Vanmorgen had ik weer royaal samen speeltijd met Saar en haar moeder. Ik deed net mijn slaapkamerraampje open toen zij aankwamen met de wandelwagen. Saar wipte enthousiast zwaaiend omhoog en schalde:"OMAAAAAAAAAAAAAAAAAA" en daarmee was de toon voor een vrolijke ontdekkende morgen weer gezet. De poppenwagen had ik al  uit de stalling gehaald … een verloren gewaand poppenflesje werd daarin teruggevonden en begroet als ware het een kostbaar item.

De woordenschat blijft natuurlijk groeien … de manier waarop Saar dingen duidelijk kan maken dus ook … Favoriet blijft nog even NEE … kort en duidelijk voor alles dat ik anders begrijp dan zij bedoelt. Niet om te zeuren of te drammen … gewoon duidelijk. Op een zeker moment wordt ze baldadiger dan goed is om langdurig te laten duren en gaan alle schatten terug in de kist, de laarzen en de jas weer aan … dikke knuffels … zwaaien … en op naar huis, de lunch en de middagslaap, die gelukkig nooit met NEE begroet wordt. Slapen is heerlijk vinden 3 generaties.