Als Las Vegas verlaten moeilijk was omwille van terrasjes, decadente buffetten of vergeten kleren, dan was het verlaten van Death Valley om een heel andere reden moeilijk. Mijn laatste dag in de Valley had ik mijn tentje opgezet aan de voet van een bergflank. Om terug richting beschaving te fietsen zou ik die bergflank over moeten... Ik vertrek 's morgens rond een uur of 7 bij aangenaam frisse temperaturen op een hoogte van ongeveer 10 meter onder zeeniveau en zal me 's middags onder een verschroeiende zon op zo'n 1700 m hoogte bevinden. Een heel erg onregelmatige klim, met soms onmenselijk steile stukken (maar ik weiger af te stappen, zelfs al zou het soms waarschijnlijk een stuk sneller gaan te voet). De hitte en de droogte maken het er niet makkelijker op. http://www.youtube.com/watch?v=X1nBzme_6nI Maar ik geniet ervan! http://www.youtube.com/watch?v=dxeU-LaUomY Ik kom Death Valley zonder kleerscheuren uit en ben weer een mooie ervaring rijker. De afdaling die ik voorgeschoteld krijg speelt zich gedeeltelijk off-road af en gedeeltelijk op een erbarmelijk slecht asfaltweggetje. Oorspronkelijk gebruik ik mijn verstand. T-shirt en helm gaan aan en behoedzaam zak ik af, met de vingers aan de remmen. Al snel overtuig ik mezelf dat ik in Zuid-Amerika wel vaker off-road afdalingen zal moeten verwerken en dat dit misschien wel een ultieme test kan zijn... Ik vind van mezelf dat ik daar een goed punt in heb en dat het dus ten zeerste aan te raden is om zowel fiets als bestuurder aan een generale repetitie te onderwerpen. Ik suis doorheen de canyon doorheen putten in de weg en over steengruis. De tikker gaat helemaal over zijn toeren en beneden kan ik een uitgelaten schreeuw niet bedwingen... Ik leef en de fiets heeft andermaal bewezen dat we samen heel wat kunnen hebben.
Ik kreeg onlangs trouwens fijntjes opgemerkt van een wielerliefhebber dat ik op mijn fiets reden genoeg ben om een derde wereldoorlog te beginnen. Ik was niet meteen mee, maar hij stelde het volgende vast. Het kan niet goed zijn om als Belg door Amerika te fietsen op een Franse fiets met Duits materiaal en Japanse versnellingen. Scherp opmerkingsvermogen noem ik zoiets...
|