·Kan ik dat wel aan, lichamelijk, geestelijk,
alleen?
·Hoelang zal ik weg zijn van huis?
·De vele overnachtingen,
·Wat moet er mee?
·Zal Willy me bijstaan, volgen, ?
·Wat mee, wat niet?
·Wat moet er geregeld worden thuis tijdens
onze afwezigheid?
·Wat doet dat met me, wat zal dat met me doen?
Twijfel overmande me regelmatig.En toch was er binnen in mij telkens dat
vlammetje dat mijn goesting aanwakkerde!
Via Priester Toon kreeg ik het mailadres van Koen de
Witte.Hij bezorgde me de juiste website
om me lid te maken van het Compostelagenootschap.Ik schreef me in en via mn lidnummer en
paswoord kon ik me inloggen.
Wie de pelgrimstocht wil maken moet een geloofsbrief en
stempelkaart aanvragen.
OK, ook dat kwam voor mekaar.Op 8 januari 2014 mailde ik mn aanvraag door.
Intussen surfte ik op internet naar alle mogelijke sites
om en rond Compostela.Google Earth was
een dankbaar medium.
Willy zou me bijstaan en volgen met onze wagen.Wij zouden samen op campings overnachten waar
mogelijk.De zoektocht naar campings
langs de route was begonnen.
Dagen lang heb ik de camino in gedachten, op Google Earth
en in de vele boeken gewandeld, zoekend naar refuges, campings, belangrijke
plaatsen, boeiende plekjes.
Ja, in mn gedachten kon ik het (voorlopig) aan.Maar zou ik dat in werkelijkheid kunnen
afstappen een prangende vraag voor mij.Zon twijfelend, bang wezentje voelde ik me soms.
En toch zette ik mn speurtocht, mn voorbereiding
verder.Iets in mn binnenste stimuleerde
me steeds opnieuw!
Hoe komt een mens op het idee de pelgrimstocht naar Compostela
te ondernemen?Ik weet het zelf niet. Maar
t boeide me.
Een paar jaar geleden trok Hans, een collega, met de
fiets naar dat bedevaartsoord, helemaal alleen, vertrekkend vanuit zn
thuisbasis!Chapeau.Met enkele smsjes bleef ik op de hoogte van
zn route, zn ervaringen, zn doorzetting.
In Knipoogje (een foto- en filmclub in Roeselare) was er een voorstelling van een Compostela-ganger.Zijn verhaal, zijn fotos prachtige natuur-
en cultuurbeelden maakten bij mij iets los: Kan ik ook zoiets?Zou ik dat ook wagen?Ik mijmerde wat rond zon droombeeld.
Arnout Hauben toonde in Man bijt hond zn voettocht,
zn contacten, zn stappen en overnachten, zn over een jaar heen.Opnieuw prachtige beelden, mooie verhalen,
soms ook tegenvallers, Jawel, het wakkerde mn goesting om het ook te
ondernemen serieus aan.
Vorig jaar kwamen twee enthousiaste vrienden van Brian
(godsdienstleraar)vertellen in een paar
klassen over hun pelgrimstocht.Zij
hadden de kustroute genomen, met tent en knapzak.Ik ging luisteren.Leerlingen hadden een lijstje met vragen
opgesteld en na de voorstelling mochten ze die stellen.Veel verder dan dat lijstje kwamen de gasten
niet.Juf. Christine stelde er des te
meer!Hun verhaal boeide me zo dat ik
dààr, bij die twee trotters voor het eerst vroeg: zou ik ook die pelgrimstocht
kunnen waarmaken? Ik ben toch niet meer
van de jongste!Die twee jonge mannen
gaven me de nodige courage.Doe
het!Het klonk kordaat, toen.
Toen ik 50 jaar was, kreeg ik borstkanker.Op dat moment stortte mn leven in!Hoe lang heb ik nog te leven flitste het
door mn hoofd.Maar na de operatie
vocht ik terug.Ik wil verder.Ik wil leven!Toen stond mn besluit vast: indien ik dit
overwin, ga ik te voet naar Compostela!
Op 1 september 2014 kon ik op TBS 58+.Ik had nog de kans dank zij een
overgangsmaatregel dit mee pikken.Mn
keuze om deze stap te zetten werd nog meer versterkt door mn pelgrimsdroom. Nu
kan ik dit (misschien) nog lichamelijk aan.Ik moet niet wachten tot