Hallo,
Vandaag ging de rit van Charroux tot Angoulême, over een afstand van 79 km.
Kmstand einde rit: 1140 km
Het was me het dagje wel. Om 8.30 u opgestaan, enigszins geagiteerd omwille van de onzekerheid over de zending. Heb onmiddellijk de website geraadpleegd van Chronopost. En warempel, er stond vermeld dat de zending afgeleverd zou worden tussen 11.30 en 12.40 u.
Goed nieuws dus. Dag goed begonnen. Ben "bij Freddy" 2 koffies gaan drinken. Er was in Charroux vandaag meer leven in de brouwerij. Een plaatselijk marktje met enkele kraampjes. Groenten en fruit maar ook een standje met hoeden. Zie foto's.
Mijn gedachten waren constant bezig met de levering van het pakketje. Terug naar mijn halte Jacquaire om alles vertrekkensklaar te maken.
Nadien bij Michael, de Engelsman, nog een koffie gaan drinken. Ik hield het niet meer. Ben dan op een bankje recht tegenover het Office de Tourisme gaan zitten en sloeg alle voorbijrijdende wagens gade. Plots, klokslag 12 uur, liep een man met een pakje het toerismekantoor binnen. Ernaar toe gehold en warempel, het lang verwachte pakje. De medewerkster bedankt, het pakje geopend en de display uitgeprobeerd. Halleluja, de nieuwe display werkte! De hemel zij geprezen. Het lang verwachte moment! Onmiddellijk naar de gite gereden, mijn fietskledij aangetrokken, een laatste inspectieronde en vertrokken. De sleutel bij Freddy afgegeven, hem bedankt voor zijn hulpvaardigheid en gentillesse. Ook nog even afscheid nemen van Michael, de Engelsman, en een laatste pint gedronken. Ik dacht dat hij mij deze niet zou aanrekenen. Mispoes. De groene Hendrickx!
Mijn gps aangezet. Geen krimp. Het zal toch niet waar zijn zeker. De gps is voor mij even onontbeerlijk als mijn fiets. Verschillende keren geprobeerd, noppes. Miljaar, dedju. Andere kabel aangesloten op de externe lader. Terug aan. Grote zucht van opluchting.
Vaarwel Charroux, je zult altijd een plaatsje in mijn hart hebben. Om 13.15 u eindelijk terug op de fiets. Heerlijk. Het was perfect fietsweer. Bewolkt, niet te warm en een fris briesje. Het parcours was constant golvend. De ene klim na de andere. Nauwelijks een vlak stuk. Maar het kon mij geen barst schelen! Blij om te kunnen fietsen, frisse krachten in de benen en pedaleren maar. Mijn doelstelling was om vandaag Angoulême te halen.
Uiteindelijk het einde van de rit gehaald. Maar tot Angoulême was het nog 7 km. En constant klimmen. Angoulême zelf ligt op een heuvel.
Had de toeristische dienst in mijn gps ingegeven. Loodste er mij perfect naar toe. Ja watte. Klimmen tegen de klippen van de hel op.
Ik denk dat het een col van minstens 2e categorie was. Enorm druk stadsverkeer ook. Je moet overal ogen hebben, zelfs op je rug. Bezweet aangekomen, stempel laten zetten en gevraagd naar goedkope overnachtingsmogelijkheden. De bediende was een serieus type die niet voor grapjes te vinden was. Hij schreef perfect ondersteboven waar ik een opmerking over maakte. Geen reactie. Goed, hij nam telefonisch contact op met een diocesaans centrum waar pelgrims aan 15 euro konden overnachten. Geen antwoord. Op de duur heeft hij mij het adres gegeven, samen met de adressen van een aantal hotels.
Het bewuste diocesaans centrum lag een flink stuk buiten het centrum. Tussendoor nog wat drank ingeslagen. De uitbater bood mij nog een gratis glas water aan en een doosje lucifers. Allé, een goede ziel. Eénmaal aan het bewuste diocesaans centrum aangekomen schrok ik mij een hoedje. Wat een lelijk, vuil gebouw. Het deed mij onwillekeurig denken aan een of ander psychiatrisch centrum waar zware gevallen geplaatst worden. Ik had onmiddellijk de reactie om door te rijden en naar een hotel te zoeken. Toch maar even het bordje "accueil" gevolgd, dat zich aan de achterkant bevond. Mijn mond viel open van verbazing. Zo afzichtelijk het aan de voorkant was, zo mooi aan de achterkant.
Niet te geloven. Mij naar de receptie begeven. Niemand aanwezig. Verschillende keren hard "bonjour" geroepen. Geen reactie. Wat is mij dit hier? Puur toevallig zag ik een man buiten lopen. Ik sprak hem aan. Hij bleek een medewerker van de radio te zijn die daar vlakbij hun kantoren hebben. Is hier niemand aanwezig? Blijkbaar niet, de meesten zijn al naar huis, op vakantie of naar Polen waar een of ander religieus evenement plaatsvindt. Er moet toch iemand aanwezig zijn. Blijkbaar niet. Kunt u mij niet helpen om iemand op te sporen? De man was hulpvaardig en ging met mij naar de receptie waar een telefoonlijst lag. Verschillende nummers geprobeerd. Tevergeefs, niemand nam op. Tot hij onverwacht een telefoonoproep ontving. Ah ja, er is een kamer gereed, nr 65. Hij kan daar gebruik van maken.Ook de code gekregen om in en uit het gebouw te gaan. Voilà, en weg was hij. Ik ben moederziel alleen in dat grote gebouw en kan overal in en uitlopen zonder iemand tegen te komen. De koning te rijk. Mij in mijn kamertje geïnstalleerd, andere kledij aangetrokken en naar het treinstation getrokken waar ik een pizza gegeten heb en deze blog aan het schrijven ben.
Seffens op mijn kamer nr 65 de rit voor morgen uitstippelen. Op aanraden van Bernadette zal ik extra vroeg vertrekken, omstreeks 6 uur.
Zo heb ik minder last van de warmte en ben ik vroeger op de plaats van bestemming, zodat ik meer tijd hebt om naar een slaapplaats te zoeken en uit te rusten. Een uitstekend idee.
Zie ook de foto's in bijlage.
Ik sluit hierbij af. Ga mijn pint nog uitdrinken , afrekenen, en naar mijn diocesaans centrum trekken, kamer 65.
A demain.
Opmerking voor mijn volgers.
Het gebeurt regelmatig dat ik op dode momenten mijn blog begin te schrijven en nadien een of meerdere keren bijwerk. Zodoende is mijn blog pas 's avonds laat compleet. Tis maar een weet, zei de boer........
|
