STILTE HOEFT

Verslagjes, indrukken, mijmeringen, gedachtjes en gedichtjes…  geïnspireerd door een verblijf op de Stiltehoeve van Bond zonder Naam

Deel 3

LABYRINT LOPEN 2017

In een eerder verslag schreef ik al een eerste, wat speels, gedicht over het labyrint op de Stiltehoeve. Deze keer wandelde ik het labyrint bij het begin, in het midden en op het einde van mijn verblijf. Er mij van bewust dat dit in feite een weerspiegeling is van mijn levensloop heb ik mij telkens trachten af te stemmen op de Bron van Al-wat-is en mij laten leiden door de Liefde die daarvan uitgaat. Vol overgave en vertrouwen stapte ik bewust het labyrint af. Net zoals in het leven hoef je enkel het pad voor jou te volgen, wat er zich voor jou aandient. De mogelijkheden, uitdagingen en kansen aangrijpen om spiritueel te groeien. Weten dat je goed en liefdevol geleid wordt op de juiste weg naar volmaakt geluk. Ook al lijk je soms sterk af te wijken, kleine en grote bochten te moeten nemen, je weet dat uiteindelijk alles goed komt en je het eind doel zal bereiken.

De eerste keer dat ik het labyrint liep (niet lang na mijn aankomst op de hoeve) droeg ik nog heel wat ballast mee uit die stressvolle, lawaaierige wereld daarbuiten. De tweede keer verliep het lopen heel wat rustiger en met een gevoel van innerlijke vrede. De laatste keer, net voor mijn vertrek, haalde ik  niet meer diezelfde diepgang; mijn gedachten waren reeds bij de mallemolen van het leven, de dolle doolhof waarin men – in tegenstelling tot het labyrint – zo vaak verdwaalt…

Grasgroen pad

met kasseien omzoomd

bewuste tred

traagzaam

vol vertrouwen

Met liefde door Liefde begeleid

voorbij de angst

te mislopen

berustend in

de wegdraaiende weg

de haakse bocht

In de kern:

extatische gelukzaligheid

er is (g)een weg terug…

Yogannes