|
Lieve familie, lotjes, vrienden, kennissen, Samenlopers,joggers, hardlopers, trainers, ect, ect.
Hierbij wil ik jullie bedanken voor de vele steun die wij als gezin van jullie hebben mogen ontvangen. Het was overweldigend.
Bloemen, honderden kaarten, honderden mailtjes en reacties op de blog, brieven en voor al de vele kaarsjes die door jullie zijn ontstoken. Alles heeft mij in deze zware strijd heel veel moed en kracht gegeven. Vooral op de momenten dat ik het even niet zag zitten.
Natuurlijk ook een hele grote pluim en dikke knuffel voor Almera die al die tijd jullie op een fantastische manier van informatie heeft voorzien. En natuurlijk ook een dik bedankje aan mijn zoons die altijd maar weer paraat stonden om te helpen.
Hopelijk mag ik op jullie steun blijven rekenen, want er is nog een lange weg te gaan.
Hoe gaat het nu met mijzelf.
Elke dag gaat het weer een stapje beter. De ene dag wat beter als de andere. Het is natuurlijk belangrijk om goed naar mijn lichaam te luisteren, en het heeft even moeten doordringen dat ik besefte dat het geen genezing van en paar weken, maar maanden gaat worden.
Dat klinkt soms moeilijk, maar ik wil er straks dan ook weer voor de volle 100% staan.
Gelukkig begint ook weer mijn zin terug te komen om wat te doen, ben daarom weer achter de computer gekropen, en speel spelletjes op de Nintendo DS die ik van mijn zoons gekregen heb. In de morgen en middag als ik aan tafel zit. (lekker buiten bed.) is het fijn dat ik deze dingen kan doen.
De open wond in mijn buikwand begint langzaam dicht te groeien, dat is de een goed teken.
De drain irriteert soms vreselijk in mijn buik, maar we denken maar dat het voor de genezing is.
Hoe het met de microbe (bacterie) is zullen we maandag te horen krijgen, hopelijk is mijn lichaam die strijd ook aan het winnen.
Zo dat was het weer voor de eerste keer, ben blij dat ik dit weer kan doen.
Tot overmorgen.
01-10-2010 om 19:04
geschreven door Winy Knippen 
|
