De dag is half voorbij … en er was gezellige aanloop met taartjes en pakjes. Lieve mailtjes en apjes … Al die dingen die een dag feestelijk maken. Mijn dochter schreef na een leven met veel werk vanaf nu veel leven zonder.  De 46 gewerkte jaren krijg ik er vast niet nog bij. Maar nog een jaar of 20 in goede gezondheid … ik teken er voor bij het kruisje.

Het is maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken. Zelfs het bezoek van vandaag had ik niet voorzien. Ik voel me rijk met trouwe vrienden en vriendinnen. Ik voel me rijk met mijn heerlijke dochter en haar gezin op een steenworp afstand. Ik voel me rijk met mijn liefdevolle zus ver weg. Ze zijn als sterren … je hoeft ze niet altijd te zien om te weten dat ze er zijn. Ik verheug me op een nieuw levensjaar. Ieder jaar lijkt beter dan het voorgaande. Ieder jaar denk ik dat het niet beter kan worden. Ik ben benieuwd wat de verrassing dit jaar zal zijn.

Elke dag maakt Kees van Eunen uit Amsterdam een kaboutertekening. Zo houdt hij zichzelf bezig in deze tijd van veelal afzondering. Zo troost hij anderen via whatsapp en nu via een blog waarop je je zelfs kunt abonneren. 

Ik vind het inspirerend te zien hoe mensen talenten ontdekken en ontwikkelen. Ik heb, hoop ik, een groot verleden voor de boeg. Tijd in overvloed nu de periode van pensioen vervroegd is aangebroken. Ja, ja ... het bericht dat ik ben toegelaten onder de bijstandsparaplu is gekomen. De last is van mijn schouders ... voelbaar. Ik ben benieuwd welke talenten ik nog zal ontdekken. Je bent nooit te oud.