Ik ben T, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tee.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is trust me, I m a salesman.
Ik ben geboren op 27/03/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: walking by myself.
www.youtube.com/watch?v=ABGHGLvkPcY
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Schrijfsels, dichtsels en andere dingen
Life's too short, so
smile, while You still have teeth ;)
09-11-2011
evenwichten
Ergens,heb ik ooit één of andere wet opgepikt.
Ik vermoed in een warrig puberaal verleden eigen aan middelbare schoolperiodes.
Voor zover ik me herinner, deed de man vooraan in het wit zijn uiterste best.
Om me iets bij te brengen.
En om één of andere reden is de man daarin ook geslaagd.
Alleen, het waren bij mij, met zekerheid,
niet die dingen die hij waarschijnlijk volgens leer- en andere plannen in gedachten had
Wat ik me vooral herinner van smans pogingen om mijn algemene ontwikkeling bij te werken,
zijn de hoge, brede ramen, die massas licht binnen lieten.
Met een zicht op de toppen van een soort bomen.
Lindebomen weet ik nu.
Toen zag ik alleen dat ze groen waren en dat ze buiten stonden.
Waar ik wilde zijn.
In de frisse lucht.
Niet in de geëigende geur van dat lokaal.
Afkomstig van de hoogst intrigerende proeven van het lesuur ervoor.
Waarop ik, in het beste geval,
nog een schooljaar zou moeten wachten om die ook uit te voeren.
Terwijl ik dit schrijf, ruik ik precies weer die geur...
De proeven mochten dan volgens de verhalen van de voorgangers hoogst interessant zijn,
die geur was dat in géén geval
Met je ogen dicht, kon je hem zelfs proeven:
er was een soort metaalachtige, vieze smaak aan verbonden.
Vermoedelijk het gevolg van de schromelijk overschreden voorgeschreven hoeveelheden en soorten elementen ten behoeve van een of ander eigenzinnig experiment.
Tenminste, dat was wat ik het jaar daarop zou uittesten
Welk experiment, liet bewijs van welke geur na, voor hén die na mij kwamen?
Zou ik, zoals katten doen, een geëigende geurvlag kunnen creëren?
Mja..het ontbrak me in elk geval niet, toch in het kader van scheikundige reacties,
aan geheel onzinnige inspiratie.
Toevallig of niet, die inspiratie viel gegarandeerd altijd samen op momenten waarop die thermodynamische en andere processen vooraan op ongelooflijke scherpe wijze wit op groen verschenen.
Door zeer bedreven toedoen van de man in t wit.
Ik daarentegen, begreep er letterlijk geen letter van...
He, had de man in t wit me proberen wijs te maken, was helium.
Waarvan ik dan weer wel wist, dat bedoeld gasvormig element zeer handig was als je wilde praten als een onvolgroeide mannelijke calimero die net op zijn edele delen was gevallen.
En, dus was het niet, zoals ik dacht, een uitroep van bv herkenning of zoiets
Se dan?
Dat, dat zeggen we als West-Vlaming ook als eens als soort retorische bevestigingsvraag op het einde van een door de band onzinnige openingszin:
t wa were skoon were hé sè?
Voor die mens in t wit was dit dus: t wa were skoon were helium selenium
T rijmt...dat wel.
Ik persoonlijk vond het nogal verwarrend
O, zeg ik, met open mond, begrensd door rond getuite lippen.
In het bijzonder als ik verbaasd ben van iets.
Neen!
Dat was dan weer zuurstof se(lenium)
En dan!
Dan maakte hij met die vreemde lettercombinaties één of andere vergelijking.
Een soort cryptogram: een mysterieuze mix van cijfers en letters:
2H2 + O2 <=> 2H20 ????
Ik dacht eerst dat het een geheime taal was.
Mijn interesse was heel rap bekoeld...
Bleek dat het een serieus vermoeiende manier van schrijven was als je simpelweg water bedoelde
En wat betekende dat heen en weer pijltje nu ook weer?
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid en tot opluchting van de intussen gepensioneerde man in t wit, mét witte haren, heb ik dat wel onthouden én begrepen!
Weliswaar op hoogst eigen wijze,
doch volgens mijn bescheiden, soms al eens afwijkende mening, geheel juist.
Energie gaat niet verloren, ze verandert alleen van vorm.
Was het het wakker liggen waard? Om te piekeren over iets waar je geen controle over hebt? Waarvan je eigenlijk al van weet dat je je geen zorgen moet maken?
De moeite waard: nee dus Voorspelbaar: ja dus Normaal: ja zeker?
Hoe had mn jongste oogappel het dan gedaan? Bwa... Het begon al goed: ongeveer op het uur van verwachte aankomst een sms-berichtje: net aansluiting gemist Het startsein voor mij, om allerlei imaginaire flitsende "ramp- en hulp"- scenarios te verzinnen, die onderbroken werden door een volgende sms zowat een minuut later: en toch te vroeg aankomen..
Heb haar ooit eens uitgelegd dat timing voor humor alles is Bij deze is bewezen dat ze de les goed onthouden heeft. Ik zou het niet beter kunnen, die ongeschreven boodschap meegeven: Dont worry Eveneens zoals verwacht (of was het gehoopt?), had ze al snel lotgenoten getroffen. Ze trokken de ganse dag met hun 4 samen op om oa de campus te verkennen
Ben er intussen zeker van dat de campusomgeving, in de ruimste zin van het woord, ook al aan bod kwam En ze hebben gelijk! Want de andere lucht doet haar goed, ze at tot nu toe zelfs gezond: een salade!!! In gedachten houdend, dat we hier alle moeite doen om uit te leggen, dat één blaadje salade of één flinterdun schijfje tomaat eten, echt wel te weinig is om als gezond te worden bestempeld...
Haar eigen commentaar van dag 1? Het was een beetje een verloren dag en dat ze er naar uit ziet les te krijgen, dat het nog niet "aanvoelt" als haar school... Met zekerheid zal er een dag komen,waarbij ze het les krijgen zal bestempelen als een verloren dag... En wat het aanvoelen van de school betreft: het is dan ook geen school zoals ze het in haar definitieboek staat, het is een onderwijsfabriek... De echte school? Dat is er één van het leven...van de volgende stap van hààr leven. En dat, ga ik ze wijselijk toch maar zelf laten ondervinden O ja, het uurrooster is door haar, met een verdacht startende glimlach, gewraakt als absoluut niet ideaal om te pendelen, dus klonk de vraag om op kot te trekken dubbel zo overtuigd... en als dat niet kon/mocht, had ze ook nog een alternatief: zoals ze het zelf zegt, een autooke...
Ik hoorde de echo van mezelf terug, met tientallen jaren vertraging... Ze wordt nog véél te slim zeg Iets waar ondergetekende al eens absoluut nodeloos wakker van ligt
is de kans zéér groot, dat als U dit over het internet leest,
ook U ooit tot de ontvangers behoorde,
van één van de zogenaamde doorstuur-berichten
U (her)kent ze zeker wel:
Het onderwerp van bedoelde berichten, kan bijzonder variërend zijn:
van pakweg geconcentreerde cliché levenswijsheden
tot ronduit lachwekkend verpakte boodschappen,
die al of niet onheilspellend zijn.
Met één grote gemeenschappelijke eigenschap: de copy/paste druipt eraf
Zelfs de fotos die als drager van de boodschap dienen,
zijn tig keer gerecycleerd via internetland.
Nu durf ikzelf ook wel eens zondigen, wat recyclagemateriaal betreft toch,
het is idd iets waar ik me ook al eens mee durf amuseren
ik probeer dan iets nieuws te creëren op basis van bestaande dingen.
Net zoals je een collage zou maken, zoiets
Alleen, het is in hoofdzaak bedoeld voor eigen vermaak:
ik hou het kenbaar maken van het resultaat, meestal beperkt tot mezelf,
hoogstens tot een beperkt aantal mensen:
al was het maar dat uit terechte bescheidenheid,
en dat omwille van het bekomen resultaat...
Tot hier de vergelijking.
Mocht U zich intussen geroepen voelen, om zelf aan de slag te gaan,
Bij deze nog enkele nuttige tips:
Je giet je recyclage resultaat in een powerpointje.
Liefst mooi aan elkaar gezet,
door, geheel naar eigen keuze, slepende of flitsende overgangen,
mét daaronder een bij voorkeur melig muziekje...
Wat je zeker niet mag vergeten, is in die laatste slide,
een soort virtueel drukkingmiddel te lanceren:
"Onderbreek deze ketting niet, want..."
jah , wat dan?
Zeer kort door de bocht en vrij te vertalen als, van 'dan ben je mn vriend niet meer' ,
tot zeer eufemistisch uitgedrukt
je krijgt straks een ongeluk' en/of, al iets minder te verkiezen, 'het zal je ontbreken aan geluk'
Als je nog creatiever wil zijn,
als je vreest dat de dreiging van voorgaande nog niet voldoende zou zijn,
dan voeg je er nog eens reeks voorbeelden aan toe van mensen,
die het waagden (stel je voor!!) de mail niet door te sturen. Niet te vergeten uiteraard heel kernachtig mee te geven wat hen binnen de week overkomen is.
Wat hen zogenaamd overkwam is iets in de orde van:
ik heb het van een vriend zn vriendin,
die het heeft van de bakkersknecht zn vrouw haar neef van moederskant: iets verschrikkelijk, wat je niemand toewenst... Of die mensen echt bestaan?
Of er ooit een verband was tussen wat deze mensen overkwam en het niet doorsturen,
hoef je je als maker helemaal niks aan te trekken. Al evenmin over het waarheidsgehalte van het beschreven gebeuren. Wie zal dit ooit zal controleren? Dat, zal de lezer helemaal worst wezen,
omdat hij de mail al aan het doorsturen is. Naar het opgegeven aantal volgende kandidaten of met de 'delete'toets je kunstwerk naar de electronische eeuwige vergetelheid verwijst. Dus als maker heb je dus de volledige creatieve vrijheid!
Doen zou ik zeggen!
En voor mij? Ik vraag me af:
Waarom start iemand zoiets op?
Zou dat bestaan: een mailadressenverzamelaar?
Wie stuurt nu als eerste zoiets door?
En, die doorsturendevriend, waar ken ik die dan van?
Ook: welk belang heeft iemand of een organisatie erbij,
de ingesloten informatie aan zoveel mogelijk mensen bekend te maken?
hé, er komt net een reeks berichten toe
Even kijken
Jawel hoor!
Er is er weer ééntje bij,
die me sommeert de boodschap naar minstens 10 vrienden door te sturen!
En o ja: dat binnen de 48 uur te doen want
Origineel niet?
Zie, ik weet weeral wat gedaan se:
Verticaal klasseren als direct mail naar de prullenmand
Als het bladerkapsel in alle kleuren valt, worden de eerste contouren van de drager, langzaam, dag na dag zeker zichtbaar. Donker afgetekend tegen wisselende grijzen en blauwen, nog gedeeltelijk verborgen onder de meest hardnekkige non-believers, net voldoende om bijna vergeten herinnering terug te brengen van eens zo geduldig koud en eenzaam wachten.
De eerste geur van composterend verval, het ritselen op de grond zelfs zonder wind, getuigen van vrije val van eerdere pracht en praal, als voorteken van rust op komst, knus deken voor vermoeide grond, lekkers voor toekomstig beginnend leven.
Nog even en de kern staat naakt alleen, met voeten diep geworteld in kille aarde, straks, in de langste nachten geduldig wachtend, op vernieuwde kracht om weer te pronken vanaf eerste tekenen van verse warmte en fris licht.
Bij gedempt licht in knusse warmte afvragend: dient dit enig doel? Anders, dan om mij eraan te herinneren: sier en tooi komt en gaat? Geschiedenis, zich herhalend en toch net iets anders? Essentie blijvend is? Niks blijft? Niets? Iets? ?
Sommige dingen moeten gewoon doen waarvoor ze gemaakt zijn.
Geef toe, een auto moet starten en rijden wanneer jij dat wil.
Net zoals alle andere gebruiksvoorwerpen.
Met of zonder allerlei speelgoed en andere overbodige aanhangsels, maakt niet uit.
Uiteraard is het net op het moment dat je die dingen nodig hebt, dat ze het niet meer doen.
En naar mijn persoonlijk aanvoelen, is de kans dat die dingen net dan niet werken des te groter, naarmate er meer van die elektronische speelgoedjes aanwezig zijn...
Meestal, om niet te zeggen vrijwel altijd, zijn die accesoires zelfs te definiëren als overbodig.
Het kan natuurlijk ook altijd aan de handigheid en gebruikskennis van ondergetekende liggen, zie ik al een aantal lezers gniffelen...
Ja, k geef het toe... Soms is de kennismaking én mn relatie met nieuwe technologie niet altijd even makkelijk...
Toestellen met meer dan 3 knoppen, zijn nu niet bepaald mn sterkste kant
Alleen wil ik wel het laatste woord...
Die dingen, want dat zijn het nog altijd,
moeten gewoon werken.
En ja, op het moment dat ik ze nodig heb.
Veel gevraagd lijkt me dat toch niet, nee?
En toch dacht één van die dingen er deze namiddag er blijkbaar anders over...
Het betreft een type gsm, gemaakt om te communiceren:
sprekend, schrijvend, met of zonder beelden
Zodra je de aan- knop gevonden/ingedrukt hebt
én de pincode niet vergeten bent in te geven kan het mailen, bellen beginnen.
De eerste 2 voorwaardes waren vervuld en deze gebruiker, als gewoonlijk zéér geduldig, wachtend op enig teken van leven...
Ondanks het geduldig wachten, het heropstarten,
Het vriendelijk mondeling verzoek, met allesbehalve vriendelijke dreigingen:
niks mocht baten.
Het ding bleef een zandloper op het scherm tonen...
Mobiel bellen naar de jongens van IT was uiteraard uitgesloten,
Wegens zandloper
En bellen vanaf een vast toestel, naar een helpdesk-nummer dat in het onwillig mobiel geprogrammeerd zit
Juist ja: lukt niet.
Laat staan dat je nog een openbaar vast toestel werkend zou kunnen vinden
Dus ging de onvriendelijke dreiging onverwijld in uitvoering.
Aldus, liep de recordpoging indoor gsm werpen niet zo goed af.
Geen record.
Wegens een muur in de weg.
Totaal geen communicatiemogelijkheden meer.
Wegens niet meer te herkennen toestel...
Met het in zeven delen, niet werkend onding,
kreeg ik, later op de dag, als beloning voor de recordpoging een troostprijs:
Ik heb het eigenlijk altijd al geweten. Zelfs nooit anders gekend. Zodra er water aan te pas komt, heb ik prijs. Of ik beland in dat water. Of dat water op mij Bij uitbreiding, vloeistof onder eender welke vorm. Maakt geen verschil in natheid, wel in bevochtigde oppervlakte kledij. En of die kledij na droging nog draagbaar is.
Als ik dat gegeven combineer met mijn ander eeuwige gevecht, had ik beter moeten weten Zodra er meer dan drie knoppen op een machine staan, doet het ding meestal niet wat het door mij aangenomen wordt te doen. Jaja k zie er weeral een paar voor me met een brede glimlach. Van nauwelijks verholen leedvermaak of herkenning: t zou wel eens aan mijn handigheid kunnen liggen... K geef het toe. Het is niet altijd van het fijnste wat geproduceerd wordt door die tienvingerige grijpers... Maar door de band, als het op het manuele werken aankomt, wordt ik in de omgeving aanzien als behoorlijk handige Harry. Jawel dus, k ben best handig. k heb er zelfs twee: een linkse en een rechtse.
Nee, het is iets anders: blijkbaar heb ik een of andere 'knoppen'-drang. Ik kan ze niet zien. t is sterker dan mezelf: ik moet ze direct proberen De volgorde of de combinatie? Daar heb ik echt geen geduld voor! Doen en kijken wat het geeft. Wat veelal eindigt met een nieuwe functie van de machine. Of wijze van werken. Met name: dat wat ik niet wil. En dat is nu precies wat er gebeurde
Deel 1 van het gegeven: de vloeistof, zijnde 1 volle emmer witte verf Deel 2: de machine, zijnde een hogedruk verfpistool
Jaja juist. Die emmer verf is op absoluut geheel eigenste, niet gewenste wijze, in 1 keer, op mn muren en plafond terechtgekomen. Bij uitbreiding, vloer, ramen, deuren Alles zag op slag wit. Vooral druipend. Ik in het bijzonder.
 "Razz"){kind=icon}
