Geniet nog steeds na van mijn vakantie, maar onder vind dat ik mijn herstel kan vergelijken met de Belgische autowegen.
Soms egaal, maar dikwijls ook onverwachte kuilen en gaten.
Begin deze week kon ik plotseling niet meer slikken, zo zeer deed mijn keel. meteen naar de dokter die een keelontsteking constateerden. Ik kreeg gelijk een antibiotica/vitamine infuus .Ook kreeg ik nog een antibioticakuur mee naar huis. Na ongeveer 30 minuten zakte de pijn iets en ik kon weer behoorlijk slikken.
Maar ondanks de medicijnen bleef de pijn op een constant niveau, dus er was geen verbetering. Dan maar weer terug naar de huisarts.
Doordat de keel minder was opgezet als bij het eerste bezoek kan hij alles wat beter bekijken.
De conclusie was dat ik geen keelontsteking had, maar een schimmelinfectie. De schimmelinfectie moet er al veel langer zitten, maar is nu in alle hevigheid losgebarsten. Dus weer andere medicijnen om deze infectie de bestrijden. Kreeg ook gelijk een brief mee voor de keel/neus/oorarts.
Het blijkt namelijk dat deze infectie er al enkele weken zit en een knobbeltje in de luchtpijp kan hebben veroorzaakt. Daarom moet ik als de pijn niet binnen 5 a 6 dagen minsten 50% is gezakt een afspraak maken met de KNO-arts.
Tijdens het laatste bezoek ook gevraagd waarom ik na 4 maanden nog steeds pijn in de buikstreek heb.
Omdat er zoveel is weggehaald is er veel ruimte in mijn buik ontstaan. Hier schijnt nu wildvlees te groeien wat zich aan de buikwand hecht en daardoor voor irritatie zorg. Het zou geen kwaad kunnen, alleen is het mogelijk dat ik nog wel een maand of zes hier last van blijf hebben..
Maar we blijven positief, het zijn maar kleine probleempjes die ook weer overgaan.
Daarom mijn vergelijking met de Belgische autowegen, soms gaat alles goed, maar plotseling blijkt er toch een gat te zijn waar je niet om heen kunt, en zo lang je maar de snelheid aanpast loop je de minste schade op.

Gisteren ochtend ben ik bij AV Gloria wezen koffie drinken. Het was een heerlijke ontspannen ochtend, met weer goede koffie van Jan. Hopelijk blijft hij dat nog lang bij de vereniging doen.

's-Avonds naar het 25 jarig jubileumfeest van de Tilburg Road Runners geweest. Het was een heerlijke avond, niet alleen omdat alles zo goed was verzorgt door de feestcommissie, maar vooral door de vele spontane reacties op mijn aanwezigheid. Ik kreeg zelfs opmerking dat ik straalden. Nu dat was ook wel zo, ik heb van de eerste tot de laatste minuut genoten. Wie had vier maanden geleden gedacht dat ik hier nog bij zou zijn. Het was een fantastische avond.

Was wel heel erg moe, en ben vandaag dan ook tot 11.30 uur in bed gebleven.
Vanmiddag dan voor het eerst wezen fietsen, ben daar al die tijd bang voor geweest inverband met de schokken voor mijn buik.
Natuurlijk voel ik de hobbels, maar het viel al met al mee, dus weer een stapje verder.

Dus ondanks de gaten en kuilen op mijn weg, mag ik niet klagen. We zijn nog steeds op de goede weg waarbij we af en toe de snelheid moeten aanpassen. Maar als het leven een egaal weg was hadden we toch niets meer om te klagen of te verbeteren.

Groetjes uit het hobbelige Vlaanderen.

23-01-2011 om 21:09 geschreven door Winy Knippen