Afgelopen maandag op mijn verzoek een gesprek gehad met mijn coördinator en chef. Wilde samen met hen bespreken hoe, straks als ik weer mag werken, we verder gaan.
Heb hen verteld dat ik al bekeken had om in oktober, als ik zestig wordt, met vervroegd pensioen te gaan. helaas heeft het ABP zo met onze inleg gespeculeerd dat dit voorlopig geen optie is.
Als ik in België had gewerkt was ik al een jaar met pensioen geweest. daar mag je na 40 jaren werken met pensioen. Maar helaas ik woon er alleen en heb er niet gewerkt.
Had gehoopt dat voor mijn jaren lange inzet het ROC een mooie afvloeiingsregeling voor mij zou hebben, maar helaas is die er niet.
Bedenk wel ik heb geen hekel om te werken en zeker geen hekel om terug te keren naar het Radius College. Heb goede contacten met mijn collega's en heb altijd genoten van mijn werk.
Maar, mijn ziekte heeft mij doen beseffen dat ik van die tijd die nog te gaan is graag zoveel mogelijk wil genieten. En als je zestig wordt en voor de tweede keer kanker hebt overwonnen besef je des te meer dat dat het grootste gedeelte van je leven al voorbij is.
Ga toch vol goede moed en met plezier straks aan mijn laatste 2 tot 5 jaar werken bij het Radius College beginnen.
Niet meer voor de klas, vind dat ik dat wel gehad heb, ga de leerlingen begeleiden bij hun stage. Lijkt me een erg leuke job.

Dinsdagmiddag werd ik ziek, alle alarmbellen begonnen te luiden. Ik moet eerlijk bekennen dat die middag en ook die nacht ik volledig in paniek was. Overal pijnen voelen die er anders niet waren, mijn darmen die volledig optilt sloegen. Dat was dus echt even schrikken. Gelukkig bleek het niets meer als een griepje te zijn, maar doordat er nog al wat met mijn lichaam is gebeurd en het lichaam ook nog niet volledig is hersteld, reageerde het nu ook wat feller op deze griep. Gelukkig ging het vrijdag al weer goed.

Ben zaterdagavond na een vergadering van Lotgenoten Vlaanderen geweest. Heb daar Bea weer gezien. Bea is in 2009 met ons mee geweest tijdens de Roparun. Zij deed de catering en was voor alle van ons "Moeke" die voor ons zorgden en waar we even konden uitrusten. Het was heerlijk om haar weer terug te zien en eventjes bij te kletsen. Na de vergadering, toen ik naar huis reed, neuriede ik zacht het liedje "Zij gelooft in mij" van Andre Hazes. Bea verwelkomde ons daar elke keer mee als we op de rustplaatsen aankwamen.

Vandaag is er een fotograaf van de GVA (Gazet van Antwerpen) geweest. Samen met twee andere lotgenoten wordt er straks een stukje van ons in deze krant geplaatst.

Straks misschien een bekende Nederlander in Vlaanderen?????

Tot zondag maar weer.

20-03-2011 om 21:22 geschreven door Winy Knippen