Vanmorgen hebben ze het infuus weggehaald waar een medicijn inzit om de koorts tegen te gaan. Het gevolg; vanavond dus weer koorts, misselijk en beroert. De arts is gelijk ingeschakeld, bloed afgenomen en het infuus is terug gehangen. Voor de zoveelste keer een teleurstelling en moeten we afwachten wat er aan de hand is. Winy is heel, heel kwaad. Zelf weet ik ook even niet wat ik moet typen en houdt het dus kort.
Weer een redelijk dag, iets minder dan gisteren maar we doen het er voor. Even op de gang gewandeld en vanmorgen heeft hij in de stoel gezeten. Er zijn fotos gemaakt, de uitslag horen we morgen. Vanavond gaat de infuuszak met voeding eraf, hij moet het nu zelf gaan doen. Hopelijk gaat dit lukken. Vanmiddag ineens onverwachts bezoek gehad van 2 lotjes, daar was hij blij mee. Ze hebben een foto gemaakt en er is een korte video boodschap ingesproken, vanavond is immers de reünie van de lotgenoten. In gedachten zijn wij er ook.
Naar omstandigheden was het een goede dag voor Winy. Hij voelt zich beter dan gisteren, is helder, wakker en heeft wat meer energie. Ja, ja hij heeft zelfs weer enkele passen in de gang gelopen. Ook aan de bloedwaardes is te zien dat het de betere kant uit gaat. Morgen wordt er weer een foto van de longen gemaakt, toch even checken hoe het met het vocht is. De ader waar het infuus inzit, is verstopt en ontstoken, dus alles zit nu in de andere arm. Ze zijn een uur bezig geweest met prikken en aansluiten. Mogen we nu eindelijk gaan denken dat het de goede kant uit gaat?
Een lange dag wachten, vanavond kwam het verlossende woord. Er wordt voorlopig geen buisje geplaatst. De longarts wil het Winy niet aan doen, daarnaast kan zon buisje weer allerlei reacties teweeg brengen en dit wil ze liever voorkomen. Door goede controles wil ze kijken of het zo gaat lukken. Voor Winy een opluchting. Helaas is er ook een negatief puntje, in het vocht wat ze maandag hebben afgezogen zit een bacterie. De antibiotica moet weer aan gepast worden. Hopelijk hebben ze dit snel onder controle, want het zou jammer zijn als de koorts weer de kop op steekt. Hij is nu voor de 3e dag koortsvrij, een record. Het blijft eng om dit mee te delen. Verder is het weer een zware dag voor Winy, alles is vermoeiend. Om met de woorden van de longarts te spreken; geduld, geduld, geduld meneer.
Weer een nacht en dag koortsvrij, dat zijn er al twee. De uitslag van de scan is een beetje dubbel. De wond bij de lever lijkt zich te herstellen en wat uit de drain komt ziet er goed uit. Wel zit er weer veel vocht bij de longen en de arts wil toch voor een paar dagen een buisje plaatsen. Hij gaat dit morgen met de longarts kortsluiten. Dit laatste tot grote schrik van Winy. Ze gaan dit onder plaatselijke verdoving doen, maar Winy is bang voor de pijn. Het aanprikken van de long afgelopen maandag was immers ook geen pretje. De arts komt morgen zelf de wond verzorgen zodat hij kan beoordelen hoe het daar mee gaat. In ieder geval geen 4e operatie, verder zeg en denk ik nog niks. Ook de arts kijkt mij aan en vermeld nadrukkelijk dat Winy nog lang niet genezen is. Dat is ons wel duidelijk, er is nog een lange weg te gaan.
Winy heeft een koortsvrije nacht en dag gehad, fijn maar we durven nergens op te hopen. Hij is wel heel moe en verontschuldigt zich tegenover mij omdat hij af en toe zijn ogen dicht doet, ondertussen lees ik even een boekje. Er is vandaag ook even visite geweest, erg leuk. Arts is tevreden, morgen weer een scan. Ik ben benieuwd, het blijft toch spannend.
De operatie is even uitgesteld, klein beetje opluchting. Er zit wat minder gal in de drain en de arts wil het nog een dagje aankijken. Woensdag weer fotos en scan laten maken en dan opnieuw beoordelen. Hij geeft wel aan dat Winy nog lang niet genezen is. De longarts komt ook langs en doet haar zegje. Ze twijfelt of ze een drain bij de long moet plaatsen. Ze besluit het nog niet te doen, ze is bang dat Winy zijn lichaam niet goed reageert op een vreemd voorwerp. Ze hebben wel de long aangeprikt om het vocht weg te halen. Erg, erg pijnlijk, hij ging bijna van zijn houtje. En dan hebben ze het al verdoofd wat ze normaal gezien niet doen. De wond verzorgen is ook een crime het wordt steeds pijnlijker lijkt wel, toch ziet het er goed uit zeggen ze. Verder heeft Winy niet zijn dag, ik ben er 6 uur geweest waarvan hij er ongeveer 5 van geslapen heeft. Normaal ga ik tussendoor naar huis, maar ik wilde er perse bij zijn als de arts zou komen. En net vandaag is hij er pas om 19.00. Het was een hele zit, niks doen en toch moe worden.
