Succes wordt u niet door uw sociale groep aangegeven, maar is uw eigen verdienste. Want de duivel verlangt van u dat u een verbintenis aangaat met een "leuke" sociale kring, door u met het niveau van succes van deze laatste te verleiden. It's your first step on the stairway to heaven: to make the connection. And you don't know any other stairs! U legt het verband succes-mijn sociale kring. Maar wat dan? Die "vriendenkring" bestaat uit een ketting, en is opgebouwd uit verschillende schakels. De ketting, daar ziet u enkel het uiteinde van dat tot bij u reikt, maar de oorsprong van de lijn is ten allen tijde aan uw ogen onttrokken gebleven. De eerste stap is voltooid: Uw verdienste verdient niet meer de aandacht die ze zou moeten verdienen, en in plaats daarvan is uw aandacht volledig naar het uiteinde van de ketting waar u de link gemaakt hebt verschoven. En dan rest er de duivel enkel nog maar de vislijn op te halen. Dat is de tweede stap, en die is minder leuk. De vis, dat bent u, en de sociale groep vervult hier de rol van het aas. En dit gezegd zijnde, het mag geen wonder heten: De duivel vindt u alleen maar leuk als het hem uitkomt. Eigenlijk werd de fout al helemaal bij het begin gemaakt: bij het connecties aanknopen. Want daar is een fout in het programma geslopen. Men kan zelfs ronduit zeggen dat uw computer zich daar een virus op de hals gehaald heeft. Als de leden van de parochie of andere club of sociale whatever denken dat ze zich kunnen permitteren u te zeggen dat u niet goed bezig bent, is dat omdat u hen daar een reden toe geeft. Als ik met hen een relatie moet aanknopen om van hen te horen dat ik niet goed bezig ben, dan bijt deze vis gewoon niet. Simpel. Vandaar dat ik zeg dat als de duivel onze aanhechting bij weet ik veel wat nodig heeft, hij dat enkel nodig heeft om ons in zijn boeien te kunnen slaan, om ons uiteindelijk gevankelijk weg te voeren. Maar ik, ik geniet van het menselijk contact, als ze mij niet in de boeien slaan.

Even een cliché aanhalen, en een verhaaltje dat op vele vlakken gelijkloopt met de procedure van de eerste alinea. Je bent jong, een kennis van jou biedt je drugs aan, en het is voor gratis! Daarna wil je meer en moet je er zelf voor betalen natuurlijk. De moraal is dat je beter je geld op zak kan houden en je ter dienst stellen van de goede zaak i.p.v. een druggebruiker te worden. Want zo werkt de duivel hè: met een listig lokaas. Het desgevallende lokaas zijn de drugs en de bijbehorende roes. Eenmaal de jongeman heeft toegehapt hoeft de duivel alleen nog maar de vislijn op te halen en hij heeft hem bij zijn... waar hij hem hebben wil. En zo wordt de gelijkenis met de eerste alinea pas echt duidelijk. De roes is een soort voorgekauwd succes. Het is niet hetzelfde, maar veel sociale groepkes zien er aan de buitenkant heel onschuldig uit, en aan de binnenkant hebben ze ook niet meer dan een roes te bieden. Je mag er van proeven, of je kan er tenminste van proeven, maar het maakt je afhankelijk natuurlijk. En zo houdt de boze man je klein. En dat is zonde. En niet de geringste. Daarom pleit ik voor de persoonlijke verdienste. En ik zeg: zorg ervoor dat je eigen verdienste van die aard is dat je van niemand afhankelijk bent, en als je van iemand afhankelijk bent, zorg dan dat het de goede Heer is, iemand die je kan vertrouwen. Want anders, hoe leuk de roes ook was, en hoe leuk de sociale groep ook was, anders zal je nergens op kunnen terugvallen. Wie de duivel voor zijn kar spant zal veel te vroeg de afgrond instorten. Het is met de persoon die zich met schijnheiligen en huichelaars inlaat, zoals met de persoon die zich met drugs inlaat, en zoals met de vis die in het aas bijt: ze weten niet right away welk vlees ze in de kuip hebben. Het vlees dat we in de kuip hebben is voor de vis misschien een made aan een haakje, maar voor de mens presenteert het zich onder een heel andere vorm. De vis is onwetend, ze kan het verschil niet zien tussen echt en vals, maar u, u bent een mens. Wees niet zo onwetend als een vis. Het is de vis niet gegeven, maar u wel. Hoe dan ook, de mens roept de hulp in van de maden om zijn vissen te vangen; de duivel roept de hulp in van de mallen om zijn mensen te vangen. Inderdaad, hij giet zijn volk in de mallen als vloeibare klei, en als resultaat krijgt hij perfecte evenbeeldjes, beeldjes van modellen. Als je zogezegd perfecte modellen, of mallen hebt om je klei in te gieten, en zo tal van beeldjes te maken, maar ze zijn allemaal hetzelfde!? En de verscheidenheid, en de diversiteit, wat moet daar dan mee gebeuren? Vervangen door uniformiteit, en conformiteit? De duivel legt de verscheidenheid en de diversiteit aan banden. De tekeningen staan al op papier, we hoeven ze alleen nog in te kleuren, zoals de kinderen. Door zijn voorbeelden naar voor te schuiven kan de satan al wie buiten de lijntjes kleurt onmiddellijk op de vingers tikken. Als je in combinatie daarmee rekening houdt met het feit, dat de roep van de mallen en de modellen even sterk is voor de onwetende mens, als de roep van het aas voor de vis, heb je de methode die satan aanwendt om zijn volk in het gareel te houden. De methode om hun aansluiting, jouw aansluiting bij al wie samenkomt en zich verenigt, met zachtheid af te dwingen. Niemand begaat een scheve schaats, alle plooien zijn gladgestreken, geen mens die zijn nek uitsteekt, en kopje niet boven het maaiveld! Alles is vlak, alles is gelijkmatig, en in het beddenlaken is geen plooi waar de bok aanstoot aan zou kunnen nemen. Aanschouw: Iedereen is goed bezig; braaf en volgzaam gaan ze allen samen dezelfde richting uit, en hetzelfde lot tegemoet: recht in de afgrond! Waren dat grote mensen? Neen, want de duivel heeft ze klein gehouden. Maar ze droegen wel allemaal netjes een uniform. Daarom geeft de satan u medailles zonder u over de keerzijde van die medailles in te lichten. Daarom vervormt hij de waarheid. Om een vervolg te breien aan de ellenlange lijst van verzinsels die hij al bij elkaar gelogen heeft, en daarbij zo min mogelijk te worden gehinderd.

Embeded in hollowness
The future lies marked out
Before your feet
Don't break the circle
Play your part
Remain silent in your seat

(Een kleine passage uit het oeuvre van Entombed)

De clubs trekken hun grenzen, en de voorbeelden trekken hun grenzen. De voorbeelden moeten ook, zoals het woord zelf zegt, een voorbeeldfunctie vervullen, anders werven de clubs geen nieuwe leden aan. Dus het lokaas moet voor de vis aantrekkelijk zijn, anders bijt de vis niet. Daarom rust de duivel de clubkes standaard uit met de aantrekkelijkste verkoopsvoorwaarden. Maar de voorwaarde "zonder bijkomende verplichting, verbintenis of engagement" maakt geen deel uit van die voorwaarden. De landen zijn doorspekt met socioculturele grenzen, en met nationale grenzen, en internationale grenzen, maar de exotische man zit in het land van de Heer. De muren en de grenzen zijn het laatste van mijn zorgen. Want eigenlijk hebben de exotische mannen bruggen geslaan die veel verder reiken dan een sociaal groepke, en al doende hebben ze grenzen verlegd, en muren gesloopt. En dat is het resultaat van hun eigen verdienste. Kijk naar jezelf, en je legt veel grotere afstanden af, dan wanneer je dwangmatig het houvast nodig hebt van je onmiddellijke omgeving, en van wat er in jouw onmiddellijke omgeving gebeurt. Op korte termijn boeken de sociale controle winsten die onmiddellijk zichtbaar zijn, maar op lange termijn steekt het geloof van de wereldburger iedere kleindenker voorbij. De kleindenkers trekken de samenleving naar beneden, met successen die op het eerste zicht feller in het oog springen, maar achter deze successen houdt er zich een duisternis schuil, die heel snel haar schaduw over deze successen werpt, terwijl de wereldburger, en de exotische mannen, het niveau van de samenleving optillen.