Inmiddels ben ik 2 maanden in de ashram van Amma in Kerala in India. Ik blijf nog een maandje hier. Vanuit hier wens ik iedereen die hier leest vooral Licht en Liefde ... woorden die dagelijks terugkomen tijdens de meditatie. Als je Licht en Liefde voelt en deelt wordt het leven Lichter en Liefdevoller ...
Wat ik Amma ook vaak hoor zeggen is Be Happy ... Happiness is een dappere keuze, die je dagelijks kunt/moet maken ... no matter de omstandigheden. Via andere wegen leerde ik, en deelde daarover hier al vaker, dat gevoelens van geluk, tevredenheid en happiness andere hormonen door je lijf laten stromen dan gevoelens van boosheid, angst, afwijzing ... zij leveren stresshormonen op. Ten tijde van stress doet je immuunsysteem niet zoveel ... waarom zou je spijsverteren, repareren, nagels laten groeien als je misschien over 10 minuten bent opgegeten door de beer? Met onze gedachten maken wij,als we niet oppassen, voortdurend denkbeeldige beren ...
Met een beetje moeite maak je het rustig en blijer, meer tevreden in je hoofd.
Ik realiseer me dat deze boodschap jaren geleden ook al dagelijks op de schermen in de ashram te zien was: Be happy, be healthy, be helpfull ... en jaren sloot ik er een dagelijks blogje mee af ... en dagelijks neem ik mij bij wakker worden voor om VANDAAG bewust te kiezen Happy, healthy en helpfull te zijn.
En ... mijn leven is al jaren zeer de moeite waard met overkomelijke hobbeltjes op de weg. Ik heb nog steeds een meewerkend, gezond en gracieus ouder wordend lijf ... genoeg geld om zelfs nog hier en daar te kunnen delen ... en liefdevolle mensen om mij heen.
Als ik weer terug ben in Nederland zal ik mijn Marktplaats advertentie weer activeren. Ik ontdekte hier in de ashram dat ik dagelijks geniet van het geven van een massage. Dat mijn handen weten wat te doen ... dat iedereen na een behandeling LICHTER en blijer de dag vervolgt. Hier word ik betaald maar het geld gaat naar Amma ... die veeeeeeeeeeeeeeeel goede doelen onder haar hoede heeft.
Hier heet dat seva.
In Nederland spaar ik voor de vakantie die ik eind april met de kleinkinderen en mijn dochter ga doorbrengen in Center Parcs Zandvoort. Dit jaar niet een vliegvakantie ... maar dichterbij huis ... heerlijk luxe met strand, zwembad en open haard en heel veel plezier en knuffels. Het kost een paar centen ... maar dan heb je ook wat ... een uitstekend spaardoel.
Ik ben dankbaar dat ik in deze tijd mag genieten van heerlijk weer, van prachtige en inspirerende ontmoetingen, van een heleboel stilte tijd die ik doorbreng kijkend naar de oceaan bij zonsop- en ondergang, liefdevolle zusterlijke tijd. Mijn zus kookt een paar maal per week en de andere maaltijden zijn van de ashram. Gezond en overvloedig. Ik loop dagelijks een paar maal 9 verdiepingen naar beneden en meestal een stuk of 3 omhoog. Mijn stappenteller jubelt dat ik dagelijks 5 km loop. Ik ben benieuwd wat de weegschaal te melden heeft als ik thuiskom.
Genoeg voor nu. Dikke knuffel en lieve groeten uit India. Wie een indruk wil krijgen van waar ik nu ben ... klik op de link
Het begon een paar maanden geleden toen de weegschaal bij mijn huisarts doorliep naar 86 kilo ... Toen was het genoeg ... Ik plan minstens 80 te worden en met een toename van 1 kilo per jaar zou ik tegen die tijd 100 kilo wegen.
Ik woon in een huis met veel veel oudere mensen dan ik. Veel hebben problemen met (pre) diabetes, hoge bloeddruk, artritis, artrose. Ik zie veel rollators en scootmobielen. Ik zie veel te zware mensen. Ik wil graag oud worden om mijn kleinkinderen te zien groot groeien en mijn dochter oud ... Bij voorkeur vrolijk, dansend en met mijn geheugen intact.
Ik stopte radicaal met witte suiker en verving het door Erythritol ... Ik ervoer de bekende bijwerking van diareeklachten ... maar dat gaat snel over.
Vervolgens keek ik uren en dagen naar de holistische dokter Sven Ekberg op YouTube en schrapte radicaal koolhydraten en maakte de tijd van NIET eten groter (intermitting fasting). Ik zit nu op een schema van 2 maaltijden per dag in een tijdsbestek van 8 uur. Dat betekent een uur of 16 niet eten ... en dat zonder het gevoel dat ik mezelf iets ontzeg.
Netto resultaten tot nu toe: 10 kilo minder, voornamelijk armen, borsten en billen ... maar uiteindelijk zullen ook de rolletjes boven de heupen wel verdwijnen.
Verdwijnende ouderdomsvlekken ... Verdwijnende knobbels in mijn handen ... Nog beter slapen ...
Na Dr Sven Ekberg kwamen andere artsen ... Dr Gundry, Dr Eric Berg ... Ik kreeg ook 4 kante ogen.
Bottom line van wat ik tot nu toe snap: We eten te vaak en we eten te veel suikers. Koolhydraten zijn suikers en die zorgen dat er insuline in het bloed komt en je lichaam suikers gebruikt als brandstof. Alle suikers die je niet verbrandt zet je lichaam om in vetcellen. Je lichaam zorgt er op die manier voor dat het bloedsuikerniveau niet te hoog wordt. Echter ... na een paar uur heb je weer nieuwe brandstof nodig en eet je het koekje, de volgende maaltijd, het volgende koekje en de snack voor het naar bed gaan.
Als je veel minder suikers eet komt er minder insuline in het bloed. Je lichaam gaat over op de andere brandstof ... te weten vet. Als je de weg naar vetverbranding eenmaal weer hebt geopend blijk je een schatkamer te hebben aan te verbranden energie. Resultaat: minder behoefte aan nieuw eten als brandstof ... een slinkende vetvoorraad ... minder kilo's op de weegschaal.
In het slechtste geval geef je vooral voeding aan 'slechte' bacterieen in je darmen, en in een nog slechter geval krijg je een zgn. lekkende darm. Je darmwand is slechts 1 cel dik ... aan de buitenkant van de darm wonen je immuunsysteemcellen. Zij vallen alles aan dat groter is dan 1 molecuul ... iets wat gebeurt als je een lekkende darm hebt. Gevolg: ontstekingen ... auto-immuunziekten, in nog slechtere gevallen Parkinson, dementie.
Zorg dat je darmen in de beste conditie komen door: minimaal koolhydraten, dagelijks biologische kefir, griekse yoghurt mengen met zure room en blauwe bessen. Dagelijks iets gefermenteerd ... augurken, komkommer achter glas, uien achter glas, atjar, zuurkool ... Eet zoveel als kan olijfolie of cocosolie. Schrap zonnebloemolie en alle andere olie die verhit is en zwaar onder druk is geweest om geperst te raken. Zij brengen een disbalans tussen Omega 3 en Omega 6.
Voel appelazijn toe ... heel klein beetje in een flesje water ... heel klein beetje over de salade.
Eet visolie, vitamine D3 en vitamine K2 ... van de drogist.
Disclaimer ... als je last hebt van koemelk allergie ... dan geen koemelkproducten!
Je lijf kan van ongezonde dingen niet iets gezonds maken. Ik investeerde in vlees van een grasgevoerde koe die een waardig koeienleven had (meer info Grutto), ik koop betere eieren van biologische, buitenlevende kippen (hoewel in tijd van vogelgriep het de vraag is hoeveel ze buiten komen), ik koop roomboter van grasgevoerde koe.
Schapenkaas en geitenkaas zijn heel gezond. Lees het etiket ... er zijn ook look-alikes .... gemaakt van koemelk. Wilde zalm, zalm die zwom in zee, haring, makreel, sardines en anjovis doen het goed voor je lijf. Goede vetten, omega 3.
Ik hoop dat dit stukje inspireert ... misschien ga je zelf op onderzoek uit op bv YouTube.
Of 'geloof' mij op mijn woord ... ik deed al een boel onderzoek. En net als met alles ... je moet het wél doen ... en meer dan een dagje, zelfs langer dan een maand.
Door een bloedonderzoek dat mijn huisarts voorschreef kwam ik er achter dat ik een groot tekort aan Vit D blijk te hebben. Dat verklaart mijn moeheid. Oplossing: 6 weken wekelijks een ampul van de apotheek om het gat te dichten en daarna levenslang tabletjes van de drogist. Ik ben nu in week 2,5 en het gaat al verbluffend beter met me.
Gisteren keek ik een uur naar een lezing op YouTube van een arts Dr Michael Holick In Wenen over vit D. AANRADER... wel vermoeiende spreker, maar de boodschap was voor mij een eye-opener.
Onvolledige samenvatting:
Een tekort aan vit D geeft risico op de volgende gezondheidsklachten:
botontkalking, groter risico op breuk bij vallen
tandproblemen
hoge bloeddruk door vaatverharding
suikerziekte
Alzheimer
huidkanker
spier en gewrichtsklachten
Ik kom met mijn vermoeidheid nog goed weg. Afname van een beetje bloed op verzoek van uw huisarts geeft inzicht in hoe het er bij u voorstaat. Volgens Dr Holick heeft bijna iedereen boven een bepaalde breedtegraad een tekort. Niet alle zonlicht op alle uren maakt dat ons lichaam zelf vit D aanmaakt. Vroeger werd het toegevoegd aan brood en sommige bieren. Tegenwoordig niet meer.
Opeens was het blog niet meer toegankelijk. Van buiten komend was er een beeld Forbidden. Van binnen kon ik niet inloggen. Zonder verklaring. Zonder respons op mailtjes. Het bleek om de hele site te gaan. Trouwe blogvolgers tipten me dat de storing is opgelost.
Maar brand is erger ... en soms voelt het maken van stukjes ook een beetje als "moeten" ... op die manier was een blokkade van buiten af helemaal niet zo erg.
Gisteren reed de verhuisauto van het gezin van mijn dochter naar Putten. Hun nieuwe huis is voor het grootste deel af en morgen vieren we daar de 5e verjaardag van Saar. Bizar om te bedenken dat vandaag 5 jaar geleden mijn verhuizing naar Haarlem nog niet eens aan de orde was ... laat staan de verhuizingen van ons allen naar Gelderland. Ik ben benieuwd waar ik over 5 jaar zal zijn.
In mijn huis kwam van de week mijn nieuwe bed. De bijsluiter gaf al aan dat je een maand moet nemen om aan elkaar te wennen. Inderdaad worden de spierpijn en diepe vermoeidheid dagelijks minder. Misschien dat van de week gestarte inname van ijzer en omega 3-6-9 ook wel helpen.
Na het volgen van De Tour kijk ik nu naar de Olympische Spelen. Wat is het menselijk lichaam tot een boel in staat ... wat weet ik veel van veel niet. Onderhoudend is het zeker.
Bijgaand de cover van het verjaardagsboekje voor kleindochter Saar dat ik dit jaar al weer voor de 5e keer weer maakte.
Uitgeverij Pumbo helpt mij ieder jaar weer als of ik een bestseller aan het maken ben. Voor 1 boekje hebben we diverse mailtjes gewisseld en ik ben dan bijna de gek die meer kan vragen dan 1 wijze kan beantwoorden. En dat allemaal voor een bedrag van 21 euro exclusief verzendkosten. Dat kan vast niet uit, lijkt mij. Mocht ik ooit die bestseller toch nog gaan schrijven ... dan blijf ik ze zeker trouw.
Je kunt mij uittekenen in een zwarte outfit ... zwart kleedt lekker af ... ik voel me altijd comfortabel. Gisteren kocht ik een nieuwe outfit buiten mijn comfort-zone. Modieuze kleuren groen op een blauwe spijkerbroek. Lekkere stofjes, nergens te strak, leeftijdsadequaat, goed verzorgd. Met weer eens een make-upje op en fris gewassen haren liep ik tevreden naast mijn dochter en kleindochter in de winkel die we aandeden waar zij nieuwe vloerbedekking heeft uitgezocht. Prachtige vloer hebben ze gekozen. Haar nieuwe huis wordt prachtig. De aannemer heeft er nog een klus aan om het over 3 weken bewoonbaar op te leveren. Maar iedereen heeft er vertrouwen in.
Het was heerlijk om Saar weer te kunnen knuffelen, om te zien hoe zij mijn nieuwe huisje ontdekte en spannend speelgoed vond in het vliegengordijn. Als een schommel waaierden de slierten en het grootste deel kon ze ook weer opvangen.
Daarna kwam mijn dierbare vriendin, en we benutten de gemaakte elektrische massagetafel. Zij is een deskundige masseuse en onder haar handen verdwenen de stress-verhuisknoopjes uit de schouders. Ik kleedde me om in mijn vertrouwde kloffie. Zonde om een nieuw truitje vet te laten worden en misschien is het ook geen verkeerde gewoonte om een special outfit in de kast te hebben.
Een nieuwe fase, een nieuwe outfit en wie weet ... nieuwe gewoonten.
Op mijn computer ziet het er goed uit. Keurige blaadjes, gelardeerd met kleurige plaatjes. Volgende week hoor ik of de drukker er ook een boekje van kan maken. Google documenten hebben niet een knop om van tekst een pdf te maken. Wél een link waarvan ik mag bepalen of de ontvanger alleen mag lezen of ook mee mag bewerken. Ik hoop dat de drukker er weg mee weet. In het slechtste geval moet het hele werk over in een Word file.
Mijn uitzicht op luchten is de laatste dagen op voornamelijk grijze luchten ... aan het eind van deze dag breekt het grijs. Elke middag doe ik tijdens de Tour de France voor een hazenslaapje ... en word een kwartiertje voor de finish wakker. Ik begin het jargon te herkennen, maar snap er niets van dat zoveel mensen wielrenner willen worden. Met de Tour als kroon op het werk. Ga er maar aan staan. De bergen moeten nog komen.
Zo glijdt de 2e week in mijn nieuwe huis voorbij. Zaterdag komen mijn dochter en kleindochter en later op de middag mijn vriendin op bezoek. Ik verheug me nu al.
Ieder jaar vind ik steeds hetzelfde wiel uit. Bloed, zweet en tranen en pijn in mijn denkhoofd. Het gaat om de traditie voor Saar's verjaren een jaarboekje te maken. Het moet een serie zijn. Dus format, lettertype en kleur moeten kloppen. In het eerste boekje had ik veel kleine foto's. In gebruik bleek dat het juist de foto's zijn die de herinneringen terugbrengen. Er komen meer foto's en ook wat groter. Iedereen die er toe doet moet er in. De teksten worden misschien later, als zij groot is en nog later als oma dood is ... een bron van herontdekking van oma. In ieder geval houdt het mijn herinneringen levend, net zoals dit blog dat doet.
Ik zou willen dat mijn oma, of mijn moeder mijn eerste jaren zo zou hebben geboekstaafd. Ik zou willen dat ik zo zorgvuldig voor Puck zou zijn geweest. Nu ben ik zo zorgvuldig voor de kleinkinderen ... al voor de 5e keer. Het is lastig, met een andere computer, veranderende instellingen van Word en manipuleren via Google foto's. Uiteindelijk lukt het altijd.
Ik heb nog een paar weken voor de drukker aan het werk moet.
Natuurlijk is iedereen het middelpunt van zijn of haar eigen universum ... En we denken allemaal dat de zon alleen voor ons schijnt ... Van de week was er een cliënt op de app, die minstens 7 jaar geleden wel 2, misschien zelfs 3 sessies geweest is. Hij was droef dat ik mijn goede geweten aan mijn slechte geheugen dank. Geheugensteuntjes als ... we hebben nog gezellig gepraat ... of je droeg iets zwarts ... zijn niet zo uniek dat de geheugenla direct open schiet.
Uiteindelijk viel het dubbeltje dat ik tussen toen en nu wel een paar honderd mensen heb gemasseerd, een boel meer dan hij verschillende masseuses bezocht.
Ik ben echt een aardig bedoelend mens ... maar als ik iedereen moet terug appen of schrijven of beiden die zich aandient ... dan kan ik daar een dagtaak aan hebben. Ik heb al een leven en zó aardig ben ik niet. Van af en toe een levensteken word ik altijd blij. Maar wel meer af dan toe.
Qua oppervlakte is dit huis echt bijna de helft kleiner dan het huis in Haarlem. Maar ik heb hier alle meters, bijna allemaal zichtbaar om me heen. Terwijl in Haarlem de slaapkamer, keuken en werkkamer uit het zicht achter deuren waren. Omdat ook hier veel ramen en dus licht is voelt het huis groot en licht en ruim. Het uitzicht op luchten en bomen én het balkon waar ik tussen de bloemen kan zitten is een bonus. Ook lekker veel bergruimte, natuurlijk nodig omdat hier een echtpaar gewoond heeft.
Voor een WBV huis is de douche met thermostaatkraan een stuk beter dan mijn WBV huisje in Zwolle ... vergeleken met de regendouche is het douchegeluk ietsje minder. Al met al heeft mijn goede huizenkarma mij weer een prima huis gebracht en ik blijk ook nog een erg aardige buurvrouw te hebben. Wat wil een mens nog meer?
Het had een boel voeten in een boel aarde ... maar ik ben weer on line. De telefoonstekker-ontvanger in de muur moest open geschroefd worden en de interne draadjes moesten worden verwisseld. Hele dunne draadjes rond hele kleine schroefjes, slecht bereikbare plek achter de bank. Op dat soort momenten verzucht ik: "ik wil gewoon een man ... een handige man ...". Uiteindelijk kan ik alles zelf en als alles het uiteindelijk dan doet dan denk ik: "who needs a man?" Klinkt onaardiger dan ik het bedoel.
Ik ben blij dat ik nog relatief jong ben, geen reumahanden heb, en niet volstrekt digibeet ...
Het installeren van de interactieve t.v. wordt het klusje van morgen.
Vanmiddag werden de lokken geknipt door de kapper hier in huis. Dat scheelt zo maar een boel slokken op een boel borrels qua prijs met mijn bezoek aan de hoofdkapster , creative director, bij Rob Peetoom. Voor deze prijs kan ik elke 3 weken gaan en nog geld overhouden.
Op het balkon heb ik druk geklust. Alle meegenomen waren krijgen een plek en maken met elkaar een groene indruk. Ik plantte 8 kleine lavendelplantjes in een mooie grote terra-pot en direct kwamen de bijen er al op af. Daar word ik elke bij weer blij van.
De nieuwe oven doet dagelijks dienst. Nu een ovenschotel voor een handige gast aan tafel die zich gaat buigen over het probleem van de niet meer bewegende electrische tafel. Als het opgelost kan worden bewijst ie vast af en toe dienst in de toekomst en anders gaat ie weg.
Kortom ... ik ben nog steeds druk als een klein baasje met 1 klant ... meer speedy dan ik blij van word ... maar volgende week is het vast beter. Er kan niet veel meer mis gaan.
De afgelopen dagen zaten vol met lessen in geduld, onthechting en overgave. Aardig blijven tegen helpdeskmedewerkers die er ook niets aan kunnen doen. Maar 4 fouten in 1 levering is zelfs meer dan van Murphy's Law mag.
Onder de indruk raken van de klantvriendelijkheid van de medewerkster van het postkantoor. Blij zijn met de hulpvaardigheid van mijn dochter ... En blij dat mijn koffiezetter ter reparatie is verzonden.
Blij zijn met een brievenbus die gewoon weer open gaat dankzij een nieuw slotje.
Blij zijn met wederom bezorging van nu lavendelplantjes. Want ... ik spotte al bijen en 1 vlinder ... en dat had ik niet verwacht op 4 hoog.
Andere mensen zien mijn stress beter dan ik het zelf opmerk ... en dan denk ik ... waar maak ik me druk over ... uiteindelijk worden alle probleempjes opgelost. Op wereldschaal zijn mijn hindernisjes luciferhoutjes ... maar wel mijn luciferhoutjes.
De aardige mevrouw van de klantenservice van Budget in 1 gaf mij toegang- en pincode om mijn reeds geleverde apparatuur zelf aan te kunnen sluiten. Het signaal zou het al doen ... 3 dagen eerder dan was afgesproken.
Bij stap 2 ging het mis ... het mannetje-vrouwtje systeem van de stroomadapter paste niet. De aardige meneer van de klantenservice beloofde een nieuw snoertje vandaag nog op te laten sturen. Maar misschien werkte de adapter van het nog te versturen Tele2 modem wél. Dat pakje stond al beneden in de box ... dus gewapend met vuilnis daalde ik de trappen af en dacht de reis met pakje met de lift te doen. Helaas ... pindakaas ... er werd onderhoud gepleegd en de lift was buiten dienst. Gelukkig was het voorzien onderhoud en geen malheur veroorzaakt door de verhuizing. Maar 4 hoog in een keer omhoog moet ik nog even trainen.
De adapter van Tele2 paste ook niet ... en het hele Tele2-modem werkt natuurlijk niet op dit nieuwe adres.
De 3e vriendelijke persoon van de klantenservice suggereerde dat de adapter uit de TV doos misschien wel uitkomst zou kunnen bieden ... echter die adapter is helemaal niet verzonden ... en de adapter die er wel is past óók niet in het kastje voor de tv. Bent u er nog? Ik krijg er een punthoofdje van. Gelukkig kon ik extra MB's kopen van Tele2 en onder het motto 'beter duur dan niet te koop' kocht ik voor 20 euro een extra 10 GB. Dus ik kan gewoon internetten, bloggen en t.v. kijken.
Je zal een baan hebben ... of een gezin ... of geen geduld.
Binnen 2 uur waren alle spullen in de verhuisauto. De ladende meneer noemde het tetris spelen ... u weet wel dan spelletje dat ruimtelijk inzicht vereist. De voorspoedige rit eindigde minder goed. De bovenkant van de bus raakte een uitstekend stuk gevel. Gevel stuk stuk en de bus beschadigd. Balen natuurlijk. Veel balkonnetjes waren bezet ... ik kwam binnen met een klap. Uren later vraagt een dame in de lift of ik de verhuisde dame ben ... en ze merkte verder op dat het toch niet netjes was van de verhuizers dat ze de stoep niet hadden geveegd. Ik had niet meer de moed en de energie om het alsnog te gaan doen.
Nu, zondagmiddag 14.00 uur zijn alle dozen minimaal uit het zicht ... en veel is al keurig op de plek waar het gaat blijven.
Omdat ik mijn dierbare vriendin verwachtte zette ik een tandje bij. Door stroomstoring bij de NS komt ze niet vandaag maar dinsdag. Dan krijgt ze zelfs de gestofzuigde versie ... want dinsdag komen de ijskast, en de oven en de stofzuiger. De laatste 2 kreeg ik voor mijn verjaren en verhuizen cadeau van mijn dochter. Geweldig zo'n kind.
Ik heb me opgefrist en gezellig aangekleed en ga op mijn nieuwe fiets een rondje naar het Veluwemeer. Heerlijk boterhammen kroket eten.
Mijn balkon is nu al de bloemigste van het hele rijtje. De bloemenwinkel op het winkelcentrum dichtbij kwam met plezier de voor 100 euro gekochte waar brengen. Ik kreeg zelfs een cadeaukaart voor een volgende aankoop. Welkom voelt het allemaal. Van het verkeerslawaai heb ik geen hinder zolang mijn eigen muziek draait. In mijn andere huis speelde er alleen muziek tijdens mijn werk uit de installatie ... omdat de bovenbuurvrouw soms klaagde over mijn muziekkeuze. Hier word ik blij van hervonden schatten. Ik ben rijker aan cd's dan ik wist. Gelukkig is het 's nachts stil.
Er blijven toch betere hobby's dan verhuizen. Op vrijdagmorgens deel ik vaak tijd met mijn dochter en kleinkind Joy. Het strandbezoek zat er vanwege het weer niet in en hier in mijn huis stak mijn dochter haar handen uit de mouwen op een manier die ik nog niet van haar kende. Ik zie haar als zorgzame moeder, als kok, als fietstaxichauffeuse. Maar nooit als de organisator die ze vanwege haar werk al jaren is. Die vaardigheid liet ze in mijn huis los ... Jammer genoeg waren er niet genoeg verhuisdozen. Om die reden ben ik nog niet helemaal ingepakt. Wel groeide de hoek met spullen voor de Kringloop. Die sterke mannen zijn inmiddels geweest en dat scheelt al een heleboel.
Mijn vriendin ging blij weg met gordijnen en kleerhangers. Vanavond eet ik warm bij mijn familie om de hoek en knuffel ik de kleinkinderen 'voor de laatste keer'.
Morgen om 7.00 uur komen de verhuizers, uren eerder dan het eerdere tijdstip tussen 13 en 15. Dat maakt dat ik op tijd in Harderwijk ben om mijn nieuwe modem op te kunnen halen. Ik had me voorbereid op een weekend zonder t.v. en internet. Dat valt dus weer alles mee. In Haarlem woonde ik al die jaren zonder auto of fiets. De fiets werd uitgeleend en werd nooit teruggebracht. Voor de nieuwe levensfase neem ik een lief 2e hands fietsje mee ... lichtgewicht met 3 versnellingen ... en zonder e.
Dar kon Bruin niet meer trekken. Gelukkig leerde ik tevreden zijn met wat er wél is. Ik kan er een boek over schrijven ... sterker nog ... dat heb ik al gedaan.
Langzaam vul ik de woonkamer met dozen. Dozen die ik tijdens het uitpakken weer moet uitzoeken ... want alleen boeken in 1 doos maakt de doos te zwaar ... alleen fotolijstjes kan niet ... tegen elkaar gaan de glasplaatjes stuk. Dus er moeten zachte dingen tussen ... en kleine hebbedingetjes. In de loop van de jaren verzamelde ik opbergbakjes en doosjes ... en die gaan niet weg ... beter mee verlegen dan om verlegen. Ik heb nog steeds veel te veel van alles. Serviesgoed, kleding, plakband, boeken, planten en lege plantenpotten, prachtige kunstbloemen die al jaren met mij mee verhuizen. Vannacht kon ik niet in slaap komen. Ik heb mijn nieuwe huis in gedachten wel 10 keer ingericht en ik denk dat ik een beetje te veel spullen heb ... of een beetje te klein huis. Uiteindelijk komt de slaap dan toch ... uiteindelijk ... en dat is al over een paar dagen heeft alles een nieuwe plek. Desnoods in de berging.
Vanmiddag was ik dankzij Netflix even terug in Afrika dankzij de film The boy who harnassed the wind. De omgeving, de wegen, de huizenbouw, de kleding, de drukte ... allemaal zoals ik het me herinner. Gelukkig was er op de plek waar ik kwam geen geweld ... maar ook regelmatig het probleem van teveel of te weinig water. Ook daar werden er meer bomen gekapt dan geplant, met erosie en modderstromen tot gevolg. Ook daar probeerden we door een voorbeeld van wateropvangplekken voor regenwater het groeiseizoen uit te breiden tot 2 maal per jaar. Op kleine schaal lukte dat.
Er is zoveel technologie, zoveel kennis ... en ook zoveel onbegrip en zoveel "zo doen we het altijd ... omdat we het altijd zo hebben gedaan." Scholing helpt ... is de weg uit onwetendheid.
Als een goed doel u vraagt scholingsprojecten te steunen ... geef dan ... geef gul. Als je een uur in Afrika wil rondkijken ... kijk deze film ... en je zeurt voorlopig niet meer.
Overtikken is niets voor mij. Liever tik ik voor de vuist weg.
Mijn verhuizing heb ik vervroegd naar 19 juni. Volgende week om deze tijd zit ik ergens anders tussen de dozen ... hopelijk in de zon ... op mijn eigen balkonnetje.
Voor dat eigen balkonnetje in zomertijd én omdat ik wel genoeg heb gewerkt ga ik 5 weken eerder dan voorzien. Ik kreeg op 7 juni de sleutel. Voorafgaand liep ik half Harderwijk door, als toerist in eigen land, als kat in een vreemd pakhuis. Ik maakte kennis met de huismeester en las in de schaduw in de gemeenschappelijke tuin de krant uit. Zicht op de 2 flats ... waar op minstens de helft van de balkonnetjes, achter spijltjes als kanariepietjes in een kooi, wel iemand buiten zat. Ik verhuis een windscherm mee en kan daarmee mijn terrasje meer privé maken ... Wat er nog aan planten bij kan in de verhuisauto gaat ook mee. Met name de bloeiers hebben dagelijks water nodig en ik wil mijn vriendin niet belasten met meer dan 2 maal in de week water geven.
In de afgelopen weken bracht ik ochtenden door met mijn dochter en kleinkind Joy in Bloemendaal. Ik met de bus. Zij met de bakfiets. Joy verrukt van veel zand en wij blij met grote-mensen-praattijd. De voor ons verstaanbare woordenschat van Joy groeit met het uur.
Met Saar had ik gisteren voorlopig de laatste ronde spelen in oma's huis. Alle rituelen kwamen voorbij. Het spelletje op de tablet, de grote roze puzzel, knutselen en afwassen. De poezenbeker met riet gevuld met chocolademelk.
Mijn verjaren werd ook dit jaar een hele week gevierd. Aandacht in de vorm van visite, mailtjes, apjes en een heuse kaart. Oude, verloren gewaande liefdes meldden zich.
Grappig dat je jaren dagelijksheid binnen een half uur, of 6 zinnen, kunt uitwisselen.
Ik kreeg mijn 2e prik en zag de vaccinatiemachine nog sneller en efficiënter dan de eerste keer. Ik werkte maximaal een keer per dag en verplaatste 2e afspraken. Ik ben tenslotte met pensioen en geen 30 meer ... zelfs geen 66 meer.
Ik regelde verhuizing van krant, licht en internet. Ik meldde me bij de nieuwe huisarts in Harderwijk. Volgende week komen de kringloop en het grofvuil. Als je het snel zegt ... stelt het niet veel voor. Maar moe ben ik er wel van. Maar wel voldaan. En net als alle andere dingen ... alles gaat voorbij ... opeens ben je bij die stip aan de horizon.
Adem 2e tekst uit mijn boekje Tevreden zijn ... oefen tot het spontaan gaat!
Adem en leven horen bij elkaar. Zonder adem geen leven.
Volgens de bijbel, het meest gelezen boek ter wereld, werd Adam mens dankzij de adem des levens, geblazen in zijn neusgaten en hij werd daarmee een levende ziel.
Geboren zijn is een feit na het voor de eerste keer zelfstandig ademhalen van de boreling. Omstanders halen opgelucht adem als een pasgeborene begint te krijsen. Pas sinds de jaren 70 van de vorige eeuw realiseert men zich dat een baby helemaal niet huilend geboren hoeft te worden. De navelstreng geeft de baby nog zuurstof en dus tijd om even te wennen. Het boekje Geboren worden zonder pijn van Fr. Leboyer, 1975 Spectrum opende mijn ogen. Ik vind het een aanrader voor iedereen die met bevallingen te maken heeft.
In Afrika was ik aanwezig bij de geboorte van een prachtig compleet jongetje. Door vruchtwater in de longetjes, het ontbreken van kennis en een simpel slangetje van 1 euro was ik getuige van het niet tot leven komen van dit wonder.
Een lichaam zonder adem is een lijk.
Doodgaan is een feit na het uitblazen van je laatste ademtocht. Vroeger hield men ter constatering een spiegeltje voor de mond: geen condens-geen adem.
De meeste mensen ademen niet optimaal. Die zijn net plantjes die net genoeg water krijgen om niet dood te gaan aan droogte. Veel mensen voelen zich moe of gestrest. Volgens mij is dit deels te wijten aan onvoldoende zuurstof. Iedere cel in je lichaam is voor zijn werk afhankelijk van zuurstof.
Voor dit boekje zocht ik het op. Een volwassen mens heeft 60.000 biljoen cellen (met hoeveel nullen schrijf je dat?)
Het is 10 jaar geleden dat ik met dit blog begon en van de eerste 60 stukjes maakte ik het boekje Tevreden zijn ... oefen tot het spontaan gaat!
Ik ben nog altijd blij en trots dat ik het gemaakt heb. Ik heb weer een exemplaar besteld om de stukjes voor hier uit over te kunnen typen. Want ook mijn eigen exemplaar geef ik meestal weg. Ik noem mezelf tegenwoordig blogster en geen schrijfster. Maar mocht iemand geïnspireerd raken het boekje te willen zien ... voor de heb of om weg te geven ... het is nog steeds te bestellen bij uitgeverij Pumbo, via een link onder aan het welkomststukje te bereiken.
10 Jaar geleden vond ik tevreden zijn een mooi doel om naar te streven. In de loop van de jaren ben ik méér dan tevreden geworden, soms écht gelukkig, soms vrolijk of vreugdevol. De grootste zegening is mijn nog altijd meewerkend gezond blijvende lijf. Ook draagt de AOW bij aan een gevoel van zekerheid. Trouwe vrienden en vriendinnen en natuurlijk mijn familie dichtbij en veraf koester ik.
Natuurlijk ben ik, net als iedereen, bang geweest in het begin van Corona. Bang en onzeker en geïsoleerder dan ik toch al was. Maar gelukkig heb ik ook de afgelopen tijd veel zegeningen mogen tellen en kijk ik nu uit naar de 2e prik op 8 juni en naar een nieuwe fase in een ander huis.
... een uitstekend spaardoel.
Bijgaand de cover van het verjaardagsboekje voor kleindochter Saar dat ik dit jaar al weer voor de 5e keer weer maakte.
