De bus naar IJmuiden stopte net toen ik de halte voorbij zou lopen en ik dacht: "Spannend, weer eens wat anders,  daar mag Woezel vast wél los op het strand". In een half uurtje zag ik meer van de omgeving Haarlem dan in de afgelopen  2 jaar. Veel nieuwbouw.

Vanaf de eindhalte was er nog geen strand en zee in zicht maar wel een prachtige wandeling door duinachtig gebied. Hoogseizoen vakantie in Nederland en je komt geen kip tegen … nou ja … een vriendelijk groetende mevrouw met hond. Met hoog uitzicht op strand en zee vonden we een prima uitspanning voor koffie met een tosti en na een uurtje aangenaam verpozen besloot ik liever terug te wandelen naar Parnassia via de vloedlijn dan te zoeken naar de bushalte.

 De klim naar beneden vond ik best een beetje steil, maar eenmaal met de schoenen uit in het zand gingen de stappen als op de loopband. Woezel's genieten blijft een feest om naar te kijken. Langzaam maar zeker werd het strand drukker … in IJmuiden bijna leeg, aan naaktzonnen doen ook niet heel veel mensen binnen het daartoe aangewezen speciale gebied, maar hoe dichter bij de parkeerplaats van Parnassia des te drukker het werd en des te meer honden verstonden Duits.

Zelfs de 'lastige' opgang met mul zand namen we moeiteloos en daarna hadden we nog een half uurtje in de volle zon te wandelen naar een bushalte. Aan zo'n middag merk ik dat mijn conditie beter aan het worden is … veel beter. 

Van alles wat ik weet en kan denk ik altijd dat andere mensen dat ook weten … en ook kunnen. Daarmee zet ik mijn eigen licht soms onder de korenmaat … want na 64 jaar leven, lezen, luisteren en leren weet ik best een boel van veel. Soms nog wel klokken zonder klepel … maar steeds vaker mét de klepel. Wat opvalt bij sprekers 'met een boodschap' is dat die vaak een bottom line hebben van een minuut of 30. Op YouTube kijk ik dan uren interview na interview,  lezing na lezing van iemand om na die uren luisteren die bottom line wel te kunnen samenvatten.  Vaak schrijf ik daar hier dan een paar zinnen over … en denk dat iedereen dan 'alles' weet.

Vandaag hoorde ik mezelf  zeggen … DAAR zou ik nou best mijn brood mee willen verdienen de komende paar jaar. Met dit weer zijn mijn haren vaker nat van het werkzweet dan van de douche .

Hormonen als serotonine en oxytocine beschermen ons immuunsysteem … als zij in grote hoeveelheid in ons bloed zijn hebben stresshormonen niet de kans om ons immuunsysteem (tijdelijk) uit te zetten. Onderzoek heeft inmiddels aangetoond dat óók de herinnering aan blije, vrolijke, tevreden, liefdevolle, je verbonden voelende momenten goed zijn om opnieuw de serotonine of oxytocine te laten stromen. Op dezelfde manier als het maken van een glimlach maakt dat je je blijer gaat voelen en gedragen … Onze hersenen zelf hebben geen oogjes … die weten niet of iets echt echt echt is of bedacht echt.

Ik ben altijd al een groot voorstander van het maken van dierbare herinneringen … maar gewapend met deze kennis weet ik óók dat ik bijdraag aan gezond blijven toen ik vanmorgen koos voor een ochtend strand met Saar en de andere oma ipv een uurtje werken. 

Op het strand waren er veel wespen. Omdat Saar nog niet weet dat je daar bang voor moet zijn reageerde zij niet … omdat ik weet dat je er beter niet op kan reageren had ik ook geen last … als je in reflex  gaat armzwaaien … ja … dan trek je ze aan. Gelukkig bleven we allemaal ongeprikt …. gekleurder ... en een boel schaterlachen verder  reisden we aan het begin van de middag met de bus weer terug.