Om redenen van milieu-bewustheid, mededogen met pakket-tillers, een beetje uit zuinigheid én tijdwinst, en omdat ik toch al met een kar gevuld met zwaar afgeprijsde stenen plantenpotten naar huis reed nam ik ook nog 4 zakken potgrond mee … 

Ik weet niet of de mannen minder hoffelijk geworden zijn … of feministischer bewust … dan wel dat ik oud minder aantrekkelijk ben … maar nog niet oud genoeg om écht hulpbehoevend te lijken … niemand bood aan om even te helpen. Veiligheidshalve had ik Woezel ook in de kar en walsend legden we de afstand af, daardoor botsingen met geparkeerde auto's vermijdend. Hemelsbreed valt de afstand mee … maar de stoepen zijn ongelijk en smal door blokkerende fietsers. Een maal moest ik de 4 zakken aarde eerst op de stoep leggen om de stoeprand te kunnen nemen. Met het zweet op de rug kwamen we thuis … alwaar de planten luid riepen om water … en als je toch bezig bent … vul die nieuwe grote potten dan maar gelijk met de nieuwe aarde. De kar moest ook op tijd weerom dus het was aanpoten om alles weer binnen te hebben. 

Nu zit ik aan een koel biertje .. blij dat de klus 80% geklaard is … voldoende om geen last te hebben van de voor morgen voorspelde regen. Heerlijk zondag rustdag. Als het van een baas moest ging ik naar de bond.

Het ganzenouderpaar in de sloot hier vlakbij is na drie maanden nog almaar samen heel beschermend op hun 3 jongen … die voor mijn oog inmiddels als hele grote ganzen lijken. Als een van de twee ouders een beetje verder weg is reageert hij of zij heel snel op gealarmeerd gegak. Beide drijven de jongen desnoods het water in. 

Ganzen doen opvoeden kennelijk toch anders dan eenden … Dan is het meestal het vrouwtje dat haar kinderschare per week minder ziet worden. 

Het is al weer een nieuwe maand … het laatste kwart van het jaar is begonnen. Bijna tijd om weer nieuwe voornemens te maken .

Ik luisterde de afgelopen dagen uren naar 23 inspirerende Engels sprekende vrouwen over hun kijk op het leven en het Nut van het Al en het Wezen van het Zijn … (zo noemde ik vroeger wat dieper gaande beschouwingen over waartoe we hier toch allemaal zijn). Ik ben er nog steeds niet achter … maar leef dankbaar in het besef DAT ik er ben en maak er dagelijks het beste van. Niet hemelbestormend, niet wereld verbeterend op grote schaal … maar dagelijks gaan mensen blijer, meer ontspannen, met nieuwe informatie bij me weg. Druppels die de plaat minder gloeiend maken. Gisteren grapte iemand: "als je voor iedere keer dat iemand met een glimlach aan jou terugdenkt 1 euro zou krijgen … dan zou je een aardig passief inkomen hebben". 

In het Engels noemen ze het Gratitude .. een nuance anders dan dankbaar … zonder dat ik het verschil kan benoemen. Het werd gebruikt in tegenstelling tot "entitled" … het gevoel ergens récht op te hebben … en daardoor veel vanzelfsprekend vinden. 

Natuurlijk wordt niemand zonder kleerscheuren oud, allemaal hebben we ons eigen leed en onze eigen zorgen … maar als je gezondheid, betrokkenheid, vrolijkheid, gas, licht en water uit de muur niet ziet als dingen waar je récht op hebt … dan is er veel om dankbaar voor te zijn. En kun je net zo goed van elke dag de beste maken.

De modewinkel waar ik mij af en toe een uitspatting veroorloof houdt er na 30 jaar mee op en prijsde daarom 70% af … De winkel was eigenlijk al gesloten, maar omdat de airco het niet deed was de deur open en liep ik net als anderen nog even binnen.

Een prachtige, allemachtig prachtige jurk, natuurlijk zwart, én een rood jasje rijker verliet ik blij het pand. Een ook mooie couture jurk gemaakt van petflessen liet ik achter … wat ik niet in mijn portemonnee stop geef ik ook niet uit.