Op 28 januari stak een grote, witte enveloppe tussen de
post.Weer zon reclamebrief, je bent
éénvan de weinige kanshebbers om
duizenden euros te winnen dacht ik , want door het venstertje zag ik een
bruin papier, met sierlijke letters op, blinken!
Mis!
Mijn geloofsbrief en stempelboekje had ik in handen
Drie dagen later, welgeteld op mn verjaardag, was er een
mooie, boeiende voorstelling in t Knipoogje van een velotocht naar Genua.Vorig jaar had diezelfde man zn verhaal
verteld over zn fietstrip naar Compostela. In t Knipoogje kom je
enthousiastelingen tegen, mensen die graag reizen.Zij moedigden me aan, zij gaven me bruikbare
tips, zij vonden het een pracht van een idee: na je werkende carrière zon
droom waarmaken, ja, ik werd weer een
stuk zekerder.
Twee tips wil ik hier kwijt:
1.Weet
dat het onderweg- zijn je méér voldoening zal schenken dan je eigenlijke
einddoel bereiken: Compostela.
2.Leer
toch een kleine hoeveelheid Spaans.De
plaatselijke bevolking kent maar hun eigen Spaans.Schrijf enkele noodzakelijke zinnen op.
Nu en dan trok ik mn stevige wandelschoenen aan.Met voorzichtige wandelingen (tussen de 5 en
10 km) trainde ik beetje bij beetje mn lichaam.Krampen voorkomen, spieren versterken,
opbouwend werken, niets forceren, alles met mate!Toch moet ik toegeven dat mn heupen en
knieën me af en toe meldden: hé besef je wel wat je van plan bent!Eerlijk?De schrik het niet aan te kunnen zat wel wat in mn lijf.
Voor mn verjaardag kreeg ik van collegas en mn dochter
een Decatlon-bon.Deze zou ik spenderen
aan nieuwe, degelijke wandelschoenen.Zo
kon ik ook dat paar goed inlopen vooraf! Een broodnodige vereiste!
En ja, op zaterdag 1 februari 14trok ik te voet, kwestie van in t verhaal te
blijven, naar Decatlon.Na wat wikken en
wegen, kiezen en passen, stapte ik wat later naar buiten met niet alleen nieuwe
wandelschoenen maar nog wat extra (eerste) spullen die wel nuttig konden zijn
tijdens mn trektocht: een regencape, trekkerskousen,
