MOEDER KLOKHEN

In de buurt werd ze ook wel eens omschreven als MAM, Moeder Aller Moeders. Met de regelmaat van een klok kwam ze met een toom kuikens tevoorschijn. Niemand wist vanwaar deze hen precies kwam. Navraag bij de buren leverde niets op; dit was blijkbaar een wilde kip, ooit ergens ontsnapt of weggelopen wegens het niet oppassen of verzorgen door de eigenaar. In elk geval, ook deze zomer kwam MAM ineens de tuin ingelopen met een heleboel kleintjes achter zich aan. De composthoop en de overschotjes van het op de grond gevallen  vogelvoer werden gretig aangesproken. De moederkloek wees het eetbare aan met een daarbij horend klokkend geluid en de kuikentjes pikten er dan lustig op los. Het waren er maar liefst 24! Onmiskenbaar een record. Mooi verdeeld ook: 12 goudgele en 12 gitzwarte. Een dozijn van elk geslacht bovendien. Werkelijk een wonderbaarlijk zicht. Ontroerend en prachtig om gade te slaan. Met veel zorg en tederheid ontfermde de supermoeder zich over haar kroost. Onvermoeibaar en met een grenzeloze inzet en toewijding. Belangrijke levenslessen werden aangeleerd en ingeprent. Vele fouten werden door de kleintjes gemaakt maar liefdevol en met wijsheid mild gecorrigeerd. Elk kuikentje werd even graag gezien en kreeg de volle aandacht. Nu was er wel één zwart kuikentje, het allerkleinste, dat telkens te laat kwam achterop getrippeld. Het zou vast verhongerd zijn mocht moeder klokhen er niet voor gezorgd hebben dat dit “verloren zoontje” ook nog wat te eten had.

De piepkuikens voelden zich duidelijk veilig en geborgen bij hun moeder. Een kat of kauw die te dichtbij kwam werd meteen weggejaagd door haar. Als een furie vloog ze wild met de vleugels klappend op de belager af die wijselijk het hazenpad koos.

Af en toe bleef het kleine zwartje achter wanneer de hele familie alweer de tuin uittrok en de weide verderop inliep. In paniek luid piepend en heen en weer lopend vormde Zwartje een gemakkelijke prooi voor roofdieren. Al snel kwam moeder aangestormd om het achterblijvertje gerust te stellen en weer te laten aansluiten bij het grote gezin.

Het meest beducht was MAM voor de “Grote Verschrikkelijke Rechtoploper”. Die zorgde nochtans voor het vogelvoer en al het lekkers op de composthoop. Maar blijkbaar had de kloekhen traumatische ervaringen opgelopen met een exemplaar van die reusachtig grote mensmonsters. Wanneer zo iemand te dicht bij haar lievelingen kwam stormde ze er meteen op af.

Na een hele dag lopen en pikken werd de slaapplek opgezocht. Middenin een grote struik lag de hele familie dicht bij elkaar onder moeders vleugels.  Een diepe stilte zorgde voor een bijzonder vredige atmosfeer. De moederlijke warmte en liefde daalde als een zegen neer over alle kuikens. Weldra vielen ze in een gelukzalige slaap, heerlijk dromend van grote avonturen met hun teerbeminde moeder. 

Ooit zullen ze allen hun eigen weg gaan, weggestuurd door hun moeder om een nieuw leven op te bouwen. Elk met hun eigen aardigheden, hun persoonlijke ambitie en levensstijl en hun goede en slechte daden. Maar altijd zullen ze ook uiteindelijk weerkeren naar hun aller Moeder want die bijzondere liefdesband is voor eeuwig.

Yogannes