|
Wie wielrennen zegt, zegt wielertruien. Het ene is
onlosmakelijk verbonden met het andere al is het maar omwille van de
symbolische waarde van een trui waarmee een leider of een kampioen direct
herkenbaar wordt.
Er wordt gevochten voor leiders- of kampioenentruien. En
sommigen willen, eenmaal de leiderstrui in bezit, die dan weer niet verdedigen.
Voor anderen weegt een kampioenentrui dan weer te zwaar ondanks het feit dat
deze van ultralicht materiaal gemaakt is.
De huidige truien zijn natuurlijk in niks meer te
vergelijken met de allereerste exemplaren. Wollen truien in een veel te grote
maat met kleurenschakeringen die gebaseerd waren op die van de jockeys in de
paardensport. Oud-renners hebben mij verteld dat zij in regenweer achteraan een
knoop in hun truien dienden te leggen opdat deze niet in hun wiel zou draaien.
De wollen truien namen zoveel water op dat ze tot halfweg hun benen kwamen te
hangen. Op dat vlak zijn de huidige truien natuurlijk veel beter.
Wat echter door de jaren heen wel minder geworden is, is de
design van de truien. Sommige hedendaagse truien zijn een kakofonie van
sponsors. De ene sponsornaam naast de andere in een onoverzichtelijk patroon.
Ik vraag mij soms af wat uiteindelijk nog het rendement voor zo een sponsor is.
Ik begrijp het natuurlijk wel. Een wielerploeg sponsoren is een dure zaak en
elke sponsor is welkom. Maar een neutrale toeschouwer moet toch toegeven dat de
truien van vroeger veel mooier waren dan vele hedendaagse truien.
Ik ga er hier enkele opsommen die mijn persoonlijke voorkeur
wegdragen. Let wel, beste lezer, over kleuren en smaken valt er niet te
twisten. Ik respecteer dan ook uw eigen voorkeurslijstje. Gezien mijn gezegende
leeftijd zijn het natuurlijke allemaal truien uit de periode 1950-1980. Maar ik
kom verderop terug op de hedendaagse truien want ook daar zitten er mooie
exemplaren tussen.
Een van de mooiste truien voor mij is de zwart-witte
Peugeot-trui die een eerste keer in het peloton kwam in 1963. Gewoon schitterend
in zijn eenvoud. Eenvoudigweg een witte trui met zwarte opschriften en een
dambordboord. Ik heb ooit een tiental fietswinkels in Vlaanderen die
Peugeot-fietsen verkochten bezocht in de hoop zo een trui op de kop te kunnen
tikken. Helaas, mijn zoektocht is vruchteloos geweest. Daarnaast kan ik de Faema-trui
uit de Merckx-periode ook wel pruimen. Opnieuw schitterend door zijn eenvoud en
natuurlijk verbonden met de Grootmeester.
Als derde zou ik een oude Groene-Leeuw-trui willen
vernoemen. Niet de geelgroene uit de beginjaren maar de donkergroene uit de
Sinalco-periode. Van ver zichtbaar met duidelijk leesbare sponsornamen. Op de
vierde plaats zou ik de mooi violette Mercier-trui zetten van Raymond Poulidor.
Hoewel de combinatie violet-geel normaal gezien een oerlelijke combinatie is
viel dat op een rennersfiets al bij al wel mee. En tenslotte op de vijfde
plaats weer de eenvoud zelf, nl. de op de truien van de voetbalploeg Juventus
gebaseerde zwart-wit gestreepte Carpano-trui.
Wil dit zeggen dat er in het moderne wielrennen geen mooie
truien zijn? Neen absoluut niet. Maar persoonlijk gaat mijn voorkeur dan weer
uit naar die truien met een eenvoudig design. Laat ik het hier gewoon houden
bij het seizoen 2010 voor een top 5. Op de eerste plaats komt de trui van
Quickstep. Het heet niet voor niks een retro-look. Het verwondert mij dat het
zo lang geduurd heeft voor Patrick Lefevre die stap gezet heeft. De trui is
duidelijk herkenbaar, eenvoudig van design en heeft een mooie
kleurencombinatie. Ook Astana heeft een mooie en opvallende trui. Niet moeilijk
aangezien er maar één echte sponsor is. Jammer dat de trui van de nationale
kampioen van Kazachstan zo moeilijk te onderscheiden is van de gewone
Astana-trui. De Sky-trui is ook prachtig. Zelfs de variant met groene band die
gebruikt werd in de Ronde van Groot-Brittannië. Maar toch is er iets dat niet
klopt eenmaal de renner op de fiets zit. Is het de combinatie met de zwarte
fietsen? Ik weet het niet, maar de trui komt in actie iets minder mooi over. De
Euskatel-trui heeft ook wel iets. Er is natuurlijk wel verwarring mogelijk met
die van Rabobank, maar toch. Niet dat oranje nu mijn lievelingskleur is maar
opnieuw, de eenvoud siert de trui. En tenslotte zou ik dan nog de BMC-trui
willen vernoemen. Maar ook hier is er verwarring mogelijk met de renners van
Radioshack.
Zijn de rest allemaal lelijke truien? Neen natuurlijk niet.
Maar ik denk wel met afgrijzen terug aan de periode begin de jaren tachtig toen
er veel fluokleurige truien in het peloton rondreden. Dit was echt lelijk, te
vergelijken met de gekleurde voetbalschoenen tegenwoordig. De voetballers van
vroeger, indien ze zich al niet omdraaien in hun graf, moeten zich toch enorm
ergeren bij het zien van gele, gouden, rode, blauwe en ja zelfs roze
voetbalschoenen. Het is een regelrechte aanval op de goede smaak.
Naast de gewone truien heb je ook de leiderstruien. Op zich
kan ik er niet direct een opnoemen die als de mooiste naar voor komt. Wat wel
eigenaardig is, is dat voor een leiderstrui, in mijn ogen, wel roze kan
toegelaten worden en zelfs wit met rode bolletjes. Om de een of andere reden
aanzie ik dit niet als belachelijk.
Een keer per jaar krijgen we de nationale truien te zien
tijdens het wereldkampioenschap. Ook daar zitten mooie exemplaren bij. Denk
maar aan die van Noorwegen. Mooi tentoon gespreid in het overwinningsgebaar van
Thor Hushovd op het laatste WK. Het mooie blauwe kruis op de rode achtergrond
met daarop trots NORGE. Gewoon een foto om in te kaderen. Ik zag zelfs dat de
retro-look die door België een paar jaar opnieuw werd ingevoerd door meerdere
landen gevolgd werd. Die Belgische trui is op zich al wondermooi en de Fransen
gaan ook weer terug naar het oorspronkelijk model. Zelfs Nederland brengt de
blauw-wit-rode band terug op de trui. In combinatie met het oranje is het zelfs
mooier dan vroeger met de witte achtergrond. Jammer dat de Zwitsers, de
Luxemburgers en de Italianen nog steeds aan het experimenteren zijn. Over de
ex-Oostbloklanden ga ik zwijgen. De meeste van hun truien lijken nergens op.
En dan heb je de kampioenentruien. Die blijven toch altijd
mooi. Natuurlijk is, zoals Tom Boonen en Sven Nys zeggen, de Belgische
tricolore de mooiste nationale kampioenentrui uit het peloton. De gelijkenis
tussen de Franse, Nederlandse en Luxemburgse kampioen heb ik ook altijd mooi
gevonden. Het is aan de kenners om de verschillen direct te kunnen zien. Wat er
echter gebeurt met de Spaanse kampioenentrui is schandalig. De trui wordt
gemassacreerd door de sponsor en wordt op die manier onopvallend. En dan gaat
men de fiets zo gaan beschilderen opdat men toch nog zou zien dat het om de
Spaanse kampioen gaat. Foei, Spanje. Wie eveneens op de vingers dient getikt te
worden is Andrei Tschmil. Katusha eert zijn kampioenen niet. Heeft u de truien
gezien van Sergey Ivanov en Pipo Pozzato? LELIJK!!!! Dat doe je niet met een
kampioenentrui. Vandaar dat ik blij was dat Katusha geen wereldkampioen
leverde. Hoe zou die trui behandeld zijn? Andrei, heb respect voor tradities en
dus voor kampioenentruien.
En dat brengt mij bij de laatste en misschien wel mooiste
trui van allemaal, nl. die van de Wereldkampioen. Maagdelijk wit met de
blauw-rood-zwart-geel-groene banden. Schitterend!!! Maar we moeten waakzaam
blijven. Ten tijde van Moreno Argentin was er al een aanval op de design. Het
deed mijn geloof in de Italiaanse design- en modewereld wankelen. Van de
WK-trui blijft men af. Het is al voldoende dat er zoveel sponsornamen op komen.
En dan is er nog een mysterieuze blauwe SOLO-Superia-trui
van Rik Van Looy (er zijn op zijn minst twee varianten). Eén variant werd
gedragen tijdens het criterium van Londerzeel in 1964. Niemand, ook Rik Van
Looy of zijn adjunct Edgar Sorgeloos, weet waarom deze trui gedragen werd. Was
het opdat Rik goed herkenbaar door het peloton zou fietsen? Was er een andere
reden? Het blijft een eeuwig mysterie. Misschien dat een van de lezers een
verklaring heeft?
Tot slot van deze open brief wil ik eindigen met een oproep
naar de truienbedenkers:
Dames en heren Truienbedenkers, eenvoud siert de mens, maar
ook de wielertruien!
G.L.
08-01-2011, 00:00
Geschreven door G.L. 
|
