Aan mijn rugzak hing een St. Jakobsschelp (zoals bij de
meeste pelgrims, trouwens). Willy had die stevig vastgemaakt.Maar voor de veiligheid hadden we er nog twee
extra mee, je weet maar nooit!
Die twee extra schelpen heb ik nu verwerkt in een
bloemstukje voor op t graf, zowel voor moeder in Poelkapelle als voor pa en ma
in St Juliaan.
De camino telt enkele keitjes minder, sedert ik er
gepasseerd ben.Nu en dan raapte ik
kleine steentjes op.Toen reeds wist ik
dat deze op de graven zouden terecht komen, zo was ik met die keitjes
begaan De camino heeft iets met
steentjes dat schreef ik op 19 september en daar is iets van aan!
Bovendien blijft het moment van le Cruz de Ferro in mn
geheugen geprent: die zonsopgang, dat opkomend, oranje licht toen ik boven op
al die andere steentjes stond enmn
keitje van thuis op de berg legde.Op
zon moment voelde je je verbonden met pelgrims van over de hele wereld
Op vrijdagvoormiddag knutselde ik, met de hulp van Willy,
mn bloemstukjes tot een behoorlijk
resultaat.Kort na de middag bracht ik
de twee creaties naar de kerkhoven.
Daar Willys (schoon)broers en zussen bij ons de hoogdag
kwamen doorbrengen trokken we slechts op Allerzielen naar het kerkhof om een
zalige hoogdag te wensen aan pa en ma en moeder.Een babbel met enkele bekenden, een klein
kruisje/gebed bij het graf, een (goed)keurend oog op die vele prachtige,
kunstige bloemstukjes en kleurrijke chrysanten vulden onze korte momentjes op
het kerkhof.
Freddy en Rita, wie weet zijn we volgend jaar weer
tezamen in de Lindenlaan!We hopen dat
jullie er dan zeker opnieuw bij kunnen zijn.Daar geloven we in!Nu duimen we
alvast voor de positieve evolutie van Freddys ziekte.
