat een man een pop kan zijn zonder eigen verlangens strookt niet met de werkelijkheid. En dat hij niet meer doet dan een stukje stof strookt niet met de werkelijkheid. De man achter de pop is veel virieler, en de bitch schildert hem af als een mietje, waar je bij staat. De bedoelingen van de bitch worden in het proces aan uw oog onttrokken. En dat proces maken zowel de dieperliggende bedoelingen van de bitch als de man achter de pop ondoorzichtig. De man achter de pop is net zomin een mietje als ik, en de wereld dwaalt. Zodanig dat het "mietje" ook onderaan de mand floept, net zoals de bitch, maar deze keer niet om zich te verbergen onder de gezonde appels, maar om te worden verborgen. Want de bitch heeft iets te verbergen, maar de man niet. Ik ben wie ik ben, en daar kan niks aan toegevoegd worden, en daar kan niks van weggenomen worden, en daar kan niemand omheen. Ja, de wereld dwaalt. Zodanig dat de man achter het popje niet gekend is door de mensen. En toch blijven ze bij de gratie van hun opgezwollen dikkenek in de waan dat ze hem wel kennen. En toch berusten ze er in hun naïviteit in dat mijn vijand(en) voor mij wel publiciteit zullen maken.
Wat gebeurt er als de bron van alles wegvalt? Wat gebeurt er als het vertrouwde lichtbaken waar men zich aan vastklampt het plots laat afweten? Als men zich aan het goede lichtbaken vastklampt, dan laat ie het niet afweten? Ofwel klampt men zich wel aan het goede lichtbaken vast, maar het zijn de anderen die het licht uitdoen? Een tweesprong.
Als de expert de zaak niet meer in handen heeft, valt er een zekere bescherming weg bij de kleine, die niet zo'n mooie erfenis heeft gekregen, en aan wie het niet allemaal gegeven is. Dan heb je de grote, die wel een mooie erfenis heeft gekregen, en aan wie het wel allemaal gegeven is. De kleine moet ervoor opdraaien, maar de grote ziet dat helemaal niet als een tegenslag, doch wel als een nooit geziene opportuniteit. Die grote is bevoorrecht getuige, niet enkel van het wegvallen van de expert, maar van het wegvallen van zijn functie in het ministerie van expertise, en vooral van de voordelen van die functie. De bron van alles valt weg, en er vallen dingen uit mekaar, maar er komt wel een plaats vrij. En hij maakt van de verwarring gebruik om de situatie naar zijn hand te zetten, en zich de grootste rijkdommen toe te eigenen. Als de topexpert die de boel doet draaien wordt geschrapt, komt er een zeer lucratieve leegte, tot groot jolijt van de opportunisten vlak onder de top. M.a.w. Ze zeggen: "Goed, de expert was de bron van alles, maar nu de expert er niet meer is, zullen wij de bron van alles spelen. " Jammer echter voor bijvoorbeeld het ministerie van kansarmoede, dat te ver bij de top verwijderd is, veel te ver om op een erfenis aanspraak te kunnen maken. Welke erfenis? Als de expert de zaak nog in handen had, zou het ministerie van kansarmoede op de hoogte zijn gebracht, van het feit dat de kansarme mensen recht hebben op een deel van de erfenis van het ter zielen gegane ministerie van expertise. Zo ver zou de boodschap zijn doorgegeven. Maar nu zegt de kansarme mens: "Welke erfenis? " Hij is door de corrupte ratten die zich als eerste in lijn bevonden opzettelijk in het onwetende gelaten. Want ratten houden liever alles voor zichzelf. De ratten bouwen een vals plafond, om er hun grootste rijkdommen, te weten de autoriteit die aan het ministerie van expertise vast hangt, verborgen te houden voor de kansarmen die er onderdoor lopen. Eenmaal de bron van hun autoriteit goed verborgen is, staken ze prompt elke vorm van nuttiging van het desbetreffende gezag. Wat zijn ze blij dat ze niet meer zoals kinderen moeten zijn, en hun arm vooruit steken, en zeggen: "Ik ga ervoor. " Nee, wat ze wel doen is: ze richten zich tot de kansarmen onder het vals plafond, en zeggen wat anders: "Er zijn geen geheimen, er zijn geen bronnen. " De gezagsdragers in West-Europa zijn allemaal zo: Ze doen alsof ze open kaart spelen en eerlijk zijn, maar ze houden hun bronnen geheim. Hun eerste voorzorg is de sociale immobiliteit, en onmiddellijk daarna schreeuwen ze van alle daken dat alles mogelijk is. Het ministerie van expertise dient om de weefsels die het volk samenhouden te vrijwaren en te beschermen, door het correct gebruiken van de kennis, de expertise, en de solidariteit. Het ministerie van expertise is niet gemaakt om te worden misbruikt, of om er zichzelf mee te verrijken. Het is ook niet ontworpen om zoals de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci in een museum te worden tentoongesteld, zodat het onder lof kan worden bedolven, en er verder niks mee te doen. De experten zijn verondersteld goede mensen te zijn, maar nu hebben wij experten die beweren dat ze altijd 'ja' zeggen, maar in werkelijkheid zeggen ze altijd 'nee'.
Het Evangelie volgens Marcus 12,41-44: Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek toe, hoe het volk koperstukken daarin wierp, terwijl menige rijke er veel in liet vallen. Er kwam ook een arme weduwe die er twee penningen, ter waarde van een cent in wierp. Hij riep nu zijn leerlingen bij zich en sprak: "Voorwaar, Ik zeg u: die arme weduwe heeft het meest geofferd van allen die iets in de offerkist wierpen; allen wierpen ze er iets in van hun overvloed, maar zij offerde van haar armoe al wat ze bezat, alles waar ze van leven moest. " Het leven is zo: Iedereen wordt belast en moet iets bijdragen voor de kas, de collect(iev)ebus. De rijken geven van hun overvloed, en de armen van hun armoe. Maar ik wil het niet over kapitaalkracht hebben, maar over eerkracht. Zonder v. Eerkracht waarvan de waarde gaat van verering, over lofbetuigingen, tot eenvoudige complimentjes. De grote legt simpele complimentjes in de kas, evenals de kleine, maar alleen de grote houdt de eer aan zichzelf. En dus de kleine valt echt in een gat, want in de kas liggen helemaal geen lofbetuigingen, laat staan verering, en het is hij die zich daarvoor op de kas moet beroepen. "Want hij offerde van zijn armoe, alles waar hij van leven moest, " dat zegt Jezus toch. "Hij heeft het meest geofferd van allen die iets in de kas gelegd hebben, " dat zegt Jezus toch. Hij heeft vruchteloos getracht een comfortabele sociale situatie te creëren. Hij is de kleine, de onbelangrijke. De grote, de belangrijke is dan weer degene die zijn comfort echt heeft zitten opstapelen, en tot zulk een niveau verheven dat de mensen van hem bang zijn. Hij is zoals de Germans uit wereldoorlog II. De kleine heeft getracht zijn comfort op een solidaire manier te bereiken, de grote heeft naam en faam gebruikt om de belastingen langs hem heen te laten passeren. Dus hang die solidariteitsvaandel maar halfstok, en bejubel de kas een beetje minder. Het gebrul van de Vlaamse leeuw is een verhaal dat ik al lang ken ze. Tast eens in uw eigen buidel, en kijk eens in uw eigen hart. Maar als je dat zegt wordt de Vlaamse leeuw plots zo klein als een pasgeboren kuiken. Piep. Piep. Krenk mij niet. Ik heb niet.
Ik zal het eens over een andere boeg gooien. Als de eer oneerlijk wordt verdeeld, worden de talenten misschien wel eerlijk verdeeld. Niets is minder waar. T.t.z. Hoe God de talenten verdeelt laat ik aan Hem over, maar zoals gewoonlijk is het weer de mens die hier alles moet verkloten. Als een halsketting van 30 talenten in een juwelierszaak voor 1euro wordt verkocht, zou de kandidaat-koper kunnen zeggen: "Ik doe hier en goede zaak aan, want ik betaal 1euro, maar verkoop de talenten voor het dertigvoudige... " Maar nee! Want de 30 talenten kunnen niet voor meer dan 1euro verkocht worden, want niemand betaalt er meer dan 1euro voor! De diamanten die door de juwelier worden verkocht, worden door een expert geschat, maar om de talenten te schatten heeft hij geen expert, alleen om de diamanten te schatten. Er is geen expert, en de talenten van deze halsketting zijn volledig ondergewaardeerd en zwart gemaakt, wat de spectaculaire devaluatie van hun marktwaarde heeft veroorzaakt. Dan rest er alleen nog de vraag: Wie heeft ze ondergewaardeerd om hun marktwaarde te devalueren? De concurrent! De concurrent heeft namelijk halskettingen van anderhalve talenten en wenst de marktprijs van deze halskettingen te doen stijgen door de marktprijs van de halskettingen van 30 talenten te kelderen. Hoe kan dat, als het verschil tussen 30 talenten en anderhalve talent zo groot is? 30 talenten is maar liefst het vijftienvoudige van anderhalf! Ja, maar er is geen expert om de waarde van de talenten te schatten, en bij gebrek aan een expert is de waarde van de talenten volledig overgeleverd aan de willekeurige vervalsing, gepleegd door mensen die kansen gekregen hebben, die anderen niet gekregen hebben. In deze wereld krijgt ge bepaalde dingen, op basis van bepaalde verwezenlijkingen. Maar als ge op een bepaalde plaats geboren zijt, en bepaalde ouders hebt, krijgt ge de KANS NIET om die bepaalde dingen te doen, die er toe leiden dat ge bepaalde dingen krijgt. Ge krijgt de KANS niet!! Maar de mensen die kansen gekregen hebben, wie zijn zij? Ze zijn geboren in een afdeling die aan het gewezen ministerie van expertise grenst. En dat dat ministerie dient om de weefsels die het volk samenhouden te vrijwaren en te beschermen, en niet om er zichzelf mee te verrijken, daar hebben ze lak aan. Het ministerie van expertise mag dan wel niet meer bestaan, maar hun vader is Sinterklaas, en dat was een minister van expertise. Dus ze zetten zijn mijter op hun hoofd, en nemen zijn staf, om zijn gezag uit te stralen, en hun woorden kracht bij te zetten. En zo gebruiken ze hun erfenis als hun persoonlijke melkkoe. En dan zeggen ze: "Alles is mogelijk! " Maar er is helemaal niks meer mogelijk! De kennis van het ministerie van expertise, dat is broodnodig! Dat is het licht! In het ministerie van expertise waren tenminste experten die de juiste waarde van talenten konden schatten. Zo veel dingen zijn zo vanzelfsprekend. Maar wat ben je er mee!? Je hebt zo'n talenten! Maar wat ben je er mee? Soms heb je de indruk dat de mensen liever hebben dat je je talenten niet gebruikt, in plaats van dat je ze wel zou gebruiken!
De belijdenis van de keizer en zijn volk is een ander type belijdenis dan de belijdenis van mensen van het religieuze type, want het volk van de keizer en religieuze mensen zijn twee verschillende type mensen. De belijdenis van het volk van de keizer is beetje bij beetje dichter bij mensen komen om op die manier een gelofte van trouw te bekomen bij die mensen, en dus dat is de manier waarop zij denken.
Ik doe er alles aan om mij in hun gang te integreren, maar eigenlijk willen ze met mij niks te maken hebben. Het leven lacht ze meer toe dan mij, en als ze zich met mijn leven inlaten, kunnen ze niet vermijden om met hun schoenen in dezelfde smurrie te staan als ik. En ze zijn bang dat ze dan niet meer "de goei" zouden zijn. How is that? Hun plan was van bij het begin heel duidelijk: annexeren of dumpen - either way, ze zouden zich niet vuil maken. Ja, de weg die ik bewandel is niet met soevereiniteit aangelegd, vandaar dat ze van bij het begin nooit met mij een eindje wilden meelopen. En dat is vervelend, ook voor hen: het komt namelijk verkeerd over. Dus om voorbij dat euvel te geraken is er maar één oplossing: het verstoppen. En daartoe hebben ze een hulpmiddel: de spanning aanzwengelen. En hoe doen ze dat? Middels de volgende methode: de gelofte van trouw. Ja, de gelofte van trouw is als een verborgen net van koperdraden dat ze onder de oppervlakte van hun local territory uitgespannen hebben. En ze behouden zelf de controle over het aantal ampère's dat ze door het netwerk (van draden) wensen te jagen, want de gelofte van trouw is onzichtbaar voor de mens die gewoon zichzelf is als hij met de gang kennismaakt. Ik was een van die mensen. Ze waren een stel vrienden voor mij, maar het ging niet zo goed met mij; maar ze waren daar wel. En vreemd genoeg waren ze vanaf het ogenblik dat het met mij beter ging met de noorderzon verdwenen. Maar daarover vertel ik later verder. Ik was bezig met mijn uitleg over hoe een gelofte van trouw de spanning aanzwengelt, wat hen toelaat het feit dat ze met mijn ware ik niks te maken willen hebben te verduisteren. Zie het als een beest: het beest sluipt dichter en dichter bij mij, en zo dichter bij de spanning die er tussen hen en mij in zweeft, spanning die potentieel tegen hen kan getuigen. Want ik kom zoals ik ben. Ik heb mijn broeders en zusters lief. Niet zozeer bewust omdat het tweede gebod dat van mij eist, maar wie dat gebod niet respecteert is een overtreder. Dat is het bewijsstuk dat hen ten laste zal gelegd worden ten gepaste tijde. In afwachting verorbert het beest het bewijsstuk, zogezegd zonder dat iemand wat gemerkt heeft. La pièce à conviction verdwijnt in de maag van het beest. Zo is de gelofte van trouw, en ook zo: De gelofte van trouw geeft hun territorium dat extra zetje dat het nodig heeft om de spanning voldoende hoog te laten oplopen, zodat ze een overgewicht kunnen behouden tegenover elke potentiële indringer. Dat is hun methode om het overgewicht te laten voortbestaan: de ene spanning heft de andere op. Waar ik eigenlijk moet zeggen: hun spanning heft mijn energie op. Dat is een methode die in hun nadeel pleit, en die voor mij niet verborgen blijft, vandaar het label "indringer", of "infiltrant". Maar goed, de ene spanning heft de andere op, zodanig dat ieder potentieel conflict op voorhand onder tafel "geregeld" wordt. Op die manier komt de sjerp van de vrede hun kant uit. Maar dat betekent ook dat open kaart spelen er bij hen niet aan te pas komt. De ene spanning heft de andere op... even denken. Wat bekom je dan? Juist: nog meer spanning! Want de geschillen zijn niet opgelost, alleen maar verdrongen. Binnen de grenzen van hun territorium kunnen ze de vrede doen heersen met een streng uitwijzingsbeleid, dat er uit bestaat de rijkdom onder het eigen volk te verdelen, en de rest mag stikken. Maar vrede doe je niet heersen, vrede laat je heersen. In andere omstandigheden ligt dat wellicht anders, maar als ik als vriend kom, zie ik niet in... Op hun territorium voelen ze zich sterk, maar ze zien er tegenop als ze hun veilige thuishaven moeten verlaten. Dat is de moeilijkheid bij deze gasten.
Liefde is geen bezit. Voor hen komt liefde gevaarlijk dicht bij bezit, en het beste bewijs daarvan is dat ze getracht hebben mij in te palmen, maar toen dat niet lukte, lieten ze mij gewoon vallen. Hun oorspronkelijke plan was om mij te annexeren, wat eigenlijk daar op neer kwam dat ze mij wilden veranderen. Maar toen dat plan te ambitieus bleek te zijn, en ze zich genoodzaakt zagen om het op te bergen, hebben ze mij gelaten voor wie ik ben. Zelfs op een zwak moment had ik het in mij om geen slaaf te worden van een gelofte, ook al ging die uit van een gang die in die periode het overgewicht tegenover mij wist te verzekeren. Wat is er dan gebeurd? Ik ben sterker geworden. Gevolg: Ze verdwenen met de noorderzon, op zoek naar een nieuwe prooi die ze zogezegd konden louteren, om van hem of haar stiekem een slaaf te maken van de gelofte van trouw, het beest te voeden, en zich boven de nieuwe broeder of zuster te kunnen positioneren.
Het geloof is het geraamte van het leven. Geloven is zoals denken, want als we geloven in de heilige Geest, vloeien onze gedachten uit de heilige Geest voort. Het geloof moet op de realiteit geënt worden. Het geloof is niet als het ware een bedachte creatie, maar wel een spiegel van de concrete realiteit van ons leven. Uw leven hebt gij te danken aan God, en daarmee bedoel ik niet uw leven als geheel genomen, maar het feit dat gij van uur tot uur ademt, en daartoe in staat zijt. Ik bedoel het figuurlijk: uw geest die ademt, niet zoals uw lichaam maar uw geest die ademt om te zien, te denken, te voelen, te reageren en bewust te blijven, daartoe stelt God u elk moment van de dag in staat.
"Zij zeiden tot Jezus: Wat moeten wij doen, opdat wij de werken Gods mogen werken? Hij antwoordde: Dit is het werk Gods, dat gij gelooft in Hem, die Hij gezonden heeft. Werkt niet om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen u geven zal; want op Hem heeft God, de Vader, zijn zegel gedrukt. " (Het evangelie volgens Johannes 6,27-29)
Bidden voor zingeving is een soort piramide. Dan moet je eerst en vooral zien dat de piramide niet op zand gebouwd is, maar op rotsen. Die rots is het geloof in Jezus Christus. Dus wat houd uw geloof in Jezus Christus allemaal voor u in? Dan moet je daarop bouwen en kijken hoe je je leven met dat geloof kan invullen. Als je in God gelooft kan je vanuit je geloof vertrekken, en zo verder werken aan jezelf, en je leven. Je moet iemand hebben die in jou blijft geloven, zelfs als je iets zou misdoen, en waarin jij blijft geloven, zelfs als die persoon iets zou misdoen.
Want van God zijn de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid, en niet voor niets. Maar de kracht, waarvoor u uw hals zo uitstrekt, om er een splinter van te bemachtigen - het lijkt alsof zijn kinderen het doen om hun Vader te beschamen - die kracht is aanwezig in pure vorm en in overvloedige mate. U gaat misschien zeggen: "De schrijver is gek, hij loopt op grote voeten. " Neen, de ware toedracht luidt: ik ga niet voor minder. En dat zou u ook moeten zeggen.
Dat geloof brengt de motivatie op om het leven te leiden dat God specifiek van u verlangt, en bepaalt tegelijkertijd de taak die God u geeft. God helpt u om beslissingen te nemen in uw leven; beslissingen naar dewelke u op uw beurt de anderen kunt helpen.
En het geloof is niet alleen belangrijk voor UW leven, maar ook voor wat u aan een ANDER leven geeft, en daar put u dan weer bevrediging uit.
Maar wie dient er de gemeente Gods? Te veel mensen doen het niet, integendeel, ze vervolgen de gemeente Gods voor de goede werken die ze verrichten. Doch, boze werken brengen schade toe, en schade, daar is geen baat bij, ook niet volgens het luisterrijk oordeel van God, dat rechtvaardig is, teneinde ons tegen de boze te beschermen.
Iedereen heeft een finaliteit in zijn leven, en die is hetzij goed, hetzij boos, hetzij de behoeder, hetzij de boosdoener. Nu, u bent niet geschapen om zondermeer boos te zijn. De kwestie is uw leven aan de juiste handen toe te vertrouwen, die zich over u ontfermen. Ik vermag niks te bewerkstelligen in vergelijking met wat God mij bij machte is te schenken. Als u de juiste beslissingen neemt zal de heilige Geest uw leven tot zijn recht laten komen.
De mensen ondergaan elke dag hun dagelijkse beslommeringen, maar ze beseffen niet hoe gelukkig ze zouden zijn als ze de enige God in hun armen zouden sluiten, en God hen in zijn armen zou sluiten, en hoeveel intelligenter ze dan zouden zijn. Prijs de Heer. Hij laat u een werktuig van uw persoonlijke verlossing zijn. Mama, waarvan maak ik deel uit! Hoe klein je ook bent. Wat voor een klein deel dat je daarin ook bent, in het lichaam van Christus. Daar waar de mensen elkaar in de steek laten, laat Hij hen niet in de steek. Hij verlaat hen nooit, maar vangt hen op. God is rechtvaardig. God is de ader waardoor het leven naar de mensen toestroomt. Hij verjaagt naïviteit. Hij onderhoudt de gaven. Hij wijst ons steeds de weg in de savanne. Zie er dan ook op toe dat je niet voor het minste van het juiste pad en in bekoring geleid wordt. Draag er zorg voor dat uw geloof groot is, dan zal het leven alras meer om het lijf hebben.
Je moet naar de innerlijke toestand van jezelf gaan, en niet naar de innerlijke toestand van de wereld. Je moet niet naar het aardse kijken, maar naar het geestelijke. Je kan alleen maar dingen binden hier op de wereld, zodanig dat ze in het koninkrijk Gods ook gebonden zijn. En je kan alleen maar nalaten dingen kapot te maken in de wereld, zodanig dat ze in het koninkrijk Gods ook niet kapot zijn. (Zie het evangelie volgens Matteüs 16,19)
33. Vijandschap met God, vriendschap met de wereld
Wat is het beste? De slechtste zijn in het beste licht (geëerd worden), of de beste zijn in het slechtste licht (onteerd worden). Maar die vraag is overbodig, want ja, God heeft toch altijd het laatste woord, dus als je voor het altaar des doods staat heb je niets te zeggen, tenzij je God zelf bent.
"Trouwelozen, weet ge niet dat vriendschap met de wereld vijandschap met God betekent? Wie met de wereld bevriend wil zijn, maakt zich tot vijand van God. " (De Brief van Jakobus 4,4) Uw (vriendschap met de) wereld is bevredigend voor u, niet voor mij. "Indertijd, toen ge God niet kende, hebt ge goden gediend die niet werkelijk goden zijn. Maar nu, nu ge God hebt leren kennen, of liever, door God zijt gekend, hoe kunt ge u nu opnieuw keren tot die zwakke en armzalige krachten? Wilt ge weer van voren af aan hun slaven worden? " (De Brief aan de Galaten 4,8-9) Ik weet dat wat u bevredigend noemt slechts valium op een wonde is.
Ik begrijp dat velen zich onledig houden met grollen en grillen; niet dat ik het goedkeur, maar ik stel het vast, maar in de nieuwe wereld, die ons beloofd geweest is, en waarin iedereen God zal kennen, en waar onze tranen van onze ogen afgewist zullen zijn, kortom wanneer de eerste dingen voorbijgegaan zullen zijn, dan zullen zij met hun werken geen roem oogsten, noch nu, noch in de verre toekomst. Erger nog, zij zullen werkloos zijn in de ware zin van het woord, ongeoefend in het bedrijven van het goede. Verdriet uitlokken, daar valt geen roem voor te oogsten. Oordeel zelf; is verdriet uitlokken, overdreven hard zijn, de algemeen aanvaarde modus operandi van dit tijdperk, het gedrag, de mentaliteit en de moraal van vandaag is ronduit verderfelijk. Gij kunt jaren, maanden en dagen onderscheiden, gij kunt goed en slecht weer voorspellen, kunt gij de tekenen van dit tijdperk dan niet zien? Want vriendschap met de wereld betekent vijandschap met God!
"Wie zijn leven liefheeft, maakt dat het verloren gaat, maar wie zijn leven haat in deze wereld, zal het bewaren ten eeuwigen leven. " (Het evangelie volgens Johannes 12,25)
Elke bewustmaking die tot bekering leidt stelt veel voor, en in die zin ook elke afrekening met goddeloosheid! U zwicht voor duivelse verleidingen, maar door het nuchtere verstand laat u zich niet overreden. Het gedrag en de woorden van velen verspreiden zinloosheid! "Nu is het nacht; en hoedanig ieders werk is zal het licht doen blijken; want de dag verschijnt met vuur, en hoedanig ieders werk is zal het vuur uitmaken. " (De eerste Brief aan de Korintiërs 3,13) Op de dag des Heren zult u zich afvragen wiens deur(en) u ingetrapt hebt. Ideaal zou zijn als u het zich nu zou afvragen, en daar wil ik mij voor inspannen.
Wanneer Jezus Christus zal spreken zal zijn toon onder andere bitter zijn, en in dit slapende tijdperk zullen velen niet voorbereid zijn op die toon. Vandaag zoeken zij het zout der aarde, maar vergeefs, want zij zoeken God niet, en zij zoeken het zout niet bij God. Zij hebben het zout der aarde gezocht, en in hun zoektocht hebben zij zich van God afgewend, i.p.v. het bij God te zoeken. Maar die mensen zullen het zout niet vinden, want het zout is bij God te vinden, en in het geloof, dat is duidelijk.
Sommigen zullen voor het voldongen feit staan dat ze de heerlijkheid en eerbaarheid van al wat geschapen is niet kunnen herkennen en/of erkennen, en het onderscheid tussen goed en kwaad niet kunnen of niet willen toepassen. En waarvoor zijn deze mensen nog geschikt buiten de hel? Nergens voor.
Een bedrijfsleider wiens werknemers van zijn bedrijf een klucht maken zal niet langer in zijn mensen investeren, en zo zal het al de mensen vergaan die zich in laagheid laten afglijden. Nu is uw laagheid omsluierd, zodat gij zegt: "Ik kan mijzelf voordoen zoals ik wil, ja zelfs van de wereld een klucht maken", maar als de sluier wordt weggenomen komt het vuile, valse en onderontwikkelde aan het licht tot zijn/haar ondergang. De waarde van Gods oordeel is onschatbaar, en de vergelding komt aan Jezus Christus toe.
Het leed van de wereld is verwoord noch uitgedrukt, elke dag, van 's morgens tot 's avonds en 's nachts ook, en de dag dat ge dat gaat beseffen zult ge misschien willen BEWUST worden van wie uw Schepper is, wie uw verlosser is, wie uw behoeder is. WIE!
Voor mij is het duidelijk: kom met uzelf in het reine, leg uw schat af, en vervoeg u bij de rechtvaardigen wiens erfdeel op hen wacht, of wees een wolf, trek een schapenvacht aan, en teken uw vonnis!
"Niemand kan ontkennen dat de mindere altijd gezegend wordt door de meerdere. (De Brief aan de Hebreeën 7,7) Verwonder u er niet over dat op de dag des Heren het aantrekkelijkste in uw leven geschiedenis zal blijken te zijn. Vertrouw niet op de schijn. Wanneer de persoon, die gij persoonlijk het geringste schatte in uw wereld, de persoon waarvan u nooit gedacht had dat hij het was, die een leven lang u een hand boven het hoofd hield, toch die persoon zal blijken te zijn, zal daarmee ook aan het licht komen dat gij een ongezonde relatie hebt met uw eigen waarden, en dat het aantrekkelijkste in uw leven de emmer is waarin gij spuwt, en daaruit zal ook blijken hoe weinig gij uzelf respecteert! Gij verplaatst u graag als een figuur van een poppenkast op een wit paard, terwijl ik weet dat de groten van deze aarde zich verbergen uit schaamte voor het gekunstelde van uw verschijning.
Godslastering is gewoonlijk lasterlijke taal die rechtstreeks aan het adres van God geuit wordt, maar wanneer al wat ons, mensen, gegeven is door God, collectief aan onze zorgen ontsnapt en verwaarloosd wordt, ja, zoals een wees die alleen achterblijft, dan verlagen wij ons gedrag, en de manier waarop wij de schepping behandelen en langs die weg God, eveneens tot godslastering. De wereld is in een collectieve slaap gevallen, en de dag dat Jezus Christus een nieuw licht op haar moraal zal werpen, zal ze een mooi figuur slaan. Een heel mooi figuur! Er heeft zich mateloosheid in onze rangen vervoegd, waarvoor God ons gewaarschuwd heeft. Ik heb het gehad met de wereld. Zozeer zelfs dat ik er een boek over geschreven heb. Ik breek iedereen af, en om de stunt compleet te maken bouw ik, althans sommigen onder hen, opnieuw op.
Je mag evolueren in de goede zin, maar dan mag je al de dingen die je geleerd hebt in het verleden niet meenemen, want dan zouden bepaalde mensen, die in het verleden in jouw leven een negatieve rol speelden, doch ongestoord hun gang konden blijven gaan, door de mand vallen als rotte appels, in het licht van al dat nieuws. As much as you'd love that, my past is not erased!
In deze brief wil ik een gelijkenis voor u uitwerken, waarin ik voor de wereld het beeld van een appel zal gebruiken. Bij monde van de Mensenzoon, zal de huidige wereld vergaan, en er een nieuwe wereld komen. De spirituele dimensie daarvan wil ik even door een vergrootglas bekijken, door de appel een paar miljoen keer uit te vergroten.
Jaar in jaar uit, de wereld verandert niet. Echt niet. En als ze al verandert, verslechtert ze. De kern van de appel, van de aarde zoals we ze nu kennen dus, maar dan vanuit een geestelijk perspectief benaderd, bestaat uit het klokhuis met daarin de pitjes. Daar voeg ik nu het volgende aan toe: die pitjes zijn de mensen die rechtvaardig zijn in alle wegen van de Heer; ergo: zij zijn degenen die het goede zaad zaaien. Maar de kwaliteit van de pitjes laat te wensen over.
Rond het klokhuis, zoals u wel weet, bevind zich het vruchtvlees van de appel. Nu, als het binnenste van de appel rot is, is de rest ook verloren, en is de appel in zijn geheel weg te gooien. Het leven van het vruchtvlees is afhankelijk van het leven van het klokhuis. Bij deze: het vruchtvlees staat voor de mensen die de wegen van de Heer perverteren, ombuigen, er vallen in opzetten of er een mijnenveld van maken. Het vruchtvlees kan niet zonder het klokhuisje en het omgekeerde is ook waar: het klokhuisje kan niet zonder het vruchtvlees. In de hemel is de vreugde voor elk nieuw lid van het lichaam van Christus zeer groot. Zo ook hier beneden. Daarom zijn de leden van het lichaam van Christus vragende partij, want ze zijn even weinig gediend met verdeeldheid tussen de rechtvaardigen en de zondaars. Het vruchtvlees verkleurt, en het klokhuisje kan niet zonder het vruchtvlees, want de appel valt van de boom en wordt voer voor de wormen.
Nu, zondaars verdragen sneller de persoon die hun zonden sneller verdragen. M.a.w. die twee, dat zijn twee bondgenoten. Nu, elk dergelijk bondgenootschap vormt eigenlijk een soort eiland. Een eiland waar de waarheid niet op zijn plaats gehouden wordt. Een eiland waar de vermoedens van elkeen worden weggenomen. Een eiland waar het besef van de chaos volledig afwezig is. De voorwaarden voor een betere wereld worden niet ingewilligd, en de wereld verbetert niet, en als ze al verbetert, is het dat: een eilandje godbetert, dat zich afsplitst, en waarvan de inwoners enkel gelukkig zijn als ze alle solidariteit met de vragende partij laat schieten. Onze appel is verondersteld één geheel te zijn en te blijven, like nature intended, en als het vruchtvlees dan een eilandje op zichzelf begint te vormen, valt de innerlijke cohesie van de appel uit elkaar, en de appel as such ook.
Deze eilanden drijven in alle grote oceanen, maar drijven vooral af. Hun inwoners denken dat ze aan de anderen denken, terwijl ze in de verste verte niet aan de anderen denken, maar enkel en alleen aan zichzelf. Want ze geloven er niet meer in. Ze geloven niet dat ze de wereld kunnen veranderen en zich tegelijkertijd solidair kunnen tonen. Ze kunnen de wereld toch niet verbeteren, zo redeneren ze. Zo zal het natuurlijk niet lukken. Ze moeten ook een deel van de verantwoordelijkheid dragen ten overstaan van het geheel. Unity, you know.
Zoals gezegd, de appel valt van de boom en vergaat. De appel staat voor de aardbol en zoals de appel vergaat, zo sterven de zondaars in hun zonden. Maar het pitje vergaat zo snel niet. Ze wordt samen met het regenwater in de grond gezogen, krijgt een scheut en begint wortel te schieten. Het vrome pitje was altijd vragende partij, godvrezend, en "milieubewust", hoewel ze in de oude appel tot het bittere einde werd geminacht. Maar kijk: in de plaats van één enkele gezonde appel te krijgen, groeit het zaadje nu uit tot een heuse boom, dat in zijn bomenleven duizenden gezonde vruchten zal dragen. Nu vraag ik u: Is dat geen groot mirakel? Is dat geen nieuwe wereld?
Maar ik heb eigenlijk al een overgang gemaakt, en daar ga ik nu even op verder. Ik behoud de appel en diens eigenschappen, maar ik laat de wereld voor wat ze is, en de appel staat nu voor een mens, een individu, die uniek is en verschillende eigenschappen van zowel binnen- als buitenkant combineert. Akkoord; al wat ik tot nu toe geschreven heb zag je al van ver aankomen. De buitenkant vergaat, de binnenkant wordt gered. Da's een kleinigheidje. Doch wat krijgen we als we het geval omkeren? Het mooiste graf van gans het kerkhof. De buitenkant, die glimt. Die is AF, daar zijn we het over eens. Het probleem is: de binnenkant, wat er in ligt, in het graf... dat is minder mooi om te zien. Wie zijn dat, de mooiste graven van gans het kerkhof? Dat zijn de mensen die alle solidariteit hebben laten schieten, afgedreven zijn, en er niet in geloven. Nochtans, ik had toch alles omgedraaid?! Oei.
Een schuilplaats zal ik wel niet vinden. Hier midden in het bos... De grote hoer vindt mij altijd, en als de grote hoer mij vindt, wie vindt mij dan niet? Niemand, dan vindt iedereen mij. Of ja, als de grote hoer mij vindt, zijn er wel mensen die mij niet vinden, namelijk al de goeie mensen. Als de grote hoer mij vindt, is er geen enkele goeie mens die mij nog vindt. Dus ik denk dat ik daar in het midden van het bos een put moet graven, en mij daarin verstoppen. Blijkbaar is het nog altijd niet duidelijk dat ik niet met de verkeerde mensen wil omgaan. Ik vervul eigenlijk de rol van een pendule, een staande klok, met zo'n ding die de maat slaat, een pendule dus. Een seconde links, dan een seconde rechts, dan de volgende seconde weer links, enzovoort. Als de pendule uiterst links is zijn de goei aan het woord. Ze zijn heel goed bezig, het is een echte spraakwaterval, je krijgt er geen speld tussen. Ze kunnen het heel goed uitleggen. Goed bezig! Een seconde later is de pendule uiterst rechts, en is de grote hoer weer aan het woord. Het volstaat dat de grote hoer een scheet laat, en van al de goei aan de linkerkant, is er niet één die nog de verantwoordelijkheid voor al de onzin die ze één seconde eerder verkondigden, wil opnemen. Ze zouden nog liever hun eigen naam vergeten dan zich te herinneren wat ze gezegd hebben. Ik wil niet de defaitist uithangen, maar als ik van goed en kwaad wil spreken, moet er ook goed en kwaad zijn, en niet alleen kwaad. Dat is pure logica. Maar volgens Radu Radu is logica ook het kwaad. Zo, dan hebben we een verklaring.
Het optrekje van Ambrosius is zoals een boom, een heel bos eigenlijk. Een bos waarin je verloren loopt. Blijkbaar heb ik de mensen niet nodig als het zo zit. Ik bedoel: ik kies mijn vrienden zelf. En in onderhavig geval houdt dat in: nul vrienden. Maar dan maak ik mij ook uit de voeten. Dan maak ik mij goed uit de voeten. Ik zeg: "Welkom!" Maar er komt niemand binnen. Als iemand zegt: "Welkom!" komt er iemand binnen, right? Uiteindelijk wel. Maar na al die jaren... Het gevolg is dat Ambrosius zich diep in het bos heeft teruggetrokken. Of ik daar thuis hoor of niet, dat laat ik in het midden. "Ik was één van de gelukkigen die niet op het feest was uitgenodigd," dat ga ik ook niet zeggen, neen. La fête des patrons, daar was ik niet uitgenodigd, dat is waar, maar ik ga mij niet als een hond buiten aan de restjes van het feestmaal tegoed doen. En de feestvierders zich over dat idee, dat iemand daar de restjes aan het oppeuzelen is, verkneukelen, nee nee. Ambrosius is long gone and far, far away.
De goei die aan het woord komen als de pendule de linkerkant aantikt, brengen echte spraakwatervallen voort, tot als de pendule de rechterkant aantikt, en dan vallen ze bij commando compleet stil, terstond en in wederzijds akkoord. Het is een wederzijds akkoord, maar wel een wederzijds akkoord tussen de goei en de slechten, het is links en rechts samen. Op die manier zijn de goei dus niet meer de goei. Het is hetzij links, hetzij rechts, hetzij de kant van Radu Radu, hetzij mijn kant, maar niet allebei. Het gaat niet letterlijk over links of rechts, dat is figuurlijk, dat is een symbool! Dat betekent: vestig geen akkoorden die niet standvastig zijn, begrijp je?
En elke reactie lokt een tegenreactie uit. Als Radu Radu mij niet kan dwingen om haar mijn hart te geven, of anders gezegd, als ze mij niet kan dwingen om mijn hart te geven aan een verhaal dat oppervlakkig en onstandvastig is, trekt ze zich ook terug. Nee, ik moet mijn hart aan Radu Radu niet meer geven, ik moet mijn hart aan niemand meer geven. "Geef uw hart niet aan mij, maar geef uw hart dan aan niemand. Ik wil uw naam wel prijzen, maar dan ben je ook in mijn bezit, " zo is dus Radu Radu. Maar ge beeldt u dingen in! De waarheid is dat het nooit de bedoeling van Radu Radu was om mijn leven enigszins mogelijk te maken. Integendeel, ze heeft alles gedaan om mij bij potentieel geïnteresseerden vandaan te houden en vice versa, altijd, vanaf mijn geboorte. Ja, de ene heeft alles te zeggen, en de andere niet. De ene krijgt de steun van een brede groep vrienden, en de andere niet. Ja, ga je denken, maar iemand die de steun van een brede groep vrienden krijgt en interessant is, is niet zo oppervlakkig. Toch toch! Populariteit kan de oppervlakkigste mens interessant doen lijken.
Succes wordt u niet door uw sociale groep aangegeven, maar is uw eigen verdienste. Want de duivel verlangt van u dat u een verbintenis aangaat met een "leuke" sociale kring, door u met het niveau van succes van deze laatste te verleiden. It's your first step on the stairway to heaven: to make the connection. And you don't know any other stairs!!! U legt het verband succes-mijn sociale kring. Maar wat dan? Die "vriendenkring" bestaat uit een ketting, en is opgebouwd uit verschillende schakels. De ketting, daar ziet u enkel het uiteinde van dat tot bij u reikt, maar de oorsprong van de lijn is ten allen tijde aan uw ogen onttrokken gebleven. De eerste stap is voltooid: Uw verdienste verdient niet meer de aandacht die ze zou moeten verdienen, en in plaats daarvan is uw aandacht volledig naar het uiteinde van de ketting waar u de link gemaakt hebt verschoven. En dan rest er de duivel enkel nog maar de vislijn op te halen. Dat is de tweede stap, en die is minder leuk. De vis, dat bent u, en de sociale groep vervult hier de rol van het aas. En dit gezegd zijnde, het mag geen wonder heten: De duivel vindt u alleen maar leuk als het hem uitkomt. Eigenlijk werd de fout al helemaal bij het begin gemaakt: bij het connecties aanknopen. Want daar is een fout in het programma geslopen. Men kan zelfs ronduit zeggen dat uw computer zich daar een virus op de hals gehaald heeft. Als de leden van de parochie of andere club of sociale whatever denken dat ze zich kunnen permitteren u te zeggen dat u niet goed bezig bent, is dat omdat u hen daar een reden toe geeft. Als ik met hen een relatie moet aanknopen om van hen te horen dat ik niet goed bezig ben, dan bijt deze vis gewoon niet. Simpel. Vandaar dat ik zeg dat als de duivel onze aanhechting bij weet ik veel wat nodig heeft, hij dat enkel nodig heeft om ons in zijn boeien te kunnen slaan, om ons uiteindelijk gevankelijk weg te voeren. Maar ik, ik geniet van het menselijk contact, als ze mij niet in de boeien slaan.
Even een cliché aanhalen, en een verhaaltje dat op vele vlakken gelijkloopt met de procedure van de eerste alinea. Je bent jong, een kennis van jou biedt je drugs aan, en het is voor gratis! Daarna wil je meer en moet je er zelf voor betalen natuurlijk. De moraal is dat je beter je geld op zak kan houden en je ter dienst stellen van de goede zaak i.p.v. een druggebruiker te worden. Want zo werkt de duivel hè: met een listig lokaas. Het desgevallende lokaas zijn de drugs en de bijbehorende roes. Eenmaal de jongeman heeft toegehapt hoeft de duivel alleen nog maar de vislijn op te halen en hij heeft hem bij zijn... waar hij hem hebben wil. En zo wordt de gelijkenis met de eerste alinea pas echt duidelijk. De roes is een soort voorgekauwd succes. Het is niet hetzelfde, maar veel sociale groepkes zien er aan de buitenkant heel onschuldig uit, en aan de binnenkant hebben ze ook niet meer dan een roes te bieden. Je mag er van proeven, of je kán er tenminste van proeven, maar het maakt je afhankelijk natuurlijk. En zo houdt de boze man je klein. En dat is zonde. En niet de geringste. Daarom pleit ik voor de persoonlijke verdienste. En ik zeg: zorg ervoor dat je eigen verdienste van die aard is dat je van niemand afhankelijk bent, en als je van iemand afhankelijk bent, zorg dan dat het de goede Heer is, iemand die je kan vertrouwen. Want anders, hoe leuk de roes ook was, en hoe leuk de sociale groep ook was, anders zal je nergens op kunnen terugvallen. Wie de duivel voor zijn kar spant zal veel te vroeg de afgrond instorten. Het is met de persoon die zich met schijnheiligen en huichelaars inlaat, zoals met de persoon die zich met drugs inlaat, en zoals met de vis die in het aas bijt: ze weten niet right away welk vlees ze in de kuip hebben. Het vlees dat we in de kuip hebben is voor de vis misschien een made aan een haakje, maar voor de mens presenteert het zich onder een heel andere vorm. De vis is onwetend, ze kan het verschil niet zien tussen echt en vals, maar u, u bent een mens. Wees niet zo onwetend als een vis. Het is de vis niet gegeven, maar u wel. Hoe dan ook, de mens roept de hulp in van de maden om zijn vissen te vangen; de duivel roept de hulp in van de mallen om zijn mensen te vangen. Inderdaad, hij giet zijn volk in de mallen als vloeibare klei, en als resultaat krijgt hij perfecte evenbeeldjes, beeldjes van modellen. Als je zogezegd perfecte modellen, of mallen hebt om je klei in te gieten, en zo tal van beeldjes te maken, maar ze zijn allemaal hetzelfde!? En de verscheidenheid, en de diversiteit, wat moet daar dan mee gebeuren? Vervangen door uniformiteit, en conformiteit? De duivel legt de verscheidenheid en de diversiteit aan banden. De tekeningen staan al op papier, we hoeven ze alleen nog in te kleuren, zoals de kinderen. Door zijn voorbeelden naar voor te schuiven kan de satan al wie buiten de lijntjes kleurt onmiddellijk op de vingers tikken. Als je in combinatie daarmee rekening houdt met het feit, dat de roep van mal & model even sterk is voor de onwetende mens, als de roep van het aas voor de vis, heb je de methode die satan aanwendt om zijn volk in het gareel te houden. De methode om hun aansluiting, jouw aansluiting bij al wie samenkomt en zich verenigt, met zachtheid af te dwingen. Niemand begaat een scheve schaats, alle plooien zijn gladgestreken, geen mens die zijn nek uitsteekt, en kopje niet boven het maaiveld! Alles is vlak, alles is gelijkmatig, en in het beddenlaken is geen plooi waar de bok aanstoot aan zou kunnen nemen. Aanschouw: Iedereen is goed bezig; braaf en volgzaam gaan ze allen samen dezelfde richting uit, en hetzelfde lot tegemoet: recht in de afgrond! Waren dat grote mensen? Neen, want de duivel heeft ze klein gehouden. Maar ze droegen wel allemaal netjes een uniform. Daarom geeft de satan u medailles zonder u over de keerzijde van die medailles in te lichten. Daarom vervormt hij de waarheid. Om een vervolg te breien aan de ellenlange lijst van verzinsels die hij al bij elkaar gelogen heeft, en daarbij zo min mogelijk te worden gehinderd.
Embeded in hollowness The future lies marked out Before your feet Don't break the circle Play your part Remain silent in your seat
(Een kleine passage uit het oeuvre van Entombed)
De clubs trekken hun grenzen. En de voorbeelden trekken hun grenzen. De voorbeelden moeten ook, zoals het woord zelf zegt, een voorbeeldfunctie vervullen, anders werven de clubs geen nieuwe leden aan. Dus het lokaas moet voor de vis aantrekkelijk zijn, anders bijt de vis niet. Daarom rust de duivel de clubkes standaard uit met de aantrekkelijkste verkoopsvoorwaarden. Maar de voorwaarde "zonder bijkomende verplichting, verbintenis of engagement" maakt geen deel uit van die voorwaarden. De landen zijn doorspekt met socioculturele grenzen, en met nationale grenzen, en internationale grenzen, maar de exotische man zit in Zion, het land van de Heer. De muren en de grenzen zijn het laatste van mijn zorgen. Want eigenlijk heeft de exotische man bruggen geslagen die veel verder reiken dan een sociaal groepke, en al doende grenzen verlegd en muren gesloopt. En dat is het resultaat van zijn eigen verdienste. Kijk naar jezelf, en je legt veel grotere afstanden af, dan wanneer je dwangmatig het houvast nodig hebt van jouw onmiddellijke omgeving, en van wat er in jouw onmiddellijke omgeving gebeurt. Op korte termijn boeken de sociale controle winsten die onmiddellijk zichtbaar zijn, maar op lange termijn steekt het geloof van de wereldburger iedere kleindenker voorbij. De kleindenkers trekken de samenleving naar beneden, met successen die op het eerste zicht feller in het oog springen, maar achter deze successen houdt er zich een duisternis schuil, die heel snel haar schaduw over deze successen werpt, terwijl de wereldburger, en de exotische mannen het niveau van de samenleving optillen.
