Kom ik vanmorgen in het ziekenhuis, is hij weg! Blijkt dat er een operatie is uitgevallen en hebben ze Winy al om 8.15 gehaald. Toch fijn, hoeft hij niet zo lang te wachten. Halverwege de middag is hij terug op zijn kamer, gauw weer richting ziekenhuis gereden. Hij is redelijk aanspreekbaar en blij dat het weer achter de rug is. De rechterkant doet vreselijk pijn, hij heeft deze keer geen morfinepomp. De arts heeft daar bewust voor gekozen, Winy heeft daar de vorige keer niet zo goed op gereageerd. Dan maar pijnstillers via het infuus en hij mag bellen als de pijn te erg wordt dan krijgt hij een injectie. De arts komt langs, hij is zeer tevreden. Deze uitspraak is een beetje dubbel voor ons, want we hebben dit al eerder gehoord met alle gevolgen van dien. Aan de andere kant moeten we er gewoon in geloven. Er is erg veel vocht weggehaald, gelukkig heeft hij geen drain bij de longen. De opeenhoping van oud bloed is weg, dit was aan het etteren. Alles is daar nu schoon. Vanuit de buik loopt er wel een drain. Ook heeft de arts de wond open gelaten, mocht er vuil zitten kan het tenminste weg. Verder verzekerd hij ons dat er geen sporen van kanker te zien zijn, mooi. Vanavond was Winy vermoeid, ben op tijd naar huis gegaan en gezegd dat we vanaf nu gaan aftellen.
Hoeveel kan een mens hebben? Het is goed dat we dat niet weten, er is geen keus we moeten verder. Al gaf Winy vanmiddag aan dat hij best wil vechten maar dat het zo wel moeilijk wordt. Het was vandaag een zeer vermoeiende dag voor Winy, eerst fotos laten maken en daarna nog een scan. Vervolgens zijn ze nog met een buisje in de long gegaan en hebben daar een aantal fluimen weggezogen, wat geen pretje was. Moe en uitgeput lag hij vanmiddag in bed, te wachten op de uitslag die we vanavond pas om 19.00 uur kregen. Hij is bang. De longen zijn schoon, we hoeven ons nergens zorgen over te maken. Er zit nog wel vocht achter de longen. Uit de scan blijk dat er een opeenhoping van oud bloed zit bij de wond van de lever en dit kan niet weg. Waarschijnlijk heeft de drain na de operatie niet goed zijn werk gedaan. Helaas, het gevolg is weer opereren!!!! Morgen op het einde van de ochtend is hij aan de beurt. Ze gaan twee dingen doen, de bloedophoping weg halen en het vocht achter de longen verwijderen. Het wordt dus de zoveelste lange en spannende dag. Ik ga nog even stiekem naar het ziekenhuis morgen vroeg, buiten de bezoekuren om. Hij kan wel een beetje steun gebruiken.
Het is afwachten vandaag, de longarts en chirurg zijn allebei geweest. Winy heeft weer andere antibiotica gekregen, nog zwaarder. Ze hopen zo de dalen en pieken van de koorts onder controle te krijgen. Hij heeft een longontsteking, vocht achter de longen en een stukje aan de onderkant van de long is ingeklapt. Dit allemaal aan de rechter kant, de kant waar hij geopereerd is. Er is vandaag verder geen actie. Morgen moet hij nuchter blijven, mogelijk niet nodig maar ze doen het voor de zekerheid. Er worden eerst longfotos genomen en deze worden grondig bekeken. Aan de hand daarvan bepaald de arts of zij de long van binnen gaat bekijken, vandaar het nuchter zijn.
Het gaat Winy niet goed af vandaag, vanaf vanmorgen weer hoge koorts en die blijft de hele dag. Hij is kwaad en wilt vanmiddag niet eten. Niks is goed en hij is erg opstandig. Ik ben langer gebleven om te horen wat de arts te zeggen heeft, daar worden we niet vrolijk van. De longfoto van gisteren geeft aan dat er diverse ontstekingen zitten, er is al overleg met de longarts geweest. Voorstel is om de medicatie aan te passen en hem te intuberen. Winy krijgt nu helemaal de schrik te pakken. Om 19.30 komt de longarts, ze zorgt er direct voor dat hij andere antibiotica krijgt. Ze wilt nog één dag wachten met intuberen in de hoop dat de antibiotica zijn werk snel doet. Toch even een opluchting voor Winy. Er moeten ook nog 6 flesjes bloed afgenomen worden, een groot probleem. Inmiddels is alles al kapot geprikt, Hannelore komt prikken, beetje bloed maar niet genoeg. Ze haalt Hanne erbij voor een tweede poging, dit mislukt totaal. Spoed wordt gebeld, deze moet ook twee maal prikken maar het lukt uiteindelijk. Mensen, het houd niet op. Verdomme, het is weer een vette tegenvaller ( dit is heel zachtjes uit gedrukt ). Ach, vanmiddag een potje gehuild bij de overbuurvrouw en dan gewoon weer verder. Eens komt het goed.
De dienstdoende arts kwam gisteravond aan Winy vragen of hij een slaaptabletje wilde, dit gedaan. Gevolg een paar uur achter elkaar heerlijk geslapen, dat doet deugt. Er zit weer een stijgende lijn in, de praatjes komen ook een beetje terug. Helaas, de eetlust nog steeds niet, de arts geeft aan dat het eten ook goed moet gaan wil hij naar huis mogen. De uitslag is er; het gaat om één bacterie en die zit bij de wond, deze is wel in het bloed terecht gekomen waardoor hij zo ziek is geworden. Hij heeft de juiste antibiotica, dat scheelt al. Er is weer gelijk opnieuw bloed afgenomen voor onderzoek, hopelijk zit er voldoende verbetering in. Dat moet haast wel, de koorts is nu gestaag aan het zakken maar nog wel te hoog. Ook heeft Winy vandaag wederom zijn eerste passen op de gang gezet, al is het minder ver dan voordat hij zo ziek werd. Dat kan ook niet anders, alles kost energie. Zelfs de simpelste dingen.
Winy nam vanmorgen de telefoon niet op, oeps zou er iets zijn? Een half uur later nog maar eens geprobeerd en ja hoor, ik hoor zijn vermoeide stem. Alles blijkt oké te zijn, hij kon alleen niet opnemen omdat de arts de wond aan het schoonspoelen was. De wond ziet er redelijk uit, men is tevreden. De koorts zakt iets. S middags heeft hij het moeilijk, kan niet wakker blijven. Winy heeft afgelopen nacht bijna niet geslapen, hij is bang dat de infectie van de wond naar binnen slaat. Hij krijgt een kalmeringstabletje. Ik heb vanmiddag de wond gezien, dit is echt geen pretje. Eten wil vandaag niet lukken, drinken wel. Gelukkig is het morgen maandag, horen we dan eindelijk wat er aan de hand is?
Het was wisselend met Winy vandaag. Na de domper van gisteren ziet hij ook wel in dat hij beter af is in het ziekenhuis. En dat blijkt ook wel, vanmiddag had hij weer hoge koorts. Na overleg met de arts is er besloten om het even aan te kijken. Hij krijgt al het mogelijke dus kunnen ze op dit moment niet veel extra doen behalve hem in de gaten houden. Het is wachten op de bloedkweek. Het is duidelijk dat er een bacterie zit, alleen is de vraag waar. Bij de wond of zit het in het bloed. De uitslag zal er waarschijnlijk pas maandag zijn. De arts geeft aan dat hij tot dinsdag of woensdag moet blijven, ik zie het wel. Reken nergens meer op, het heeft ons al een keer de das om gedaan. Vanavond zat hij weer wat beter in zijn vel, er waren weer praatjes. Commandos geven gaat hem vandaag ook goed af!
Vanmorgen op tijd opgestaan om alles voor te bereiden voor de thuiskomst van Winy, bed opgedekt, boodschappen gedaan, huis aan kant en de buurvrouw kwam nog een bloemstukje brengen. We zijn er klaar voor. Winy belde op met de vraag of ik zijn jas mee wilde nemen, heel goed want daar had ik niet aan gedacht. Een kwartier later belde hij weer, ik hoorde tranen. Hij had hoge koorts en de arts was er direct bijgeroepen, alle infusen werden weer geïnstalleerd, urine opgevangen en bloed op kweek gezet. Hij mag zo niet naar huis. Ik heb alles uit mijn handen laten vallen en ben direct naar het ziekenhuis gereden. Geprobeerd om hem toch weer moed in te praten. Ze kwamen hem ophalen om fotos te maken. Longen en lever zien er goed uit, dus dat is het niet. Nog even met de arts gesproken die nog niks nieuws kon melden en toen maar naar huis gereden. Zo kon Winy weer wat rusten. De kinderen geïnformeerd en het bezoek voor het weekend afgezegd. Om 19.00 weer even terug, hij was nog zieker dan vanmiddag. Hij had inmiddels gebraakt en zijn wond is toen open gesprongen. De arts is een uur bezig geweest om de wond schoon te maken, deze ziet er niet goed uit. De wond blijft nu open zodat er vuil uit kan. Mogelijk is dit de oorzaak, maar zekerheid is er nog niet. Hij transpireert vreselijk maar heeft het tegelijk koud ondanks een laken en 2 dekens. Winy valt telkens weg, het heeft geen meerwaarde dat wij er zijn, hij moet slapen.
De vooruitzichten zijn goed, hoewel Winy het spannend houdt. Hij kreeg vanmiddag toch weer koorts, even schrikken dus. Mag hij dan wel naar huis? Gelukkig vindt de arts het verantwoord. De koorts kan nog een week of twee aanhouden. Dit heeft met de wond van de lever te maken. Als het niet te hoog wordt kan het geen kwaad. Hij krijgt het advies om thuis rustig aan te doen, op tijd te rusten en te slapen. Hij mag wel wat wandelen. Trappen lopen mag, maar niet teveel. Ik heb vanavond met onze zoon een bed naar beneden gehaald, zijn bedje is dus letterlijk gespreid. Morgen wordt de wond bekeken en krijgen we de laatste instructies. Gelukkig heeft Winy wel van gisteren geleerd, hij heeft het vandaag wat rustiger aan gedaan. Vanavond al wat spulletjes mee naar huis genomen, des te minder heb ik morgen te sjouwen. Toch spannend dat Winy naar huis komt, we zijn blij. Het begint steeds beter door te dringen wat er allemaal heeft afgespeeld de laatste weken en wat voor een geluk Winy heeft gehad. Nog een nachtje slapen en dan is het zover.
De fanatieke Winy werd vanmorgen gelijk gestraft. Na zichzelf gewassen te hebben, gewandeld, gepuzzeld, ademhalingsoefeningen, fotos maken en gegeten ging meneer vanmiddag pas zijn bed in. Met koorts, pijn en vermoeit! Het verdween weer snel. Hij beseft gelukkig ook dat hij niet goed bezig is. Longfoto is goed en vanavond is de zuurstof eraf gegaan. Als zijn voedingzak leeg is, krijgt hij geen nieuwe, gewoon eten wat het dieet schaft. Vanavond weer samen gewandeld, een nieuw record. Terwijl ik naar huis was, is de arts langs geweest, Winy verteld mij dat hij vrijdag middag naar huis mag. Yes! Mits er geen gekke dingen gebeuren, Winy heeft immers al eerder met ontslagpapieren in bed gezeten. Zelf zegt hij eerst zien, dan geloven . Maar ik weet zeker dat ik hem mee neem vrijdag. Ik heb wel aangekondigd dat ik streng zal zijn. Alles met mate en op tijd rusten, hij kijkt mij aan met een blik die Wat een heerlijk vooruitzicht, geen ziekenhuis meer.
Winy is vandaag helder en de praatjes komen weer langzaam terug. Hij gaat met sprongen vooruit en de arts is tevreden. Hij heeft vanavond drie kwart boterham met rookvlees op. Echt smaken doet het nog niet. Vanaf morgen mag hij alles gaan eten, wel volgens dieet natuurlijk. Zijn benauwdheid gaat iets beter, morgen maken ze nog even een longfoto. Vanmorgen de gang weer op en neer gewandeld en vanavond zelfs 2x. Toch fijn als je daarna weer je bed in mag. Vanmiddag bezoek gehad van iemand van de lotgenoten, erg leuk. Wat ook leuk is, is dat zijn kamer inmiddels vol hangt met kaarten, dit doet deugt. Merci.
Gelukkig, het genezingsproces is nu goed op gang, op naar de finish. De katether is verwijderd en ook de morfinepomp is weg. Dit scheelt een pak, hij is nog wel wat suf en kan de gesprekken ook nog niet allemaal volgen. Het wakker blijven gaat een stuk beter. De koorts bleef vandaag ook weg, houden zo. Hij heeft zelfs al een half beschuitje gegeten en een paar slokjes koffie geproefd. De benauwdheid blijft nog wat en dus ook de zuurstof en de verneveling. Winy heeft vanmorgen zijn eerste passen gezet, een klein stukje lopen in de gang, erg uitputtend. Maar zo fanatiek als Winy is, hebben we vanavond samen de hele gang door gewandeld. Vanavond een eenvoudig sudoku boekje meegenomen. Daar ging hij mee aan de slag, oei toch wel moeilijk als je nog morfine in je lijf hebt.
Vanmorgen hebben ze bij Winy een echo van de buik gemaakt, alles ziet er goed uit. Hij is nog steeds een beetje van de wereld en heeft het idee dat hij alles zes keer beleefd. Het is ook wel een beetje komisch, hij zegt soms vreemde dingen! De koorts is vandaag wat minder, is af en toe nog wel wat misselijk. Vanmiddag is de drain eruit gehaald, dit is fijn voor hem, want deze veroorzaakte ook veel pijn. Ik heb het idee dat hij het ergste heeft gehad, het moet nu gewoon elke dag beter gaan. Winy valt veel in slaap als wij er zijn, dus de bezoekjes houden we kort.
Helaas het lichaam werkt nog niet zo mee, weinig verandering ten opzichte van vorige dagen. Winy heeft vanmiddag wel een andere morfinepomp gekregen, of hij is anders ingesteld. Hij kan op dit moment niet alles goed vertellen, hij is een beetje van de wereld. Een goed teken, dan doet de morfine nu wel goed zijn werk. Ik hoop voor hem dat de pijn snel minder wordt. Morgen wordt er een echo van de buik gemaakt. De arts wil even weten of het daar allemaal goed is. Vanavond 20 minuten op bezoek geweest, hij ligt te vechten om wakker te blijven. Ach, wat slaapt dat lijdt niet.
De nacht is wat beter gegaan, met hulp van nieuwe medicijnen heeft Winy iets meer geslapen. De koorts was vanochtend redelijk, dat gaf hem weer wat moed voor deze nieuwe dag. Het ging echter al weer snel minder, de koorts stijgt en ook de misselijkheid komt weer terug. De arts heeft een operatie dag, dus de vervanger gebeld. Hij mag weer een spuitje. Tegen de avond lijkt het allemaal wat beter te gaan, behalve de koorts want die stijgt. Winy kijkt uit naar het moment dat de arts komt, dit wordt pas tegen de avond wordt er verteld. We willen weten wat de uitslag van de longfoto is en van het bloed, waar komt de koorts vandaan? Precies om 18.oo uur komt de arts, we krijgen beide een hand gevolgd door de woorden een dikke proficiat , U bent genezen. De uitslag is sneller binnen dan verwacht, er zijn geen uitzaaiingen. Beter nieuws kan een mens niet krijgen, wat een opluchting. De tranen stromen bij Winy over zijn wang, maar nu wel van blijdschap. Toch weer een nieuwe kans gekregen. Wat zijn we blij met het potje met galstenen erin, door hun zijn we er op tijd bij geweest. Even samen gehuild en bijkomen van het geweldige nieuws. Na een half uurtje kwamen de kinderen, zij wisten nog van niks en ook daar was de opluchting. Bedankt voor alle positieve energie, gedachten en woorden en natuurlijke de vele kaarsjes die woensdag gebrand hebben. Het heeft geholpen. Bij thuiskomst heb ik een fles champagne in de koelkast gelegd, deze ga ik nu open maken. Wat zal het smaken. Proost.
Heb Winy vanmorgen even gebeld, als het hem niet lukt om de telefoon op te nemen dat laat hij die rinkelen, dit hebben we zo afgesproken. Maar heel fijn, hij neemt op. Verteld dan dat hij een zware nacht heeft gehad, weinig geslapen, misselijk van de narcose en ook de pijn valt tegen ondanks de morfine. Hij krijgt telkens een spuitje voor de misselijkheid, dit werkt wel maar te kort. Ze hebben vannacht overwogen om hem te verplaatsen naar intensive care, Winy heeft nl koorts gekregen. Na overleg toch nog even aankijken. De arts is al vroeg langs geweest en zegt dat alle kaarsje die in Nederland en België hebben gebrand zeker hebben geholpen. Fijn mensen. Vanmiddag met de kinderen geweest, hij ziet er verhit uit. De koorts is toch aan het zakken, de misselijkheid blijft even als de pijn. Onze zoon is vanmiddag in de winkel van Greg schoenen voor zichzelf gaan kopen en kreeg voor Winy nieuwe hardlopen schoenen mee, zij wachten op een nieuwe uitdaging die er zeker komt. Bedankt Ad. Winy doet nog zijn best om gezellig te babbelen maar het kost hem veel moeite, op tijd naar huis gegaan en hopen dat het vanavond beter is. Om 18.15 was ik er weer, alleen want zijn jongste zus en zwager komen nog langs. Ik zie gelijk dat het niet in orde is, Winy ziet er belabberd uit, letterlijk ziek, zwak en misselijk. De arts is nogmaals geweest, en geeft door aan de verpleging dat Winy een injectie moet krijgen. Deze pijn mag beslist niet. Hij wordt ook verneveld want hij is kortademig, dit helpt gelukkig. Helaas, de koorts is weer aan het stijgen, gauw bloed afnemen om op kweek te zetten. Morgen worden er longfotos genomen. Hij laat de verpleging in ieder geval ook hardlopen. Nu maar duimen voor een betere dag morgen, al heb ik tegen hem gezegd dat het morgen weer beter gaat.
Vanmorgen om 6.00 uur opgestaan, vandaag eindelijk de dag van de operatie. Winy heeft vannacht 2 uurtjes geslapen, was al gewassen en geschoren toen ik in het ziekenhuis kwam. Na de nodige voorbereidingen ging hij om 8.30 uur naar de ok. Thuis de kaarsjes aangestoken en het wachten was begonnen. Gelukkig kreeg ik afleiding van mijn trouwe loopmaatje en haar zoon. Ik had met het ziekenhuis afgesproken dat ik rond de middag even zou bellen, kreeg te horen dat Winy nog tot 11.00 uur heeft moeten wachten voordat ze aan de operatie waren begonnen en dus liep alles uit. Gelukkig was hij al onder zeil zodat hij dit niet bewust heeft moeten meemaken. Einde van de dag kwam het signaal dat Winy op de intensive care lag. De kinderen gebeld en snel naar het ziekenhuis om ons daar te melden. Helaas meneer Knippen was daar niet, hij zou op de afdeling zijn. Lift in en 2 verdiepingen hoger dan maar. Daar was hij ook niet, hij moest echt op intensive care liggen. Terwijl hun aan het bellen gingen zei ik tegen de kinderen dat hij aan het hard lopen was. Uiteindelijk lag hij nog gewoon zijn roes uit te slapen en zou over een half uur terug op zijn kamer zijn. Dit was een goed teken, want de intensive care was niet nodig. Dat was het eerste positieve. Gelukkig hoefde we niet lang op de arts te wachten, alles was goed gegaan en hij was erg tevreden. Hij heeft de lever met een echo bekeken en deze ziet er goed uit en er zijn geen uitzaaiingen te zien. Yes, weer een opsteker. De overige organen, voor zover hij deze nog heeft, heeft de arts ook bekeken en zijn in orde. Maar, we mogen nog zeker niet te vroeg juichen. We zijn er nog niet, de definitieve uitslag hebben we pas over een week als de weggenomen lever en klieren zijn onderzocht. We zijn zeer positief nu en er valt al een last van ons af. Nog 1 spannende week te gaan, maar vanavond hebben we al wel wat te vieren. Winy heeft weinig mee gekregen van wat de arts heeft verteld, dit vanavond nogmaals herhaald en de arts verteld het hem morgen wederom. Op tijd naar huis gegaan, Winy is moe, suf en heeft heel veel slaap. Hij mompelde nog wel de wedstrijd is begonnen.
Ondanks mijn tabletje heb ik onrustig geslapen vannacht. Heb me eigen vele malen afgevraagd, Wat, Als, en Hoe. Maar hoeveel je hier ook over blijft denken, deze vragen worden nu toch niet opgelost. Ik moet me gaan concentreren op de start. Ben wat spullen bij elkaar aan zoeken om mee te nemen naar het ziekenhuis. Almera waarschuwt al om niet te veel mee te nemen, want daar heb ik de eerste dagen toch niets aan. Zij brengt de ander spullen wel mee als het wat beter gaat. Dus al snel blijkt dat wat pyjamas, ondergoed, toilettas en een boek voldoende zijn. En natuurlijk een grote tas vol strijdlust.
Vele van jullie vroegen om het adres van het ziekenhuis om een kaartje te sturen.
Ik vertrek straks naar het AZ Turnhout campus St-Jozef, Steenweg op Merksplas 44, B-2300 Turnhout. Ik kom daar eerst op intensive-care en daarna op een ander afdeling te liggen. Weet dus niet welke afdeling en welk kamernummer. Het is verstandiger als de post naar mijn huisadres: Lage Weg 56, B-2322 Minderhout wordt gestuurd, je bent dan verzekerd dat de post bij mij komt. In het ziekenhuis gaat nog wel eens wat verloren, vooral als je tussentijds van afdeling verhuisd.
Almera neemt dan wel elke dag de post mee naar het ziekenhuis, zodat ik toch de zelfde dag nog jullie lieve wensen kan lezen.
De bezoektijden zijn van 14.00 uur tot 20.00 uur. Als er iemand wilt komen wel eerst contact opnemen met Almera, het is namelijk, ondanks dat ik dat heel fijn vind, niet goed voor mij als daar 10 mensen aan mijn bed staan. Heb nog even de laatste bemoedigende mailtjes gelezen.
Vandaag was het alles controleren of we niets vergeten zijn. Is iedereen ingelicht? Zijn alle rekeningen betaald? Is alles goed aan iedereen overgedragen? En dan komt rond 10.00 uur het eerste van de vele telefoontjes. Broers, zussen, familie, vrienden, kennissen vele willen nog even bellen om ons gezinnetje een riem onder het hart steken, of op zijn Nederlands een hart onder de riem steken. Geregeld komen daarbij weer de traantjes spontaan op. Maar het helpt wel als je zo vele lieve woordjes hoort, en ook het vertrouwen dat iedereen probeert uit te stralen over een goed afloop. Wordt ineens door mijn drie lieve boys verrast, ze hebben voor mij een Nintendo DS met twee spelletjes gekocht. "Dan hoef je niet zoveel te denken" zegt onze Ronny, "Kun je je gedachten op de spelletjes concentreren" Hier kreeg ik toch wel even een brok van in mijn keel. Drie van die stoere jongens die met dit cadeau hun hart laten spreken. En wederom ging de telefoon. Tegen de avond belt ook Jaklien van KWF-Kankerbestrijding. Ze vertelde dat binnen KWF bijna iedereen om informatie over Galblaaskanker had gevraagd, maar overal kreeg ze te horen dat deze kanker maar zelden voorkomt. Buiten informatie op internet, zijn er geen folders e.d. Heb haar verteld dat 49 jaar geleden maagkanker bij een jongen van 9 jaar ook zeer zeldzaam was, daar wist ook niemand iets vanaf. Maar daardoor zijn ze des te secuurder geweest, dat moeten ze dan ook maar weer doen. In de avond kwam de oudste zoon weer even binnenlopen, hij vertelde dat hij morgen de gehel dag moest werken, maar woensdag al zijn klanten had afgezegd. Hij kwam dan ook nu sterkte wensen. En ja dat was zwaar en moeilijk het was voor mij erg emotioneel. Heb toch maar weer een kalmeringstabletje genomen om wat te kunnen slapen. Voorlopig de laatste nacht in mijn eigen bed.
Omdat mijn broer vanmiddag komt gaan we eerst boodschappen doen in Zundert. We waren nog op vakantie dus er is niet veel in huis. Een geluk dat de winkels in Zundert op zondag open zijn. Bij terugkomast stond er een auto voor de deur. Het bleek Gerda van Kom op Tegen Kanker te zijn. Ze kwam ons even heel veel sterkte wensen en wilde weer vertrekken. hebben haar toch overgehaald om binnen te komen. Hebben lekker zitten kletsen over de Roparun. Hoe 5 jaar geleden ik Gerda over de streep heb getrokken om ons te gaan inzetten voor de Roparun in België. En ze moest nu toch wel bekennen dat ook zij het virus te pakken heeft. In februari gaat Gerda met pensioen, maar ze heeft al beloofd de Roparun, maar vooral Lotgenoten Vlaanderen, niet te willen loslaten.
Nadat Gerda was vertrokken had ik voor het eerste de moed om eens op internet te gaan zoeken naar galblaaskanker. Wat ik daar las deed geen goed. Dat zal een zware wedstrijd worden.
Niet te vergelijken met een marathon of zelfs niet met een Roparun. Dit worden waarschijnlijk serieuze bergen en dalen om te begaan.
Maar ik had al besloten, bij de moeilijkste wedstrijd van leven, ook de finish te halen. Dan maar iets pittiger en zwaarder, des te mooier de overwinning.
Toen mijn broer met zijn dochter kwamen had ik het al weer een beetje een plaats kunnen geven.
Ook hij had natuurlijk op internet uitgezocht wat mij was overkomen. Maar hij wist toch ook wat positievere informatie er uit te halen.
En trouwens waar maak je je druk om je bent toch een echte Knippen Ik keek hem aan en dacht wat bedoelt hij nu.
Alle Knippens hebben 3 dingen gemeen, Ze zijn eigenwijs, het zijn vechters en ze worden allemaal 90 jaar of ouder.
Ja daar had hij gelijk in, daar kon ik niets tegen in brengen.
Ook Ariëlle, van Lotgenoten Vlaanderen kwam ons nog even met wat lieve woorden ondersteunen. Ze bracht kaarsjes mee. Almera heeft gezegd dat ze deze woensdag allemaal aan zal steken.
En natuurlijk onze zoons komen verschillende malen per dag binnen lopen om even te kletsen.
Ondanks die rot kanker hebben we toch een fijne dag gehad.
