Trouwe lezers weten dat ik een gelovig, spiritueel mens ben ... Het leven is minder eenzaam mét een Gods-idee dan zonder ... minder hopeloos ... minder zinloos ... beter nog: het leven is een wonder en het is een voorrecht het te mogen beleven.
Via lezingen op YouTube van Llewellyn Vaugh Lee kwam ik, via bol.com ... hoe anders ..., aan het boek Dagboek van een spirituele training bij een Sufi meester.
Geboeid, meer dan geboeid, woon ik in 800 pagina's dagboek ... Heerlijk om weer eens zo geraakt te worden door kennis.
Geinspireerd door de mooie omgevingen en smaakvolle inrichtingen in de gebouwen van César Manrique rommel ik in huis ... Mijn kleine slaapkamer krijgt andere gordijnen ...de gordijnen die ik nog heb vanuit Zwolle heb ik ontdaan van de zoom en gewassen en die zijn nu perfect! Het is nog even wachten op de handige man met de boor om rails aan het plafond te maken. Daarna verschuift mijn bed naar een andere plek ... Alle overbodigs er uit ... Misschien een andere lampenkap en een andere spiegel er in.
In de kamer straalt een bos tulpen ... met kleine dingen wordt het huis weer thuis.
De waarschuwingen kloppen ... het stormt behoorlijk ook hier in de relatief smalle straten. Omgewaaide fietsen, afgewaaide grote takken. De vuilnis die niet opgehaald gaat worden omdat de kraan de bak niet veilig op kan tillen ... Allemaal klein leed, zo lang je de tak niet op je hoofd krijgt en niet per sé naar buiten moet. Ik ben benieuwd of de kleine vrachtauto van de kringloopwinkel, die tussen 9-11 zou komen om overbodig maar nog nuttig op te halen wél rijdt.
Pas op jezelf ...
Er voer een rubbermotorbootje snel naar de kust ... het leken wel militairen ... maar bleken migranten uit Marocco die al 3 dagen onderweg waren geweest. Jonge mannen sprongen aan land, trokken snel de natte spullen uit, en verdwenen richting ergens anders. Op 2 na ... een werd door een dappere life-guard op de rotsen getrokken, de ander daarna uit het water gehaald en tevergeefs gereanimeerd.
In no time waren er arresterende politiemannen ... Een vertelde mij dat er jaarlijks 3000 mensen vanaf Lanzarote worden teruggestuurd. Onbegrijpelijk vind ik het dat aansnellende politiewagens NIET zijn uitgerust met warmteisolerende folie, noch met zuurstof. Zelfs de ambulance, die pas na 30 minuten arriveerde, had geen AIED peddels. De van kou en shock bibberende drenkeling moest zijn laken ruilen voor een deken ... zijn dode vriend kwam onder het laken ... van mij kreeg hij een flesje water en een troostende arm om het jonge lijf.
Als het bootje een kilometer meer naar links was gevaren ... was er zandstrand geweest ... als de opvarenden een zwemvest hadden gedragen ... als ze thuis waren gebleven ... als ... als ... waren er geen treurende moeders. Je leest er over ... maar als je het meemaakt waan je je in een foute film.
De week op Lanzarote was zo goed als ik me van te voren heb gewenst. Mijn reisgenote is de beste die iemand zich kan wensen ... We hadden aangenaam weer, een fantastische accommodatie, een super de luxe nieuwe huurauto, meer dan goed verzorgde maaltijden, we bezochten alle highlights en nog meer, zagen een mooie docu over het leven van de architect César Manrique die zijn stempel drukte op hoe de toeristenindustrie zich heeft ontwikkeld, we maakten wandelingen en mijn reisvriendin maakte schitterende foto's.
Op dit moment draait de wasmachine en ben ik in afwachting van de thuiskomst van mijn hondje. Morgen met plezier weer aan het werk.
