Hola,
Vandaag een monsterrit van 127 km. Finaal afgepeigerd! Als je rekening houd met het feit dat minstens de helft van het traject uit hellingen bestond, waarvan er meerdere behoorlijk steil, dan kan je je een voorstelling maken van de zwaarte van de rit. De twee batterijen finaal leeg.
Moest op 10 km van Carril in een café even bijladen.
Dit brengt het totaal op 3005 km. Een belangrijke barrière werd hiermee overschreden.
Nu, ik moest koste wat het kost Carril halen, waar ik verblijf ik het appartement van mijn neef Ramiro uit Maastricht. Nogmaals hartelijk dank! Morgen word ik immers om 11.30 u verwacht in het gemeentehuis van Cambados. Ik kon mij bijgevolg niet permitteren om eerder te stoppen en te overnachten. Ik had de rit behoorlijk kunnen inkorten. Maar ik heb ervoor gekozen om de volledige kustlijn te volgen omwille van de pracht ervan. Ik ben mijn hele leven gepassioneerd door de zee, meer bepaald door de Atlantische oceaan in Galicia. De onstuimige zee met beukende hoge golven op de vele rotsen fascineert mij. Vandaar dat ik het aanzicht van de oceaan absoluut niet wilde missen. Ten koste van vele extra kilometers. Het is dan ook één van de mooiste hoogtepunten van mijn hele tocht geworden. Hierover dadelijk meer.
Omstreeks half tien in Muros vertrokken. Mistig en koud. Dit is typisch voor Galicia. De zeemist wordt pas tegen de middag weggebrand, waarna de zon tevoorschijn komt. Zo ook vandaag. Van Muros tot Noia prachtige kustlijn, alleen jammer van de mist waardoor heel wat moois niet helder te zien was. Op een gegeven ogenblik onderweg een groep jongeren in klassieke Galicische klederdracht tegengekomen. Zie foto. Waren op weg naar een plaatselijk feest. Niet getwijfeld en foto van hen gemaakt. Ik zie deze typische kledij bijzonder graag. Jammer dat ik tot nog toe nog geen doedelzak muziek gehoord heb. De doedelzak is het muziekinstrument bij uitstek in Galicia en is bij elk feest in dorp of stad te horen. Prachtige muziek die tegelijkertijd zeer melancholisch als vrolijk kan zijn. Het drukt vaak de "morriña" uit, een intense melancholie die kenmerkend is voor de meeste Gallegos die Galicia verlaten hebben. Een diepgewortelde heimwee naar het geboorteland. Ook bij mij heeft dit mijn leven lang geborreld. Ik kom steeds enorm graag naar Galicia.
Na Noia heb ik de volledige kustlijn van de regio Morrazo afgefietst. Ik vind deze kustlijn bijzonder mooi. Maar vooral ook de intense rust en sereniteit die ik hier altijd ervaar. Het is hier open zee en het geluid van de golven is zeer rustgevend. Pareltjes van plaatsen tegengekomen. Portosin, Porto de Son, Castro de Baroña, Corrubedo, Ribeira, La Puebla de Caramiñal, Boiro, Rianxo, Catoira en Carril.
Man, man. Spijtig dat ik niet meer tijd had. Ik zou deze plaatsen uitgebreid willen bezoeken.
Toch een speciale vermelding van de volgende plaatsen. Castro de Baroña is een kleine landtong in de zee waar men vele overblijfselen van de Kelten teruggevonden heeft. Uniek. Bijzonder jammer is dat een gedeelte van de omliggende natuur vorige week afgebrand is. Ik weet niet of dit bewust aangestoken werd, meestal wel. Ik vind dit een grove misdaad. Ziekelijk. Als men de daders vindt, dan moesten ze deze aan een bepaald lichaamsdeel aan een boom ophangen en laten hangen. Sorry voor mijn grof taalgebruik maar ik word hier kotsmisselijk van.
Een andere voor mij bijzondere plaats is de vuurtoren van Corrubedo. De intense rust die ik hier ervaar is voor mij uniek. De oceaan, de golven en het landschap.....Trouwens in Corrubedo is er een twee kilometer lange "wandelende" duinengordel. Elk jaar verplaatst deze zich met enkele meters. Heb deze wegens tijdsgebrek niet bezocht. Jammer.
Na Corrubedo begint de ria de Arousa. Kenmerkend voor Galicia zijn de vele rias. Een ria is een diepe inham, veroorzaakt door de monding van een rivier in de oceaan en vergelijkbaar met de fjorden in Noorwegen. In Galicia kent men de "rias altas", in het noorden en de "rias bajas" in het zuiden. De noordelijke rias zijn omgeven door hoge kliffen en de oceaan is hier ruwer. De "rias bajas" liggen in het zuiden, de oceaan is hier rustiger en de heuvels niet zo hoog. Bovendien heerst er hier een micro klimaat. Dat merk je aan de vele palmbomen.
Ik ben geboren in de ria de Arousa, de grootste van de rias bajas. De ria de Arousa heeft een noordkant (provincie A Coruña) en een zuidkant (provincie Pontevedra). Cambados, mijn geboorteplaats ligt aan de zuidkant.
Vandaag heb ik de noordelijke kant van deze ria doorgefietst. Voor mij minder bekend, maar niet minder mooi.
In de ria de Arousa ervaar ik steeds een gevoel van thuiskomen. "Miña casiña, meu lar."
Op het einde van de rit begonnen de kilometers zwaar door te wegen en keek ik uit naar de eindmeet. Omstreeks zeven uur uitgeput toegekomen in Carril. Omgekleed en hapje gaan eten tijdens het schrijven van deze blog.
De zware lange ritten liggen nu achter de rug. Morgen een speciale dag in mijn geboorteplaats Cambados. Voor mij het werkelijk einde van mijn pelgrimstocht. Ik wacht met spanning af wat deze dag zal brengen.
Ultreïa.
Tot morgen.
|
