Na wat extra testen door de fysiotherapeut kreeg ik toestemming om eens buiten te gaan lopen.

Samen met Alméra heb ik de hardloopschoenen aan gedaan en zijn we vertrokken.

De ronde die we liepen bood op verschillende plaatsen de mogelijkheid om af te slaan en terug te keren.

Ik moet zeggen het was of ik voor de eerste keer ging hardlopen. Ik was zenuwachtig,  gespannen en het leek of mijn hart in mijn keel klopte. Dus zo voelde zich een Start-To-Runner.

Na enkele meters werd alles wat rustiger, ik was op weg naar een nieuwe overwinning.

Snelheid heb ik (nog) niet, we halen gemiddeld 8,4 km per uur, maar ik loop wel 5 km aan een stuk. En geloof me dat was kikken. En niet zomaar genieten, nee elke vezel in mijn lichaam genoot. Van mijn tenen tot mijn kruin.

Toen we terug thuis waren kwamen alle emoties even vrij. Ik had 5 km hardgelopen. Wie had dat gedacht. Wat was ik trots op mijzelf.

Donderdag vroegen ze bij fysiofit hoe het gegaan was. Heb verteld dat het een grote triomftocht was.

Heb nu toestemming gekregen om a.s. zaterdag 5 maart  bij de Kruikenloop de afstand van 5 km te mogen gaan lopen. Samen met Alméra en andere lopers die ons willen begeleiden gaan op naar de volgende mijlpaal. Heb van Ad van Hest van Runningshop Greg van Hest een mooi shirt gehad met de tekst die mij tijdens mijn operaties en herstel altijd heeft geholpen om te blijven vechten “Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd” ( woorden van Lance Amstrong). Hier heb ik altijd voor mijzelf aan toegevoegd dat “opgeven is geen optie” voor mij.

Woensdag is er een scan van mijn buik gemaakt, de dokter was uiterst te vreden ik kreeg een 10 op 10.

Zal nog zeker enkele maanden rekening moeten houden met wat kwaaltjes, maar zolang als ik weet dat deze van tijdelijke aard zijn, is daar goed mee te leven.

Vrijdag kreeg ik van mijn broer te horen dat zijn vrouw met hartklachten was opgenomen.

Vanochtend belde hij om te vertellen dat ze een hartinfarct had gehad en dat het niet goed ging.

Dat was erg schrikken. Door mijn ziekte ben ik veel emotioneler geworden en heb dan ook even flink zitten huilen. Waarom moest dit nu weer gebeuren met mijn schoonzus.

Het heeft de hele dag door mijn hoofd gespookt en elke telefoontje doet je schrikken.

Kon niet wachten tot het avond was om mijn broer te bellen. Gelukkig had hij wat beter nieuws. Het gaat wat beter met mijn schoonzus, ze heeft 3 kleine hartinfarcten gehad, maar is is niets beschadigd. Omdat zij al jaren SLE ( een auto-immuunziekte) heeft wordt het waarschijnlijk daardoor veroorzaakt. Ze gaan dit nu verder onderzoeken.

Zo zie je maar een week met een lach en een traan.

Als je zaterdag tijd en zin hebt, kom mij dan maar aanmoedigen bij de Kruikenloop in Tilburg. (http://www.tilburgroadrunners.nl/kruikenloop_35.html )

Zo niet dan denk om 11.11 uur maar aan mij.

Het is weer tijd om te gaan rusten. Tot volgende week zondag.

27-02-2011 om 23:34 geschreven door Winy Knippen