Hola,
De rit van gisteren ging van Carrión de los Condes naar León over een afstand van 112 km, inclusief een paar km in León zelf.
Dit brengt het totaal op 2276 km.
Sorry voor de laattijdigheid van deze tekst. Ik had de volledige tekst, inclusief foto's, gisterenavond volledig klaar. Ik maak deze eerst in kladversie. Toen ik deze wilde bevestigen, alles weg! Balen. Het was al laat en ik had de fut niet meer om te herbeginnen.
Vandaar bij deze een tweede poging, al moet ik alles van nul herbeginnen. Aan een tafeltje bij een kop koffie tegenover de prachtige kathedraal van León. Mijn geest is nu heel wat helderder en kan vlot doorschrijven.
Goed. Gisteren om half zes opgestaan, omwille van de aangekondigde hitte! Een ontiegelijk vroeg uur. Het eerste half uur heb ik niets gedaan. Enkel langzaam ontwaken. Geen ontbijt. Dan maar een paar koekjes naar binnen gespeeld. Na het ochtendritueel een flinke portie ochtendgymnastiek. Mijn hele hebben en houden in drie keer van het 3e verdiep naar beneden gesleurd. Ik was al flink moe voor dat ik vertrok.
Terug de fiets op. Na de opwarming na een 5-tal km, het begin van een 15-km lange gravelweg. Een stukje originele camino. De fietsroute loopt weliswaar parallel met de wandelroute maar gebruikt vooral verharde wegen. Gedurende dit traject tientallen lopende pelgrims. Een bont gezelschap. In alle maten en kleuren. Groot, klein, dik, dun, jong, minder jong.....Het was een aandoenlijk zicht. In de vroege morgen, meestal zwijgend marcheren. Ik voelde, eerlijk waar, een zwaar schuldgevoel. De wandelaars bepakt en gezakt en ik met mijn elektrische fiets. Ik had goesting om de fiets aan de kant te gooien en mee te stappen. Ik vind nog steeds dat de wandelaars de "echte" pelgrims zijn.
Ik zag zelfs twee mannen al rennend de weg afleggen, inclusief rugzak.
Ik moet terugdenken aan het gesprek met de herbergier in Burgos die mij vertelde dat hij een 80-plusser uit Argentinië al drie keer over de vloer gehad heeft. Diep respect. Ik zou willen, bij leven en welzijn, dit ook te kunnen doen.
Heb talloze keren "buen camino" gezegd. Sommigen reageerden, anderen weer niet.
Na de gravelweg een albergue. Gezien mijn mini-ontbijt een grote boterham met frisdrank verorberd. Vier euro aub.
Naast mij een groepje jongeren. Ik denk Amerikanen aan het accent van hun Engels te horen. Plots 2 busjes met Nederlandse nummerplaat en opschrift "VNB , betenenisvol ontmoeten". Het blijkt een katholieke organisatie voor pelgrims uit Amsterdan. Daarover later meer. De organiserende dame bood mij spontaan een kopje koffie aan en nam zelfs een foto van mij om op hun website te plaatsen. Is da niks, menne man. Sorry, geen koffie want ik moet vlug doorfietsen, nog heel wat km voor de boeg.
In Sahagun enkele mooie kerken. Heb er mij niet opgehouden. Maar wie kwam ik daar opnieuw tegen? Het Tjechisch koppel met hun zoon, inclusief mobilhome, waarmee hun andere zoon de bagage vervoerde. Zie foto. Een vriendelijke Nederlander uit Leiden maakte spontaan een foto van mij. Zie bijlage. Hij was sinds begin mei te voet naar Santiago.
Doorfietsen. In een klein dorp even halt gehouden. Wie daar tegengekomen? De groep Nederlanders, een 20-tal personen. Waren aan hun lunchpauze toe. In hun busje hebben zij alle mogelijke voorzieningen om hun eigen potje te koken. Boden mij spontaan een kopje soep aan.
Currysoep met stukjes appel. Origineel. Een dame gaf mij wat meer uitleg over hun organisatie. Zij organiseren jaarlijks bedevaarten. Dit jaar zijn zij via Lourdes de weg van de camino gevolgd. Waren met een 20-tal personen die met heuse koersfietsen de trajecten aflegden. De busjes volgen met bagage en catering. Slaapplaatsen zijn op voorhand geregeld. Met de inkomsten begreep ik dat zij projecten steunden voor minderbedeelden. Mooi.
Het landschap veranderde grondig. La tierra de campos, of de Meseta, de graanschuur van Spanje, met uitgestrekte graanvelden en dorre vlakten, ligt nu achter mij. Het is nu heel wat groener met meer beplanting en bomen. Het doet mij warempel aan Limburg terugdenken.
De dorpen volgen mekaar nu sneller op. Ergens vind ik dit jammer. Want in de Meseta, ook al was dit eentonig, heb ik mij heel relaxed gevoeld.
De rit was vrij vlak. Heerlijk doorfietsen. Maar de loden hitte speelde een grote rol. In de vroege namiddag een serieuze klop van de hamer. Gebrek aan slaap, vermoeidheid en de hitte sneden mij de benen af. Versuft op de fiets. Had moeite om mijn ogen open te houden.
Vaker gestopt, drinken en tegen beter weten in doorfietsen. Ik wilde immers absoluut in León toekomen.
Omstreeks vier uur aangekomen. Halleluja. Onmiddellijk naar het toeristisch kantoor. Pas vanaf vijf uur open. Hoe is het toch mogelijk?
Op internet aantal overnachtingsmogelijkheden opgezocht en beginnen bellen. Volzet of te duur. Achter mij op het bankje zat een jonge Duitser. Deelde mij spontaan mee dat vlak bij de kathedraal een residentie lag, gerund door de "Hermanas Trinitarias".
Liep zelfs met mij mee. Onthaald door een vriendelijke zuster uit Kenia. Geen probleem, individuele kamers beschikbaar.
Mocht kiezen, kamers met één of twee bedden voor 20 euro per nacht, inclusief ontbijt. Kon er zelfs meerdere dagen verblijven.
En absolute voltreffer! Mooi modern gebouw, alle faciliteiten, goede kamers, zelfs een lift. Schitterend.
Kon er eveneens mijn kledij laten wassen voor twee euro. Niet getwijfeld. Bijna mijn hele kledij meegegeven. ' s Avonds reeds droog!
Het blijkt een residentie te zijn voor universiteitsstudenten en pelgrims te zijn, gerund door een gemeenschap van acht zusters van de genootschap "Hermanas Trinitarias".
Vanuit mijn kamer kan ik zelfs de torens van de kathedraal ontwaren, die 's nachts prachtig verlicht zijn.
Na de douche León gaan verkennen. Ik doe dit steeds met de fiets, zonder bagage uiteraard. De fiets is het ideale vervoermiddel in de stad. De verplaatsingen gaan in een mum van tijd en minder vermoeiend dan te voet.
León heeft mijn verwachtingen ver overtroffen. Wat een prachtige stad. Talloze historische gebouwen, vele pleintjes, pittoreske straatjes, ontelbare terrasjes....Het ademt een bijzondere sfeer uit. Veel gemoedelijker dan de sfeer in Burgos, ietwat hautainer. Ik vergelijk het een beetje met de Parijze flair. Een ware ontdekking.
Ik vond Burgos bijzonder mooi. Maar als ik nu moet kiezen, León! Ogen tekort. Ik heb dan ook vlug besloten om hier een rustdag in te lassen.
's Avonds pulpo gaan eten. Alle terrasjes overvol, moeite om een tafeltje te vinden. Gemoedelijke sfeer, geroezemoes. Augustus is de vakantiemaand bij uitstek voor de Spanjaarden, maar ik zag ook vele andere nationaliteiten, gemakkelijk te herkennen aan het uiterlijk.
Om elf uur terug slapen. Want de deuren gingen om elf uur op slot. Jammer.
Vamorgen de blogpagina even bekeken. Staat daar een bericht tussen van Mieke en Eric. Het koppel uit Schoten, die ik in Saint-Emilion en in Cadillac, tegenkwam. Of ik zin had om samen iets te drinken of te eten. Verbleven in een hotel op amper honderd meter afstand. Had echter geen gsmnummer. Ben ernaar toe gereden. Waren op dat ogenblik aan hun ontbijt bezig. Afgesproken om tegen zeven uur vanavond samen te komen aan het infopunt vlakbij de kathedraal. Leuk, kijk er naar uit.
Ga vandaag León op mijn gemak bezichtigen en krachten opdoen. Vanaf nu is het vlakke definitief gedaan. Ik zit nu dicht bij Galicië. Bijzonder bergachtig en geen meter vlak. Binnenkort een serieuze beklimming naar de Cruz de ferro, op de top van een hoge berg. Het is een bijzondere plaats met een groot ijzeren kruis waar de meeste pelgrims een steentje neerleggen met een wens of boodschap.
Het is in de loop der jaren een grote berg stenen geworden. Ook ik heb van thuis drie steentjes meegenomen. Een van thuis, van mijn moeder en van Natan. Ik verheug mij nu reeds om het Galicisch grondgebied te betreden. Word er nu al emotioneel van.
Intussen is het al.bijna middag. Wat vliegt de tijd snel. Nog gauw wat foto's bijvoegen en afsluiten.
Ultreïa.
Tot straks.
|
Verder begint het weer hier ook een beetje fatsoenlijk te worden. Hier gaat alles zijn gewoon zijn gang. Geniet nog en rij voorzichtig. 
