|
Heb de afgelopen dagen tijdens mijn dagelijkse wandelingen toch nog geregeld aan Davey moeten denken. Hij was veel te jong om zo van ons heen te gaan.
Verder verliepen de afgelopen dagen goed, elke dag voel ik mij weer wat sterker worden. Ben gisteren weer op de weegschaal gaan staan en was de afgelopen week weer 1,1 kg aangekomen. Dat gaat dus langzaam ook de goede kant op.
Vandaag was het een spannende dag, ik moest op controle.
Eerst vanmorgen een echo van de buik en lever laten maken, daarna na de chirurg. De uitslagen van het bloed waren goed, en ook over de wond was hij erg te spreken.
Toen samen de echo bekeken, kijken of de bloedprop niet groter was geworden, en de dokter kon via de echo dan bepalen hoe hij precies de bloedprop zou weghalen, hier moest ik deze middag om 16.00 uur voor terugkomen. Hij had verteld dat het even pijnlijk ging zijn, maar dat dit beter was als een operatie. na de ingreep zou ik enkele uurtjes moeten rusten.
Hij bleef maar staren naar de echo, en ik begon mij toch wel enig sinds zorgen te maken. Na enkele minuten vroeg ik of er iets niet goed was.
De dokter schudden met zijn hoofd en vertelde dat hij de bloedprop niet kon vinden op de echo maar dat was onmogelijk.
Er werd een andere dokter bijgehaald. De scan van 3 weken geleden bekeken en toen de echo, ook met tweeën kwamen ze er niet uit.
Toen maar de dokter bellen die de echo gemaakt had. Ook deze kwam kijken en gedrieën bleven ze lange tijd naar de scan en dan weer naar de echo kijken. Op een gegeven moment ontdekte de echo-dokter een klein litteken op de plaats waar de bloedprop aan de lever gehecht had gezeten. Gedrieën concludeerden ze toen dat mijn lichaam zelf de bloedprop had verwijderd. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt.
De chirurg, die mijn geopereerd heeft, zei dat hij bij mij nu nergens meer versteld van staat.
Maar van alle drie kreeg ik een dikke proficiat, de bloedprop was verdwenen, zonder ingreep, en de wond aan de lever ziet er goed uit.
Je bent nu aan de binnenkant genezen verklaard van je operaties zei de chirurg.
Het is nu hoofdzaak om langzaam weer op kracht te komen en weer terug te keren op het oude niveau.
De pijn die ik voel aan de wond zal nog wel even blijven. De wond heeft te lang opengelegen, daardoor geneest alles rond deze wond wat trager als de rest.
Ik stapte happy, trots en zeer blij met dit nieuwe succesje naar buiten.
Wederom heeft mijn lichaam dit kunststukje geflikt, hoe weet ik niet maar ook de doctoren weten het niet.
Ben een lekkere kersenvlaai gaan halen om dit samen met mijn gezin te vieren. ( Natuurlijk ook slagroom meegenomen, moet wel aan mijn gewicht denken!!!!)
Alméra zal ook wel opgelucht zijn als ik haar straks het goede nieuws vertel.
Geniet van het leven en tot donderdag.
08-11-2010 om 18:44
geschreven door Winy Knippen 
|
