Op WNL zag ik Henk Krol vertellen dat hij de partij 50+ verlaat en een nieuwe partij gaat beginnen. Zonder teveel kennis van zaken denk ik dat dat een verstandig besluit is. Femke Merel van Kooten, de dame die zich afsplitste van de Partij voor de Dieren, speelde zich de afgelopen weken gunstig in mijn kijker gedurende de vragen die gesteld konden worden aan deskundigen. Zij gaat het 2e gezicht worden van de nieuwe partij. Ik ga de ontwikkelingen met belangstelling volgen. 

Het wordt drukker op straat. Niet vanmorgen om 8.00 uur terwijl Bella en ik naar het park wandelden. Wel gisteren in de Cronjéstraat waar ik wat levensmiddelen haalde. Ook het verkeer wordt voelbaar drukker. Maandagmorgen stap ik voor het eerst sinds maanden in een bus. Op weg naar de kaakchirurg die vorige week weer is opgestart en die mij van het achtergebleven stukje wortel gaat verlossen. Ik heb er ergerlijk veel last van. 

Hier in Haarlem is het zonnig. Bella vraagt om een volgend rondje uit. Ik heb nog niet alle kranten uit. 

Het is al weer zondag, het is al weer mei … leef het leven met 1 dag tegelijk. Zolang ik een niet lekkend dak boven mijn hoofd heb,  goed kan ademhalen en af en toe een levensTekeN van een dierbare ontvang is het best een prima dag. 

Een IC dokter zag weken geleden al dat de meeste van zijn patiënten mannen met obesitas zijn. Inmiddels heeft hij een verklaring … een teveel aan het hormoon leptine. Voor er een mogelijk medicijn gegeven mag worden moet er eerst meer onderzoek komen. 

Het verbaasde mij dat bij Jinek waar hij eea uitlegde niet een nadrukkelijke oproep werd gedaan om massaal gewicht te gaan verliezen. Voor niemand is overgewicht, laat staan obesitas uiteindelijk gezond … maar in deze virustijd kunnen die kilo's teveel het verschil maken tussen dood gaan, op een ic belanden of wegkomen met  vervelende, zware griepverschijnselen. Het gaat niet om eigen schuld dikke bult … maar neem het heft in eigen hand. Juist in deze tijd is troost-eten, de dag door grazen iets wat je NIET moet gaan doen. Ieder jaar verlies ik de 5-7 kilo die er ongemerkt bij kwamen. Wandelen helpt, geen alcohol, geen repen chocola, nog meer wandelen.

Water drinken, home train fietsen of trampolinespringen. En net als met thuisblijven en afstandhouden … één dagje doen helpt niet. Vandaag is wél de eerste dag van de rest van je leven. 

Fijn weekend, ik zit met week-end kranten, na de ochtendwandeling met de hond, op de bank.

Als leuk voor mezelf en vast leuk voor de (klein)kinderen als ik later dood ben of het met minder geheugen moet doen heb ik mezelf een KLUS op de hals gehaald. 

10 Jaar blogstukjes overzetten van de blogsite naar een later te printen Word document. Ik was pas  5 stukjes ver toen Word weer wat anders deed dan ik wilde.

 Een euvel dat ik herken en altijd, ik weet alleen niet precies hoe, weer oplos. Als ik er per dag een dagdeel aan besteed dan ben ik aan het eind van het jaar een kroniekdagboek rijk.

Voor vandaag heb ik het er goed mee. Tenslotte is vandaag de dag waar het allemaal om draait. De dag die nooit meer terug komt. 

Het is licht in huis dankzij de glazenwasser. Hij poetste vandaag niet tevergeefs aan een lelijke cementsluier en het raam oogt als nieuw. Hoe blij kan een mens worden?

Houd moedig vol, misschien verzin je voor jezelf ook wel een tijdvullende, bevredigende klus. 

Pas op voor Whatsapp berichten waarin iemand begint met te vertellen dat dit haar nieuwe telefoonnummer is. Ik had net het verhaal gehoord van een dierbare vriendin die bij gebrek aan nageslacht door niemand Mam genoemd wordt en was daardoor misschien wel alerter. 

De toon van degene die mij Mam-de was niet die van mijn dochter. Grappig dat ik dat binnen 3 zinnetjes al zag. In de korte tijd dat ik het gesprekje even liet lopen kwamen er vragen of ik thuis was en daarna of mijn internetbankieren ook verstoord was. Mijn vriendin die langer contact hield werd gevraagd even wat betalingen voor te schieten om boetekosten te voorkomen.

Ik blokkeerde en rapporteerde het nummer en kan me alleen nog herinneren dat het eindigde op 756.

In mijn spambox krijg ik bijna dagelijks mails die gelijk weg gaan als spam. Bij Whatsapp was dit de eerste keer. Ik voelde me er zeer ongemakkelijk door.

Om 10 uur is er weer college voor Tweede Kamerleden. Ik ga weer kijken.

Houd moed, vol en afstand. Ben lief voor jezelf.

Bericht uit het Haarlems Nieuws en weekblad. In 16 dagen tijd werd 30% van de aanvragen van ZZPers gehonoreerd en uitbetaald. 8% werd afgewezen. 37 keer werd een beroep gedaan op de regeling broodnood. Een regeling als er geen geld meer is voor boodschappen. Extra mensen werken continu om de uitvoering van de regeling mogelijk te maken en 20 mensen vormen een telefoonteam.

De Gemeente had zichzelf een maand gegeven. Het lijkt me dat ze achter lopen.

Om hoeveel aanvragen en hoeveel uitvoerenden het gaat staat nergens en dat maakt het lastig om de cijfers te interpreteren. Zo op het oog zou ik denken schakel het telefoonteam in bij de afwikkeling en laat dat middels een bandje op een antwoordapparaat weten.

Ik hoor bij de 62% die nog niet gehoord heeft. Dankzij privé ondersteuning en goochelen met rekeningen is een beroep doen op het broodfonds nog niet aan de orde.      

Geruststellend idee is dat de datum voor mijn pensioen, 10 oktober 2020, elke dag een dag dichterbij komt. Door afkoop van  pensioen komt er dan genoeg geld om schuldenvrij met pensioen te gaan.

Leuker kan ik het niet maken. Ik heb gedaan wat ik kon en kan nu niet anders dan afwachten. Deze tijd is een oefening in geduld, verstandig en solidair zijn.

Houd handen wassend vol. 

Weken genoot ik van liefdevolle aandacht en goed smakende warme maaltijden komend uit het huis van mijn familie op de hoek. Hun bijdrage mijn gezondzijn zo te houden. Het scheelde mij supermarktbezoek. Inmiddels wil ik weer zelf kiezen wat ik wil eten, zelf naar de iets verder gelegen groenteboer wandelen. Ik mis zelfs de supermarkt.  Mijn wereldje wordt té beperkt, lopend, kopend tussen 3 verschillende hoeken, allen niet verder dan 200 meter. 

Ik moet er toch niet aan denken dat dit alles zo nog een jaar of wat het nieuwe normaal gaat worden. Ik ben niet de enige die isolatie-moe is, maar ik ben wel de enige die om moet gaan met mijn eigen narrigheid. Vanmiddag koos ik voor een heerlijke afhaalmaaltijd van de Toko. 

Vanmiddag keek ik naar Het Huwelijk, een uitzending ter ere van het huwelijk van nu de Koning. Ik kan me niet herinneren daar destijds de hele dag naar te hebben gekeken. Fijn te kijken in de wetenschap dat ze het samen, zo op het oog van de buitenstaander, nog steeds gelukkig hebben samen. 

Gisteren keek ik, af en toe hardop lachend naar Peter Pannekoek met Later was alles beter. Aanrader.

Deze dag geen RIVM college, noch Kamerdebat. Morgen misschien?

Maak er een goede dag van, ben lief voor jezelf, koop een bos bloemen, een stuk chocola, een heerlijke afhaalmaaltijd  … soms komt blijheid tijdelijk van buitenaf.

In de column van Bert Wagendorp in De Volkskrant kwam ik de woorden Balkoningsdag en afsluitend Coroningsdag tegen. Oranje boven, Oranje binnen.      Kleindochter Saar vindt met name het niet doorgaan van het bezoek aan de kermis erg jammer. Vorig jaar genoot zij meerdere malen van ritjes in de vliegende olifant en het zwieren in de zweefmolen.

Ik woonde in Zwolle in het jaar dat Koningsdag daar gevierd werd en zag vanuit mijn raam de Koninklijke bus uiteindelijk vertrekken. En ik zwaaide. Zwolle profiteerde lang van extra toeristen. Andere jaren maakte ik altijd wel een wandeling door de stad en langs kleedjes. Vaak met een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Met verbazing constaterend hoeveel 'zooi' zich verplaatst van de ene zolder naar waarschijnlijk een andere kelder. Vaak met een gevoel van vervreemding in drukte, opgaand in de massa. Een beetje mensenschuw ben ik eigenlijk wel.

De eerste jaren van de boerderijtijd leek Koningsdag in Amsterdam de perfecte plaats om te shoppen. Ik kocht paardrijlaarzen en schaatsen in alle maten. We hadden altijd het huis vol met logerende kinderen in vakantietijd. Een keer scoorde ik zelfs een hele babyuitzet voor een armlastiger kennis met kind op komst. Ook al ingelopen en toch afgekeurde prachtige damesschoenen en kleding kocht ik wel. Maar vaak bleek goedkoop ook relatieve duurkoop. 

De laatste jaren weet ik beter dat less more is en koop ik minder, duurder en betere kwaliteit. Bij voorkeur bij de lokale winkels. Laat hakken tijdig verzolen en kleding repareren. En nog zou ik vuilniszakken kunnen vullen met inmiddels overbodig mocht de opruimwoede toeslaan.

Maar ook ik krijg zo langzamerhand last van het weten dat dingen niet kunnen omdat ze niet mogen, omdat verstandig zijn slim is. Ik doe ze liever niet omdat ik een beetje mensenschuw ben.

Maak er weer een dag van. De beste die je er van kunt maken. Ben aardig voor jezelf op de manier die bij jou en bij deze situatie past. Ik kijk stukjes televisie en lees kranten,