Beste lezer, Martin Luther King werd wereldberoemd met zijn speech die startte met de gekende woorden “I had a dream”. Niet dat ik mij met Martin Luther King wil vergelijken maar ook ik had een droom. En de samenvatting van deze droom wil ik jullie hier mee geven.

Ik had een droom dat op een of andere manier de heer Pat McQuaid, voorzitter van de UCI, zijn ontslag kreeg en dat ik aangesteld werd als nieuwe voorzitter van de UCI. Ik kreeg rasechte Jean-Luc Dehaene volmachten en mocht binnen de UCI de hervormingen doorvoeren die ik wou.

                                                                                               %%%FOTO1%%%

Men hoefde mij dit geen twee keer te vragen en ziehier de veranderingen die ik zou doorvoeren in het wielrennen met hier en daar de verantwoording en een beetje uitleg.

Ik zou mij in het begin voornamelijk bezighouden met die takken van de wielersport die mijn grootste affiniteit dragen. D.w.z. dat Trial, MTB en BMX niet direct hoeven te vrezen dat ik hun wereld op de kop zet. De piste, het veldrijden en het wielrennen op de weg zou ik echter wel grondig onder handen nemen.

Op de weg zou ik een 180° bocht nemen en het wielrennen proberen terug te brengen naar zijn oorsprong. De structuur zoals de Worldtour er nu een is zou ik afschaffen. Het maakt in mijn ogen het echte wielrennen stilaan dood en vervangt het door een rijdend circus waarbij er maar één symbool centraal staat nl. de €, en niet de wielerliefhebber.

Mijn voorstel zou zijn om in wedstrijden slechts ploegen van 5 à 6 renners toe te laten i.p.v. de 9 à 10 van nu. Dit zou in mijn ogen verschillende voordelen opleveren. Ik som er enkele op :

De ploegen zouden op hun geheel veel kleiner worden. Nu is een ploeg uit de Worldtour in feite een kleien KMO. Quick Step is een ploeg met ongeveer 60 man in dienst. Die moeten allemaal betaald worden en dat kan alleen maar door multinationale firma’s. Hierdoor zijn er slechts 20 sponsors die de gelegenheid krijgen de vele TV-uitzendingen te halen. Het levert zoals geweten jaarlijks discussies op bij het toekennen van de wildcards voor de Tour de France.

De namen van de sponsors, er zullen er minder per ploeg nodig zijn, zullen duidelijker leesbaar worden. Want dan kan misschien elke huidige cosponsor hoofdsponsor worden. En eerlijk, hoe duidelijk is de naam van de meeste cosponsors nu te lezen? Vele truien zijn een kakofonie van namen, logo’s, kleuren enz. Soms een vloek voor het oog. Ik ontken niet dat er een vorm van nostalgie verborgen zit in deze wens, maar ook de huidige sponsors hebben dat ingezien. De meeste truien zijn al veel soberder dan die van vroeger. Kijk maar naar die van Leopard.

Indien de ploegen kunnen gehalveerd worden, dan kunnen er dubbel zoveel ploegen een sponsor vinden waardoor er meer en iets kleinere bedrijven in aanmerking komen. Laat er ons gemakshalve van uit gaan dat er op die manier 40 volwaardige teams van ± 10 à 12 renners ontstaan met een omkadering van nog eens 15 man en een wagenpark dat ongeveer de helft is van wat nu het geval is.

Aan de start van een grote wedstrijd genre Ronde van Vlaanderen of Tour de France kunnen dan bv. 40 ploegen met 5 renners staan. Dit zal natuurlijk een  immense impact hebben op de wedstrijden zelf. Er zal veel individueler gereden worden, hetgeen uiteindelijk de oorspronkelijke bedoeling was van het wielrennen. Men reed van A naar B en de renner die als eerste de streep overschreed in B was de winnaar. Compleet individuele wedstrijden zullen er echter niet meer komen. Maar met de kleine ploegen zal het zeker zo zijn dat één ploeg een wedstrijd niet meer kan verlammen. Vijf renners per ploeg betekent dat er misschien één kopman is en vier helpers. Die vier helpers kunnen een peloton van 195 andere renners niet controleren. Dus dat belooft gegarandeerd spektakel. Het resultaat zal verschillen in wegwedstrijden en rittenwedstrijden.

Neem nu Milano-Sanremo met 40 ploegen aan de start. Kopmannen, favorieten, helden, ze zullen allemaal attent vooraan moeten zitten om mee te zijn bij eventueel gevaarlijke ontsnappingen.  Men zal zich niet moeten verstoppen in de buik van het peloton tot de Poggio om dan met een demarrage net voor de top weg te springen. De avonturiers, de durvers, de hardrijders zullen weer aan de bak komen en we zullen mooie winnaars hebben die terecht als de sterkste van de wedstrijd kunnen bestempeld worden.

De Tour de France zal tenminste weer echte duels geven tussen de kopmannen. Eén ploeg die de bergritten versmacht met een ongenadig tempo , het zal niet meer te zien zijn. Het zal aanvallen regenen want elk ploeg zal zijn graantje van de publiciteit willen meegraaien. Twee, drie, vier kopmannen die persoonlijke duels uitvechten op de flanken van de Ventoux, de Aubisque, de Tourmalet of de Puy de Dome. Beelden om van te smullen.

Weg de treintjes voor de spurters. De slaapverwekkende ritten waarbij de vluchters op 1,5 km van de streep netjes uitgerekend gegrepen worden. Wie blijft er wakker tijdens die ritten in de Tour? Ik in elk geval niet. Vijftien man die ontsnappen met daarin een aantal gevaarlijke renners die minuten voorsprong nemen. Diezelfde renners die ’s anderendaags hun inspanningen moeten bekopen en wiens ploeg dit niet kan verdoezelen waardoor weer andere renners voorsprong nemen.

En zo kan ik blijven verder gaan met het opsommen van de wedstrijdbeelden die ongetwijfeld zullen volgen bij het inkrimpen van de ploegen.

Een tweede beslissing zou zijn om de mondialisering van het wielrennen te stoppen en ….. te promoten.  Door de bovenstaande beslissing van kleinere ploegen zou de mondialisering zo al moeilijker worden. Teams zouden geen budgetten meer hebben voor verplaatsingen naar Amerika of Azië. We zouden terug een hoofdzakelijk Europees circuit krijgen. Eigenlijk is het een beetje te vergelijken met het voetbal. Daar heb je naast de Europese competities, landelijk en Champions League, ook de Zuid-Amerikaanse, de Afrikaanse enz…. competities. Inter Milaan zal nooit enkele wedstrijden in de Braziliaanse competitie gaan spelen. De gedachte alleen is al absurd. Maar, om de vier jaar is er het wereldkampioenschap voetbal waar alle continenten vertegenwoordigd zijn.

In het wielrennen zullen er ook wedstrijden blijven in Australië, de USA, Rusland enz … Maar of onze Europese renners daar heen moeten? Ik denk dat het beter zou zijn dat één keer per jaar, ter gelegenheid van het WK, alle renners tegen over elkaar kunnen komen te staan. Kampioenen van andere continenten kunnen zich dan meten met kampioenen uit Europa. En als individuele renners hier willen komen koersen, of Belgen in Australië, dan blijft dat mogelijk.

En dat er nu in bepaalde landen minder of geen wielrennen is, wat maakt dat uit? In hoeveel landen wordt er cricket gespeeld?  In hoeveel landen speelt men American football? Baseball? Die sporten overleven toch ook? En ja hier in België zijn er amateurs die American football spelen of baseball. Moeten die ploegen meedoen met de Amerikanen? Komen de Amerikanen hier spelen? Idem voor het basketbal.

Ook tradities dienen gerespecteerd te worden. En kunstmatige constructies creëren helpt niet. De experimenten met wedstrijden in de Worldtour te brengen die er niet thuis horen spreken voor zich.

Wielrennen is gebaseerd op traditie en leeft bij de gratie van de traditie. Vaders nemen hun zonen mee naar de koers omdat zijzelf indertijd met hun vaders naar de koers gingen. De ouderen supporterden voor Rik I of Rik II, de zonen voor Merckx en de kleinkinderen voor Boonen of Gilbert.

De ouderen spraken over de Tour de France en de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix, de zonen spreken over Tour de France en de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix en de kleinkinderen zullen  spreken over  de Tour de France en de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix. Waarom? Omdat dat legendarische koersen zijn. En dat is niet zo voor de GP van Schuiferskapelle hoe lokaal verankerd deze wedstrijd ook mag zijn.

Neem nu de Formule 1. Welke races willen grote kampioenen zeker winnen? Imola, Nurnburgring, Francochamps, Monaco. Dat zijn de grote races. De GP van Bahrein winnen is mooi maar zal misschien pas na 50 jaar, als die dan nog bestaat, gewaardeerd worden.

Neem nu tennis. Wat willen de spelers winnen? De Australian Open, Roland Garros, Wimbeldon, de US open en de Masters. De rest is mooi om te winnen maar net dat niet.

Welke matchen van het voetbal zijn de grote publiektrekkers? Club Brugge-AA Gent, Club Brugge –Standard en ja o.k. voor de Anderlechtfans, Club Brugge-Anderlecht. Wat men noemt de topduels.

In de atletiek wil men winnen op de Bisleth-games, in London en op de Memorial Ivo Van Damme. En in de triatlon geldt ook maar één overwinning als DE overwinning nl. de Iron Man van Hawaï.

Dus neem ik de beslissing van een nieuwe kalender op te zetten met oog op de traditie en desnoods hulp van de UCI om organisatoren die al dan niet tijdelijk in moeilijkheden zitten te helpen. Dat betekent ook dat er geen kilometer beperking meer komt. Dat er geen wedstrijden van 500 km moeten komen is evident. Maar een klassieker mag gerust 300 km lang zijn. Dan pas komen de sterke renners naar voor en met de kleine ploegen denk ik dat we mooie wedstrijden zullen krijgen.

Dus ook geen gezever meer dat de Tour de France maar 2 weken meer mag worden. Dan wordt de Tour gewoon een lange Dauphiné-Libéré. De Tour duurt 3 weken, er zijn cols te beklimmen en als het niet gaat, moet men maar trager rijden. Het ging vroeger, het kan nu ook. Trouwens niemand is verplicht om te starten.

Nog een beslissing zou zijn om de klassering van Worldtour, professionele continentale ploegen en continentale ploegen op te heffen. Je bent prof of je bent geen prof. Punt aan de lijn. Profs rijden het WK voor de profs , niet-profs rijden het WK van de niet-profs. Kijk maar wat er gebeurde met Ciolek. Die won het WK bij de beloften maar kon nooit met zijn WK-trui rijden. Dat men niet geslaagde profs niet meer toelaat op het WK voor niet-profs, daar kan ik mee leven. Het is hier ook niet de bedoeling dat ik alle beslissingen in detail uitwerk natuurlijk.

Trouwens het WK moet weer vroeger in het seizoen komen. Nu zijn er veel te veel afzeggingen omdat het veel te laat op het jaar komt. Ik zou opteren voor net voor de Vuelta.  Alle toppers kunnen zich dan hierop focussen.

Ik wil hier nog een paar beslissingen meegeven die ik niet in detail ga uitwerken omdat ik het ook over de piste en het veldrijden wil hebben.

De kermiskoersen moeten weer makkelijker georganiseerd kunnen worden.

Het voorgestelde WK ploegentijdrit wordt zeker niet ingericht.

De nationale truien moeten duidelijk herkenbaar zijn en traditie geldt hier ook. Geen fantasietjes zoals in Luxemburg en Spanje. Een nationale trui dient met trots gedragen te worden.

Elke ploeg zou of een pistier of een veldrijder in zijn rangen moeten hebben. Dit punt brengt mij dan bij een volgende reeks beslissingen.

Ik begin bij de piste. Vanaf morgen gaan we vijftig jaar terug en we keren terug naar de roots van het pistegebeuren. Op het WK en op de Olympische Spelen worden enkel nog de traditionele disciplines gereden. Weg met alle nieuwe kunstmatige uitvindingen om het flitsend, jeugdig en snel te maken. Enkel nog de achtervolging, de sprint, de ploegenachtervolging, de 1 km (desnoods met stilstaande en met vliegende start als het dan toch snel moet gaan) en ….. de terugkeer van de stayers en/of de derny’s. Over ploegkoers en puntenkoers twijfel ik nog en zelfs de tandem wil ik weer overwegen.

Waarom ik al die nieuwigheden van de tafel veeg? Stel u zich maar voor dat men om het voetbal flitsender en sneller te maken vanaf morgen met 25 spelers per ploeg speelt en er vier doelen opgesteld worden. Dit voorstel lijkt op niks zoals de nieuwigheden van de UCI op niks gelijken.

En het argument dat een achtervolging saai is of een surplace slaapverwekkend slaat nergens op. Was het feuilleton “De Ronde” ook niet te traag voor veel mensen. Maar hoeveel bleven er kijken? Veel. Waarom kan men de schoonheid van een achtervolging niet meer waarderen? De krachtsexplosie van een sprint? Vreest men voor weer combines van de stayers? Met alle moderne snufjes kan men toch goed de gangmakers monitoren? Men kan de snelheid projecteren, de versnellingen, ….

Tracht er een goed TV-spektakel van te maken. Iets dat herkenbaar is en maak dat families naar de piste kunnen komen. Een namiddag piste kan een alternatief zijn voor het voetbal. Of maak er een avondgebeuren van zodat de veldritliefhebbers na de veldrit naar de piste kunnen gaan.

En zorg dat er profs zijn die er hun boterham kunnen verdienen. Vandaar het voorstel om bij elke ploeg één veldrijder of pistier te plaatsen.

Wat betreft het veldrijden zou ik niet zoveel zaken veranderen. Het succes in Vlaanderen toont dat het mogelijk is. Alleen moet het meer verspreid worden over Europese bodem. Dit hangt af van marketing. Dit hangt af van al dan niet opgeklopte rivaliteiten. Mensen willen duels zien zoals in de tijd van Albert Van Damme en Eric De Vlaeminck. Hetzelfde geldt voor de piste. De duels Post-Verschueren waren duels om duimen en vingers af te likken. En dat de mannen achteraf het goed met elkaar konden vinden is voor mij o.k. maar op de piste of in het veld moet het er keihard aan toe gaan. Soms tot aan het randje.

Ik zou elke veldrit over 10 ronden laten gaan. Zo krijg je korte en langere veldritten met elk hun specifiek karakter. Dit is een traditie die langzaam aan opgebouwd wordt.

Overal twee materiaalposten en geen gedoe meer over balkjes en zandbakken. Laat ze maar komen. Steek in het parcours een gracht, een omgevallen boom, een drassige weide, het moet allemaal kunnen. Het is een onderdeel van deze spectaculaire sport. En waarom geen ploegkoers veldrijden invoeren?

Maar nu begin ik zelf te innoveren en misschien zijn die ideeën ook niet wat ze moeten zijn.

Eén zaak zou ik echter zeker nog veranderen. Ik zou maken dat er veel meer ex-renners, van toppers tot gewone piotten, in de bestuurlijke niveaus van de UCI zouden zetelen. Enkel zij die zelf gekoerst hebben kunnen oordelen over deze sport.

Ik kan mij dan ook goed voorstellen dat de beleidsorganen van de UCI, die zoals voorgesteld, bemand zijn met ex-renners als eerste besluit zouden nemen dat ik de plaats moet ruimen voor een ander. De reden : enkel ex-renners mogen voorzitter worden van de UCI. En gezien mijn palmares zich beperkt tot één parochianenkoers en een tweede plaats in een tijdritje, zou ik onherroepelijk de bons krijgen. Waarna een ander weer met andere ideeën zal afkomen.

Nog een laatste bemerking voor degenen die al met een kritische pen klaar zitten om mijn ideeën naar de papiermand te schrijven. Het was maar een droom en de meeste dromen zijn bedrog zingt Marco Borsato.

G.L.

26-06-2011, 21:29 Geschreven door G.L.