Maandag ben ik weer naar de huisarts geweest. Nadat de kuur 2 dagen was beëindigd is de onderhuidse jeuk weer teruggekomen.
Nu blijkt dus dat de vele zware antibioticakuren veel in mijn lichaam hebben kapot gemaakt. Vandaar dat er af en toe van deze ongemakken op te treden. Heb dus weer een kuur tegen de jeuk gekregen en een kuur om bepaalde schimmels die de jeuk horen tegen te gaan weer te laten aanmaken door mijn lichaam. Hopelijk gaat het binnenkort beter, want jeuk is erg vervelend en zeer hinderlijk.

Deze week verschillende bezoekjes gehad. Dinsdag kwamen 3 dames van Gloria op visite, en woensdag Peter een loper van Gloria.
Na wat babbelen over mijn ziekte ging het dus algauw over hardlopen. De laatste nieuwtjes gehoord en lekker bijgekletst.
Donderdag kwamen 5 collega's die ook aan de Roparun hebben meegedaan. Je begrijpt dus wel dat na de laatste roddels over het werk , het al snel over de Roparun ging. Een groepje lopers is al aan het trainen, maar voor de rest is er nog niet echt iets opgestart. Heb ze verteld dat dit hoog tijd wordt. Over een kleine 6 maanden is deze prachtige run al.
Ben woensdagavond ook nog even op bezoek geweest bij mijn broer in het ziekenhuis in Tilburg. Hij is zeer erg aan het vervelen, ze kunnen namelijk niets doen voor zijn been is genezen. Als dat goed is kunnen ze met revalidatie starten.
En gisteren heb ik verschillende Lotjes gezien, dat was weer best heftig. Omdat wij allemaal kanker hebben of hebben gehad wordt er toch wat emotioneler met elkaar omgegaan. Maar het was ontzettend fijn, ook omdat ik de laatste nieuwtjes van de stand van zaken betreffende de Roparun heb vernomen. En ik moet zeggen ze hebben al erg veel werk verzet, en er is al veel gerealiseerd. Jullie snappen dat dit mijn Roparun hart goed doet en dat ik trots op ze ben.
En natuurlijk komen dagelijks mijn 2 oudste zoons even binnen lopen. Dat doet me toch elke keer weer goed. De jongste zoon woont nog thuis en steekt af en toe een extra handje uit om te helpen met dingen die ik nog niet kan of mag doen.
Heb ook nog telefonisch contact gehad met de Arboarts. Hij was blij te horen dat het vooruit ging, maar gaf de duidelijke opdracht om voorlopig nog niet aan werken te denken. Een paar maanden geleden zou ik hem tegenspreken, maar nu ben ik tot het besef gekomen dat mijn gezondheid veel belangrijker is, en dat ze op mijn werk veel meer aan me hebben als ik volledig genezen ben. Dus collega's nog geduld hebben.

Vandaag hebben we een beetje een rustdag ingebouwd. Lekker niet te veel doen.
Vanavond heb ik weer mijn weeg beurt gehad, ben 600 gram aangekomen. Dus net als de stapjes van vooruitgang die nu kleiner worden neemt ook het gewicht met minder grote sprongen toe. Maar ik ben nog steeds content dat ik vooruit ga en dat er gewicht bijkomt. 

We gaan een koud weekje tegemoet, maar op kou kan ik mij kleden en toch fijn buiten wandelen, dat is beter als met regen.

Groet uit Vlaanderen en tot zondag.

21-11-2010 om 22:13 geschreven door Winy Knippen