Vandaag besteed ik een deel van de dag aan luisteren. Uitgeverij Hay House heeft jaarlijks een summit en dit jaar had ik de aankondiging .helaas gemist. Dit weekend is er een  replay. Google op Hayhousesummit, laat je mailadres achter en je hebt direct keuze uit de wereld aan informatie. Aanraders vind ik Louise Hay zelf en Wayne Dyer. 

De afgelopen dagen verbleef ik in Mongolië en China in de tijd van Marco Polo. Natuurlijk via Netflix. Af en toe een beetje boel bloederig, maar overwegend fascinerend en onderhoudend. Mijn historische kennis te niet groot genoeg om te kunnen beoordelen hoeveel er fictie en hoeveel er waar gebeurd is. Maar helemaal verzonnen zal het niet zijn. Vroeger was niet alles beter. Waren mensen ook belust op macht, geld en aanzien. Waren mensenlevens niet veel waard.

De weekendkranten liggen grotendeels ongelezen te wachten. Gisteren ging voorbij met gezellig bezoek van een dierbare vriendin. De tulpen die ze voor me meebracht groeien, bijna hoorbaar, zo wat de vaas uit. 

Hoe je het doe je het … houd jezelf bezig en zoet. Wandelen, op afstand, kan ook. Van achter glas lijkt het heerlijk weer.

Mijn laptop is na reparatie weer terug van weggeweest. Gelukkig kan ik nog een paar dagen zonder zonder helemaal opgefokt te raken. Dankzij weer een uurtje werken per dag, de televisie en de telefoon die het nog wel deden én restanten van 2 weekend kranten kwamen de dagen ook zonder Netflix gevuld weer om. Zondag verblijdde mijn dochter me met Moederdagaandacht. Sinds zij ook moeder is is onze alleen-samen-tijd beperkter dan vroeger. Ik ben trots als ik haar hoor vertellen hoe ze als gezin alle ballen tegelijk in de lucht weten te houden. 2  Thuiswerkende ouders  en 2 kleintjes die pas sinds deze week weer naar het KDV gaan. Joy krijgt tanden en slaapt niet de hele nacht door en Saar komt 's nachts ook wel eens vertellen dat ze even is gaan plassen. Ik word al moe als ik het hoor. Het is maar goed dat jonge mensen nog blaken van de energie. 

De regeringsparaplu gaat voor mij niet open. Daarom heb ik me gemeld bij de reguliere bijstand. Mij is een telefoontje binnen 5 werkdagen beloofd. Tot eea duidelijk is werk ik een keertje per dag. Genoeg om de boodschappen te doen en de vooruitgeschoven rekeningen te betalen. Ik merk dat ik minder ontspannen naast mijn werktafel sta. De 1,5 meter is er ingeramd. Het blijft moeilijk in mijn hoofd om andere mensen  alleen maar te zien als potentiële besmettingsbron. Dat maakt mij opgefokter dan me lief is, opgefokter dan gezond voor me is. Mocht ik in de bijstand mogen komen en mogen blijven … dan houd ik meer dan dankbaar weer op met werken.