|
Mijn groter groeiende kleindochter wordt natuurlijk ook bewerkelijker ... de slaapjes worden korter ... de wereld lonkt .. de eerste tand is zichtbaar en de volgende aankomers geven af en toe ongemak. Saar wil graag staan, of op de knietjes zittend tegen de rugleuning naar buiten kijken. Van rollen weet ze dat ze het kan en dat lijkt minder op het repertoire. Haar handjes knijpen in mijn arm, mijn wang en aan de staart van Woezel. Eindeloos herhaal ik ... 'zachtjes, zachtjes ... aai ...aai".
Af en toe valt ze om en dan brult ze van verontwaardiging en schrik. Dat wordt nog wat ... het leven is vallen en weer opstaan ... ook als je eenmaal kunt lopen :-) en zolang je blijft opstaan ... valt het allemaal wel mee.
Be happy, be healthy, be helpful ...verwondering is met een kleinkind altijd dichtbij.
|
