ALLERZIELENBRIEF

Liefste Meter,

Het is nu al meer dan 35 jaar geleden dat je heenging maar nog dagelijks ben jij in mijn gedachten en voel ik je zo nabij. Wanneer ik het even moeilijk heb, hoor ik weer jouw bemoedigende stem. Of wanneer ik alweer een zoveelste stommiteit dreig uit te halen, herinner ik me jouw wijze raad of waarschuwing. Bij een of andere misstap ervaar ik jouw milde vergevende houding. Bovenal voel ik jouw onvoorwaardelijke, intense liefde. Jouw leven was een voorbeeld van diep en oprecht geloof, dienstbaarheid en medeleven, altijd eenvoudig en liefdevol. Nooit heb ik jou een kwaad woord horen zeggen over iemand en wanneer iemand anders een bepaalde persoon veroordeelde of belasterde, wist jij altijd een positief tegenbeeld te schetsen of een vergoelijkend woord te plaatsen. Niemand heeft ooit een negatief antwoord gekregen op een vraag naar jou toe. Je was steeds in de weer voor anderen, jezelf volledig wegcijferend.

Vele mooie herinneringen heb ik aan jou. “Dunkelrote Rosen” zingend in de keuken terwijl je overheerlijke tomatensoep met ballekes maakte… Of al die feestelijke gebeurtenissen zoals Sint-Maarten of Nieuwjaar waar je voor elk kleinkind (30: vijftien meisjes en vijftien jongens) geschenken had. En nog zovele herinneringen meer…

Toen ik als kind eens vroeg hoe het kwam dat jij je nooit kwaad maakte, antwoordde je rustig: “Wat voor zin heeft het om je kwaad te maken? Het kost veel energie en tijd en je bent er zelf niet goed van. En dan moet je het daarna toch weer goed maken wat alweer veel tijd, energie, en pijnlijke emoties vergt. Je kan dus maar beter niet kwaad zijn.” Dit en vele andere wijsheden heb ik van jou geleerd.

Je gaf me ook een godsbeeld dat verschilde van wat wij op school meekregen. Niet die strenge, straffende God maar eerder een liefdevolle, meelevende God. Als hooggevoelig jongetje dat bang was om ’s avonds in te slapen omdat wie in staat van doodzonde sterft voor eeuwig en altijd in de hel zou moeten branden, was dat een hele opluchting. Niet dat ik zo een grote zondaar was maar zoals elk kind haalde ik natuurlijk wel eens kattenkwaad uit en ik had sowieso een overdreven groot schuldgevoel wanneer ik niet aan de normen en regels voldeed.

Overigens was jij in die grote, beangstigende wereld rondom mij een baken van rust en vrede. De vele gevaren en angsten van het leven schenen bij jou in het niets te verdwijnen. Ik voelde me geborgen en innerlijk rustig in jouw aanwezigheid.

Jouw leven was één en al geven. Ik ben zo dankbaar jouw petekind te mogen zijn en kan alleen maar hopen dat ik kan slagen in mijn schamele streven te leven naar jouw voorbeeld.

Heel veel liefs,