Straks trein ik een rondje op en neer naar Den Haag om op verjaardagvisite te gaan bij een aardig mens. Zij nodigde mij van de week telefonisch, onverwacht, uit en ik zei spontaan: "wat leuk ik kom"... Nu puntje bij paaltje komt herken ik de neiging om af te zeggen Ik moet altijd een drempel over nieuwe mensen onbekend huis zoeken "Vroeger' had ik mijn hondje als makkelijk excuus Maar nu ga ik gewoon De haren en jurk gewassen Het wordt vast gezellig. Soms is het goed om mij zelf uit mijn comfort zone te halen eens naar een ander soort muziek te luisteren, een ander soort boek te lezen, een ander soort film te kijken, andere mensen te leren kennen. Vandaag is zo'n dag.
