Bericht voor nieuwe bezoekers aan deze site:
Dit is een blog, dat betekent dat je in het middengedeelte van deze site mijn recentste belevenissen kunt terugvinden. Je kunt hier telkens de laatste 20 berichten die ik heb achtergelaten lezen, de recentste staan bovenaan.
Wie hier voor het eerst komt begint dus helemaal onderaan de site of in het archief bij mei 2006
Wie oudere berichten wil lezen klikt in de rechter kolom op archief.
Klik op het zonnetje hieronder om te zien welk weer het momenteel is in de regio waar ik rondhang.
Na het blitzbezoek aan Parijs heb ik in ijltempo de terugweg naar de Leliestraat afgelegd. Lekker weer en gemiddeld 150 km per dag zorgden ervoor dat ik al op donderdagvond 8 september terug thuis was. Meteen ging ik op zoek naar de vriendjes waar ik honderduit mijn verhaal kon doen en uitgebreid ingelicht werd over alle nieuwe roddels in Torhout en omstreken.
De terugreis van in Saint-Martial de Nabirat is dus een groot suc6 te noemen! Sommigen zijn verbaasd dat ik na 1 022 kilometer op het zadel toch nog altijd zin heb om te vertrekken richting Los Angeles. Ik ben echter nog meer overtuigd en tel ongeduldig de dagen af. De terugreis uit Frankrijk is dan ook wel heel voorspoedig verlopen natuurlijk. Mooi weer, veel rugwind, goede wegen en nooit eens pech. De kans dat het het komende jaar ook allemaal zo zoetjes aan zal verlopen in natuurlijk miniem, maar het geeft me toch vertrouwen voor wat me te wachten staat.
De wakkeren onder jullie hebben al gezien dat ik een tweede poll heb gelanceerd in de rechter kolom...
Voor diegenen die weten hoe zwaar ik was bij vertrek natuurlijk een stuk makkelijker dan voor de anderen. Ik denk dat er toch minstens een kilo of 5 gaan af zijn...
Uiteindelijk kon de terugweg dus aangevat worden. Een mooie uitloper van een geslaagde zomer en vooral een mooie voorbereiding op wat me te wachten staat. Wat zijn de problemen? Heb ik te veel of te weinig mee? Hoe lang kan ik mijn fietsdagen maken? Vele vragen, hopelijk een paar antwoorden...
De eerste dagjes vielen nogal tegen wat afstand betreft. De dinsdag vertrok ik dus al maar om 15u en na zo'n 50 kilometer hield ik het in Rocamadour moe en uitgeregend voor bekeken. 14u slapen later voelde ik me al iets beter, maar nog niet tiptop. Het zal het zware werk zijn dat me nog in de kleren zit ;-)
Dag 2 dreef ik al op tot 80 km, maar bleef het gemiddelde nog op 15km/u staan. De kleine weggetjes die ik met opzet opzoek, het zwaar heuvelachtige landschap, het gebrek aan training, de vermoeidheid, ... Het laat zich allemaal goed voelen!
Dag 3: mn tentje pas rond de middag uitgerold (ik stond nochtans ergen in een boer zn weide) en weer getekend voor zo'n 80 km ipv de voorziene 100. Nu wel een deftig campingetje uitgekozen aan de rand van een mooi riviertje, goed gedoucht, veel geslapen...
Dag 4 kon ik dus eindelijk wel de 100 km aan... Ik neem het allemaal heel rustig aan (iemand verrast?) Veel pauzes, lekker eten en drinken, veel mensjes kijken vanop bankjes in kleine dorpjes. Gezellig!
Dag 5 en 6 laat de zon het een klein beetje afweten, maar de heuvels heb ik achter me gelaten. De benen voelen heerlijk aan, alleen mn kont is nogal pijnlijk. Rechte lijn richting Parijs, goed voor 300 kilomter en gemiddeldes die eindelijk boven de 20 km/u uitkomen. Een slaapplaats vinden in Etampes was echter geen sinecure. Ik kwam er laat aan. De hotels waren volboekt, een camping kennen ze daar niet en rustige plaatsje om wild te camperen tussen Etampes en Parijs zijn er niet. Even verder betaal ik dan maar veel te veel geld voor een poepsjiek hotel met airco, marmeren badkamer, dubbel bed en canal+ Kan ook wel eens deugd doen...
Vandaag trakteer ik mezelf nog meer! Het is me gelukt om Parijs fietsend binnen te komen zonder in een accident te verzeilen of er één te veroorzaken (denk ik toch). Het was geen makkie, maar wel een avontuur. Leuk. Eénmaal in Parijs valt het voor de fietser allemaal heel goed mee! Overal speciale fietsstroken, geen enkele agent die omkijkt als je een stoplicht negeert... Ik heb dus maar een toeristisch rondritje voor mezelf georganiseerd. Op de Champs-Elysées even van Tom Boonentje gespeeld, de Touraankomst zal ik toch nooit meer op dezelfde manier bekijken, dat loopt nog redelijk omhoog dat weggetje... Mn buikje rommelt nu, tijd om te gaan eten. Even op restaurant ipv water en brood en bliketen. Misschien vertrek ik morgen wel, misschien ook niet. Ik probeer in elk geval zaterdag terug thuis te zijn. Ik zou graag voetballen met de Postboys en 's avonds is er feest voor het huwelijk van Wouter en Sandy. Zoals de meesten wel zullen weten doe ik voor een feestje wel eens een Xtra inspanning....
Op vrijdag 25/08 had ik mijn laatste werkdag op camping Le Carbonnier...
Omdat het 's morgens regende kon de tennisles niet doorgaan en werd ik gedwongen tot een gezellig potje Franse Monopoly met Omar. Na de middag kon ik zoals gewoonlijk genieten van een welverdiende siësta en 4 tot 5 was er glijbanenwedstrijd. Een geslaagde laatste werkdag durf ik zoiets noemen. De zaterdag hebben we met zn allen nog een beetje het toeristje uitgehangen en op zondag moesten Ilse en Omar jammer genoeg al uitgezwaaid worden...
De harde kern (tis te zeggen Lisanne en ik) bleven nog een Xtra dagje. Ik heb het er namelijk al héél lang over dat ik graag zou willen paardrijden. Het toeval wil dat we op maandag met het campingpersoneel gratis konden gaan paardrijden... Goede reden dus voor een verlengd verblijf! Ik was onder de indruk van mijn eigen paardrijvaardigheden! Ik werd op het grootste paard gemikt en vleide het beest met allemaal lieve woordjes, dus kwamen we al snel goed overeen... Het lieve dier scheen ook alles te doen wat ik vroeg, we maakten een mooie tocht door bossen en velden, heuvel op en heuvel af en die lieve Shino deed alles wat ik vroeg. Tot... Tot ik in de mot kreeg dat ik eigenlijk niet op stap was met Shino, maar Shino met mij. Ik liet bewust een paar keer na om te sturen, maar Shino draaide gewoon braafjes in waar hij moest, ook toen de andere paardjes gingen galoperen hoefde ik nix te doen en ging die knul gewoon meelopen... Maar goed, mijn eerste paardenervaring is toch een suc6 te noemen...
Op dinsdag zou ik dan zéker en vast vroeg vertrekken om al flink wat kilomters af te kunnen leggen. Ik gunde mezelf nachtrust tot 8u, dat werd als snel 9u30... Na het ontbijt wou Emilie (de bazin) nog een tennisles... Met veel plezier dacht ik; ik heb de hele godganse zomer elke morgen nix anders gedaan... 1x kan er nog wel bij... Van zo'n tennisles krijgt een mens natuurlijk honger... Eerst nog een pizza maken en gezellig oplebberen. Uitgebreid afscheid van iedereen, een "fopvertrek" voor de foto's en rond 15u (!!) dan uiteindelijk echt weg...
Enkele weken geleden waren mijn tante en nonkel toevallig in de buurt en ben ik hen op mijn vrije dag eens gaan bezoeken met Omar. Nog maals bedankt voor de Leffe trouwens aan mijn dierbare familieleden. Voor dergelijke uitstapjes kunnen we altijd beschikken over het busje van de camping. Een oude volkswagen met een paar bijzondere kenmerken. Zo moet iedereen er langs de passagierskant in, want dat is de enige deur die nog open kan. Bij het parkeren moet je een helling zoeken om bergaf te parkeren, want alleen starten kan het ding niet meer. Eens hij echter op weg is doet hij het voortreffelijk. Alleen de remmen zouden soms eens dienst weigeren. Als je er echter aan denkt om regelmatig een goed op die rem te gaan pompen is er ook daar geen enkel probleem. Ik voel me wel stoer aan het stuur van zo'n ding...
Met een zekere trots (ook al heb ik hier helemaal geen verdienste aan) kan ik de geboorte van alweer een nichtje melden. Mijn grote zus Liesbet heeft op 10/08 een gezonde meid van 4,160 kg en 53cm op de wereld gezet! Een goede reden om straks nog wat sneller naar huis te fietsen!
De tijd gaat snel als je je amuseert! 5 weken heb ik
al achter de rug en er blijven er nog maar 3 over om hier gezellig te
genieten. Wat het werk betreft is er weinig nieuws onder de zon... We
doen nu wel elke donderdag een verkiezing van miss en mister camping,
echt de max om te zien en te doen. Het is hier eigenlijk allemaal 1
groot feest. Ik rol om 10 voor 10 mn bed uit omdat ik om 10u begin met
tennislessen (heel rustig, tussen de 0 en 2 personen gemiddeld
) Na het eten neem ik de tijd om in het zonnetje wat te slapen of
om te gaan sporten en rond een uur of 4 doe ik dan een sportactiviteit
op de camping. 's Avonds doen we met z'n drieen een leuke
avondactiviteit (pétanque of karaoké of bingo ofzo) en dan gooien we
het in de wijn met de collega's en een paar van de locals. Op zaterdag
hangen we de toerist uit en op zondag herbegint het rond 16u... en zo
vliegen de weken voorbij.
Vanavond gaan we naar een volksfeest in een nabijgelegen dorp. Mooi
vooruitzicht alweer, al moet ik toegeven dat de keuze tussen een
dorpsfeest in een Frans boeregat of PoléPolé snel gemaakt zou zijn...
http://www.mijnalbum.nl/Album=IWFR3CQT
Klik op de link om een aantal
fotootjes te zien die VDB maakte tijdens zijn verblijf hier op Le
Carbonnier (merci Christophe)
Alles blijft hier verder helemaal naar mijn zin verlopen! Ik amuseer me nog steeds rot...
Heel erg veel verandert er momenteel niet op camping le carbonnier. Vdb is nu jammer genoeg wel weer weg en het wordt elke dag nog wat warmer, maar verder weinig nieuws...
De namiddagactiviteiten bouw ik af (vanwege de hitte ;) ) We doen nu enkel nog waterspelletjes en glijbanenkoersen. Na de avondactiviteiten moeten we nu wel nog elke avond muziek draaien en een feestje bouwen (lukt ook wel hé). De feestjes duren wel steeds tot 1u, dan moeten we het zaaltje opruimen en ons zelf nog even trakteren op een fris glaasje wijn. Het wordt dan dus al snel 3u en om 10u staan al weer dolenthousiaste kindjes te wachten om tennisles te krijgen van me.
Ondanks het slaaptekort blijft het me hier heel erg bevallen. Ik heb het gevoel dat ik voor dit soort dingen in de wieg gelegd ben, maar toch kijk ik steeds meer uit naar het échte avontuur.
Zo nu en dan ook wel heel even een vleugje ... Kweetnie, heimwee zou ik het niet noemen... Maar ik weet wat ik mis, Gentse feesten aan de gang, PoléPolé in aantocht, terrasjes vol met sangria en blonde leffe (hoewel ik er hier ook wel aan toe kom hoor, maar de terrasjes van Torhout blijven toch wel bij de toppers; en natuurlijk een paar mensjes die ik toch wel een beetj mis.
Maar goed, het is hier super! Straks zetten we hier in Sarlat nog een stapje in het nachtleven en morgen begroet ik dan rond 19u de nieuwe campinggasten op de pot d'accueil, zalig vind ik dat...
Anyway, tot later (vdb ging me een paar foto's doormailen zodat ik ze hier kan bijzetten)
Nu ik hier ruim 2 weken rond de Dordogne rondzwerf neem ik eindelijk
eens de tijd om jullie een klein beetje op de hoogte te brengen van
mijn doen en laten hier.
Ik ben dus samen met mijn 2 Nederlandse collega's Lisanne en Ilse
verantwoordelijk voor de animatie op een Franse camping. Ook de redder
is een Nederlander, maar verder zijn er eigenlijk alleen maar Fransen
te bespeuren. Hoewel... Mijn oudjes zijn hier nog maar een weekje weg
nadat ze zo lief waren om me hierheen te brengen (bedankt é) en ik heb
al weer bezoek. Vdb heeft de traditie om mij overal waar ik heentrek
eens te komen bezoeken (ook Mexico staat op zijn programma voor
december) en nu is hij ook hier van de partij. Vannacht hebben we met
z'n allen (Vdb en Hanne, ik en mijn animatrices, de redder en 2 obers)
de nacht doorgebracht op een strandje aan de Dordogne. Vandaag hebben
we dan de afvaart gedaan per kano. Vreemd genoeg moest ik er dit keer
voor betalen. De laatste keer ging ik namelijk kanoën met campinggasten
en dan moet ik als animateur niks betalen. Leuk...
Globaal ziet een
werkdag er als volgt uit: tennisles 10 tot 12 uur, van 16u tot 18u doe
ik sportactiviteiten (voetbaltornooitjes, waterpolo, glijbanenkoers,
olympiades, pingpong, volley, ...) en vanaf 20u of 21u is er dan ook
nog avondactiviteit. Maar aan die avondactiviteiten hebben wij
eigenlijk niet veel werk want dan komt er iemand met een
karaoketoestand, of met volksspelen of we moeten een bingo doen. Heel
leuk allemaal. Soms worden het wel lange dagen omdat ik de slechte
gewoonte heb om nog wel eens in de bar te blijven plakken met de gasten
of anders nog wel een flesje wijn opentrek bij ons huisje met de
collega's.
We zitten met z'n vieren in een huisje een beetje
afgelegen van de camping en de sfeer is eigenlijk supergoed. Het klikt
heel goed met Lisanne, Ilse en Omar (de redder). Op zaterdag zijn we
altijd vrijaf en op zondag begin ik pas om 16u (met een
tafelvoetbaltornooitje). Heel veel heerlijk eten en drinken is altijd
ter onzer beschikking (uitgebreid met kazenassortiment en desserts) net
als het gammele campingbusje waarmee de streek onveilig maken...
Het weer kun je natuurlijk nog steeds volgen via het zonnetje in de
linker kolom (vandaag echt wel heel heet). De voortdurende zonneschijn
heeft me natuurlijk al een leuk kleurtje bezorgd... Foto's heb ik
voorlopig nog niet op de website staan, maar daar komt zo snel mogelijk
verandering in!
Ik laat het hierbij (moe, honger en zin in een terrasje...)
Het is dus niet nodig om met mij in te zitten, ik amuseer me weer te pletter
Op vandaag is het nog precies 100 dagen voor 'lift-off'! Vieren doe ik dus bijna de hele dag in de wagen, op weg naar camping le Carbonnier. Vanavond zal er daar ook wel een pintje op gedronken worden...
Het grote avontuur met de fiets spookt natuurlijk onophoudelijk door mijn hoofd, maar ik ben nu ook stilaan klaar om eerst een maand of 2 de Franse bodem onveilig te gaan maken. Vrijdagmorgen 30/06 vertrek ik richting Saint-Martial-de-Nabirat om er op camping 'le Carbonier' de animatie te verzorgen. Saint-Martial-de-Nabirat is een klein dorpje dat zo'n 15 kilometer onder Sarlat-la-Canéda ligt, dat is in de Périgord Noir, nabij de rivier de Dorgdogne.
De komende 2 maanden zul je hier dus ook vooral berichtjes vinden daarover. Ook het weerbericht dat je in de linker kolom kunt aanklikken staat vanaf vandaag ingesteld voor de streek waar ik straks rondhuppel.
De fietstassen zijn toegekomen en zoals beloofd plaats ik hier dan ook nog een foto van mn fietsje met de (nu nog lege) tassen aan. Het zijn allemaal oerdegelijke en 100% waterdichte zakken van het Duitse merk Ortlieb. De twee tassen achteraan zijn elk goed voor van 20 liter. De voorste twee hebben een inhoud van 10 liter het stuk en de stuurtas nog eens 6 liter. De grote ronde tas achteraan bevat voorlopig al de tent en het slaapmatje en er is nog behoorlijk wat plaats over. Dus na het inpakken van tent en matje is er nog eens ruim 66 liter pakruimte beschikbaar, dat zou al relatief comfortabel moeten zijn...
Ik heb het volgende zopas eventjes snel voor jullie uitgerekend. Als alles volgens plan verloopt moet ik in de komende 14 maanden nog 1 uur werken... En jullie?
PS: Laat het duidelijk zijn dat het gaat om een lesuur (=50 minuten)
In de zomer van 1997 kocht ik in Decathlon een hele degelijke mountainbike. Intussen heeft het machientje al heel wat meegemaakt en heb ik het nu klaargemaakt voor wat zijn grootste belevenis tot nu toe moet worden. Vrijdag ben ik met de trein tot in De Pinte geweest waar ik mijn fietsje bij Vlerick (gespecialiseerd in trekkingfietsen, zie: http://www.vlerickfietsen.be ) had binnengebracht voor de nodige aanpassingen. De rit van De Pinte naar Torhout fungeerde meteen als een eerste, zeer geslaagde testrit.
De belangrijkste wijzigingen zaten vooral in de hele stuurinrichting. Met een stuurpen die in de hoogte verstelbaar is heb ik een veel comfortabelere positie op de fiets. Ook niet echt goedkoop waren de 2 trekkingbanden. De 'Continental Travelcontact' is een semi-slick met aan de zijkant noppen en bolt dus supergoed! Bovendien zit net onder het oppervlak een kevlar laag geweven waardoor de band extreem duurzaam zou moeten zijn en in principe niet lek zou mogen kunnen... (eerst zien, dan geloven natuurlijk) Ik beschik over 24 versnellingen. Voor de liefhebbers: Shimano deore LX, van 23-30 tot 42-9. Zowel vooraan als achteraan kwamen bagagedragers van Tubus. Deze hebben de oerdegelijke reputatie van onverwoestbaar te zijn... Van zodra ik over alle fietstassen beschik plaats ik hier ook wel een een fotootje met de tassen gemonteerd.
Noteer alvast in de agenda: Zaterdagavond 7 oktober : afscheid van Ruben.
Ik weet nog niet precies wat het wordt, maar het lijkt me leuk om iedereen die avond nog een keer samen te brengen. Zo kan ik van iedereen in 1 moeite afscheid nemen en kunnen jullie me een laatste plezier doen met wat sponsoring onder de vorm van jullie aanwezigheid. Iedereen is welkom, so: spread the word!!
Het wordt waarschijnlijk een vreetfestijn, eventueel gevolgd door een feestje... Wat het eten betreft twijfel ik nog. Pizza? Spaghetti? Paella? Kip met frietjes? Ribbetjes? Beenhesp? Brood met water? Rode bonen? Frieten met een frikandel? Tips zijn altijd welkom! Meer info volgt later
Op dit moment nog het meest vage wat de route betreft, maar in het blauw zie je hiernaast aangeduid langs waar ik ongeveer fiets in Zuid-Amerika. Het vertrek vanuit Colombia is nog onder voorbehoud. Ik zou er heel graag doorheen fietsen, maar velen raden het me af omwille van de slechte reputatie van het land... We zien nog wel. Hoe dan ook gaat het richting Andestoppen in Ecuador en Peru. In Peru zal ik me dan even op gekende terreinen begeven als ik tussen Lima en Puno langs onder meer Arequipa moet passeren. Over het Lago Titicaca gaat het dan richting Bolivië. Van daaruit twijfel ik nog. Ga ik zoals aangeduid op het kaartje doorheen Paraguay langs de watervallen van Foz d'Iguazu richting Rio of fiets ik in rechte lijn doorheen Brazilië naar Salvador de Bahia en dan langs de kust naar Rio? Tips zijn altijd welkom!
Ik word dus verondersteld om op 14 augustus in Rio op het vliegtuig te stappen en op 15 augustus terug in ons Belgenlandje toe te komen. Dat zou natuurlijk ideaal zijn om nog een tweetal weekjes op mijn positieven te komen en dan misschien een nieuw schooljaar aan te vangen. Al moet ik toegeven dat ik nooit een artiest ben geweest in het ver vooruit plannen...
Er komen ooit nog wel meer gedetailleerde kaartjes hoor, maar dit moet al een globaal beeld geven van wat me te wachten staat. Er ontbreekt nog een stuk in het midden van Mexico, maar ook daar wordt aan gewerkt...
Vanuit het gebergte in Mexico daal ik af naar de jungle in het noorden van Guatemala. Langs de ruïnes van Tikal fiets ik dan het tropische Belize binnen. Aan de witte palmstranden langs de caraïbische kust zal ik me dan een dag of 10 op mijn leeg gat gooien denk ik. De fiets aan de kant en wat surfen, duiken, in de zon liggen en coktails drinken zou misschien een aangename afwisseling kunnen bieden voor het vele zwoegen op de fiets. Met de boot gaat het dan van Belize terug naar Guatemala. Een korte oversteek naar Honduras om Copàn te bezoeken en terug naar Guatemala. De rust in Belize zou me genoeg energie moeten gegeven hebben om relatief snel doorheen El Salvador en Honduras te crossen en pas in Nicaragua weer wat te temporiseren. Vulkanen, jungle en kust zou ik moeten tegenkomen in Costa Rica en het luik in Midden-Amerika wordt afgesloten in Panama...
Dit alles is natùùrlijk maar wat ik van hier achter mijn pc voor ogen heb. Het spreekt voor zich dat heel veel van het moment zelf zal afhangen en dat dit alles in ruime mate aan veranderingen onderhevig kan zijn...
Hiernaast zie je een globaal overzichtje van het parcours dat ik wil gaan afleggen in het land van onze goede vriend George W. Bush. Na een paar dagjes Los Angeles gaat het oostwaarts langs Palm Springs en doorheen het 'Joshua Tree national park'. Van daaruit volg ik de historische Route 66 tot ik in de buurt van de Grand Canyon kom. Langs de Grand Canyon rijd ik richting Las Vegas waar ik met een paar dollar stinkend rijk zal worden! Met mijn zakken vol geld moet ik dan doorheen de broeierig hete 'Death valley' (klinkt leuk hé?). Doorheen de Mojave desert gaat het dan weer zuidwaarts richting San Diego en de grens met Mexico. De kilometerstand op dat moment? Een vrij nauwkeurige schatting brengt me in de buurt van 2500 km...
De volgende 1000 kilometer voeren me doorheen de woestijnlandschappen en zandstranden van Baja California in Mexico.
Voor een Excel-bestand met heel wat gegevens zoals afgelegde afstand, gemiddelde en maximale snelheden enzovoort klik je op onderstaande link. Download file now. The link above will open an Excel-file with a detailed log of every single ride I made during this trip.