Toen ik gisteren op zolder het stof van mijn vriendenboek afblies, vond ik nog iets anders, iets recenter .... . Iets waar ik wekelijks met veel plezier naar uitkeek.... (even wegdromen nu met zo'n verdwaasde blik - je kent het wel...). Een tweetal jaar geleden, werd ik door een bepaalde krant gevraagd om een aantal artikels te schrijven. Ik hoor je denken, w-a-t? Is die journaliste? Columniste? mmmm, nee geen wilde verhalen over deze gedachte.
Het concept was als volgt: de krant pikte er een bepaald thema uit en ik moest dan vanuit mijn visie, standpunt, schrijfgevoel, hierover schrijven als normale burger, als actief lid van de maatschappij. Het schrijfpanel bestond in totaal uit 3 personen. Het leek me heel leuk om even de - volgens mij - leukste tekstjes mee te geven als verplichte literatuur (humol het Zali-woord voor humor), ja ik heb mijn eigen woordenboek, later meer hierover). Ik kijk alvast uit naar jullie reactie!
Veel leesplezier, hier komt de eerste.
Het is zomervakantie, de periode dat veel mensen op reis vertrekken. Maar wist je dat ik elke nacht op reis vertrek, het hele jaar lang? Ik hoor je al denken ....
Dromenland, the place where dreams do come true. Elke avond vertrek ik op reis, naar een onbekende bestemming soms in een andere wereld en tijd. Ik weet niet naar waar ik vertrek, wat er allemaal zal gebeuren en waar het eindigt.
De beste reizen maak ik doorheen mijn gedachten, deze zijn echt niet in te schatten: zo was er een rit met de paddenstoelentrein die aan 220 km per uur boven in de lucht op een spoorlijn je vervoerde naar 30 verschillende bestemmingen. In een andere was dat ik lid van the league of assasins en een leven leidde van 100 identiteiten, kon vechten als de beste voor het goede doel en 20 talen sprak.
In nog een andere droom had ik een eenhoorn als huisdier met helende krachten voor heel uiteenlopende kwalen en ziektes.
In dromenland zijn de bestemmingen oneindig en de kennismakingen soms heel onverwacht. Ik kan het iedereen aanraden om op reis te gaan naar dromenland, het kost geen geld, je komt uitgerust terug en je bent nooit teleurgesteld over het verblijf en de Touroperator ben jezelf!
A day in the life of Zali - mijn eerste bericht - echt vet
Eindelijk is het zover, ik heb mijn eigen blog! Spanned zeg. Ik zou kunnen beginnen met op te sommen wie ik ben, wat ik doe, waar ik van hou, mijn leeftijd. Een tekening maken...
Even een moment van nostalgie: ik deel even deze herinnering. Het doet me denken aan een 'vriendenboek'. Je kent het nog wel, bekend in de lagere klas (toch in mijn tijd). Je komt terug uit vakantie en begint vol moed aan een nieuw schoolavontuur. Je smeedt plannen over nieuwe vriendschappen en vijanden . Je droomt over éénhoorns, elfjes en trollen. Daar is het dan plots. Het vriendenboek. Wie zal je vragen om in het vriendenboek te schrijven. Wie heeft zijn vriendenboek als eerste vol, wie is populair. Stress, stress en nog eens stress....
De gevorderde versie is Facebook of 'smoelenboek' voor de vrienden. Wie zal je vriendschapsverzoek aanvaarden, wie zal je zelf toevoegen, of nog belangrijker wie verwijder je? Natuurlijk kun je zomaar in je vriendenboek de volgeschreven pagina met tekening niet wissen door op een knop verwijderen te drukken. Nee, nee, dan nam je een rode stylo schrapte je met veel woede en irritatie de volgeschreven pagina. Met uitgestoken tong, rode wangen en een veelbetekende 'Neh', vertaald naar vandaag 'in your face'.... Totdat je terug vrienden wordt en je je bedenkt dat de geschrapte pagina terug een bron van ruzie zou kunnen worden. Ironie ten top het vriendenboek.
Enfin, schrijven is reizen, zeg ik altijd. Als ik nu voorkouw waar ik van hou, wie ik ben, dan is dat niet reizen of ontdekken dan staat het feitelijk vast. Er is geen ruimte meer voor verbeelding, creativiteit en een beetje spanning.
Ontdek je samen met mij mee op mijn persoonlijke schrijfreis? Wie durft het aan?
Haai iedereen
). Een tweetal jaar geleden, werd ik door een bepaalde krant gevraagd om een aantal artikels te schrijven. Ik hoor je denken, w-a-t? Is die journaliste? Columniste? 
mmmm, nee geen wilde verhalen over deze gedachte. 
....
Eindelijk is het zover, ik heb mijn eigen blog! Spanned zeg. Ik zou kunnen beginnen met op te sommen wie ik ben, wat ik doe, waar ik van hou, mijn leeftijd. Een tekening maken...
: ik deel even deze herinnering. Het doet me denken aan een 'vriendenboek'. Je kent het nog wel, bekend in de lagere klas (toch in mijn tijd). Je komt terug uit vakantie en begint vol moed aan een nieuw schoolavontuur. Je smeedt plannen over nieuwe vriendschappen en vijanden 
. Je droomt over éénhoorns, elfjes en trollen. Daar is het dan plots. Het vriendenboek. Wie zal je vragen om in het vriendenboek te schrijven. Wie heeft zijn vriendenboek als eerste vol, wie is populair. Stress, stress en nog eens stress....
Natuurlijk kun je zomaar in je vriendenboek de volgeschreven pagina met tekening niet wissen door op een knop verwijderen te drukken. Nee, nee, dan nam je een rode stylo schrapte je met veel woede en irritatie de volgeschreven pagina. Met uitgestoken tong, rode wangen en een veelbetekende 'Neh', vertaald naar vandaag 'in your face'.... Totdat je terug vrienden wordt en je je bedenkt dat de geschrapte pagina terug een bron van ruzie zou kunnen worden. Ironie ten top het vriendenboek. 
