|
Zaterdag een rustige dag gehad. In de middag maar een klein blokje gewandeld omdat ik het door de wind erg koud had.
Ben namelijk op dit moment erg kouwelijk aangelegd. Zit ook geen vet meer aan mijn lijf.
Heb dan de rest maar thuis op de loopband gelopen.
Rond 20.00 uur kwamen Linda en Haran op bezoek. Haran is een ex-start-to-runner die 2 jaar geleden bij mij is begonnen. Het hardloopvirus heeft zo hard bij hem toegeslagen dat hij binnen kort de trainerscursus niveau 3 gaat doen.
Ook de zondag verliep rustig. natuurlijk steeg in de loop van de dag wel de spanning. Wat zou het morgen worden?
Zijn lekker weer buiten wezen wandelen, dit keer zelfs een klein stukje verder, en dat ging goed.
Ben naderhand voor het eerst weer eens op de weegschaal gaan staan. Weeg dus op dit moment 14 kilo lichter als voor de operaties. Dus je kunt wel raden dat toen ik 4 weken geleden thuis kwam dit nog enkele kilo's meer waren.
Vandaag vroeg opgestaan, Alméra en ik, waren beide toch gespannen.
Om 08.15 uur op naar het ziekenhuis.
Eerst moest ik mij voor de scan melden. Kreeg een 1 liter fles met radioactieve vloeistaf die k binnen 45 minuten moest leegdrinken. De smaak is niet echt lekker dus is 1 liter best veel.
Na 1 uur werd ik binnen geroepen, moest mij helemaal uitkleden en weer een operatiehemd aantrekken. Ook kreeg ik een naald in mijn arm waaraan een spuit werd gekoppeld.. Nadat ik op de tafel had plaats genomen werd er ook nog radioactieve vloeistof in mijn achterste gespoten.
Daarna kon het beginnen. Halverwege moest ik de spuit die ik in mijn hand vast hield aan de dokter geven, deze vloeistof werd toen in mijn aderen
gespoten waarna ik het erg warm kreeg. Wederom draaide de scan op volle toeren. Eindelijk mocht ik eraf.
Vlug naar de kleedkamer waar een wc stond, dat was maar goed ook, want al die vloeistof wilden uit mijn lichaam.
toen nog even op de verpleger wachten die de spuit uit mijn arm verwijderd.
Alles klaar dus nu Alméra gaan halen en op naar de dokter. We liepen beide stil ingedachte de 2 gangen door richting de dokter.
Ons melden bij de secretaresse. We hoefden niet lang te wachten, want nog geen paar minuten later kwam de dokter ons zelf halen.
In zijn kamer vertelde hij dat de scan er goed uitzag. Er was maar een kleine maar. Bij de operatiewond van de lever zal een kleine bloed ophoping.
Hij liet ons de scan zien en legde uit waar deze zat. Het bloed zit ingekapseld, dus kan niet zomaar in de buik lopen. Moeten de komende tijd de koorts goed in de gaten houden. Als deze stijgt moeten we gelijk contact opnemen en naar het ziekenhuis komen.
Geruststellend is dat het bloed niet operatief hoeft worden verwijderd. Dit kan rechtstreeks door de buikwand. (Mijn huisarts zou zeggen "Maak je niet druk Winy, ik voel er niets van")
Dus we wachten af hoe het bloedpropje zich gaat gedragen.
Toen werd de buikwond bekeken, hier was de dokter zeer tevreden over. Hij verwacht dat deze met 2 weken geheel gesloten is.
Het belangrijkste voor mij kwam op het eind. De microbe. Uit de bloed bleek dat de microbe zo goed als verdwenen is. ( Dus helaas nog niet voor de volle 100% ). Hij verwacht dat de microbe niet zal terugkomen, maar langzaam geheel zal verdwijnen.
Dus toch een stuk positiever dan de vorige bezoeken. Nu gaan we er dan ook maar van uit dat we deze slag bijna gewonnen hebben.
Hopelijk gaat de bloedprop ook geen gekke dingen doen.
Moet maandag 8 november terug, eerst wordt er een echo gemaakt om te kijken hoe het met de bloedprop is, en dan wordt er gekeken of er actie zal worden ondernomen.
En natuurlijk gaan we er van uit dat over 3 weken de microbe volledig is overwonnen.
Rond 14.00 uur zijn nog 2 collega's van mij op bezoek geweest. Heerlijk even met elkaar geklets, even over school maar toch veel slap gepraat.
Zo weer de groetjes en tot woensdag.
18-10-2010 om 20:53
geschreven door Winy Knippen 
|
