OVER LEVEN EN OVERLEVEN EN GOD EN SATAN EN RECHT EN ONRECHT EN WAARHEID EN LEUGENS ENZOVOORT ENZOVOORT (HEEL VEEL TEKSTEN)
18-01-2013
03. De cultus van verleiding en uiterlijk als verkoopstechniek
Wie niets ontbeert krijgt elke opportuniteit van de wereld, maar wie ontberingen lijdt, is gezien als gemeen. Waarom?
Om te beginnen, we leven in een klassenmaatschappij, maar dat is wel verborgen. Het establishment vervolmaakt zich in het ontwikkelen van ingewikkelde ketterijcombinaties, teneinde hun bevoorrechte positie te kunnen behouden, teneinde de verschoppelingen te laten opdraaien voor de bezoedelde uitwasemingen van de goddeloosheid, en dat vaak omwille van hun correcte (geloofs)overtuiging, en teneinde dit tegelijkertijd voor de wereld verborgen te houden.
Wat geeft de succesrijke nóg meer succes, en berooft de succesarme van nóg meer succes? Waarom verhogen wij de landsheren, en verlagen wij de slaven? Omdat we opportunisten zijn, en de landsheer geven wat hij verlangt ons zelf iets opbrengt; terwijl een slaaf helpen, daar worden we alleen maar zelf armer van. En laat de verschoppelingen de verschoppelingen helpen.
En maak u geen zorgen, de slaven zijn de wereld nog niet uit, net zomin als de landsheren. Alleen, veel volken kunnen het in deze tijd veel schoner voorstellen dan hoe het werkelijk is, en het een uiterlijk geven alsof alles cool en O.K. is. "Houd rekening met het feit dat er moeilijke tijden voor de deur staan, zoals te verwachten is in dit laatste, beslissende tijdperk... De mensen zullen de schijn van vroomheid ophouden, maar haar wezen verloochenen. " (De tweede Brief aan Timoteüs 3,1/5) .
Laat u niet verbazen door het feit dat we vandaag een schoonheidscultus kennen die heel fel opleeft. Dus de mooie mensen maken zeker een groot deel uit van de mensen die niets ontberen. Ontbering is allemaal schijn, totdat het werkelijkheid wordt. Want ziet u, schijn heeft als functie rond de werkelijkheid een omhulsel te creëren, om die werkelijkheid te verbergen. Nu moet je de schoonheid van een mooi mens zien als dat omhulsel rond de werkelijkheid, dat dient om haar te verbergen. Het is al in het woord "oppervlakkigheid", komende van het woord "oppervlakte", vervat. Een mooi mens ontbeert dus niets, omdat ze de inhoud heeft vervangen door het omhulsel, of de oppervlakte. Maar wacht even, dan ontbeert ze juist wél iets! Heel veel zelfs! Maar dan in de zin van: het ontbreekt haar aan... Conclusie: Wie niets ontbeert krijgt elke opportuniteit van de wereld, in een wereld die draaiend wordt gehouden door oppervlakkige uiterlijkheden, onder andere de schoonheidscultus. Dat gaat uiteraard ten koste van wijsheid, inhoud en consistentie, ware het niet dat deze begrippen een lang leven beschoren zijn.
"Zij houden hun hals star en hun hoofd hoog; ja, en ten gevolge van hoogmoed en goddeloosheid en gruwelen en hoererijen zijn zij allen afgedwaald, op enkelen na, die de ootmoedige volgelingen van Christus zijn; evenwel worden dezen zo geleid dat zij in vele gevallen dwalen, omdat zij volgens de voorschriften van mensen worden onderricht. " (2Nephi 28,14)
"Wee hun die besluiten tot onrechtvaardige besluiten, en die de verdrukking uitschrijven die zij hebben voorgeschreven, om de behoeftigen van het recht weg te dringen en aan de armen van mijn volk het recht te ontroven, opdat de weduwen hun buit worden, en opdat zij de wezen kunnen plunderen! " (2Nephi 20,1-2)
Ik heb geen dergelijke houvast nodig zoals jullie. Dus jullie denken: "Hij is het noorden kwijt. " Mijn houvast is door zware beproevingen geleidelijk aan gefilterd en tot zijn essentie teruggebracht. Dus mijn referenties raken volgens jullie kant noch wal. Het zijn wortels, en wortels steken onder de grond, dus jullie herkennen ze niet, wat jullie wel zouden doen als jullie gelijkaardige wortels zouden hebben, namelijk de wortels van het evangelie van de Heer. Het resultaat is dat ik op een andere planeet leef dan jullie: "Planet Lunatic". Dat zegt veel over de criteria die de mensen hanteren om te oordelen. Ze bouwen op verkeerde fundamenten, en dat leidt hen er toe om compleet de mist in te gaan. De dag komt spoedig dat de mensen zonder de wortels van het evangelie al hun comfort zullen kwijtspelen. En dan zullen ze de dieperik in schuiven. But the plot thickens. Radu Radu onderwierp mij en maakte mij tot haar dienaar, maar toen ik dat niet meer was, werd de grond onder haar voeten onstabiel. Kan ze dan niet; mij niet onderwerpen en toch zelfstandig zijn? Want terwijl mijn grond thans standhoudt als een rots, bleek de grond van haar dominantie in het verleden: de dominantie an sich. M.a.w. haar rijk was in de realiteit mijn rijk. Haar dominantie was "zo groot" dat ze mij kon onderwerpen, maar als ze dat niet meer kan, blijkt de grond van haar dominantie louter op mijn onderwerping gestoeld. De wortels van mijn "Planet Lunatic" houden stand, doch Radu Radu valt nog niet, maar er is wel al verdeeldheid in de rangen geconstateerd. Het grote meesterwerk van de Heer is nu al zichtbaar.
Omdat de situatie omslaat zeggen de mensen: "O, hier klopt iets niet. " Ik heb het tanen van hun macht veroorzaakt, maar dat is mijn schuld niet, dat is hun eigen schuld. De onderwerping van Ambrosius is een zonde, en geen basis om zijn macht op te vestigen. En waar zonde is, is schuld, dus zoeken de mensen iemand om met de schuld op te zadelen. En dus... komen ze weer bij mij terecht. Natuurlijk... waarom niet? Want Radu Radu, die springt gretig op de kar: "Het kwaad speelt zich niet in de wereld af, maar in het curieuze hoofd van Ambrosius. Het is Ambrosius die niet klopt! " En de schuld van de mensen wordt kwijtgescholden, en ze zijn tevreden. Maar Radu Radu kan hun schuld niet kwijtschelden, alleen de Heer kan dat. Het maakt de mensen niet uit dat de schuld op iemands hoofd terechtkomt - mijn hoofd dus, maar dat zou ook iemand anders kunnen zijn - alleen maar omdat de advocaat van die persoon verstek heeft gegeven. Mij goed hoor, maar ten eerste: ik ben niet schuldig. Ten tweede: het zijn zij zelf die niet kloppen. En ten derde: they had it coming: ik heb het slachtoffer niet gekozen, het slachtoffer heeft mij gekozen. Radu Radu moet Ambrosius hebben. Dat is een oud verhaal. Mijn woorden vrezen het licht niet, maar Radu Radu vreest wel dat mijn woorden het licht zien, want ze werkt in het donker, en haar werken schuwen het licht. Want de grond van mijn pleidooi, dat de situatie doet kantelen, is de grond van het evangelie. Maar als Radu Radu verklaart dat het evangelie waarachtig is, en tegelijkertijd de grond ervan zo verdraait, dat er geen letter meer van overblijft dat nog tot uitvoering kan worden gebracht, dan blijft er van dat zogenaamde "evangelie" niets meer over hè. Dan komt ze met een geënsceneerd verzinsel aandraven waarmee ze haar onschuld kan blijven volhouden. Want het is een verzinsel dat maakt dat ik, noch mijn woorden, nog serieus kunnen worden genomen. Geheel in de lijn van de voorspelling. Want de dag dat de spons over de smet van mijn waanzin zal worden gehaald, zal Radu Radu vallen, want dan zal de grond van mijn aantijgingen rechtsgeldig blijken. Dus steekt ze een stok tussen de wielen. Ze snijdt de stem van Jezus af, ten gunste van haar eigen duivels programma, en ze doet de mensen er een plezier mee. Because your city lies in dust when you can 't FUCK me anymore. But what I actually came to tell you is: you overlooked the fact that you don 't own me, and neither does your city. Station Kortenberg is not my destination.
Ter herinnering zal ik het duivels programma van Radu Radu nog eens oprakelen. Er zijn slechte geesten die de zielen van de mensen naar de hel sleuren, maar die zijn gesluierd, dus het valt niet mee het hoe en waarom uit te leggen. Radu Radu is een soort opperheks, en ze treft alle voorbereidingen die nodig zijn om het afrollen van het kwaad onvermijdelijk te maken. Maar het eigenlijke verrichten van het kwaad laat ze aan anderen over, om haar naam zuiver te houden. Ze neemt het succes weg bij de vertegenwoordigers van het leven, en geeft het door aan de vertegenwoordigers van de dood. En wat doen de mensen die onder de verlokking van Radu Radu vallen? Ze pikken een graantje van haar succes mee, en daarmee zien ze hun kans schoon om zichzelf in te dekken tegen de slechte geesten, en de andere mensen te laten stikken. Dat is een belangrijk punt van het programma van Radu Radu: door middel van comfort mensen omkopen en afkopen. Dat noemen ze: recupereren van overlopers die een potentieel gevaar vormen voor de stabiliteit van het territorium Radu Radu. De gekochte zielen genieten wel mee van het succes, maar pakken het probleem niet bij de basis aan, integendeel, ze maken de weg vrij voor het gedijen van het probleem. Zij zijn de bovenstaande anderen die het eigenlijke kwaad verrichten, en zodoende de naam Radu Radu zuiver houden. En ze blijft buiten schot. Ik blijf niet buiten schot: ze stuurt haar lasteraars uit om alle beledigingen van de wereld naar mijn hoofd te slingeren.
Zoals ik al zei: Het rijk van Radu Radu was in de realiteit mijn rijk: het koninkrijk der hemelen. Een rijk waar ze voor alles wat ze doen niet alle getuigen systematisch onschadelijk maken. Een rijk waar ze de vuile werkjes die hun naam kunnen schaden niet door anderen laten opknappen; waardoor noch wie de opdracht geeft, noch wie de opdracht aanvaardt nog kan vervolgd worden. Nee, een rijk waar de overtuiging die we nastreven ook de overtuiging is die we ZEGGEN na te streven.
Zoals ik al zei: Alleen de Heer kan onze schulden kwijtschelden. De opperheks zal het niet lang meer uitzingen, en haar donkere wolken die boven de aarde hangen en ons het licht ontnemen, ja, haar mistroostige wolken, zullen moeten wijken voor het zonlicht, naarmate de sluiers van haar geesten van de dood meer en meer van haar aangezicht zullen prijsgeven. Gescheiden zijn, dat is zo erg niet ze. Maar de vriendschap bewaren die vol is van leugens en bedrog, dat is erg. Daar komen donderwolken van. Daar komen donkere wolken van. Als ge de stront uit uw ogen zou halen, zoud ge 't wel zien, dat de prijs van de vriendschap veel te hoog is. En als ge dan zou opkijken, zoud ge 't wel zien, het zonlicht. Maar daarvoor moet ge eerst de stront uit uw ogen halen.
Is dat liefde, uw dagelijkse twisten en gezeur, om nog maar te zwijgen van uw onbarmhartigheid? Is dat liefde, hoe een deel van de bevolking in aanbidding van afgoden afglijdt? Is dat liefde, hoe dan weer een ander deel van de bevolking er in complete onverschilligheid bij staat? Liefde mijn reet! En het zijn de eersten die zeggen "Ik hou van u. " die het niet menen. Maar ze mogen mij zoveel liefde onthouden als ze willen, ik weet waar de klepel hangt.
Mijn werk is een venster op de wereld, op de realiteit. Jammer genoeg moet ik een wereld portretteren waarin 95% van de mensen geheel of gedeeltelijk hun leven in de handen van Satan leggen. "Gij hebt de duivel tot vader en wilt de begeerten van uw vader doen. " (Het evangelie volgens Johannes 8,44) Zo een wereld bevat geen rechtvaardigheid, geen waarheid! De Kerk van God is op sterven na dood. Met de gemeenschap met de heer Jezus Christus wordt er gelachen. Dat is het triestige aan deze wereld maar de mensen beseffen het niet eens, omdat ze het overzicht kwijt zijn. Ik geloof niet in de smaak van de mensen. Ik geloof niet dat de mensen de waarheid spreken. Ik geloof het niet. Ook al is het zonde, de mensen zweren bij hun oude gewoonten om niet oneerbiedig te zijn jegens de gevestigde waarden en haar uitdragers, m.a.w. praktisch iedereen. Geloof je in God? Nee? Je staat achter satan, sommigen minder expliciet, anderen meer expliciet, afgezien van een paar buitenbeentjes die in God geloven. Maar, en hier vrees ik dat u mij met mijn rede achterlaat, zo onbewust als de mensen zijn van het feit dat ze het VERLENGDE zijn van de wereldse afgoden, zo onbewust zijn ze van het feit dat hun pad naar de dood leidt. Jezus heeft gezegd: "Als je niet in mij gelooft, ontplof dan", en dat is precies wat er gaat gebeuren. Denk je dat de Zoon van God zal zeggen: "Deze is goed, deze is godsvruchtig? " Hoe kan iemand die niet in God gelooft godsvruchtig zijn? Neen, hij zal zeggen: "Ontplof! "
Iemand vernederen geeft een gevoel van macht. Sommigen onder u, waaronder mensen die bij de eersten horen (afgoden), en die geen grond van leven hebben, maar hun leven op bedrieglijke onwaardigheden van huichelaars bouwen, ontlenen hun grootte aan het vernederen van anderen. Denk niet: oei, wie zijn dat, dat zij zich aan zulke praktijken bezondigen? Verwonder u er niet over dat ze groot zijn in deze wereld. Want zij leven onder u, en worden door u gevolgd en gerespecteerd, immers, gij onderkent hen niet meer, bewust zowel als uit nalatigheid, want zij dragen de krans van respect en eerbaarheid van dit volk, uw volk, en wij moeten voortaan wachten op hun afkeuring, tot de komst van de Heiland! Wanneer dan deze mensen, die vernederd worden, de krans der gerechtigheid zullen ontvangen door het laatste oordeel, op welke grond zullen hun vijanden, die hun grootte aan hun vernedering ontleenden, dan staan? Zij zullen vallen, en niemand zal hen nog opvangen.
Als de afvalligen die het geloof niet omklemmen uit het koninkrijk Gods worden verbannen, hoeveel te meer vergelding hangt dan boven de hoofden, hoeveel te meer is de grond waarop zij wandelen vervloekt, van de afvalligen die de mensen meegetrokken hebben, meegetrokken in de afgrond. "De leerling staat niet boven zijn meester. " (Het evangelie volgens Matteüs 10,24) Een boze meester zal naar zijn daden afgerekend worden, en de prijs die hij zal moeten betalen zal een veelvoud zijn van die van een kleine garnaal.
Dat zijn mensen die geen waarheid kennen, behalve die van bedrieglijke onwaardigheden. Dat zijn mensen die samen met Satan aan hetzelfde zeil trekken. Zonder waarheid, geen gerechtigheid! Dat zijn de mensen die u volgt, waarin u gelooft. U zal zeggen dat het niet waar is, maar in deze wereld is niets meer waar. Maar daarom zullen mijn woorden niet minder implicerend zijn!
De koninklijke entourage neemt zichzelf veel te ernstig, en de hoge kringen zijn zuur, met alle gevolgen voor het volk, dat zich aan deze elite spiegelt, en dat is tekenend voor hun afgang. Stijve mensen zijn nooit grote mensen geweest, en zullen dat ook nooit zijn. Dat is uit de geschiedenis altijd al gebleken, maar dat willen droge mensen niet weten. De nar wordt verkeerdelijk als een zot aanzien: hij is een zeer verdienstelijke man. Hij is een symbool van glorie en welzijn in een voortvarende maatschappij. Dat in de omgeving van de vorst niet uitbundig gelachen kan worden, schaadt de buitenkant van het hof. En dat is een gevolg van het feit dat de binnenkant in verval is. Daar moet orde op zaken gesteld worden op het serieuze vlak, en DÁN zal er ruimte zijn om te spelen en te lachen. Een huis dat op stevige fundamenten gebouwd is, kan enkele grapjes doorstaan, ja zelfs een heuse satire. En als in dit huis, van de vorst, geen ernstige mensen nodig zijn, dan vraag ik mij af: waar dan wel? Want is de ernst wel present, ja dan, en dan pas zien de mensen dat ook: Het huis van mijn koning is stevig en onwankelbaar, want het kan wel tegen een stootje. Maar nee, dit vorstenhuis is BANG. BANG voor grapjes op haar conto. BANG voor één goede joker.
Het omgekeerde is ook waar: de joker vervult de rol van zwart schaap van het koningshuis. En je weet heel goed: als het niet de nar is, moet iemand anders die rol op zich nemen. En een tweede zwart schaap kan de king er echt niet meer bij hebben. Men kan geen twee heren tegelijkertijd dienen, en hetzelfde geldt voor zondebokken, maar dan omgekeerd. Vermits het aantal pijlen op zijn boog eindig is, kan hij zijn pijlen niet op twee verschillende mensen tegelijkertijd richten. Dus: iemand moet de klappen incasseren, maar niet twee mensen tegelijkertijd. Maar waarom heeft men aan het hof bezwaar tegen een officiële nar? Volgens mij is Walt Disney hier de pretbederver bij uitstek. Ik denk dat een joker zoals die van een spel kaarten in ons land niet in aanmerking komt omdat dat niet in samenspraak zou zijn met de heerschappij van Walt Disney. AAAH O.K. Iedereen snapt het. In het model van Walt Disney zal een gedrocht nooit geportretteerd worden als een sterke persoonlijkheid. Dus de joker mag beschikken, en wel wegens de simplistische banalisering: Lelijk is zondebok, dus mooi is niet zondebok. Ja, t is simpel hè. Dus nu rest er nog de vraag: op wie valt zijn keuze dan wel? Want aan lelijk alleen heb ik niet genoeg, en de koning en zijn entourage evenmin.
Je bent van de koninklijke familie, of je bent van hoge komaf, maar je staat in je familie wel bekend als de deurmat, waar iedereen zijn voeten aan veegt. Maar de buitenwereld ziet dat anders: voor haar ben je met je gat in de boter gevallen, en van haar krijg je zeker geen greintje empathie. Je bent gefavoriseerd, maar je moet wel niet langer op het minste begrip rekenen. Al snel moet je met het gefavoriseerd zijn geen rekening meer houden, en bepaalt het niet langer op het minste begrip rekenen heel je leven. Triestig.
Zoals de ene blij is als ie over een keizerrijk mag heersen, zo is de andere al blij als ie een aalmoes krijgt. Maar door de blijdschap van de man die een aalmoes bij elkaar gebedeld heeft, voelt de keizer zich al geviseerd. En dus stuurt hij zijn leger geesten al op de bedelaar af, want geesten van onlust optrommelen, daar moet hij zijn hand niet voor omdraaien. Voor de keizer en zij die hem loven is dit een luxeprobleem, maar voor de arme man is dit een kwestie van overleven. Zo zien we dat vandaag de waardeverhoudingen en belangenverhoudingen verdraaid zijn tot in het belachelijke.
U ziet het: Of het nu een lid van de dynastie zelf is, of een naamloze sukkelaar; vanuit alle trappen van de maatschappij kan een mens naar voor komen om te worden geofferd, als degene die op de troon zetelt daar zin in heeft Mijn boodschap aan Albert is: Zet het masker af. Het is duidelijk dat er over en t weer gekapt wordt, en dat kan in dit stadium even goed op een podium verder gezet worden. No one will know the difference, maar het zal ons wel een heleboel smoesjes besparen. En dan zou ik nog willen zeggen dat ik de komst van die dag met blijdschap tegemoet kijk, want op die dag zal ik van mijn absurde en dolkomische taak ontheven worden. Dank u sire.
Gij hebt door de eeuwen heen geleerd Satan blindelings te volgen, tegen al de waarden die hij als onbegerenswaardig bestempelt in, vandaar dat sommigen onder u nooit met zichzelf in het reine zullen komen. Omdat er zich existentiële taboes in onze cultuur ingenesteld hebben. Omdat er zich een levensbeschouwelijke barrière gevormd heeft die nog moet overwonnen worden.
Ge zit vast, ge zijt verdord, uw ogen zijn verstard. Daar zou ik alles om geven, om dat tegen de mensen te zeggen. Maar tegen die mensen kunt ge dat niet meer zeggen, dat is te laat! Mijn werk is mijn laatste poging om dat tegen de mensen te zeggen die er nog oren naar hebben.
God is daar; wat moet u doen? Beproef uw eigen geest. U kan de wereld niet verantwoordelijk achten voor het kwaad dat in u is, terwijl u er zelf verantwoordelijk voor bent.
Weerspannige mensen, die het gebied van de dood omhelzen, vluchten in gluiperige en duistere gedachten, vandaar dat ze geen gevoel meer hebben voor al wat voor de hand ligt. Gevoelens die hen onverschillig zouden moeten laten interpreteren ze als bedreigend; en de rechtvaardige, die moet zijn leven rechtvaardigen.
Ik heb het een en ander in mijn leven persoonlijk opgenomen, en ik deins er niet voor terug om zij die lijden een stem te verlenen! Gij gelooft in mensen die macht hebben, niet omdat zij goed of rechtvaardig zijn, maar louter omdat zij macht hebben! En gij verwerpt de zwakken en machtelozen, noch omdat zij minder begaafd zouden zijn, noch minder verstandig, noch omdat zij niet gezegend zouden zijn door onze Vader zelf, maar omdat in deze wereld van dieven en hebzuchtige wolven voor deze mensen van meet af aan geen schat weggelegd is!
Ik leef in een milieu waarin bepaalde zogenaamde "waarden" hoog aangeschreven staan, en die immorele futiliteiten zouden als het ware het levenselixer zijn. Maar ik weet dat elk detail in mijn wereldbeeld van zulk een rijkdom en plezier getuigt, die deze schepping waard is, en dat is voor mij evenveel waard als 1000 "goede levens" in dit milieu. Nochtans, soms is het slechts een kwestie van zich niet blind te staren op details, maar dan op grote schaal.
Tal van mensen zijn zo kinderachtig dat ze hun machteloosheid trachten te compenseren door de andere mensen te trachten in hun macht te krijgen. Het is een dergelijke drang naar macht die de Geest van God geweld aandoet. Macht is fel begeerd in het gebied van de dood, maar voor wie zich in het gebied van de dood bevindt is er geen enkel pleidooi om de situatie te behouden zoals ze is. Hij moet nauwkeurig goed en kwaad in zijn leven afwegen, en zijn heil is de vrucht van beiden, zichzelf én zijn God, en machtsspelletjes zijn uit den boze.
De drang naar macht daarentegen, die kan wel heilzaam zijn. De vraag is echter: waarom gebruik je macht behalve om macht uit te oefenen?
Ik druk mijn afschuw uit voor het wezen van sommigen, om nog maar te zwijgen over hun bestiale spiritualiteit. Creativiteit blokkeren, daar zijn ze het beste in, en vooral die van de anderen, zo rot zijn ze in hun binnenste.
Vele vormen van kwaad die verspreid geweest zijn door de satan, zijn boze overwegingen die mij niet interesseren, maar de volgende wel; en dat is op andermans naam teren. En niet alleen een deel van de taart inpikken hè, nee, de volledige taart moet ingepikt worden. Het is juist daarop dat de mensen kicken, de kracht hebben om de volledige taart van iemand in te pikken en die persoon te verstoten. Dat is een vorm van kwaad dat gemeengoed is geworden, en dat is een moraal waar ik niet aan meedoe.
Het heiligdom van de duivel nu is gebaseerd op andermans ongeluk. En het volk zwermt daar omheen, als bijen rond een bijennest, proevend van de lekkere honing van de duivel.
Mijn leven is een schijnleven, een accent van wat normaal gezien een boek zou moeten zijn. Wat ik met de kracht en de intelligentie die ik van God heb gekregen kan doen is van een andere orde dan wat ik er tot nu toe mee bereikt heb. Waarom? Omdat allen met de boosdoener heulen, of toch bijna allen. Wat ons veroordeelt tot een leven in het maanlicht. Zodanig dat we geen leven meer hebben en zelfs geen identiteit. De naam die God ons gegeven heeft is gestolen door het kwaad. Dat is mijn geloof: dat wij allemaal naamloos zijn.Ik bid u, Heer, dat de mensen, die een onzekere bestaanswaarde hebben, wakker zouden worden. Ik bid u dat mijn woorden gehoor krijgen, en geen zekere dood sterven zonder vrucht te dragen. Ja, amen.
Ik wil één zijn met God en niet morgen maar vandaag. En daar heb ik alles voor over. En het is daarin dat ik de mensen niet snap. Ik heb gezegd: STOP, het heeft geen zin, mijn leven heeft geen zin, ik moet mijn leven overstijgen, koste wat het kost. En de enige manier om dat te doen is naar het licht en naar de rechtvaardigheid gaan tot in de eeuwen der eeuwen. Als er nu een alternatief zou zijn voor zoeken naar de waarheid. Maar wat is uw alternatief? Zeg het mij. Je kan zeggen: "Geloven, daar ben je niks mee". Daar ga ik u het volgende op antwoorden: de eerste, en énige verwezenlijking in mijn leven is een godsbeeld vinden! Maar waar sta je dan met jouw uitspraak? Als je kan kiezen tussen iets of niks, dat is toch geen keuze? Ik snap niet hoe iedereen nérgens last van kan hebben, zonder in de hemel te geloven. Wat de atheïst gevonden heeft, is dat hij het absolute karakter van het draagvlak van het evangelie op de helling wenst te laten staan, om er later geen nadelige gevolgen van te ondervinden, zoals desillusie. Het is ook niet gemakkelijk om geloof te vinden in iemand die niet fysiek aanwezig is. Maar de waarheid komt aan het licht. De oorsprong van ons "functioneren" is zoek. Dus rijzen voor de atheïst twee vragen: "Is er een Schepper? ", en "Zit het geheim van de geest in het vlees? ". Hoe kunt u een hoog niveau van verwerkelijking bereiken? Wat doet de ongelovige in zijn leven? Wat kan hij anders doen dan naar God zoeken?
Nu, niets mag te steriel zijn, de mensen hebben altijd iets nodig dat de integriteit breekt, ze kunnen de volmaaktheid niet aan. Daarom treed ik alles in beslag nemende middelmatigheid met de voeten. Ik ben tussen huizenhoge distels opgegroeid en toch geloof ik in mirakels. Maar vanwaar komt dat geloof, denk je, vanuit mijzelf of zo? Van God natuurlijk! Distels geloven niet in mirakels ze. We zijn niet bewust van het kwaad - dat is mijn mening. Daarom heb ik respect voor de mensen die wel bewust zijn van het kwaad. Ik zou graag eens iemand tegenkomen die gelooft in de deugd en in het leven. Maar wie gelooft daar vandaag in? Niemand, zelfs niet in één van de drie. Maar als je niet gelooft in de deugd noch in het bestaan van het kwaad, wat blijft er dan nog over? Niks! Vergeef me als ik vind dat het voorgaande een hoog einde-van-de-wereld-gehalte heeft. Ik wil NOOIT, maar dan nooit ofte nooit, vergeten dat ik in diepe onvrede leef met de situatie in deze wereld, en dat ALS ik er iets kan aan veranderen, ik dat MOET veranderen.
Een paar jaar geleden zei een vrouw tegen mij: Je moet je wereld kennen. Ik zal haar voor het gemak Sandy noemen, Sandy en de haren, en samen zijn ze zo talrijk en belangrijk als de haren op haar hoofd. Sandy en de haren hebben vooroordelen en voorbehoudens. En ik snap daar niks van. Ik volg gewoon mijn gevoel, en ik snap daar niks van. Voor hen is dit voorbehouden voor zo'n persoon, en dat voor zo'n persoon, en dit voor zo'n persoon, enzovoort. Ze oordelen zo over een man: "Hij is zo en zo en zo en zo. " En ze zitten er compleet naast, maar aan die wetenschap heeft die man geen fuck. Touwtjes in handen, zonnetje schijnt. Ik heb geen onvoorwaardelijk geloof in de vrouwen, en met dat gegeven in het achterhoofd lijken ze naast mij al snel heikneutjes, en dat kunnen ze in deze tijd van ijdele en pretentieuze vrouwen zeker niet hebben. Tussen de mannen en de haren krijgen deze laatsten met voorsprong de meeste aandacht, maar daartegenover staat wel dat ze al het zuivere bevuilen en verwaarlozen, bezoedelde stromen als ze zijn. Hun aandacht verschuift naar de cultus van de schoonheid, naar al wat mooi opgepoetst is, de schijn, en het uiterlijk, en ze creëren al doende een vacuüm van, ja, al wat is zoals het is: the shelter of the dudes. Volgens wat ik begrepen heb, als Sandy of één van de haren zegt: "Ik heb u nog veel te leren, " dan betekent dat: "De basis en wijsheid van alles vindt zijn oorsprong in de gemakzucht, en zijn uitwerking in de opbloei zonder weerga van mijn persoontje, wat mij tot zulk een niveau tilt dat jij, de man, er een belachelijk figuur naast slaat. Ik, de vrouw, ben een godin, en als jij, de man, in de goot ligt, zijn we allemaal al lang tevreden. Ik heb er geen problemen mee, integendeel: het draagt bij tot mijn bevrediging. What can I say: It suits me! Mijn natuurlijke schoonheid, dat is mijn rijkdom, de aantrekkingspool voor de mannen, en het onweerlegbare bewijs van de superioriteit van het vrouwelijke ras. Dus onze privileges geven ons het recht en de macht om jouw ziel op te kopen, en dat kan je niet verhinderen, maar als je dat tóch verhindert - wat ons ten zeerste betreurt - dan ben je héél schizofreen, en héél enggeestig, en weet je niet dat wij alles hebben, en DUS dat alles van ons komt, en DUS dat jij dat niet weet! Maar ja, we zullen wel een man vinden hè. Zolang hij mooi, groot, gespierd, mager, rijk, en succesvol is, veel vrienden heeft, en van zijn moeder houdt, is er geen probleem hè. We zijn niet veeleisend. Maar we moeten ons toch aan de mensen kunnen tonen, en liefst ook een beetje met elkaar kunnen pochen, en sámen op de gemiddelde man neerkijken? Want zoiets altijd alleen doen begint na een tijdje toch te vervelen ze, hoe leuk het ook is.
De geest van de vrouw zweeft boven West-Europa, en de mannelijke inwoners van West-Europa vallen er aan ten prooi, op deze manier zichzelf de geest van de vrouw eigen makend. Dit om te verduidelijken dat wanneer ik over de geest van de vrouw spreek, ik over de geest van de vrouwen én de mannen spreek, en in onze cultuur. En in onze cultuur zijn de mannen dienaars, en volgelingen van de vrouwen, maar ook, en niet onbelangrijk, dit maakt van hen ook hun bondgenoten. Voor al deze bondgenoten, mannen en vrouwen, volstaat het al als ze over zichzelf een groot gedacht hebben, en hun medemens minder is, wat doorgaans onrechtvaardige oordelen oplevert. Ze hebben de gewoonte om op "de anderen" neer te kijken, en hun honger naar een rechtvaardig oordeel reikt niet verder dan dat. Dat is eigenlijk de enige regel waarop het bestaan van de geest van de vrouw in onze cultuur stoelt. En dat is natuurlijk een heel eenvoudige regel: te eenvoudig om een echte bestaansreden te zijn. Dus daar moet een mouw aan gepast worden, als het voortbestaan van de superieure positie van de vrouw gegarandeerd moet worden. Het gebrek aan een echte bestaansreden moet gecompenseerd worden, en dat gebeurt in de vorm van een splitsing in twee partijen: aan de ene kant de geest van de vrouw, en aan de andere kant de geest van de gedupeerden. Als er rechtvaardigheid was, zou er een gemeenschap zijn, maar nu is er geen van beide, en dat is het bezwarende element in de zaak van de geest van de vrouw. Want die zogenaamde "gemeenschap" motiveert het pleidooi van de zaak van de geest van de vrouw, een zaak die garant moet staan voor de heiliging van haar geest. Dus het andere pleidooi, of discours, dat uitstippelt dat die gemeenschap een fabel is, en die geest gebaseerd is op een verwerpelijke regel van zelfverafgoding, lokt misnoegdheid uit. En die misnoegdheid lokt de reactie uit om dat "rustverstorende discours" te weren door de ogen en de oren voor dat pleidooi te sluiten. Als "de rustverstoorders" kunnen aantonen dat de gemeenschap een fabel is, zagen ze daarmee de poten van onder de stoel van de zaak van de geest van de vrouw weg. Dus die moeten geweerd worden. Maar dan wel om de "gemeenschap" te bewijzen. Het gaat hier over een gemeenschap, een gemeenschap noemt men per definitie pas een gemeenschap als er een wederzijdse instemming is. Mensen voeren een oorlog om te bewijzen dat er geen oorlog is. Mensen voeren een oorlog om te bewijzen dat er geen oorlog is. Die mensen willen bewijzen dat er wederzijdse instemming is, wederzijdse instemming is een teken van vrede. Wederzijdse instemming is een teken van vrede in die zin dat die mensen willen bewijzen dat ze een gemeenschap hebben, en die gemeenschap zou geen gemeenschap zijn zonder wederzijdse instemming. Die mensen denken dat ze door dat te doen alles voor iedereen minder moeilijk maken. Die mensen denken dat ze door dat te doen alles voor iedereen minder ingewikkeld maken. Die mensen denken dat ze op die manier alles vereenvoudigen. Als je een koord hebt, moet je in de koord geen knoop maken om te bewijzen dat er in de koord geen knoop is, je moet gewoon in de koord geen knoop maken.
Koppels halen hun voordeel uit het feit dat koppels sterker staan dan alleenstaanden, en misbruiken dat voordeel. In de grond bestaan koppels uit zwakke individu's, waarom geeft de kracht die ze halen uit het feit dat mensen die in een relatie zitten elkaar sterker maken hen het recht om die kracht te gebruiken tegen alleenstaanden? Deze tekst zal mij ongetwijfeld verder van mijn doel verwijderen, maar als ik bepaalde dingen aan de mensen duidelijk heb gemaakt, sta ik toch dichter bij mijn doel. Dat is relatief. De gemeenschap tussen de twee partijen is een fabel, en toch is het een zaak, en is het een probleem, en het is ook mijn probleem, want ik erf het probleem. De argumenten van beide partijen zijn gekend, en de enige die nog ontbreekt, is God, hetzij om het recht te laten zegevieren, hetzij om neer te drukken. Met de spiegels in hun mooie ogen zien ze de dingen die naar aandacht hengelen, maar niet al de ellende die ze op hun weg achterlaten. Dit zijn mensen die dingen doen die verdeeldheid in de hand werken, en mensen op het verkeerde been zetten.
Alleen omdat iemand zo dom is dat hij niet zo slim is als jij, zou hij jou niks kunnen maken, zou hij onschadelijk zijn? Oei man, je zou eens moeten weten wat domme mensen in deze wereld allemaal al kapot gemaakt hebben. Alleen maar omdat alle deuren open gaan om hen toe te laten hun verdorven ideeën te propageren, en ze de macht krijgen om hun ideeën te laten gelden. Ben ik de enige die dat met een mengeling van verstomming en afgrijzen aanschouwt? Er is geen groter gevaar dan de vereniging van onbenullen. De huldiging voor wat hen gezegd is te doen, te doen, zo is de vereniging van onbenullen in werkelijkheid ingericht, maar dat is aan de oppervlakte niet zichtbaar, daar lijkt het omgekeerd, alsof zij de touwtjes in handen hebben. Ze doen wat hen gezegd is te doen, en in ruil daarvoor krijgen ze bescherming. Er wordt hen gezegd hoe ze zich moeten gedragen, ook verbaal: "Over die kwestie mag je je mening zeggen, maar over die kwestie niet. " En dan zijn ze, onterecht, blij omdat ze überhaupt ergens hun mening over mogen zeggen. Maar wat ze niet zeggen, is dat ze andere mensen ook niet de toelating geven om te spreken over het onderwerp waarover ze moeten zwijgen. Ja maar, waarom lachen ze dan? Want blij zijn is een superieure positie, zeker zolang iedereen er intrapt. Degene die gemanipuleerd wordt is degene die manipuleert. Zoals de zogenaamde "leider Ambrosius", die leidende functies moet opnemen waar en op welk ogenblik dat door de vereniging van onbenullen verlangd wordt, en zijn leidende functies moet verzaken waar en op welk ogenblik dat door hen verlangd wordt. Omdat ze niet willen laten wat ze doen maar niet zouden moeten doen, en niet willen doen wat ze laten maar niet zouden moeten laten. Om zo ongestoord verder te kunnen blijven doen, mogen ze bij mij geen rekenschap afleggen, want dan zouden ze onder het gezag van de zogenaamde Ambrosius vallen, dus dat is uitgesloten. Ja, bij mij moeten ze geen rekenschap afleggen hè. In feite willen ze de baas spelen, maar dan op de meest achterbaks mogelijke manier. Ze willen u vangen door u even te laten denken dat u het woord hebt, en dat u het dirigeerstokje in handen hebt, maar het is een val. En als u bevrediging zou nemen met de leidende functies die ze u willen doen opnemen, zou u hypocriet en huichelachtig zijn, zoals hen. Ze denken dat ze iets bereikt hebben door in feite te doen wat hen gevraagd werd, en worden daarvoor beloond. Maar ze gaan gebukt onder hun onderwerping, onderwerping die ze naar u trachten door te schuiven. Aan de oppervlakte een stralende glimlach, onder de oppervlakte het gewicht van de duisternis. En het enige dat ze bereikt hebben, is dat ze duimspijkers gegooid hebben op de weg die de mensen, die echt iets willen bereiken, moeten ontlenen.
Vergeet niet de Brief aan de Efeziërs 6,12 er op na te lezen: "Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen. " Welnu, de wereldbeheersers van deze duisternis, en boze geesten in de hemelen, hebben natuurlijk contactpunten nodig op aarde om hun heerschappij in de maatschappij te laten gelden. Die contactpunten vinden ze in de vereniging van onbenullen. Een onschuldig en onbenullig klimaat is een gunstig klimaat voor de heerser van de maatschappij om degene die hij in het vizier heeft in de verdrukking te brengen. Door een zone witter te maken dan ze in werkelijkheid is, lijken de zone's die er rond liggen meteen in een kleurschakering te vallen die dichter bij het zwart ligt, door het contrast. Je moet natuurlijk niet een blij gezicht opzetten omdat je blijer wilt lijken dan degene die naast jou staat, je moet een blij gezicht opzetten omdat je blij bent. Omdat deze mensen een gemeenschap hebben, en omdat wij geen gemeenschap hebben, en de gewoonte hebben te knokken om ons staande te houden, draait dat knokken in ons nadeel uit, want we krijgen de naam voyou's te zijn, louter omwille van onze overtuigingen. Of nee, louter omwille van het feit dat we überhaupt overtuigingen HEBBEN. Want in het land van de idioten zijn mensen met overtuigingen geen koning hoor, vergeet dat maar. In het land van de idioten zijn mensen met overtuigingen crapuul. Uiteindelijk moeten we aan liefdadigheid doen en het zogenaamde instituut van liefdadigheid een goede naam bezorgen, maar blijven we wel de rotte appels. Dat is dom. We moeten de maatschappij betalen wat we haar verschuldigd zijn, maar in hun geval is dat: "Wij zijn vrij, en wat u betreft: als ge nog geen handboeien om hebt zijt ge op zijn minst verdacht. Want wij zijn engelkes, en gij zijt ne rotten appel. " Ma wacht, as ek efkes mag: Als ze zich allemaal samen zetten om met vereende krachten al hun zonden aan iemand toe te schrijven, niet omdat hij al die zonden begaan heeft, nee, maar omdat de cultus van hun vereniging het geloof in Jezus Christus niet belijdt zoals ze dat zou moeten belijden, dan moet degene die de duivel in het vizier heeft, degene aan wie ze hun zonden/fouten willen toeschrijven dus, er wel aan geloven. Ze moeten alleen nog de spreekwoordelijke trekker overhalen. Maar doen ze dat niet, dan houden ze zich natuurlijk niet aan hun afspraak, want er is een heleboel geregeld en georganiseerd, en er zijn een heleboel mensen bij betrokken, en ze moeten natuurlijk niet zo flauw doen om nu nog tegen te werken, want dan heeft alles wat tot nu toe op poten is gezet tot niets gediend, en dan is er maar één spelbreker; dat zijn zij zelf. My point being: dat is het bewijs dat ze geen engelkes zijn. Dat ze mensen afvallen om te bewijzen dat ze het geloof in Christus belijden zoals ze dat zouden moeten belijden. Als ze zo heilig waren zouden ze die mensen niet moeten aftroeven.
Als gans de wereldbevolking één haartje uit je hoofd trekt, dan kan niemand iets verweten worden. Ondertussen ben je wel zo kaal als ne knikker. Dat de Radu Radu, de grote hoer, de duivel, de pest! alles georganiseerd hebben, daar hebben we nog nooit van gehoord. O wee als bij iemand uitlekt met wat voor iemand ze nu een deal afgesloten hebben. De cirkel van de zonde breidt steeds uit, en wordt steeds groter, zodat de heerser van de maatschappij een vereniging in het leven moet roepen om zijn web rond zijn doelwit te weven. De vereniging van onbenullen. De beschaving en Europese waarden zoals gelijkheid onderschatten het impact van dommeriken aan het roer. Onderschat het niet en onderschat ZE niet. Ze vinden dat niet erg hoor, van onbenullig te zijn. Dat heeft twee voordelen. Één: ze mogen aan het roer staan. En twee: ze worden als onschuldig gekwalificeerd. Wat moet je nog meer hebben? Verder zie ik niet wie er nog beter van wordt.
Moi-même, j'ai le coeur d'un clochard. Aux yeux de Dieu, vous êtes tous des clochards. Jésus est le roi ! Jésus est le seigneur ! Vous devez renforcer votre témoignage. Votre témoignage est ici ! Dans votre esprit. Il a été construit par vos expériences, dans votre vie, depuis votre plus jeune âge. Dieu vous appelle tous ! Mais il vous appelle tous d'une façon différente ! Parce que vous êtes tous différents. Vous êtes tous uniques ! Alors vous devez répondre à cet appel. Vous devez accomplir votre tâche.
12. Licht moet schijnen uit het duister (De 2de Brief aan de Korintiërs 4,6)
De gewone mensen krijgen toch helemaal geen krediet meer? Wie zijn dat, al die helden in de media en de voetbal, en waar dan ook? Die kunnen mijn problemen niet oplossen ze! Wat kunnen die dan voor mij betekenen? Niks! Dat is, in tegenstelling tot die mensen, helemaal niet belangrijk wie ik ben ze! Allee, zet nu efkes uwe kop recht, alleen met de gewone mensen kan van de wereld een betere plaats gemaakt worden; maar wat belangrijke mensen betreft, die koppen moeten rollen hè: die zijn toch alleen een blok aan het been van het Vlaams belang? Dat is alleen omdat ze de gewone mensen in de boeien slaan, dat de belangrijke mensen aan de gewone mensen kunnen wijsmaken dat we niet zonder hen kunnen. The truth is: de gewone mensen zijn veel beter af zonder de belangrijke mensen. VEEL beter! Een gebaar, een detail, een goedkeurende blik, iemand die betrokken is bij de gewone mensen, is voor ons toch veel meer waard dan een koning?
Mensen gebruiken hun bekendheid en/of succes om boven de anderen te kunnen staan. "Hij heeft zijn volk verheven. " zeggen ze dan. Fout, want om zijn volk te verheffen moet iemand net zo diep afdalen dan de gewone man zelf, en dat is heel wat anders dan superieur doen, en dat is heel wat anders dan wat al de grote en minder grote beroemdheden doen. Ze zijn groot en machtig in hun ivoren toren, maar onderaan is de realiteit bij onze ster net zoals bij de gewone mens: Het loopt uit de hand, hij is schuldig, hij dwaalt. En de gewone mensen zijn geen haar beter. Ze vervolgen de mensen die ons willen verheffen waar we het erbarmelijkst zijn, de mensen die het licht uit de duisternis willen laten schijnen. Want als iemand de waarheid nadert, dan zetten ze hun verdedigingsmechanisme in gang, en vallen ze die mensen aan, ofschoon dezen hen ter hulp kwamen. En de oorzaak daarvan is dat de plaats waar ze het erbarmelijkst zijn, tegelijkertijd de plaats is waar ze het meest kwetsbaar zijn. En het resultaat daarvan is dat zij, en tegelijkertijd ook wij, van het heil geen deelgenoot worden.
Dat is waar ik van Jezus in moet geloven, en dat is waar ik in geloof: dat het volk in de verkeerde leiders gelooft, leiders die zullen vallen, samen met hun heerschappijen, en dat mijn heil van de val van die leiders afhangt. Voor mij is het gebakken-luchtgehalte van die heerschappijen met hun leiders doorzichtig, maar niet voor hun blinde onderdanen. En ik heb de holheid van hun systemen neergepend en op internet gezet, and I nailed it! Maar hun adepten zouden mijn geschriften niet kunnen begrijpen. Waarom? Één woord: het woord! La parole! Dat is een steen des aanstoots en een struikelblok voor die mensen. Je kan mijn woorden vergelijken met vast voedsel, en de woorden van die leiders met papjes. Die heerschappijen bestaan dus uit mensen die, zoals peuters, alleen nog maar papjes kunnen eten. De muur tussen mij en hen kunnen ze wel opbouwen, ja, scheiden kunnen ze als de grote mensen, maar als ik een toenaderingspoging onderneem, een gebaar maak, om de problemen - er zijn veel meer problemen dan dat - te vergeten, verzoeningsgewijs, dan blijken de mensen het slechte niet te willen laten, niet te kunnen accepteren dat ze wel eens niet vlekkeloos perfect zouden kunnen zijn, en het pad van onwetendheid te blijven bewandelen.
Ik lijd aan een ziekte: het imperialisme. Ik ben de ziekte niet, maar ik lijd er wel aan. Niet aan imperialisme in haar klassieke betekenis: zoals Napoleon die een zo groot mogelijk territorium als zijn eigendom wil kunnen beschouwen, maar zoals iemand die een zo groot mogelijk aantal mensen als zijn eigendom wil kunnen beschouwen, zoals zijn grondgebied, territorium dus. In mijn woordenboek staat onder imperialisme: streven naar machtsuitbreiding, en daar heb ik het over. Maar het gaat veel verder dan dat: het gaat over mensen graag zien. Het gaat over de waarheid afbotten, zodat ze langzaam wegsterft. Het gaat over het witwassen en zuiveren van iemands schuld door iemand anders, wanneer iemand iets misdaan wordt, wat het ook zij, zodat de schuldvraag langzaam wegsterft, samen met de waarheid. En alles gebeurt in de duisternis, in het verborgene, want zo is de aard van het beestje, of moet ik zeggen 666?
Ter zake nu, eigenlijk gaat het zo: Iedereen verliest zich in mijn teksten, dat is de oneerbare verdienste van de engelen van Satan, daar zorgen zij wel voor; en als er nu tussen al dat volk één mens is, die zich niet in mijn teksten verliest, zoals ik, dan zal zeker hoegenaamd niemand dat in de gaten hebben. Laat het duidelijk zijn: Satan heeft liever een vijand die naïef is, dan één die niet naïef is. Misschien begrijp je nu wel wat ik daarmee bedoel. Dat is minstens even erg als het imperialisme.
Er is één ding dat je niet mag doen in deze wereld. Je mag een volk decimeren als je dat wil. Een genocide, dat is toegestaan. Als je dat doet ben je een grote leider, een president. Maar er is één ding dat je niet mag doen: tegen de kloten van Satan stampen. Als je dat doet, dan moet je zwijgen. Dan ben je zot. Dan sluiten ze je op. Dan steken ze je weg. In het gesticht. In het asiel. Zoals ze met mij gedaan hebben. Want zie je, als Satan door een petit emmerdeur, als ik, in opspraak komt, dan is de prijs veel te hoog. Het gaat over de prijs. Als de prijs, of de inzet, veel te hoog is, dan mag je niet meespelen. Het gaat om de prijs die ik, en ieder van u, moet betalen om ergens, eender waar of wanneer, toegelaten te worden. Die prijs is: het tolereren in het bijzijn van Satan te zijn!! I'm sorry, I can't do that!
Nogmaals, voor wie mij schizofreen verklaart (complotten zijn voor de zotten): Er zijn complotten genoeg; jammer dat ge u op dat woord blind staart, maar ge kunt de waarheid niet aan, omdat ze tegen u getuigt. Als ge er maar de helft van snapt, ja, van wat ik geschreven heb, snapt ge er al de helft meer van dan de rest. Kan ik het helpen dat uw keizer zo traag van begrip is? Napoleon, de grote veroveraar, en de bendeleider, en de aartsvader van de maffia, en de schoonheidskoningin, en de charismatische priester, jullie maken ze allemaal groot, maar leg hen mijn teksten voor, en na twee woorden zijn ze allemaal het spoor bijster. Ben ik dan zo groot? Nee man, ik ben het laagste van het laagste. Ik heb een grotere aantrekkingskracht op een magneet dan op eender wie. En toch beschouwen velen onder hen mij als één van hun ergste vijanden. Wat zegt dat over hun macht? Dat ze lamlendig zijn, lamlendig is hun macht, en zo is het. De waarheid moet uit de mond van een schizofreen komen. "Well, we can't all be wrong, can we? " Wel, jammer voor iedereen, maar het lijkt er meer en meer op dat iedereen inderdaad fout is, en dat zal mettertijd ook duidelijker en duidelijker blijken.
Mensen krijgen de bevoegdheid over een breed aantal zaken, en dingen, en mensen, die ze zogezegd kennen, maar eigenlijk niet kennen. Andere mensen krijgen de bevoegdheid over een beperkt aantal zaken, die ze kennen. Maar eigenlijk kennen ze een breed aantal zaken, en dingen, en mensen. Dus het is allemaal kennen en niet kennen hè. Of samen iets hebben en niet samen iets hebben. Relatiegewijs. Eender welke relatie.
Ik heb geen verhaal. Ik heb al 52 blz. vol geschreven met uitleg, uitleg, uitleg. Wie kan hetzelfde zeggen? Dat hij 52 blz. vol uitleg heeft geschreven? Niet veel mensen, alleszins. Maar, ik heb geen verhaal. Dus een verhaal, daar ben je echt niets mee. Wat je nodig hebt, is een advocaat. En God weet dat de duivel een goede advocaat heeft. Nochtans, de reden waarom de mensen altijd claimen dat ze recht in hun schoenen staan is: omdat ze een verhaal hebben. Dus laten we even een advocaat gaan zoeken.
Jullie denken dat de underdog en zijn moeder samen iets hebben, wat ze nooit gehad hebben, en nog steeds niet hebben. Jullie denken dat hij in zijn kindertijd iets had, wat hij niet had. Jullie denken dat hij met een paar vrienden iets heeft, wat hij niet heeft. Jullie denken dat hij en JIJ samen iets hebben, wat jullie niet hebben, en nooit gehad hebben. De reden waarom jullie dit alles denken, is om te beletten dat de underdog uit de schaduw zou treden, of om dat op z'n minst zo lang mogelijk uit te stellen. Uit de schaduw treden betekent -inderdaad- uit de vervolging treden, en uit de verdrukking. En daar knelt het schoentje: jullie houden veel meer van het slachtoffer dan van het verzachten van zijn leed. Wie niemand heeft kan in principe aanspraak maken op barmhartigheid. Dus als de mens die het minst populair onder jullie is, of de underdog, het echt heeft, wat jullie ten onrechte denken dat ie heeft, dan kan hij geen aanspraak maken op wat hij tekort komt. En dat is nu net de bedoeling van het plan.
Als ik succesvol ben, beleeft mijn entourage daar plezier aan. Maar als ik op de bodem van de put zit, beleeft mijn entourage daar evenveel plezier aan, hè! Dat is even goed! Dat is juist hetzelfde! Vreugde maken op mijn kosten is niet hetzelfde als in mijn vreugde delen. Dat moeten de mensen nog leren. Vreugde maken op mijn kosten, geeft mij geen vreugde. In mijn vreugde delen geeft mij wel vreugde. Die twee dingen zijn met elkaar verbonden. Dat begrijpen ze niet. Dat is spijtig. Maar het is wel een mooie levensles. Het maakt voor de mensen niet uit of je gelukkig, dan wel ongelukkig bent. Ben je daar hoog bovenaan, prima. Ben je daar diep onderaan, ook prima. Zit je op de voorste of op de achterste rij, dat maakt niet het minste verschil.
Er is een deel van mij, een bovenlaag, dat goed is, en dan is er een ander deel van mij, een onderlaag, dankzij hetwelk dat eerste deel van mij goed is. Dus het eerste deel kan niet zonder het tweede deel, zeg maar. MAAR, er is een heikel probleem: het tweede deel treedt de heiliging van de mensen niet tegemoet. En wat doen de mensen nu: Ze consumeren dat deel van mij dat goed is, en dat ander deel, dat de heiliging van de mensen niet tegemoet treedt, en dat op zichzelf volledig verantwoordelijk is voor (het gedijen van) het deel dat goed is (hetwelk ze geconsumeerd hebben), gooien ze bij het afval. Begrijp me niet verkeerd: Ze komen onder mijn tent schuilen, maar de mast die de tent ophoudt noemen ze slecht, terwijl zonder die mast de tent volledig in mekaar zou zakken. Dus hun houding is tegenstrijdig en hypocriet: ze vervloeken de boom, maar de vruchten van exact dezelfde boom, vinden ze heerlijk. De boom, of de mast, is de drijvende kracht. De vruchten, of de tent, het EERSTE deel (want het treedt op de voorgrond), is toevallig het goede deel, maar het is daarom niet dat de mensen ervan eten en drinken hoor, want ze hielden daar al van nog láng voor het goed werd (lees: nog láng voor ik Jezus gevonden had). Zoals ik in de vorige alinea heb uitgeklaard, beleven de mensen rond mij er evenveel plezier aan, ongeacht of ik succesvol ben, of op de bodem van het gat zit. Of hoe de mensen van mij, maar ook van jou, kunnen houden omwille van de verkeerde redenen.
Jullie houden van het slachtoffer? Nee hoor, dat denken jullie maar. Of het is de liefde van de hypocriet. Wat jullie samen met hem hebben, is onbestaand. Of het is de liefde van de hypocriet! En aan hypocrieten hebben we geen gebrek. Aan advocaten daarentegen...
De waterpistooltjes die in de roos schieten en die niemand deren, schieten in de roos, maar de kanonnen die in de roos schieten, schieten zogezegd een heel andere kant op. Want de duivel maakt de artillerie wijs dat ze helemaal niet meer in de roos schieten, zeggende: "God vraagt u een bepaalde keuze te maken, en eenmaal je die keuze gemaakt hebt, kan je niet meer terug. En dan zegt God: "Je hebt de verkeerde keuze gemaakt. "" En de artillerie is er mee weg: "O we schieten helemaal de verkeerde kant op. " Met als gevolg dat ze ook EFFECTIEF de verkeerde kant op gaan schieten. Want ze veranderen van schouder en kiezen een ander doel, terwijl ze het doelwit nu net recht in het vizier hadden.
Ik lig al jaren met de duivel in de clinch, en dan denken ze dat ik daarvoor te benijden ben! Ik ben daarvoor niet te benijden hè. Dat denken is een wanhoopsdaad begaan. Omdat ze het conflict met de duivel niet aankunnen, vermijden ze het conflict, en worden ze zijn kompaan. En je kan geen twee heren tegelijk dienen hè. Als ze de juiste keuze zouden maken, dan zou dat deuren openen naar een ernstigere samenwerking, en de zaak vergemakkelijken voor wie na hen komt. En wie na hen komt, dat zouden zij zelf kunnen zijn. In tussentijd blijft de ernst plaats maken voor meer onbegrip en onredelijkheid. Neem nu de keuze die ik gemaakt heb, of de weg die ik gekozen heb. Dat vinden de mensen er het ergste aan: niet waar ik geraakt ben, maar hoe ik er geraakt ben. Dat ik de rechtvaardige weg ontleend heb, les sentiers de la justice, en niet langs de illegale douane gepasseerd ben, dát vinden ze het ergste. De parel, dat is het eeuwige leven, en aan die weg blijven timmeren stelt voor veel mensen problemen.
Van de mensen die geloven in het ware evangelie, verlangt de duivel dat ze afdwalen naar een nabijgelegen tussenstadium. Het is nog niet in zijn klauwen vallen, maar het is ook niet meer het ware geloof in het ware evangelie zoals ze in haar oorspronkelijke staat is. Op die manier kan de duivel zijn greep op hen versterken, op zo'n manier dat ze niets vermoeden. Hij probeert ze een merkteken op te kleven, zodat hij ze kan stigmatiseren, in een hokje onderbrengen dus, zodat dat merkteken hen bij hun oorspronkelijke geloof langzaam maar zeker weglokt. Ik zal u een voorbeeld geven: Neem een openstaande vacature voor een belangrijke leidinggevende functie. Wie die betrekking aanvaardt is zijn vrijheid, en zijn onafhankelijke positie, ogenblikkelijk kwijt. Want hij gaat verbintenissen aan met andere mensen, en die andere mensen hebben allemaal hun prijs. Als ze hun nieuwe "baas" niet in een hokje onderbrengen, betreft het een geïsoleerd geval, want zulke ontgoochelende fake-leidinggevende functies zijn er te over! Maar voor zij die de functie niet aanvaarden, ja, zij die een standvastig en onomkoopbaar geloof hebben, begint het kat-en-muisspelletje met Satan weer van voor af aan.
De profeten die het woord van God verkondigd hebben, zijn mijn meesters. Er zijn ook andere meesters geweest in mijn leven, en die "andere" mag je letterlijk nemen. Ze vinden het jammer dat ik op intellectueel gebied niet meer zo zwak sta als vroeger. Ze kunnen het niet verdragen. Dus ze vinden dat mijn intelligentie uit het niets komt, omdat hen dat het beste uitkomt. Als mijn intelligentie uit het niets zou komen, dan zou dat komen omdat de intelligentie van al mijn meesters uit het niets zou komen. Voor sommige van hen klopt dat ook, namelijk voor zij die de verkeerde tradities van onze voorouders niet van zich kunnen afschudden. Maar om bij het begin van de alinea in te pikken: mijn meesters zijn de profeten die het woord van God vertolkt hebben, en zoals het woord van God al doet vermoeden: hun intelligentie komt niet uit het niets, maar komt van God. De school in deze maatschappij, daar worden diploma's uitgereikt naarmate de faveurs en schouderklopjes uitgedeeld worden. Op zo'n school ben ik natuurlijk een mislukte idioot. Bij overmaat van ramp breek ik die school compleet af; het mag geen wonder heten dat ik in de ogen van die mensen een ramp ben. De stem van het volk is eensluidend: tegen de tradities van de voorouders kan je niet winnen. De stem van de ramp is ook eensluidend: dat zullen we nog wel eens zien!
Jullie komen allemaal ergens vandaan, en jullie ZOUDEN er allemaal iets uit MOETEN geleerd hebben. Daar zijn jullie immers bevoorrechte personen voor: jullie weten hoe het daar was, jullie WAREN er immers. En als je om rechtsgeldige redenen ergens geraakt bent, op een betere plaats, dan weet je ook dat die ervaring kan aangewend worden om andere mensen te helpen. Je was ooit, ergens, op een bepaald ogenblik in een impasse, en je bent eruit geraakt. Als dat het geval is, GEBRUIK de ervaring die je daar opgedaan hebt dan ten bate van de anderen die in hetzelfde schuitje zitten als jij, toen; maar nee, de mensen schuiven hun rijkere kant naar voor, en de lessen die ze daar toen gekregen hebben, ja zelfs openbaringen, schuiven ze naar achter. Dát is níet vanzelfsprekend!! Je hebt rijker, en je hebt armer. En alleen al op uzelf: zelf heb je ook een rijkere, en een armere kant. Er is duisternis, en er is licht, en daartussen heb je oneindig veel kleurschakeringen, en elke kleurschakering verleent zich perfect voor misbruiken. En de rijkere kant moet ook altijd verantwoording afleggen tegen de armere kant. In deze optiek wel, en dit is de correcte optiek. Gebruik wat je van God gekregen hebt, in plaats van het te misbruiken. Doe met uw talenten iets voor de anderen, in plaats van ze verloren te laten gaan.
Ik wil u het leed dat de goddelozen veroorzaken op een dienblad presenteren. De eerste stap in het oplossen van een probleem is, het erkennen en identificeren van dat probleem. Het doel van mijn werk is dat u bewust zou worden dat er een kwaal verspreid geweest is in de moraal van de wereld en doorgedrongen is tot in de machtsstructuren van het (liefde-)systeem en dat u persoonlijke, kordate voornemens maakt. Dat ons systeem een levend systeem moge genoemd worden, en geen dood systeem! Ik ben een tolk van het verlangen, het hart, de wil, de passie, en de liefde. Bondig samengevat, heb ik van de Vader de geest gekregen die de kracht heeft de bewegingen van het kwaad te analyseren, om daaruit het voordeel van het goede te maken. Wat zoveel is als zeggen: ik laat het licht uit de duisternis schijnen.
Wat ik in het leeuwendeel van mijn werk onder de aandacht breng is: wat blijft er van het collectief bewustzijn nog over na de afval van God? De definitie van collectief bewustzijn is dus: het collectief bewustzijn beïnvloedt de mensen omdat ze contact hebben met het collectief bewustzijn. En dat wordt nog versterkt door de tijdsgeest, alhoewel je niet van collectief bewustzijn kan spreken zonder van tijdsgeest te spreken.
Er is een groep goddelozen die een zekere ondergang tegemoet gaan omdat zij aan de toorn van God bouwen en waarvan nu reeds vaststaat dat zij op de dag van de komende toorn niet meer achteruit zullen kunnen, maar daar horen vandaag ook mensen bij die het wel goed bedoelen, maar te naïef zijn om de verwerpelijke moraal van deze groep te beseffen. Die mensen wil ik tot bekering brengen. Hopelijk slaag ik erin hun ogen te openen met mijn werk, want ik geloof dat het voor die laatste groep mensen nog niet te laat is. Er zijn de mensen wiens werken ronduit boos zijn, en die de duisternis liever hebben dan het licht, en dan zijn er de mensen die hen een helpende hand toereiken en aan hetzelfde zeil trekken, omdat zij niet weten met, of tegen wie ze zijn. De duivel spant hen listig voor zijn kar. Mogen ze voortaan de ware leider erkennen, en hun zielen gespaard blijven. Want er staat geschreven: "Heb medelijden met sommigen die twijfelen en tracht ze te redden door hen aan het vuur te ontrukken. " (De Brief van Judas 22-23) Het is het verstand, dat beslist waar en wanneer macht aangewend wordt, en waar en wanneer niet. Maar gij, met uw grote macht, wat gaat gij bereiken zonder realiteitszin? Als ik één persoon kan bekeren tot het ware geloof was mijn werk de moeite waard.
When the Life Giver dies all around is laid waste. Wanneer Hij, die het leven schenkt, sterft is alles rondom verwoest. God is de paraplu die ons, het volk, beschermt tegen de regen. Wanneer wij dan onze paraplu afzweren zweren wij daarmee ook onze bescherming tegen de neerslag af, en zakken wij collectief in elkaar als een cake die slecht bereid is. Zoals het juiste ingrediënt in de cake ontbreekt om een goed resultaat te bekomen, zo zijn ook ongelovigen niet in God verheerlijkt, en God niet in hen, en dat maakt van hen beklagenswaardige schepsels. Ik bedoel niet dat God zelf sterft, maar de mensen in geest en ziel. Het is niet God die niet in de mensen gelooft, het zijn de mensen die niet in God geloven. Wat is de afval van God? De afval van God is eigenlijk de eigenlijke zonde. Het nalaten van het goede kan vaak een veel grotere zonde zijn dan een zondige daad. Het is God die het leven schenkt, God die plezier verspreidt, en de mensen die niet in God geloven zijn geestelijk dood, zijn te ongelukkig om te zingen of te dansen. De mensen die niet in God geloven zijn geketend, maar wie in God gelooft, die heeft zijn ketenen afgeworpen en is vrij, vrij om te leven en in het leven te geloven.
Ongelovigen zijn geketend, en geven hun ketenen door aan hun kinderen. Dat is de verantwoordelijkheid die we dragen, maar ook ons juk. Onze kinderen groeien op naar het voorbeeld van hun ouders. Als de ouders geen moed hebben in het leven, geven ze aan hun kinderen geen moed door, integendeel, ze ontmoedigen hen. Is dat dan de schuld van de kinderen? Neen, dat is de schuld van de ouders!
Ik ben ervan overtuigd dat op het emotionele vlak de mens achter staat in zijn evolutie, in vergelijking met andere vlakken. De moeilijkste vragen zijn de vragen die ons "zelf" aangaan. En mensen zonder problemen zijn de uitzondering. Doch hoe erger het probleem is, hoe groter de reden is om het met wortel en tak uit te roeien, of niet soms! De labyrinten van diep vanbinnen waarachter het bewustzijn eindigt, daar moet aan gewerkt worden. Aan de diepte moet er gewerkt worden, niet aan de oppervlakte. Psychologie is de kern van de zaak. Maar dit omvat ook politiek, sociologie en rechtvaardigheid. De mensen geven mij niet de indruk dat ze gelukkig zijn. Veel mensen zijn eigenlijk nog altijd aan het zoeken naar het precieze verband tussen wat ze zoeken en wat het probleem is. Je kan zeggen wat je wil, maar je moet eerst je emoties op hun spoor krijgen in uw leven. Ik heb ook wel eens gedacht: ik zou wel eens op de valreep de boot naar liefde en geluk kunnen gemist hebben... Je kan zeggen: We hebben bewezen dat we iemand zijn, en we hebben bewezen dat we de mensen kunnen kloten. Maar ik heb niet het gevoel dat we bewezen hebben dat we iemand zijn. Maar ik heb wel altijd gedacht dat het geloof het enige is dat het leven zin kan geven. Van het geloof word je beter. Ik wil al mijn tranen wegvegen en om dat doel te bereiken ben ik tot alles bereid. Waarmee moet men stoppen? Met geen licht op de duisternis te schijnen. Laten we even op de deur van de toekomst kloppen. "En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. " (De Apokalyps of Openbaring van Johannes 21,3-4)
In feite is het ontroerend. De mensen proberen het leven te begrijpen maar slagen er niet in. Er is iets tussen ons, mensen. Ik denk dat de volgende zinsnede dit boek het best besluit: "... om hun ogen te openen ter bekering uit de duisternis tot het licht en van de macht van de satan tot God... " (De Handelingen van de Apostelen 26,18) Deze maatschappij laat zich kenmerken door een gebrek aan liefde en respect en dat maakt van haar een kweekvijver voor misdaad. De wereld is rot. Dat is mijn mening. Koeien zijn heilig, talenten zijn dwazen, artiesten zijn klazen en de kinderen zijn de bazen. wat je belangrijk acht is niet reëel, en wat je als detail beschouwt domineert je leven. "Indien gij blind waart, zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; daarom blijft uw zonde. " (Het evangelie volgens Johannes 9,41)
De strijd lijkt zinloos te zijn geworden. Wie waardeert nog de bouwstenen van het geloof? De bouwstenen van het geloof zijn: respect, God, en natuurlijk liefde en het geloof in Jezus Christus. De strijd tegen de boze wereld is een gevecht tegen de bierkaai geworden. Wie maakt er vandaag nog schoon schip met zichzelf, ja, wie wast er zijn handen nog? Wie houdt zich nog kranig om het leven soepeler te maken? Wie vermant er zichzelf nog om wakker te worden? Allemaal woorden van harde realiteit, doch het zijn woorden in het ijle uitgesproken. De tragiek is dat het zaad goed is maar de aarde slecht, want het zaad brengt geen vruchten voort, en dan beweert de aarde weer dat het zaad slecht is, en dat de oorzaak bij haar ligt.
"De slechte boom brengt slechte vruchten voort. " (Het evangelie volgens Matteüs 7,17) En de slechte mens straalt dat uit op zijn naasten. Er bestaat geen computer die u de garantie kan geven dat alles wat er in uw leven gebeurt rechtvaardig is. Goed is goed, slecht is slecht, punt uit. Een globale neutrale resultante van de wereld bestaat evenmin. "Neutraal" is zelfs meer dan dat, namelijk een werktuig van de duivel, bij gebrek aan een afdoende referentie. Die zogenaamde neutraliteit ontleent haar waarde hier aan de plaats die ze bekleedt, namelijk het enige mogelijke uitgangspunt tot "rechtvaardiging" van het gedrag. Neen, het leven is een beweeglijk gegeven waar geluk en ongeluk hun plaats moeten vinden. Het heeft dan ook geen zin om van alles en nog wat systematisch te ontkennen, want in dit leven geraak je daar misschien mee weg, maar dat zal als je oog in oog met de Heer staat wel anders zijn. Wees waakzaam ten opzichte van zonden die gemakkelijk zijn, maar waar veel macht mee gemoeid is. Ontkennen is daar misschien wel de meest voorkomende van. "Want het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard en dringt door tot het raakpunt van ziel en geest, van gewrichten en merg. Het ontleedt de gedachten en bedoelingen van de mens. Geen schepsel is voor Hem verborgen, alles ligt open en bloot voor zijn ogen. Aan Hem hebben wij rekenschap af te leggen. " (De Brief aan de Hebreeën 4,12-13)
Verdrukking en schijnheiligheid gaan hand in hand, zoals een etiket opgeplakt krijgen, en verdrukt worden, hand in hand gaan. Van God los zijn is niet goed, in God geloven is goed. Doch ik ben beter af dan de mens in zijn bekrompen wereld waarin alles om het uiterlijk draait. Ik ben veel dieper, de manier waarop ik omga met de wereld is veel dieper. Doch ik stel mij niet tevreden met op mijn broeders neer te kijken. Neen, ik stel er mijn eer in u bij het majestueuze erfdeel van God zo veel mogelijk te betrekken, opdat u zou geloven, en dit erfdeel niet alleen van mij zou zijn, maar ook van u, want zo wil de Vader in de hemel het.
In sommige gemeenschappen, onder andere grote bedrijven, laat ik hier voor het gemak een willekeurige onderneming De Schuldkuil noemen, wordt een klassenvereringssysteem gehanteerd waarvan de werking niet gevoed wordt door de mensen die in het bedrijf het hoogst op de ladder staan, maar het laagst op de ladder staan, de werkvloer dus. Doch de onderste trappen van de ladder mogen nog zo veel voedsel geven aan de bovenste trappen als ze willen, dat is zinloos: de bovenste trappen weten nog niet goed wat voedsel is of zo. Ik heb het hier niet over bifteck friet, maar over de Heilige Geest, dat begrijpt u ook wel. Dat is de basis, dames en heren, en wat de basis betreft staan de hoogste trappen nog nergens. De werkvloer zit aan de grond en zonder verdediging, ten gevolge van het feit dat ze door de hoger gelegen trappen arm gegeten worden, maar de ware schuldigen zijn hoger geplaatst. Hun comfort en duizelingwekkende hoogte is niet gebaseerd op de heilige Geest, maar is gebaseerd op het verraden van de braafste gozer van de werkvloer. Die gozer is een no-good, er wordt met hem gespot, big time! Het oogmerk, de opzet van dit systeem is het ontvluchten van de buitenwereld, een oase creëren waar de werknemers kunnen bekomen van de verzengende hitte van de woestijn, waarbij de woestijn het burgerleven uitbeeldt, en de oase De Schuldkuil. Maar in de plaats van in de hoogte te bouwen, in casu een piramide, bouwen de gezagsdragers een kuil, in de diepte. Een piramide is een eerlijke, stevige en duurzame constructie: de laagste werknemer heeft een normaal neutraal niveau, en het niveau stijgt trapsgewijs naarmate je hoger klimt in de hiërarchie, tot en met de grote baas. De kuil is een andere toestand: daar is de grote baas de enige die het hoofd boven water houdt; en om de andere werknemers te spotten moet je de hangladder afkruipen: de koude, kilheid, en duisternis in, geleidelijk afdalend in de hiërarchie; en naarmate de begane grond zich verwijdert raken de mensen meer en meer gefrustreerd, en reageren hun frustratie af op - hoe kan het ook anders - de staart van de hangladder. Oorzaak: de superioriteit van Zijn Nietsontziende Alleenheerser en de hoger gelegen trappen. De woestijn die daar ligt wordt ontvlucht, maar ze wordt vervangen door een kuil van schulden, en it's pretty low, I've been there! De schulden van de hoogste trappen zijn hen niet vergeven, helemaal niet, ze zijn zo schuldig als maar kan zijn. En de onderste trappen krijgen al de blaam, wegens het misdoen van wat ze niet hebben misdaan. In tegendeel, ze worden gedwongen om zichzelf te verkopen als losprijs voor hun oversten. Niettegenstaande dat Jezus zijn lichaam heeft gegeven als losprijs voor velen, heeft de top van De Schuldkuil de voorkeur gegeven aan een geperverteerd schuldkuilsysteem, zonder zichzelf er voldoende rekenschap van te geven dat het verborgen karakter van dit klassenvereringssysteem op de laatste dag tot haar grote schande doorprikt zal worden, en de voornaamste bedieners van dit schouwspel, eenmaal het zover gekomen is, al lang een getuigenis afgelegd hebben die vierkant indruist tegen het aannemen van het feit dat de heilige Geest de Geest van waarheid is.
Als iemand kans maakt om de titel te behalen, mag hij aan de wedstrijd niet deelnemen, zo is dit volk. De reden is heel eenvoudig: omdat er dan koppen zullen rollen, en er een heleboel verliezers zullen zijn. Als je een bepaald niveau van verwezenlijking haalt, stoor je bepaalde belangrijke mensen, en dat is waar, maar dat zijn altijd Satan en de dienaars van Satan. En vooral als je te veel weet, en als je niet naïef bent. Mijn aanwezigheid in bloei zal ik maar zeggen, valt niet te rijmen met andere mensen die het voortouw willen nemen. Als je het slechte uit je leven wegneemt, nemen de andere mensen het goede uit je leven weg. De mensen zijn vies van God, begrijp je? Ze maken een scheiding tussen de bezoedelde mensen en de zuivere mensen. De bezoedelde mensen trekken ze voor, en de zuivere mensen sluiten ze uit.
Als de mensen zich onderwerpen aan de grote plaatselijke afgod en hem/haar aanbidden, dan gebeurt alles; als iemand zich niet onderwerpt, dan euh...ja..., wel ja... Geen commentaar. De persoon die ik volg, euh... nee! Dat is verkeerd. De Jezus die ik volg is een andere Jezus dan degene die de andere mensen volgen. Er zijn twee verschillende Jezussen.
De grote hoer is altijd bereid om mij te benaderen, omdat ik zwak ben. Jullie zijn nooit bereid om mij te benaderen, om dezelfde reden: omdat ik zwak ben. Jullie zijn legendarische egoïsten!
Het kan ons niet schelen wie ik ben.
We willen niet meer beschrijven wat er gebeurd is.
Hoewel er een bont allegaartje van "godsdienstigen" tussen aanhalingstekens en "niet-godsdienstigen" tussen aanhalingstekens heerst, danst 95% van de bevolking naar de pijpen van satan. Dat behaagt satan, het verregaand je-m'en-foutisme wat betreft alles wat met God te maken heeft. Kijk om u heen, wat is dit voor een woestenij, deze wereld? Het lijkt wel of alles stuk moet. Nee, alles MOET stuk! 2 jaar, 2 jaar oud is een kind dat goed en kwaad kan onderscheiden. Wenst u collectief, en eeuwig als peuters rond te lopen? Gelooft u niet dat het LEVEN zal overwinnen? Gelooft u niet dat het leven zal overwinnen ten koste van al uw luchtkastelen? Lucht, lucht, lucht, het is allemaal lucht, uw bekommernissen. Het leven zijn geen bekommernissen, het leven is als een vloedgolf dat met een sneltreinvaart alles wat op zijn pad ligt overspoelt! En zo zal de dag van de Heer zijn. En als u gelooft dat het leven niet zal overwinnen, bedenk dan ook en, nog steeds, dat u voor eigen rekening spreekt. Is dit het majestueuze leven, de soepelheid, de zorgeloosheid, de kracht van het leven, wat u ten berde brengt? Neen, dit is getouwtrek, gepezewever, geLUL.
20. Ik wacht op de rechtspraak van de goddelijke rechter
Mij accepteren lijkt een probleem te zijn. Mijn diepste wezen wordt door sommigen geschikt geacht om bespot te worden; niet bewust, omdat ze hun eigen diepste wezen zelf bespotten, dus sussen ze hun geweten over heel de zaak. Heerlijkheid is niet mijn deel, en blijkbaar is heerlijkheid vandaag het enige criterium om iemand te accepteren. Het miraculeuze aan de mens van vandaag is: hij gelooft niet in God, maar hij gelooft wel in de goede fee! Wie bij geen enkele levende ziel meer steun kan vinden, kan nog altijd bij de goede fee terecht. Dat bevestigt alleen maar wat ik al wist van de wereld, dat ze gevoelloos, leugenachtig en vals is. Misschien moet u maar wat minder naar een ander kijken en wat meer naar uzelf; wat minder naar iemands armoedige schat kijken en wat meer bezinnen over wat voor een onherbergzame wereld dit is.
"Allen die in Christus Jezus godsvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden. " (De tweede Brief aan Timoteüs 3,12) Wie is zo iemand dan in het oog van de wereld? Waarom is zijn voorbarige veroordeling gebaseerd op schijnheerlijkheid van een ander? Waarom wordt hij niet aanvaard op basis van de rechtvaardiging van de enige levensaanvoerder, uw Heer en God? "Gij zijt immers gestorven, en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven; en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid. " (De Brief aan de Kolossenzen 3,3-4)
De gedachte die mij tot het geloof beweegt is het gevoel - dat ik doorlopend heb - dat mijn huidige situatie niet klopt. Wat in u zit telt. Ik heb het gevoel dat vanaf ik geboren ben ik een bepaald iemand moest zijn, maar de mensen mij niet accepteerden zoals ik was. En ik vind dat de mensen mij niet respecteren zoals ze mij zouden moeten respecteren. Of iemand nu heilig is of niet, ik vind dat zolang iemand niets verkeerd doet je zijn persoon als heilig moet beschouwen. Ik ben het middelpunt van het universum totdat er een konijn langskomt en ik opeens van de aardbol verdwijn - en dat is mathematisch. Als je geen respect hebt voor iemands houding heb je geen respect voor zijn persoon, want de houding maakt de persoon. Ik ben wel dicht bij de mensen in mijn gedachten en in mijn dromen, maar ik ben niet écht dicht bij de mensen. Niemand heeft mij ooit het gevoel gegeven dat ik thuis was in deze wereld, niemand behalve God. Men zou het scepticisme kunnen noemen, of zijn vinger opsteken, maar in ieder geval klikt het niet tussen mij en de wereld, omdat dit een geslacht van ongelovigen is. En dit geslacht bedekt die houding niet met de mantel der liefde, en ik lijd daar onder. Aangezien ik mijn thuis niet kon vinden bij de mensen, heb ik dan maar gezegd: mijn thuis is bij God.
Ik heb het hart van een clochard. En de "behandeling" die de wereld mij gegeven heeft, is slechts een voorbeeld voor hoe het er aan toe gaat in de wereld. Er is één ding dat de mensen niet snappen, één ding: dus ik vul er een boek mee, met één ding: de werken van de bokken; misschien zullen de mensen het dan wel snappen, wat nog zeer de vraag is. En misschien zullen de mensen dan de motivatie kunnen opbrengen om het te snappen. Want wat is het enige dat de boosdoener moet doen om je iets te beletten? Je er het plezier van ontnemen! Ik neem de mensen niet voor kleine kinderen. Ik schrijf de harde realiteit, onverhuld. Mijn visie over de wereld, de mensen en mezelf is in mijn leven altijd naar de achtergrond geschoven geweest en dat wil ik met mijn boek rechtzetten. Ik mis iets. Ik mis het bestaan in de ogen van de anderen, het erkend worden, het "in geloofd worden". Allemaal dingen die ik ontbeerd heb in mijn kindertijd en waar ik nu naar verlang. Het schijnt mij toe dat dat voor mij de gelukzaligste dingen zijn. Voor mij zijn het die dingen die uitmaken of je een naam hebt of niet.
Wat betekent dat voor u, in God geloven? Ik bedoel, los van het feit, van in God te geloven in de zin van dat Hij zich barmhartig over u zal ontfermen, maar in de zin van dat Hij bestaat, dat Hij een levende God is. Betekent dat dan niks voor u? Bij de aanvang van dit werk, heb ik ontdékt wat het betekent in God te geloven. Ik ben depressíef geweest in mijn leven. Depressíef! Tot op de dag dat ik herboren ben. De wereld is zo ingeslapen, dat niemand het ooit gemerkt heeft, hoe depressief ik was. Maar wat wellicht nog erger is: niemand heeft ook nooit gemerkt dat ik ben herboren. En in die dagen heeft ook niemand mij ooit geholpen. Integendeel, het is de wereld die mij zo depressief gemáákt heeft. Zijn leven betreurt men omwille van zijn persoonlijkheid, d.w.z. voor het verlies dat de geestelijke armoede in iemands leven betekent voor zijn persoonlijkheid. Maar als je veel afgezien hebt in je leven is dat toch des te meer eer? En een depressie slijpt je karakter. En als ik het kwaad niet had doorleefd, had ik het ook niet kunnen beschrijven. En welke zonde was nu de ergste in mijn ogen? In mijn ogen was het feit niet in mij te geloven het ergste. Daarom vrees ik dat de Heer Jezus Christus weinig genade zal hebben met de mensen die niet geloven in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En ik weet dat mijn vrees gegrond is.
Alles is al gezegd in het leven. Het zijn allemaal wonden, en ontberingen, en frustraties, en irritaties. En het is duidelijk dat ik niet goed ben zoals ik ben. Maar bedelen heeft mij rijker gemaakt dan de koning. En ik heb het niet over geld hè.
Voor mij is de zaak van God een kwestie van leven of dood. Satan die mij al gans mijn leven manipuleert, elke dag, om mij uit de handen van God te houden, dát is een strijd tussen leven en dood. Dat is wat de Kerk van Jezus Christus faalt in te zien! Satan zit met zijn kont op mijne kop, en de Kerk ruikt geen vuiltje aan de lucht. En waarom wordt Satan niet bij mij weggenomen? Omdat ik niet de moeite waard ben meneer!
Ge begrijpt het niet, maar het is nochtans simpel ze: Ik heb de connecties niet. Ik heb het adequate voorkomen niet, laten we zeggen: gehomologeerd door de wereld. Of dan vlakaf: ik draag het zegel van de duivel niet. Ik heb altijd mijn vertrouwen in Jezus gesteld, ziedaar het probleem.
Je moet gewoon een mooie kont hebben en door en door slecht zijn, dan ben je een afgod. En de afgoden strijken mijn eer op, en Satan strijkt de eer van de afgoden op. De afgoden strijken gewoon al de eer op voor mijn werken. En de mensen vragen altijd: "Hoe gaat het? " En ik zeg: "Zoals altijd hè. " En dat begrijpen ze niet. "Hoe is dat dan, zoals altijd? " Sorry, maar dan begin ik mij vragen te stellen. Ze kijken naar een olifant, maar ze zien een muis. Waar zijn de mensen geweest gedurende heel hun leven? Zijn ze alles vergeten? Al wat ik opgebouwd heb is in lucht opgegaan, is dat nog een geheim? Van zodra de mensen iets gedaan hebben, zijn ze vergeten dat ze dat hebben gedaan? En al mijn jaren ervaring? En al mijn eer zit in de buik van Satan. Wie ben ik om zo'n vervolging te VERDIENEN? Het is precies iets religieus, mijn persoon. Eigenlijk ben ik hier niet. Eigenlijk ben ik de eigendom van Satan. Maar eigenlijk ben ik de eigendom van Jezus, omdat hij mijn prijs betaald heeft. Alleen, laat Satan nog heel even met onze kloten rammelen en de wraak zal fuckin' wise zijn! Haha. Ik zeg met onze kloten want als ge met mijn kloten rammelt, rammelt ge met Christus' kloten. Hoezo met mijn kloten rammelen? Ja meneer, aan de lopende band: ik kom buiten, ik begin aan mijn tournee; de eerste persoon, die ziet mij niet staan. De tweede, da's een vrouw, ze is een rang hoger dan mij. Voor de derde mens die ik tegenkom ben ik onbetekenend. Dat zijn de mensen die u vriendelijk noemt! De vierde, da's een straffe, die blaast hoog van de toren, die staat boven mij, dat staat buiten kijf! Dat zijn niet alleen de eerste vier personen die ik tegenkom ze, dat gaat zo door tot en met de laatste. En de dag daarop herbegint dat gewoon! Dat is een LUS, waar Satan in zit. Hier is mijn wijsheid: dat ik vriendelijk ben, meneer! Ik ben vriendelijk!
