Het klinkt treurig, maar dat is het niet.
Dat dit voorlopig de laatste toevoeging aan mijn blog is betekend eigenlijk een happy end.
Mijn leven begint langzamerhand weer normale vormen aan te nemen.
Dit is alleen maar mogelijk geworden met de steun van zoveel mensen. Iedereen die ons gezin een hart onder de riem heeft gestoken, heeft hier aan bijgedragen.
En natuurlijk het overwinnen van kanker is 90% geluk hebben, maar die 10% van doorzettingsvermogen, het niet willen opgeven en vechten voor elke kans had niet gekund zonder jullie massale steun. Namens Alméra, Nicky, Danny, Ronny, maar vooral ook namens mijzelf ontzettend bedankt voor jullie medeleven.
Mijn herstel en balans gaat nog door tot eind augustus, maar voor mijn doktoren ben ik nu al een klein medisch wonder. Zij kunnen amper begrijpen tot wat ik nu al allemaal instaat ben. Dat komt misschien mede door de vechtersmentaliteit die wij van onze ouders hebben meegekregen.
Heeft dit alles mijn leven veranderd? Ja, wel degelijk. Ten eerste zal mijn lichaam fysiek nooit meer zo zijn als voor de drie operaties, maar daar kan ik heel goed meeleven.
Maar wat zeker is veranderd is mijn kijk op het leven. Ik ben gaan beseffen dat je van elke dag moet genieten, niet te druk maken over kleine dingen, je gezin koesteren en vooral doen wat je graag wilt doen. Stel niet uit tot morgen, want niemand kan je garanderen dat er nog een morgen komt.
En natuurlijk heb ik ook wel eens slechte dagen, maar dan kijk ik om me heen en denk niet treuren ik leef nog. Zoveel mensen hebben de pech gehad dat ze kanker niet hebben overleefd. Ik heb nog dagen of maanden en misschien zelfs jaren gekregen om aan mijn leven toe te voegen.
Ik heb de afgelopen maanden al vele overwinningen behaald, en heb er nog drie op mijn verlanglijstje staan voor dit jaar.
1e De Roparun.
2e De 4 daagse van Nijmegen.
3e Halve Marathon van Eindhoven.
Dit zijn drie pittige uitdagingen die ik graag wil volbrengen. Zonder tijdsdoelen, maar zoals de Coubertin ooit over de Olympische spelen zei:"Meedoen is belangrijker dan winnen"
Ik dank jullie ook allemaal om het weer op te brengen om mijn blog te lezen.
Ga kijken of er een mogelijkheid is om er een boek van te maken waarbij de opbrengst naar de Roparun en KWF gaat.
Hopelijk gaat het jullie goed en zien we elkaar her en der nog wel eens.
Kijk na half juni (Roparun), eind juli (4 daagse ) en half oktober ( halve marathon Eindhoven) nog maar eens op de blog. Ik zal dan mijn belevingen nogmaals aan jullie vertellen.

Ik wil af sluiten met een gedicht dat een goede vriendin van mij ooit schreef en denk altijd aan mijn motto"Opgeven is geen Optie"

Je loopt elk moment mee

in het ritme van mijn hart

soms zo stilletjes

ik kan je wel aan

soms bikkelhard

ik blijf stokstijf staan

even op adem komen

recupereren en weer door

ik zie door het bos de bomen

ik ben je bijna voor

de eindmeet in zicht

ik ga je verslaan

ik heb je te pakken

het is nu gedaan

de finish gehaald

de strijd is gestreden

de toekomst straalt

supporters tevreden

daar in de verte

duik je weer op

de schaduw van kanker

wanneer geef je op?

Groetjes,

Winy

02-05-2011 om 00:00 geschreven door Winy Knippen