Ons afspraakje was geregeld! Om 14:00 mocht ik op de koffietafel (ha, zo officieel hé) bij mijn nicht Annemie.
Samen zouden we de pro's en contra's overwegen om met de elektrische fiets vanuit onze woonplaats naar Compostela te fietsen.
Daar dit een eerste test was, nam ik de fiets! Langs landelijke wegeltjes fietste ik vanuit Moorslede naar Poelkapelle.
De tocht vlotte behoorlijk, maar ik besefte wel dat een 13-tal km niet hetzelfde is als een 60-tal!!!
Ik zal dus nog behoorlijk uit mijn pijp mogen komen!
Ik werd vriendelijk onthaald. Met een koffie en wat chocolaatjes babbelden we eerst honderduit!
Maar ik voelde: we zaten direct op dezelfde golflengte. Toch had ik het sterke vermoeden dat Annemie véél méér fietst
en zeker langere afstanden dan ikzelf waardoor ze dan ook stukken beter getrainde spieren heeft.
Bovendien zat ik nog 'gewrongen' met een nijpend, lichamelijk ongemak: er werd namelijk bloed in mijn stoelgang vastgesteld!
En zolang ik de oorsprong of oorzaak van dit bloed niet kon achterhalen wilde ik niet definitief de knoop doorhakken om die fietstocht naar Compostela aan te gaan.
Nu, (22 februari) weet ik dat het geen ernstige aandoening is, er (voorlopig) niets moet ondernomen worden ivm dat bloed,
en ik dus mijn voorbereidingen kan aanvatten! Oef! Eerstdaags breng ik ook Annemie daarvan op de hoogte!
Tijdens ons gesprek waren we ons er beiden van bewust dat dit een serieuze voorbereiding met zich zou meebrengen!
Maar we staan er positief tegenover en we zien het beiden zitten! We maakten een afspraak om samen naar Brugge te gaan.
Daar is op zaterdag 21 maart een infodag rond pelgrimstochten naar Compostela, zowel tevoet als met de fiets.
Wellicht krijgen we daar nog een beter zicht op wat kan en niet, wat noodzakelijk is tijdens de voorbereiding, wat vooraf nog in orde moet gebracht worden, ...
Op de website van het Vlaams Compostelagenootschap zie ik dat je best vooraf inschrijft. Ook daarvan moet ik zeker Annemie op de hoogte brengen.
Een weekje na mijn bezoek aan nicht Annemie was het tijd voor een nieuw testritje. Ik zou in de namiddag Priester Jan Devos een bezoekje brengen.
(Tot september 2018 hielp ik deze priester tijdens de vrijdagmis in het RVT St Jozef in Ieper, waar ook mijn ouders verbleven - moeder tot 29 sept 2013
en vader tot 22 jan 2018. Op 21 sept. toen was er een afscheidsmis, dankmis voor priester Jan.)
Af en toe telefoneerde hij me nog eens op. En nu dit jaar kreeg ik een mooie nieuwjaarskaart! Tijd dus om hem eens op te zoeken.
Dinsdag 14 januari was een schitterende zonnige dag, wel wat frisjes maar gezond fietsweer. De heenreis viel vlotjes mee.
Aan een prachtig kunstwerk, het 'Frezenberg Ridhe Scottish Memorial' net boven de A19 in Zonnebeke, stopte ik even, nam een fotootje en dronk wat water!
Eenmaal in Ieper, kocht ik wat pralines, zag toevallig m'n broer en schoonzus in de winkel en na een korte babbel met hen trok ik naar het RVT.
Maar de vogel was gaan vliegen. Priester Jan was nergens te bespeuren. Dan maar een klein briefje en de pralientjes en z'n brievenbus gedropt,
en meteen de terugweg aangevat. Deze verliep iets minder vlot. Ja, m'n benen en m'n rug vertelden me toch dat ik nog meer zal moeten trainen,
wil ik de grote Compostela-route afhaspelen.
Dit staat dus de volgende dagen en weken op het programma:
Een tweetal gegevens spelen een rol waarom ik een vervolg brei aan mijn blog!
Eventjes verduidelijken:
1. Nu en dan werd ik gevraagd of ik eens wilde vertellen over mijn pelgrimstocht! Oké, ik zag dat wel zitten. Zo ben ik o.a. bij de paters redemptoristen en bij het Davidsfonds in Poelkapelle mijn verhaal gaan vertellen. En dat voelde telkens goed. Het deed me deugd en ik waande me soms opnieuw ergens langs die Camino Francès! Nu vraagt OKRA Beitem me ook om die belevenissen te vertellen. Ik ben zeker, eenmaal op dreef, voel ik de kriebels om richting Compostela te vertrekken meer dan ooit opborrelen, ... maar er is méér dan dat!
2. Vorig jaar vierden we met alle afstammelingen van de stamboom "Bentein" een (groot) eeuwfeest. En 't mag gezegd: 't was een schitterende bijeenkomst van méér dan 200 afstammelingen. Camiel Bentein en Leonie Bekaert, mijn grootouders, mogen fier zijn op zo'n groeiende familie! We waren met enkele kozijnen en nichten samen om die feestelijkheden voor te bereiden. En dààr hoorde ik de droom van Annemie, mijn nicht: "ik zou zo graag naar Compostela fietsen, van hieruit! Ja, da's m'n grote droom!" Begrijp je mijn kriebels? Besefte Annemie welk een gevoelige snaar ze bij mij geraakt had? Dat heb ik haar ook onmiddellijk duidelijk gemaakt. Maar concrete plannen kwamen er toen niet. De goesting groeide zienderogen, maar er is méér dan dat!
Ja, met de fiets van hieruit is een totaal andere belevenis. Bovendien zou Willy nu niet mee reizen, wij zouden het met ons tweetjes moeten verwezenlijken. Toch bleef bij mij het verlangen groeien om deze tocht waar te maken.
Voor mijn nieuwjaar kreeg ik van Bert het eerste deel van de St. Jacobs fietsroute van Clemens Sweerman. Zoiets wakkert natuurlijk mijn goesting nog meer aan. Toch weet ik dat een fietstocht van bijna 2000 km de moeite is, méér dan de moeite en er heel wat bij komt kijken! Er is dus nog véééééél werk aan de winkel.
Bovendien heb ik nog niet écht concreet met Annemie gesproken over onze mogelijke pelgrims-fietstocht. Dringend tijd om haar daarover in te lichten.
