Ik heb het gehaald!De 4-daagse zit erop!Met een
proficiat kreeg ik mn medaille in ontvangst.Ja, het doet je wat!
Deze morgen stond ik weer stipt (voor) op tijd aan de
startplaats.Opnieuw mochten we een
prachtig parcours afwerken.Langs Dikkebus
vijver, in de richting van Heuvelland, langs de site Bayernwald, door
Voormezele om via de Verdronken Weide terug te keren naar Ieper.
Wat is het Heuvelland toch mooi: prachtige vergezichten,
golvende landerijen, kronkelende wegeltjes door de velden, alleen testten de
kuitenbijters af en toe de spieren en gewrichten.Ook dat hoort bij dit idyllisch Heuvelland.
Deze streek kent ook veel oorlogsmonumenten, groot en klein.
Je vindt ze terug op dorpspleinen, langs
wegen maar evenzeer midden in een veld of weide.
Ook deze keer bevoorraadden ze ons met water,
energiedrankjes, koekjes, Bovendien was het weertje prima om te
wandelen.Af en toe zon, af en toe
wolken, geen regen!Ideaal!
Plots rinkelde mn GSM. Eric belde me op. Hij had zich vandaag ingeschreven voor de 8 km.
Al
wandelend vertelden we onze bevindingen aan elkaar. Een plezante verrassing!
De vierdaagse werd plechtig afgerond met een ceremonie
onder de Menenpoort.De Last Post, een bloemenhulde
en daarna een defilé tot op de Grote Markt van militairen, eregroepen rond den Grooten
Tocht, een aantal muziekkapellen en alle wandelaars van de vierdaagse. Als je zelf één van hen bent, dan ben je een tikkeltje
trots maar terzelvertijde ook wel wat emotioneel!
Toen de burgemeester van Diksmuide in het bijzijn van
Frederik Van Lierde (als BV) het startschot gaf, stroomden weer meer dan 5000
mensen over de markt, tussen de startvlaggen,onder de scanners (om de batches
te registreren).De derde dag van de
4-daagse was begonnen. (Gisteren was er een record aantal deelnemers van meer dan 7000! Dat is toch serieus de moeite hé!)
Opnieuw waren er langs het parcours ceremonieën ter ere
van de gesneuvelden tijdens de eerste wereldoorlog.Door de micro vernamen we deze morgen dat net
op vandaag, honderd jaar geleden, de oorlog het meeste slachtoffers geëist had, namelijk rond de 42000
soldaten!Eigenlijk kunnen we dat niet
vatten!Ook op het Belgische militaire
kerkhof van Keiem was er een bloemenhulde, maar deze verliep later dan ik er
voorbij kwam.
De weergoden waren ons echt niet gunstig gezind tijdens
deze derde dag. Praktisch de volledige tocht regende het.( Mag ik wat emotioneel de vele druppels
vergelijken met de tranen die er vloei(d)en om het verlies van zoveel jonge mensen
)
Hilde (een collega) had ook ooit de 4-daagse gewandeld en
vertelde me dat ze op de derde dag een dipje had.In de brochure stond dat die derde dag voor
velen de moeilijkste was.Ik moet de
geruchten gelijk geven.Ook ik had
tussen de 10 en 15 km een moeilijke periode.De regen bleef aanhouden, er waren weinig gelegenheden om eens uit te
rusten, t was vaak windop.Maar in
Vladslo waren alle zorgen weer van de baan.Een lekker broodje met worst en een heerlijke babbel met (ook) een alleen
stappende vrouw brachten soelaas.Het
aangeboden energiedrankje krikte lichaam en geest weer helemaal op! Ik kon er weer tegenaan!Door de modder, over kiezeltjes, langs glibberige
paadjes, ja, de regen maakte het ons niet gemakkelijk maar ook die derde tocht
heb ik met glans doorstaan.
Meer nog:ik heb
er zeker nog 3 km bij gestapt.Willy zat
langs de IJzer te vissen ter hoogte van Sint-Jakobs-Kapelle.Dit stukje buiten het parcours kon er ook nog
bij!
Willy was best trots zn vangst (waartussen een brasem van
zeker 50cm zat) te tonen.Dit moest
op foto! Moe, maar content keerden
we huiswaarts. De laatste dag wacht op ons!
Zot zijn doet geen zeer hoor je vaak zeggen, toch voel
je soms wel wat pijnlijke plekken, zeker als je dag na dag serieus doorstapt.Maar ik mag niet klagen.Mn tweede dag van de 4-daagse zit erop en die
is eigenlijk weer goed verlopen! Ik heb gekozen
om 4 x de 24 km te stappen.
Wat me opvalt, toch zeker bij het begin, is hoe
verschrikkelijk snel die wandelaars langs me voorbijrazen!Hoeveel km per uur die halen: zeker een pak meer
dan ik!
Maar daar gaat het bij mij niet om!Ik wil genieten van die tocht.Vandaag vertrok die vanop de markt van
Poperinge, liep tussen de specifieke hoppevelden, over glooiende landerijen,
langs de Lovie, door het domein t Coudhof van dUdekem dAcoz, door het Helleketelbos
om zo opnieuw in stad Poperinge aan te komen.In Watou mochten we zelfs genieten van een lekker hommelbiertje.
Bijna tot het einde bleef het droog. Alleen tijdens de laatste kilometer was de regen
een spelbreker. Maar dat kon de pret niet bederven, we hadden het weer gehaald,
en zelfs zeer vlot!
Vandaag startte de 4-daagse van de IJzer.Wat was ik deze morgen zenuwachtig! Voor
niets nodig zei Willy, Je gaat toch niet naar een examen!En toch
De eerste startplaats was in Oostduinkerke.Om 7.20u. was ik reeds ter plaatse.Willy had me gevoerd en bleef dan in
Nieuwpoort in het Spaarbekken vissen.Het volk stoomde toe. (Blijkbaar zijn
er boven de 6000 mensen ingeschreven voor die wandelvierdaagse.Geef toe, dat is toch serieus de moeite!Maar chapeau voor de organisatie.Deze ligt in handen van de Belgische defensie.
Alles is picco bello in orde.)Om 8.30u. werd het startschot gegeven door
een BV.Ik voelde wel dat de meeste
echte wandelaars zeer vlug doorstappen en een eigen stijl hebben.Ik trok door de straatjes op mijn eigen
tempo.Af en toe laste ik er een korte
stop in.Dit kon ook gemakkelijk want de
ene keer kreeg je wat melk aangeboden, de andere keer wat soep, dan weer een
energiedrankje, koek, biertje of
Dit jaar stond de 4-daagse in het teken van de oorlog. In een bijhorende brochure kon je alles vernemen
(van de plaatsen waar we langs liepen) over de eerste WO en wat er op die plaats
specifiek gebeurd was, 100 jaar geleden. Hier
en daar waren er ceremonieën voorzien. Zo
stond ik toch ook even stil bij het oorlogsmonument in Wulpen. Weet je wat er door mn hoofd spookte: hoe zouden
al die soldaten van toen (oa. mn grootvader) reageren als ze weten dat er 100 jaar
later zoveel mensen wandelen om hen te herdenken? 's Middags liet ik me verwennen door de plaatselijke Chiro.
Ze verkochten broodjes met worst op de markt
in Nieuwpoort. De verwennerij werd echter verbroken
door een harde regenvlaag. Gelukkig stond
ik onder een luifel. Mn regenkledij aangetrokken
en toen de vlaag wat minder was, ben ik verder getrokken. (Trouwens
de enige regenbui van de dag!)
Het laatste deel van de tocht was behoorlijk lastig maar
wel zeer mooi: dwars door het duingebied Ter Yde.Stappen door het mulle zand is geen makkie,
maar we hebben het gehaald.Wel voelde ik
weer duidelijk dat ik heupen "knieën" en "voeten" heb! Hopelijk vertellen ze me morgenochtend niet
al te fel dat ik zot ben opnieuw te starten.
Morgen vertel ik je meer liefst opnieuw enthousiast en
positief.
