Hoi, leuk dat je mijn blog leest. 

Mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Het jaar 2021 - het jaar van de hoop. Het jaar waarin plots geneesmiddelen sneller worden getest en ontwikkeld worden door de goede samenwerking tussen de farmaceutische bedrijven. Hoewel ik die vorm van samenwerking en ontwikkeling alleen maar kan toejuichen, vind ik het toch wel zeer eigenaardig dat voor andere crisissen in de wereld de samenwerking volledig uitblijft en daarbij ook de tussenkomst van de farma-industrie.

Neem nu hongersnood, want hoewel de Corona-crisis de hele wereld aanbelangt, ook die landen die het economisch goed hebben, is hongersnood geen wereldcrisis. Toch bestaat er een middel tegen honger, nl. voedsel, nl. eten. Ja echt waar, zo simpel is het. Voedsel is nu niet bepaald schaars in de wereld, toch? Alleen in bepaalde delen of hoe zeg ik dit proper, het is misschien zelfs een beleidskeuze, een strategie. ´Wat?¡ hoor ik je denken. Wel, in een nog niet zoÿn ver verleden, meer bepaald de periode 1932-1933, de periode van de Sovjet-Unie, de periode van Stalin… , gaat er een laat kerstbelletje rinkelen? De alom bekende Holodomor wat betekent: het vermoorden middels uithongeren. De genocide in Oekraïne door Stalin. Het aantal doden lag tussen 2,5 en 7,5 miljoen mensen (je leest het goed ‘mensenÿ). Mensen zoals jij en ik: dochters, zonen met dromen, die een leven willen. De reden dat de Oekraïners werden uitgehongerd, heel simpel: industrialisatie of anders gezegd goedkope (lees gratis) arbeidskrachten ten voordele van de industrie. Ja, je leest het goed. De boerderijen moesten worden samengevoegd in collectieven. Binnen de collectieven bestond er een onderscheid tussen boeren die werkten voor een deel van de winst (kolchozen) en boeren die werkten in staatsdienst (sovchozen). Zo kwam er dus arbeidskracht vrij! Inventief toch! Nog erger, de hele operatie werd in de doofpot gestoken en sommige doofpotters zoals Walter Duranty - een Amerikaans journalist, werkende voor het Moskou-bureau, wint dan nog, in 1932, een Pullitzer Price voor zijn (valse) rapporten over de Sovjet -Unie en het beleid van Stalin! Dankzij andere journalisten zoals Gareth Richard Vaughan Jones, kwam de famine aan het licht. De film Mr. Jones uit 2019, geregisseerd door Agnieszka Holland (niet voor de gevoelige kijker) vertelt het gruwelijke verhaal. Ondanks dat de waarheid aan het licht kwam, werd de Pullitzer Price niet ingetrokken en werd Gareth Jones ontvoerd en vermoord in 1935, terwijl hij onderzoek voerde naar het door Japan bezette Mongolië, vermoedelijk door de geheime politie van de Sovjet Unie. 

Het punt is dat er vandaag nog steeds meer mensen sterven aan honger en niet aan Corona. Niemand spreekt nog over Jemen. Honger lijden of een bevolking honger laten lijden is een keuze. Die keuze, is een vorm van oorlogsvoering. En nog erger, Corona kent geen kleur, religie, vormen, geld of macht. 

Het grote verschil is dat de delen in de wereld die het economisch goed hebben en toch een goede sociale zekerheid hebben, toegang hebben tot geneesmiddelen, tot de ontwikkeling ervan en tot  ziekenhuizen, specialisten en dokters. Dat ligt toch wel helemaal anders in Jemen, denk je niet? 

Toen de Nôtre Dame afbrandde, vond ik het geweldig, mijn hart werd er warm van om te zien hoe snel er met geld werd gesmeten en hoe hoog het bedrag was 1 miljard Euro voor de wederopbouw - 1 miljard Euro!!! Voor een zeer belangrijk historisch gebouw, gebouwd door mensen, mensen zoals jij en ik, misschien wel onze voorouders. Mijn hart wordt er warm van en brengt een smile op mijn verouderend gezicht wanneer ik zie op welke manier de farmaceutische bedrijven samenwerkingen (wat een primeur is) om de Covid-19 te bestrijden. 

Wanneer ik dan zie hoe weinig geld en hoe weinig er wordt samengewerkt om de honger te bestrijden - waar nog altijd meer mensen aan sterven dan aan COVID-19. Wist je dat er dagelijks 25000 mensen sterven aan honger? Wist je dat er 1 miljard mensen (mensen zoals jij en ik, dochters en zonen met een beeld van de toekomst en dromen) lijden aan ondervoeding en honger? 

Wist je dat ons huidige voedselsysteem maar iefst  3,4 miljard mensen kan voeden zonder de grenzen van onze planeet te overschrijden. Dit blijkt uit een analyse van het wereldwijde landbouwsysteem. Maar dit kan anders. Als we reorganiseren wat we waar verbouwen en ons dieet aanpassen, kunnen we volgens dezelfde analyse genoeg duurzaam voedsel produceren voor 10 miljard mensen. (https://www.newscientist.nl/nieuws/ons-huidige-voedselsysteem-kan-maar-34-miljard-mensen-duurzaam-voeden/).

Hoewel oorlog en hongersnood complexe problemen zijn waarbij politiek een prominente rol speelt, is het geen reden om machteloos toe te kijken. Het stoppen met ruziemaken over wie nu de grootste ballen heeft en daarmee de waarheid in pacht heeft, zal daar zeker toe bijdragen. Het is misschien tijd om meer vrouwen aan de macht te laten, die hebben geen ballen. Kijk maar naar de bonoboÿs! Just saying. De macht over grondstoffen, olie of gassen is de belangrijkste reden om oorlog te voeren. Ook die grondstoffen, gassen en olie gaan verloren wanneer er geen mensen meer zijn om deze te verbouwen of wanneer onze planeet uitgeput geraakt. Duurzame productie van voedsel door het correct uitoefenen van de visvangst, landbouw en bosbouw is dus zeer belangrijk. Eerlijke prijzen voor de boeren die dan wel vee, melk en groenten produceert maar deze verkoopt onder de prijs en zelf leeft onder de armoedegrens leidt tot een betere levensstandaard. Initiatieven zoals dat van onze eigen chocolatier - die samen met slechts 3 anderen in de wereld in de Michelingids staat - Dominique Persoone, van de Chocolate Line te Brugge die  en chocoladefabriek in Virungapark te Congo startte om enerzijds het park te redden en de bevolking te steunen, is even belangrijk.

 Zo moeten familiale en lokale landbouw of coöperatieven ondersteund worden. We moeten van de heersende agro-industrie naar agro-ecologie.

De hongersnood is geen Amerikaans, Engels, Australisch of Europees fenomeen. De landen die honger lijden zijn: Burundi, Congo, Syrië, Jemen, Zuid-Soedan, Chad en Somalië, Kenia, Madagaskar, Venezuela en Mozambique. 

De coronacrisis is ook een Amerikaans, Engels, Australisch en Europees fenomeen. Dat betekent dat die landen die nu al honger lijden en waar de wereld wel iets aan doet via artsen zonder grenzen, rode kruis, verenigde naties en nog lokale initiatieven nu ook nog eens Corona krijgen. De keuze voor die bevolkingen is dus ofwel sterven van de honger ofwel sterven aan Corona of leven met ondervoeding en honger, … . Moeilijke keuze, toch?

Ik weet niet wat het is om honger te hebben, om ondervoed te worden. Integendeel, ik had last van obesitas. Just saying. 

Hoe solidair zijn we wanneer we 1 miljard Euro inzamelen om een afgebrand historisch gebouw weder op te bouwen en wanneer we op nog geen jaar tijd 5 verschillende vaccins ontwikkelen tegen een virus? En toch wordt er geen 1 miljard verzameld om de bevolking eten te geven om nog maar te zwijgen over de verdeling van de vaccins. Het zorgpersoneel in Kenia verdient even goed eerst gevaccineerd te worden dan het Belgische? Of zie ik dat verkeerd? 

Om dan nog maar te zwijgen over de vergelijking die mensen maken tussen Corona en oorlog. Ik word daar dus heel ambetant van. Corona is geen keuze, oorlog wel. Oorlog gaat over macht, het behouden ervan of het omverwerpen ervan. Corona gaat niet om macht. Het voeren van oorlog gaat gepaard met het inzetten van mensen, soldaten, wapens en het dehumaniseren van mensen, waarbij de gewone bevolking slachtoffer wordt van het regime en van de rebellen. Corona is geen rebelli, geen regime. Het is een virus een verdomd hardnekkig virus. Oorlog zorgt ervoor dat toegangen tot zorg, hulp, voedsel, onderwijs en economie worden afgesneden. Corona ontzegt geen toegangen. De toegangen tot of net het niet hebben van die toegangen bestond al voor Corona. 

Mijn wens voor 2021 is dan ook dat de pandemie die iedereen in de hele wereld raakt beheerst raakt, echter, mijn diepere wens is dat we ook het vaccin tegen honger toedienen, want dat is al veel langer op de markt, nl. het eten van voedsel.