Dag Vriend,
Net wat tijd gevonden om je blogs bij te lezen. Heb een helse week achter de rug. Aan het werk op Pukkelpop met verhoogde veiligheidsmaatregelen enz. Maar dat is allemaal pinuts.... Ondertussen is een goede vriendin van ons gestorven, Chris, de vrouw van de B & B in Portugal. Zij heeft in mei l.l. te horen gekregen dat zij kanker had en op 3 augustus is zij overleden. Wij zijn er erg door aangedaan. Ook gaat het nog niet zo goed met ons Tine die een zware depressie doormaakt en nog steeds ( ook sedert einde mei) opgenomen is.
Maar dat laatste komt wel goed en moeten wij absoluut tijd geven.
Ik vond het zoveel zeggend toen ik in één van je laatste blogs las " ZWIJGEND MARCHEREN".
Ik denk dat heel wat mensen i.d.d. zwijgend marcheren en tijdens hun toch zowel hun eigen als tal van problemen tegenkomen uit het verleden en het heden. Ik vond het een mooie uitdrukking en ook ik doe dit soms, zwijgend stappen maar wel denken, denken aan het heden en de toekomst, denken aan hoe sommige dingen zover zijn kunnen komen......
Maar optimisme is de troef om je zelf weer op te krikken en dan denk ik veel aan u vriend.... Ik meen dat, je wilskracht om Santiago te bereiken geeft mij de kracht om ook boven een aantal zaken uit te steken en te zeggen komop vent...
Ik wens je nog veel beleving en geluk in de weg die jij nog moet banen tot in de Compostela.
Succes en geniet er van.
Ludo
|